ဦးေစာ ဘာေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို သတ္သလဲ ေဆြးေႏြးျခင္း(၂)

ျပီးခဲ့သည့္ ရက္က ေဆြးေႏြးျဖစ္ခဲ့သည့္ စကား၀ုိင္းမွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ဦးေစာ ဘာေၾကာင့္ သတ္ခဲ့သလဲ ဆိုသည့္ ေခါင္းစဥ္ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ဦးတင္၀င္းမွာ ဦးေစာႏွင့္ ပက္သတ္သမွ်ကို ရွာေဖြ ဖတ္ရႈၾက၏။ ကို မင္းညိဳ သည္ ကား သူ၏ ပံုမွန္အလုပ္ ျဖစ္သည့္ က်ဴရွင္ျပသျခင္းတြင္သာ အာရံုစိုက္ လုပ္ေဆာင္ေနေၾကာင္း သိရ၏။ ယေန႔ ေဆြးေႏြး၀ိုင္းတြင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ဦးတင္၀င္း သည္ ယခင္ထက္ ပိုေသာ ေလ့လာမႈမ်ား၊ ေခ်ပစရာ စကား လံုးမ်ားျဖင့္ တက္ၾကြလွ်က္ ရွိကာ ကိုမင္းညိဳအလာကို ေစာင့္ဆိုင္းလွ်က္ ရွိေနေတာ့ေလသည္။

ကၽြန္ေတာ္။ ဟိုေန႔က ကိုမင္းညိဳက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကို သမိုင္းစာကို ေသခ်ာမဖတ္ေၾကာင္း ပညာေပးသြား တာေတာ့ အခဲမေၾကစရာပဲ ကိုတင္၀င္းေရ။ ဒါေပမယ့္လည္း သူေျပာလို႔ ေလ့လာၾကည့္မွ လူ႔စိတ္သေဘာနဲ႔ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး သမိုင္းကို အရင္ထက္ ပိုသိလာ တယ္ လို႔ေတာ့ ၀န္ခံရမွာပဲ။

ဦးတင္၀င္း။ ဟုတ္ပါ့ကြာ။ ငါလဲ ရသမွ် စာအုပ္ေတြ ရွာဖတ္ရတာ ေန႔တိုင္း အိမ္ထဲကေတာင္ သိပ္မထြက္ ျဖစ္ဘူး။ ကိုမင္းညိဳက အေတာ္ လာတဲ့သူ။ သန္း ၆၀ နဲ႔တစ္ေယာက္ ျပိဳင္ျငင္းမယ့္ ပုဂၢိဳလ္လို႔ ေျပာရမွာပဲ။ ေဟာ . အသက္ရွည္မယ့္ ပုဂၢိဳလ္ထူး၊ လာပါျပီဗ်ာ..

ကိုမင္းညိဳသည္ကား ပုဆိုးအျပာ၊ စပို႔ရွပ္ အျပာႏွင့္အျဖဴကြက္စိပ္ ကို ၀တ္ကာ ျပံုးရႊင္ေသာ မ်က္ႏွာျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရွိရာ စားပြဲသို႔ ေလွ်ာက္လွမ္းလာျပီး ႏႈတ္ဆက္စကား ဆိုေလ၏။

ကိုမင္းညိဳ။ စကားေတြ ေကာင္းေနၾကတာလား။ မဟုတ္မွလြဲေရာ ဦးေစာ အေၾကာင္းပဲ ျဖစ္ရမယ္။
ကၽြန္ေတာ္။ ဟုတ္ပါ့ ကိုမင္းညိဳေရ။ ခင္ဗ်ားလုပ္တာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း သိလို႔ရသမွ် ရွာၾကံဖတ္တာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားေျပာတာကို လက္ခံရေလာက္တဲ့ အခ်က္ေတာ့ မေတြ႔ပါဘူးဗ်ိဳ႕။

ကၽြန္ေတာ္၏ အေျပာကို ကိုမင္းညိဳက သေဘာက်၍ ထင္။ ခပ္ျပံဳးျပံဳး ရယ္ေမာေလ၏။

ကိုမင္းညိဳ။ ခင္ဗ်ားမေတြ႕တာလည္း အဆန္းမွ မဟုတ္တာဗ်ာ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လို ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးကို လုပ္ၾကံခဲ့တဲ့သူ႔အေၾကာင္း ဘယ္သူက အေကာင္းေရးမွာလဲ ဆိုတာ စဥ္းစားစရာေတာင္ မလိုဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ဟုတ္ တယ္ မို႔လား ကိုတင္၀င္း။

ရုတ္တရတ္ သူ႔ဘက္လွည့္ေျပာသျဖင့္ ကိုတင္၀င္းမွာလည္း ေထာက္ခံရအခက္၊ ကန္႔ကြက္ရအခက္ ျဖစ္ကာ ျပံဳး ၍သာ ေနေလေတာ့၏။

ကိုမင္းညိဳ။ က်ဳပ္တို႔ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြကိုက အဲလိုမ်ိဳးဗ်။ လူတစ္ေယာက္ကို မေကာင္းျမင္ လိုက္ၿပီဆုိတာနဲ႔ ျပန္ျပင္ဆင္လို႔မရေတာ့ဘူး။ သေဘာေကာင္းခ်င္ျပန္ေတာ့လဲ အဂၤလိပ္ ေခၚေခၚ၊ ဂ်ပန္ေခၚေခၚ ၊ ဘယ္သူ႕ကၽြန္ျဖစ္ရျဖစ္ရ စိတ္မဆိုးခဲ့ၾကဘူး။

ဦးတင္၀င္း။ ခင္ဗ်ားကေတာ့ လုပ္ၿပီ။

ကိုမင္းညိဳ။ ကဲ..ခင္ဗ်ားတို႔လည္း ေလ့လာျပီးျပီဆိုေတာ့ စကား၀ိုင္းကို ေမးခြန္းေလးေတြနဲ႔ အရင္စခ်င္တယ္။ ကဲ. ကိုတင္၀င္း ေျဖဗ်ာ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ဦးေစာ အသက္ဘယ္ေလာက္ ကြာလဲ။

လြတ္လပ္ေရးရသည့္အခါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ကတိစကားမ်ားေၾကာင့္ ျပည္ေထာင္စုၾကီး ခြဲထြက္မွာ စိုးရိမ္သျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုဦးေစာကသတ္ခဲ့သည္ ဆိုေသာ အေၾကာင္းအား ေဆြးေႏြးမည္ထင္သည့္အတြက္အ မွန္အတိုင္း၀န္ခံရလွ်င္ကၽြန္ေတာ္လည္းေမြးသကၠရာဇ္ ေတြကို တြက္ဖို႔ စိတ္ကူးမရွိခဲ့။ သို႔ေသာ္ ဦးတင္၀င္းကား သြက္လက္စြာျဖင့္ ျပန္ေျဖႏိုင္ေလ၏။

ဦးတင္၀င္း။ ၁၉၀၀နဲ႔ ၁၉၁၅ ဆိုေတာ့ ၁၅ ႏွစ္ကြာတာေပါ့ဗ်ာ။ ဒါနဲ႔ ေဆြးေႏြးမယ့္ ကိစၥက ဘာဆိုင္လို႔တုန္းဗ်။

ကုိမင္းညိဳ။ လာမွာေပါ့ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားတို႔ စာဖတ္တယ္ဆိုတာထက္ စာကို ဘယ္လို ဖတ္ခဲ့သလဲ သိခ်င္လို႔ ေမးတာ ပါ။ ဒါျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ဘယ္အသက္အရြယ္မွာ ႏိုင္ငံေရးထဲ ေရာက္ျပီး ဦးေစာက ဘယ္အသက္အရြယ္မွာ ႏိုင္ငံ ေရး လုပ္သလဲ။

အေသးစိတ္ကို ေလ့လာခဲ့ပံု မရသည့္ ဦးတင္၀င္းမွာ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္သို႔ လွည့္ေလ၏။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ လည္း တိက်သည့္ အေျဖမရွိသည့္ အတြက္ ကိုမင္းညိဳအား ေျပာျပေစရန္သာ အေနအထားျပရေလေတာ့၏။

ကၽြန္ေတာ္။ ကဲ..ကိုမင္းညိဳပဲ ေျပာျပဗ်ာ။ ျပီးရင္ ဘာေၾကာင့္ ဒါေတြ ေမးတယ္ဆိုတာပါ ေျပာျပေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ ေလ့လာခဲ့တာကေတာ့ ဦးေစာက ေရွ႔ေနစာေမးပြဲ ေအာင္ျပီး ႏိုင္ငံေရး စလုပ္တာေလာက္ပါပဲ။

ကိုမင္းညိဳ။ ဒါလဲ အမွန္ပါပဲ။ အတိအက် ေျပာမယ္ဆိုရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ၁၉၃၅ ေနာက္ပိုင္းမွ ေက်ာင္းသားႏိုင္ငံေရး ထဲကို ၀င္ပါခဲ့တာဆိုေတာ့ အသက္ ၂၀ အရြယ္ ေပါ့ဗ်ာ။ ဦးေစာကလည္း ၁၉၂၁ GCBA အကြဲမွာ သူ႔အေဖနဲ႔ အတူ ႏိုင္ငံေရးထဲပါခဲ့တာဆိုေတာ့ ၂၁ ႏွစ္အရြယ္ေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ဆိုလိုတာက လြတ္လပ္ေရး ရတဲ့အခ်ိန္နဲ႔ စံထားျပီး တိုင္းတာဆိုရင္ေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က ေခတ္ျပိဳင္ေတြလို႔ ေျပာလို႔ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏိုင္ငံေရး အေနအထားအရ ေျပာရမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ဦးေစာက ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ ပိုျပီး ေစာတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ႏိုင္ငံေရး ေလာကကို ေက်ာင္းသားဘ၀က ၀င္ျပီး ဦးေစာ ကေတာ့ လူထုကေန စျပီး ၀င္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ယူဆတယ္ ဗ်ာ။ဒါနဲ႔ ျမတ္စြာ ဘုရားကို ေယရႈရဲ႕ေနာက္ စတုတၳ ေနရာ ထားခဲ့တဲ့ ေဒါက္တာသန္းထြန္း ဘာသာျပန္ ေက်ာ္စြာ(၁၀၀) ဆိုတဲ့ စာအုပ္ကို ဖတ္ဖူးလား။

အရင္းမရွိ၊ အဖ်ားမရွိ ေမးလိုက္သည့္ စကားေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ဦးတင္၀င္းတို႔ အခ်င္းခ်င္း ၾကည့္မိေလ၏။ ေက်ာင္းသားဘ၀ကေန ေခါင္းေဆာင္ လုပ္လာသည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ လူထုကေန ေခါင္းေဆာင္လုပ္လာသည့္ ဦးေစာ တို႔၏ ဆက္စပ္မႈ တစ္ခုခု ေျပာလာပါက ေခ်ပရန္ စကားလံုးရွာရင္း နားေထာင္ေနသည္မို႔ စာအုပ္ တစ္အုပ္ အေၾကာင္း ေမးလိုက္သည့္ အခါ ဆက္စပ္အေတြးမ်ား ေပ်ာက္ဆံုးကုန္ေလ၏။

ကၽြန္ေတာ္။ ဖတ္ဖူးပါတယ္ဗ်ာ။ ပုဂၢိဳလ္ေက်ာ္ေတြရဲ႕ ေက်ာ္ၾကားမႈကို ေမြးဖြားရာ ေဒသ၊ အသိုင္းအ၀ိုင္း၊ ၾကိဳးစား အားထုတ္မႈ အေျခခံ အခ်က္ေတြနဲ႔ တိုင္းျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘုရားကို စတုတၳ ေနရာပို႔ထားတဲ့ စာအုပ္ေလ။ အဲဒီ စာအုပ္ကို ေ၀ဖန္တဲ့ ေဆာင္းပါး ေတြလည္း ဖတ္ဖူးပါတယ္။ သိပ္ေတာ့ လက္မခံပါဘူး။

ကိုမင္းညိဳ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း လက္ခံတယ္လို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ယုတၱိဆန္တဲ့ အျပင္လူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ေတြးတဲ့ အေျခခံ အခ်က္ပံုစံကို သေဘာက်လို႔ပါ။ အဲဒီ ထဲက စံႏႈန္းအတိုင္း ယွဥ္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က မ်ိဳးရိုးဂုဏ္ၾကီး၊ ပညာတတ္ မိသားစုကေန ေမြးဖြားတယ္။ တကၠသိုလ္ တက္ေရာက္ႏုိင္သည္ အထိ အခက္အခဲ မရွိ ပညာသင္ရတယ္။ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားဘ၀ ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္လာတာကလည္း တကၠသိုလ္ ဆိုတာ လူေတြ အလိုက္သင့္ စုထားျပီးသား။ မေက်နပ္တာ တစ္ခုရွိရင္ အလြယ္တကူ ေပါက္ကြဲႏိုင္တဲ့ လူငယ္ေတြ စု ထားတဲ့ ေနရာလို႔ လဲ ေျပာလို႔ ရတယ္ မဟုတ္လား။

ေမးခြန္းတစ္ခု ထုတ္လိုက္ေပမယ့္ ဆက္ေျပာမည့္ စကားမ်ား ရွိေသးသျဖင့္ ကိုမင္းညိဳမွ ဆက္ေျပာေလ၏။

ကိုမင္းညိဳ။ အဲဒီလို ဗိုလ္ခ်ဳပ္က အိုးေ၀မဂၢဇင္းေဆာင္းပါးတစ္ခုေၾကာင့္ အသက္ ၂၀ အရြယ္မွာ အလြယ္တကူ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ လာခဲ့တယ္။ ဦးေစာကေတာ့ ရြာတစ္ရြာရဲ႕ ေျမပိုင္ရွင္သား၊ ရိုမန္ကက္သလစ္ေက်ာင္းမွာ ၅ တန္းေအာင္ျပီး ကာလ ကတၱားမွာ အဂၤလိပ္စာကို သြားသင္ခဲ့တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လို ၂၀ အရြယ္က်ေတာ့ သူက ႏိုင္ငံေရးထဲ ေျခလွ မ္း စလွမ္းေနျပီ။

ဦးတင္၀င္း။ ဒါကေတာ့ဗ်ာ။ အေျခအေနမွ မတူဘဲ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သာ ပါရမီရွင္ဆိုရင္ ေတာၾကိဳအံုၾကားထဲမွာ ေနရ လည္း ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လာမွာပါ။

ကၽြန္ေတာ္။ ကိုမင္းညိဳက ဘာကို ဆိုလိုခ်င္တာလဲဗ်။

ကိုမင္းညိဳ။ အေျခအေန ၂ ခုကို အရင္ယွဥ္ျပတာပါ။ ဒီေန႔က ခင္ဗ်ားတို႔က စာဖတ္ျပီး ေဆြးေႏြးၾကတာ။ အဲဒီေတာ့ အရင္လို ေခါင္းစဥ္တပ္ျပီး လိုရာဆြဲေျပာရင္ ခင္ဗ်ားတို႔က စာနဲ႔ေပနဲ႔ ေထာက္ျပၾကမွာေလ။ ဒီေတာ့ ဦးေစာက ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ရြယ္တူ ၂၀ ေက်ာ္ အရြယ္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လိုပဲ လူေတာ္ တစ္ေယာက္ပါလို႔ ကၽြန္ေတာ္က ေျပာ ခ်င္တာ။ အဂၤလိပ္လက္ေအာက္မွာ လူေတာ္ တစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ မလြယ္ဘူးေလ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာမွ ဦးေစာက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထက္ ၁၅ ႏွစ္ေစာျပီး လူေတာ္ျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္ ဘာေၾကာင့္ လက္ခံလဲဆိုတာ ေျပာျပ တာပါ။ မဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္ရင္လဲ ေျပာေပါ့ဗ်ာ။

ယေန႔ ရည္ရြယ္သည့္ ေခါင္းစဥ္မွာ ထိုအေၾကာင္း မဟုတ္သည့္အတြက္ သီးသန္႔ ေျဖရွင္းရန္လည္း ကၽြန္ေတာ့္မွာ စိတ္ကူးမရွိ။ သာမန္အားျဖင့္လည္း လက္ခံႏိုင္စရာ ကိစၥမ်ားသာမို႔ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္ ဆိုေသာ စကားကိုသာ ေျပာလိုက္၏။ စကားေျပာရင္းနဲ႔ ေမာေရာ့ထင္။ ကိုမင္းညိဳ သည္ကား အိပ္ထဲမွ Ruby ေဆးလိပ္ကို ထုတ္၍ မီးညွိ ေသာက္ေလ၏။ (ဤတြင္ ကိုမင္းညိဳ၏ ေဆးလိပ္ေသာက္ပံု အေၾကာင္းကိုလည္း အနည္းငယ္ ေျပာလိုသည္။ ကိုမင္းညိဳသည္ က်ဴရွင္ဆရာ တစ္ေယာက္ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ ေက်ာင္းသားမ်ား ေရွ႕တြင္ ဘယ္ေတာ့မွ ေဆးလိပ္ မေသာက္။ သူ၏ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္လည္း ကိုမင္းညိဳ ေဆးလိပ္ေသာက္တတ္ေၾကာင္း သိေသာ္လည္း ဘယ္အခ်ိန္တြင္ ေသာက္ေၾကာင္း မသိၾက။ ထိုအေၾကာင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ကိုမင္းညိဳက သူ႔အေနျဖင့္ မေကာင္း မွန္းသိေသာ္လည္း ကိုယ္ႏွစ္သက္ရာ အလုပ္ကို လုပ္ရသည္ကို ၾကိဳက္သျဖင့္ ေသာက္ေၾကာင္း၊ သို႔ေပမယ့္ ေဆးလိပ္ကို ဆန္႔က်င္ေၾကာင္းကို ရွင္းျပဖူး ေလသည္။)

ဦးတင္၀င္း။ စကားဆက္ၾကရေအာင္ဗ်ာ။ လူေတာ္ေတြ ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ ေနာက္ဆံုး ေတာ့ သူဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို သူ႔ရန္ညိွဳးတစ္ခုေၾကာင့္ အဂၤလိပ္နဲ႔ ေပါင္းျပီး သတ္ခဲ့တာပဲ မဟုတ္လား။ ဒီအေၾကာင္းကိုပဲ ဦးတည္ ေျပာၾက ရေအာင္ဗ်ာ။

ကိုမင္းညိဳ။ ဟဟ။ ဟုတ္ပါျပီဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔က စကားႏိုင္လုေနတာထက္ ကိုယ္သိတဲ့ သမိုင္းကို ေဆြးေႏြးၾကတာ ဆိုေတာ့ ဘာအေၾကာင္းအရာ ေျပာေျပာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ ဗဟုသုတအျမတ္ေတြပဲ မဟုတ္လား။

ကၽြန္ေတာ္။ ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ လမ္းေၾကာင္းလြဲသြားမွာ စိုးလို႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဦးေစာလြတ္လပ္ေရးအတြက္ ၾကိဳးစားခဲ့တယ္ဆိုတာေတြ မေတြ႕ဖူး မၾကားဖူးပါဘူးဗ်ာ။

ကိုမင္းညိဳ။ ခင္ဗ်ားတို႔က ျမန္မာေတြေရးတဲ့ စာအုပ္ေတြပဲ ဖတ္တာကိုးဗ်။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လို လူတစ္ေယာက္ကို လုပ္ႀကံၿပီးတဲ့ေနာက္ သူ႔အေၾကာင္း အေကာင္းေရးရင္ ေရးတဲ့သူ အဆဲခံရမွာေပါ့။

ဦးတင္၀င္း။ ဒါဆိုလဲ ဦးေစာဘယ္လို လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ၾကိဳးစားလဲဆိုတာ လုပ္ပါအံုး။

ကိုမင္းညိဳ။ အဂၤလိပ္ေခတ္ ၁၉၃၇ ဆိုတဲ့ကာလမွာ ဦးေစာက တတိယေျမာက္နန္းရင္း၀န္ ျဖစ္လာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ျဖစ္ေနတဲ့ နန္းရင္း၀န္ေတြက တစ္ကမၻာလံုးက လူေတာ္လို႔သတ္မွတ္တဲ့ ေဒါက္တာဘေမာ္လို ပုဂၢိဳလ္ေတြဗ်။

ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ကိုတင္၀င္းတို႔ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ ၾကည့္လိုက္ၾကသည္။ ဦးေစာနဲ႔ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုမဲရင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ေဒါက္တာဘေမာ္ဆိုသည့္ ပုဂၢိဳလ္ ဆိုတာ ဘယ္လိုဆိုတာ မေလ့လာခဲ့မိၾကတာလဲ အမွန္ပင္။

ကိုမင္းညိဳ။ ေဒါက္တာဘေမာ္ဆိုတာက ရန္ကုန္တကၠသိုလ္၊ အဂၤလန္က ကိန္းဗရစ္၊ျပင္သစ္က ေဘာ္ဒိုးတကၠသိုလ္ ေတြမွာ ပညာသင္၊ ပါရဂူက်မ္းေတြတင္ခဲ႔ၿပီးေတာ့ အဂၤလန္၀တ္လံုေတာ္ရဘြဲ႕ ဆြတ္ခူးခဲ႔တဲ့သူဗ်။ အဲဒီေခတ္အခါက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ပညာအတတ္ဆံုးဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ပဲ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔က သခင္ဘြဲ႕ခံေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သူက ျမန္မာဆိုတာ အေနာက္ ႏိုင္ငံသားေတြနဲ႔ တန္းတူပဲဆိုၿပီး ေဒါက္တာဘြဲ႕ကို ခံခဲ့တာ။ သူလို္ပုဂၢိဳလ္နဲ႔ အဂၤလိပ္ေတြ အင္မတန္သေဘာက်တဲ့ ဦးပုလို ပုဂၢိဳလ္ေတြ နန္းရင္း၀န္ရာထူးက ျပဳတ္ခဲ့ၿပီးတဲ့ေနာက္မွ နန္းရင္း၀န္ ျဖစ္လာတဲ့ ဦးေစာဟာ သာမန္မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ခင္ဗ်ားတို႔ကို သိေစခ်င္တာပါ။

ကၽြန္ေတာ့္အေတြးထဲမွာေတာ့ ျမန္မာ့သမိုင္းတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔မသိခဲ့ေသာ လူေတာ္ ပုဂၢိဳလ္ေတြ အမ်ားၾကီး ရွိခဲ့တာကို ကၽြန္ေတာ္ တကယ္မသိခဲ့ပါလားဆိုၿပီး ကိုမင္းညိဳရဲ႕ ေျပာစကားကိုသာ ဆက္နားေထာင္မိေတာ့၏။

ဦးတင္၀င္း။ ကဲ ကိုမင္းညိဳေရ။ ဦးေစာေခါင္းစဥ္ကေန လြဲေတာ့မယ္ထင္တယ္ဗ်။

ကိုမင္းညိဳ။ မလြဲပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဆြးေႏြးေနတာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ဦးေစာပဲေလ။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက သာမန္လူနန္းရင္း၀န္မျဖစ္ဘူးဆိုတာကို ေျပာခ်င္တာ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ဦးေစာ ႏွစ္ေယာက္လံုးက အသက္က ၁၅ ႏွစ္ကြာေပမယ့္ အဂၤလိပ္ေခတ္၊ ဂ်ပန္ေခတ္၊ အဂၤလိပ္ေခတ္ကို ျဖတ္ျပီး လြပ္လပ္ေရး ရေအာင္ ၾကိဳးစားခဲ့ၾကတာခ်င္း အတူတူမို႔ ေသခ်ာေလ့လာေလ စိတ္၀င္စားစရာ ျဖစ္ေလပဲဗ်။ အေသးစိတ္ေတြ တစ္ခု ခ်င္း သြားမွ အေၾကာင္းအရာက ျပည့္စံုမွာေလ။ ဒါမွ ခင္ဗ်ား အင္တာနက္ေပၚ ဒီေခါင္းစဥ္ တင္တာကို ဖတ္တဲ့သူ ေတြလည္း အက်ိဳးရွိရွိ ေ၀ဖန္လို႔ရမွာေပါ့။ မဟုတ္ဘူးလား ဦးတိမ္ႀကီးရ။

အရိႈက္ကို အထိုးခံလိုက္ရသကဲ့သို႔ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာ ျဖန္းကနဲ ျဖစ္သြား၏။ ကၽြန္ေတာ္ သည္ကား ကိုမင္းညိဳ အင္တာနက္ သံုးကာ ဒီအေၾကာင္းေတြကို ဖတ္မိလိမ့္မည္ဟု တကယ္ မထင္မိခဲ့။ ကိုယ္ပိုင္ေလ့လာမႈထက္ သူမ်ားေတြ ေျပာသမွ်၊ မွတ္ခ်က္ျပဳၾက သမွ်ကို ဦးေႏွာက္ေဖာက္စားျပီး လူတတ္လုပ္ေနသည္ကို ကိုမင္းညိဳ ေဝဖန္ျခင္းလား ဆိုသည့္ အေတြးျဖင့္ သူ႔ကို ၾကည့္မိေသာ္လည္း ပံုမွန္ပင္မို႔ အရွက္ေျပ ရယ္ေမာမိ၏။

ကိုမင္းညိဳ။ ကဲ..ဆက္ေျပာၾကရေအာင္ဗ်ာ။ ဦးေစာ နန္းရင္း၀န္ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ျမန္မာ ျပည္ရဲ႕ ဘုရင္ခံက ေဒၚမန္စမစ္။ ဦးေစာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ၾကာၾကာ မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ျပင္ဆင္စရာရွိတာ ျပင္ဆင္ရမွာပဲ ဆုိၿပီး တဂ်ီဂ်ီေျပာလြန္းလို႔ ေဒၚမန္စမစ္ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ညစ္ခဲ့ရဖူးတယ္။ ေနာက္ဆံုး ဦးေစာကို ဘယ္လိုမွ ႏွစ္သိမ့္လို႔မရတဲ့အဆံုး ဒီလူ ခ်ာခ်ီနဲ႔ေတြ႔၊ စကားေျပာလိုက္ရင္ေတာ့ တဂ်ီဂ်ီလုပ္ေနတာ ရပ္ေလာက္ပါရဲ႕လို႔ေတြးၿပီး ခ်ာခ်ီနဲ႔ေတြ႔ဖို႔ စီစဥ္ေပးခဲ့ရတယ္။ ခ်ာခ်ီဆုိတာေတာ့ သိတယ္ မဟုတ္လား။

ကၽြန္ေတာ္။ ၿဗိတိသွ်၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ၀င္စတန္ခ်ာခ်ီေတာ့ သိပါတယ္ဗ်။

ကိုမင္းညိဳ။ အမွန္ေပါ့ဗ်ာ။ေလယာဥ္ပ်ံခရီးရွည္မစီးဖူးတဲ့ ဦးေစာဟာ ျမန္မာျပည္ လြတ္လပ္ေရး အတြက္ မိုင္ေပါင္းေထာင္ခ်ီေ၀းတဲ့ အဂၤလန္ကို ေလယာဥ္နဲ႔သြားဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တယ္။ အဂၤလန္ကိုေရာက္ေတာ့ ခ်ာခ်ီကို လြတ္လပ္ေရးေပးမွာလား ေမးတယ္။ ခ်ာခ်ီက ၿဗိတိသွ်ေတြ စစ္ႏိုင္မႏုိင္ဆိုတာေပၚပဲ မူတည္တယ္လို႔ မတင္မက်ေျဖေတာ့ ဦးေစာက အျပန္မွာ အေမရိကန္ခဏ၀င္၊ သမၼတ ရုစဗဲ့နဲ႔ေတြ႕၊ ၿဗိတိသွ်ေတြကို နားခ်ခိုင္းမယ္ ဆိုၿပီး ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ ၿဗိတိသွ်ေတြက အေမရိကန္ကိုၾကိဳေျပာထားေတာ့ ဦးေစာကို အေရးမလုပ္တဲ့အခါမွာ ဂ်ပန္သံရံုးကို ဦးေစာက သြားေတြ႔တယ္။ ဂ်ပန္သံရံုးကထြက္တဲ့ လ်ွိဳ႕၀ွက္ေၾကးနန္းမွာ ဘာေရးထားလဲ သိလား။

ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကိုတင္၀င္း တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီး ကိုမင္းညိဳကို ေခါင္းခါျပလိုက္သည္။

ကိုမင္းညိဳ။ ဂ်ပန္သံရံုးရဲ႕ေၾကးနန္းမွာ အေမရိကန္ကေန တစ္ဆင့္ ျမန္မာကိုျပန္လာတဲ့ နန္းရင္း၀န္နဲ႔ေတြ႕၊ နန္းရင္း၀န္က ျမန္မာကိုဂ်ပန္တို႔တိုက္ရင္ ကူညီမည္ဟုေျပာ၊ ဆိုၿပီး ေရးထားတာဗ်။

ကိုမင္းညိဳ စကားအဆံုးတြင္ ကၽြန္ေတာ္၏ ႏႈတ္မ်ားဆြံ႕အ သြားသည္။ ယေန႔ေခတ္လို ေခာတ္ေကာင္းတြင္ပင္ မိုင္ေထာင္ေက်ာ္ေလယာဥ္စီးသြားဖို႔ စိတ္မခ်ရသည့္ အခ်ိန္ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ဦးေစာ တကယ္ အဂၤလန္ကို သြားခဲ့ေလသလား။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ထက္အရင္ ဂ်ပန္ကို သြားကမ္းလွမ္းခဲ့ေလသလား ဆိုသည္ကိုလည္း ေတြးမိသြားသည္။

ကိုမင္းညိဳ။ ဦးေစာ အေမရိကန္ကေန ျမန္မာကိုျပန္လာ ေတာ့ ဂ်ပန္က စစ္ပြဲကို စေနၿပီ။ ေလယာဥ္ခရီးစဥ္ေတြ ပ်က္ေတာ့ ဦးေစာရဲ႕အျပန္ခရီးစဥ္ေတြပ်က္ေရာ။ ေနာက္ဆံုး ေလယာဥ္အဆင့္ဆင့္စီးၿပီး အခုအစၥေရးႏိုင္ငံပိုင္ ဟိုက္ဖာေလယာဥ္ကြင္းကို ေရာက္ေတာ့ ဂ်ပန္ကိုဆက္သြယ္မႈနဲ႔ ဦးေစာ အဖမ္းခံခဲ့ရတယ္။

ဦးတင္၀င္း။ ခင္ဗ်ားကေတာ့ ဇာတ္နာေအာင္ ေျပာျပန္ၿပီ။

ကိုမင္းညိဳ။ ဇာတ္နာမယ္ဆိုရင္ ခင္ဗ်ားကို ဒီထက္နာ ေအာင္ ေျပာစရာရွိေသးတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဆိုတာ ဂ်ပန္မွာ ရဲေဘာ္သစ္သင္တန္း မတက္ရေသးတဲ့ အခ်ိန္၊ ျမန္မာစစ္သားေတြပါတဲ့ အမ်ိဳးသားတပ္မေတာ္ တစ္ရပ္ဖြဲ႕ဖို႔ ဦးေစာက အဂၤလိပ္ဘုရင္ခံ ကို အရင္ေျပာခဲ့တာဗ်။

ဦးတင္၀င္း။ ဟာဗ်ာ။

စစ္မႈထမ္းေဟာင္းၾကီးကိုတင္၀င္းရဲ႕ အာေမဋိတ္သံႏွင့္အတူ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စကား၀ိုင္း သည္လည္း အာလာပသလာပေျပာရင္း ေနာက္တစ္ရက္ ကူးသြားေလေတာ့၏။
https://www.facebook.com/ko.tein/posts/1141074899247523?__mref=message_bubble

ဓာတ္ပံု၊ ေရွ့တန္း(၀ဲမွယာ)..ဦးဘအုန္း၊ဦးေစာ၊ ဆာ ဘာ့ဂ်္ပိုင္၊ ဦးဘသန္း၊ ဦးထြန္းေအာင္ေက်ာ္၊

• ဦးေစာ ဘာေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို သတ္သလဲ ေဆြးေႏြးျခင္း(၁)
• ဦးေစာ ဘာေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို သတ္သလဲ ေဆြးေႏြးျခင္း(၂)
• ဦးေစာ ဘာေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို သတ္သလဲ ေဆြးေႏြးျခင္း(၃)

........................................................................................................................

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္က "ေခတ္သစ္ပင္လံု ထပ္ေခၚမယ္"ဆိုတဲ႔ စကားထြက္လာတာနဲ႔ "ပင္လံုစာခ်ဳပ္ေႀကာင့္ ဦးေစာဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို အနစ္နာခံျပီး လုပ္ႀကံလိုက္ရပါတယ္"ဆိုတဲ႔ ဝါဒျဖန္႔စာ Social Networkေပၚမွာ ပ်ံ႕ႏွံ႕လာတယ္ဆိုတာ ေပါ့ဆလို႔ရတဲ႔ လကၡဏာမဟုတ္ဘူး။ သမိုင္းထဲက အခ်က္အလက္အစစ္ေတြကို သမိုင္းအတုေတြနဲ႔ ေရာေမႊ မင္းျမတ္သူရလို ႀတိစကၠလို အေရးအသားမ်ိိဳးေတြနဲ႔ ကိုယ့္အျမင္ပါလို႔ မေျပာရဲေတာ့ ကိုမင္းညိဳဆိုတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ကို ေတြးေခၚပညာရွင္ႀကီးလို ဇာတ္ေကာင္ထား၊ ေလာဂ်စ္အစုတ္အပ်က္ေတြ၊ ဒိုင္ယာေလာ့ အက်ိဳးအပဲ႔ေတြနဲ႔ ဖတ္ေကာင္းေအာင္ေရးျပီး ဝါဒျဖန္႔ထားတာဟာ က်ဳပ္ကေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္ပုန္ကန္မႈအထိ ဦးတည္ရည္ရြယ္တယ္လို႔ ယူဆတယ္။ ဦးေစာဟာတိုင္းျပည္အတြက္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္လႈပ္ရွားခဲ႔သူျဖစ္ေႀကာင္း၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထက္ ဆယ့္ငါးႏွစ္အသက္ႀကီးတာေႀကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထက္ ဆယ့္ငါးႏွစ္ပိုေတာ္သူျဖစ္ေႀကာင္း၊ မ်ိဳးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးျဖစ္ေႀကာင္း၊ ပင္လံုစာခ်ဳပ္မွာ ကတိခံထားရတဲ႔အတြက္ ခြဲထြက္ခြင့္ေပးဖို႔ျငင္းမရတဲ႔ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို အခ်ဳပ္အျခာအာဏာခိုင္ျမဲေရးအတြက္ ဦးေစာက အနစ္နာခံျပီး လုပ္ႀကံလိုက္ရတာျဖစ္ေႀကာင္း၊ ဦးေစာဟာ ႀကိဳးေပးခံရတာေတာင္ တည္ျငိမ္သူျဖစ္ေႀကာင္း စသျဖင့္ သမိုင္းအခ်က္အလက္ေတြကို လိုရာေကာက္ခ်က္ဆြဲထားတဲ႔ စာဖတ္အားနည္းအသိတရားေပ်ာ့ညံ႔သူေတြ လိမ့္ခနဲပါသြားေစေလာက္တဲ႔ စာမ်ိဳးကို အခ်ိန္ကိုက္ျဖန္႔ခ်ီလာျခင္းရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ရွိမလဲ မဆိုႏိုင္ဘူး။ ဦးေစာဟာ လူေတာ္တစ္ဦးျဖစ္တယ္ဆိုတဲ႔ အခ်က္ကို ျငင္းစရာမရွိေပမယ့္ တိုင္းျပည္ေကာင္းစားေရးအတြက္ အနစ္နာခံခဲ႔တဲ႔ လူေကာင္းတစ္ေယာက္လို႔ ျမင္ေပးရတဲ႔အထိ ဘယ္သမိုင္းအခ်က္အလက္ကမွ မခိုင္လံုဘူး။ ဦးေစာဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို သတ္ျပီး ရဲရဲဝံ႔ဝံ႔ႀကိဳးစင္တက္သြားသူ မဟုတ္ဘူး။ ေထာင္ပိုင္ကိုစည္းရံုးျပီး ျဗိတိသွ်ကို ေလယာဥ္နဲ႔ထြက္ေျပးဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ႔ျပီး မေအာင္ျမင္ခဲ႔တာ ျဖစ္ေႀကာင္း သမိုင္းအခ်က္အလက္ေတြကို ဘာလို႔ထိန္ခ်န္ထားခဲ႔တာပါလဲ။ ေနာင္တႀကီးစြာရျပီး ေထာင္နံရံမွာ ေရးသြားတဲ႔ ေနာင္တေတြနဲ႔စာကို ဘာလိုထိန္ခ်န္ထားခဲ႔တာလဲ။ ဆရာခ်စ္ဦးညိဳက ဒႆဂီရိကို လူႀကမ္းကေန မင္းသားျဖစ္ေအာင္ ေရးႏိုင္တာ ရသစာေပတစ္ေခတ္အတြက္ အေရးပါတဲ႔ေဖာက္ထြက္မႈျဖစ္ခဲ႔ေပမယ့္ ဒ႑ာရီနဲ႔ သမိုင္းဟာ မတူဘူး။ သမိုင္းကို လိမ္လို႔မရဘူး သမိုင္းကို လိမ္တာဟာ ေခတ္လူေတြကို သစၥာေဖာက္တာပဲ။ ျမတ္ဗုဒၶကို လူႀကမ္းျဖစ္ေအာင္ေရးလို႔မရသလို ေဒဝဒတ္ကို မင္းသားျဖစ္ေအာင္ ေရးလို႔မရဘူး။ ဘင္လာဒင္ကို ဂႏၵီျဖစ္ေအာင္ ေရးလို႔မရသလို ဟစ္တလာကို မာသာထရီစာျဖစ္ေအာင္ ေရးလို႔မရဘူး။ သန္းေရႊကို ေဒၚစုျဖစ္ေအာင္ ေရးလို႔မရသလို ဦးေစာဟာလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို အနစ္နာခံသတ္ျဖတ္ခဲ႔တဲ႔ မ်ိဳးခ်စ္သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး။ Universal Truth ေတြကို ကေလာင္အစုတ္အျပတ္နဲ႔ အဆိပ္ခပ္လို႔ ဘယ္ေတာ့မွမေအာင္ျမင္ဘူးမွတ္။ ေမတၱာရပ္ခံတာပါ. . . ျမန္မာျပည္အတြက္ က်ည္၁၃ခ်က္နဲ႔ ေသခဲ႔ရတဲ႔ က်ဳပ္တို႔ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ထပ္မသတ္ပါေတာ့နဲ႔။ 
အိအိမြန္ ( ပန္ဆယ္လို )