၇- တန္း ၈ တန္းေလာက္တုန္းက အဘိုးအိမ္ကို သြားရွင္းေပးရင္း သူ႕ကုတင္ေအာက္ကေန ၾကြပ္ၾကြ႔ပ္အိတ္ေလးထဲမွာ ေသခ်ာထုတ္ထားတဲ့ အထုတ္ေလးတစ္ထုတ္ကို သြားေတြ႔တယ္။ ဖြင့္လည္းၾကည့္လိုက္ေကာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႕ က်ဆံုးျပီးတဲ့ေန႔မွာ ထုတ္တဲ့ သတင္းစာ ျဖတ္ညွပ္ကပ္ အပိုင္းစေလးေတြကို သိမ္းထားတာ။ အဲ့ဒါနဲ႔ အဲ့ဒီ အထုတ္ေလးကို အဘိုးဆီကေနေတာင္း။ အိမ္ကိုယူလာ။ စာအုပ္ေလးတစ္အုပ္၀ယ္ျပီး ေကာ္နဲ႕ ေသခ်ာကပ္ပီး သိမ္းထားတာ။ အဲ့တုန္းက ငယ္လည္းငယ္ေသးေတာ့ ဟို ဘဘၾကီးေတြေခတ္ကလည္း ျဖစ္ဆိုေတာ့ ေအာ္ ဒါေတြငါ သိမ္းထားလို႕ ငါ့ လာဖမ္းသြားဦးမယ္ ဆိုျပီး ေၾကာက္ခဲ့ဖူးတယ္။ စာအုပ္ေလးကို ဘုရားစင္ရဲ႕ ေအာက္မွာ ၀ွက္ထားတာ။ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ျပဖို႕ ေက်ာင္းကို ယူသြားခ်င္ေပမဲ့ ဖမ္းခံရမွာ ေၾကာက္လို႕ တစ္ခါ လားပဲ ယူသြားခဲ့ဖူးတယ္။ အာဇာနည္ေန႔နီးလာရင္ ဒီစာအုပ္ေလးကို အျမဲ ဖြင့္ဖြင့္ဖတ္ျဖစ္တယ္။ အရင္ကေတာ့ ငယ္လည္း ငယ္ေသးေတာ့ အဲ့အေၾကာင္းေတြ ကို ေသခ်ာမသိခဲ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ အဲ့စာအုပ္ထဲက ပံုေတြကို ၾကည့္ပီး ခံစားမိတာကေတာ့ ရင္ထဲက စို႕စို႕လာသလို ၀မ္းနည္းသလိုပါပဲ။ စာအုပ္ေလးထဲက အိုးေ၀သတင္းစာရဲ႕ ျဖတ္ညွပ္ကပ္ထဲမွာ ေရးထားတဲ့ စာေလးကို ဖတ္ရတာ ရင္ထဲကို အရမ္းထိတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို မမွီခဲ့ရေပမဲ့ အဲ့စာေလးတစ္ေၾကာင္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္္ရဲ႕ ဂုဏ္ကို ေပၚလြင္ေစတယ္လို႕ ခံစားမိတယ္။ အဲ႔စာေလးက
" ဗိုလ္ခ်ဳပ္က က်ဆံုးခဲ့ေလၿပီ။ သို႕ေသာ္ သူ၏ ၾသဇာႏွင့္ ေစတနာတို႕ကား ျမန္မာတို႕၏ ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာကို အၿမဲ ေဆာ္ၾသ လမ္းညႊန္လ်က္ရွိေပမည္” တဲ႔။ အဲ႔ စာအုပ္ထဲ တစ္ခ်ဳိ႕ေသာ္ပံုေလးေတြကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို့အတြက္ ဆုေတာင္းရင္း မ်ွေဝလိုက္ပါတယ္
ခရက္ဒစ္ ေအာင္ထက္
No comments:
Post a Comment