ဘာ၀နာတရား လြန္ေလေသာ္

|| ဒလဘန္း (ႏုိင္ငံေတာ္ သမၼတ ဦးထင္ေက်ာ္) ||

ေရႊေတာင္ကုန္းဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးကုိ စတင္ ေတြ႕ျမင္ဖူးေျမာ္ခြင့္ရၿပီး ဆရာေတာ္ႀကီး၏ ၾသ၀ါဒတရား စကားမ်ားကုိ ၾကားနာခဲ့ရသည္မွာ ဆယ္စုႏွစ္ ႏွစ္ခုပင္ ျပည့္လုနီးပါးၿပီ။ ပ႑ိတာရာမ ေရႊေတာင္ကုန္း သာသနာ့ရိပ္သာသုိ႔ ေရာက္ခဲ့ရသည့္ အေၾကာင္းရင္းခံမွာလည္း အမွတ္တရရွိလွပါသည္။

၁၉၉၅ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လ ၁၀ ရက္ေန႔တြင္ မမ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္မွ လြတ္ပါသည္။ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္မွ လြတ္ေျမာက္ၿပီး ရက္မ်ားမၾကာခင္မွာ ဖခင္ႀကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း က်ဆံုးခဲ့သည့္ အာဇာနည္ေန႔ ႏွစ္လည္ျဖစ္ပါသည္။ အန္ကယ္ဦးအုန္းျမင့္ (သခင္အုန္းျမင့္)ႏွင့္အတူ ပ႑ိတာရာမ ေရႊေတာင္ကုန္းေက်ာင္းသုိ႔ သြားေရာက္ကာ ၁၉ ဇူလုိင္ အာဇာနည္ေန႔တြင္ အမွတ္ ၅၄ တကၠသုိလ္ရိပ္သာလမ္းရွိ မမ၏ေနအိမ္သုိ႔ ဆြမ္းစားၾကြေရာက္ပါရန္ ႀကဳိတင္သြားေရာက္ ေလွ်ာက္ထားၾကသည္။ အလားတူပင္ ကမၻာေအးဘုရားလမ္း ခ်မ္းေျမ႕ရိပ္သာ ေက်ာင္းတုိက္ဆရာေတာ္ႀကီးကုိလည္း သြားေရာက္ ေလွ်ာက္ထားၾကပါသည္။

ဆြမ္းကပ္သည့္ေန႔တြင္ စာေရးသူက ေရႊေတာင္ကုန္း ဆရာေတာ္ႀကီးကုိပင့္ရန္ တာ၀န္က်ပါသည္။ ဆရာေတာ္ႀကီး အပါအ၀င္ ေက်ာင္းတုိက္ သံဃာေတာ္ စုစုေပါင္း ၅ ပါးကုိ ပင့္ရမည္မုိ႔၊ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ႏွစ္စီးျဖင့္ သြားၾကပါသည္။ ဆရာေတာ္ႀကီးက နံနက္ ၁၀း၃၀ နာရီတြင္ တရားေဟာ၊ ေရစက္ခ်ၿပီးမွ ဆြမ္းကပ္ရန္၊ ႀကဳိတင္မိန္႔ၾကားထား၍ ေက်ာင္းသုိ႔ ၁၀း၀၀ နာရီ အေရာက္ သြားၾကပါသည္။ ဆရာေတာ္ႀကီးေရာ၊ က်န္ သံဃာေတာ္ေတြပါ အသင့္ျဖစ္ေနၾက၍ နံနက္ ၁၀း၃၀ မတုိင္ခင္ တကၠသုိလ္ရိပ္သာလမ္းအိမ္သုိ႔ ျပန္ေရာက္ၾကသည္။ ၀ါစဥ္အရမုိ႔ အျခား သံဃာေတာ္မ်ားက ဆရာေတာ္ႀကီးကို ဦးစားေပး ေနရာယူၾကပါသည္။

နံနက္ ၁၀း၃၀ နာရီတိတိတြင္ ဆရာေတာ္ႀကီး တရားစေဟာကာ တစ္နာရီလည္း ျပည့္ ခ်ိန္ကုိက္ထားသည့္အလား ဆရာေတာ္ႀကီး တရားေဟာလည္း အဆံုးသတ္ပါသည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအပါအ၀င္ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကုိ ရည္စူး၍ လွဴဖြယ္မ်ား ဆက္ကပ္လွဴဒါန္း အမွ်ေ၀ၿပီး ဆြမ္းဘုဥ္းေပးၾကပါသည္။

ရက္သတၱတစ္ပတ္ခန္႔အၾကာ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ ၂၇ ရက္ေန႔တြင္ ကြယ္လြန္ခဲ့သည့္ အေမႀကီးကုိ ရည္စူးကာ ဇူလုိင္ ၂၇ ရက္ေန႔တြင္ ကမၻာေအး ခ်မ္းေျမ႕ရိပ္သာေက်ာင္းတုိက္သုိ႔ ဆြမ္းခ်ဳိင့္ပုိ႔ပါသည္။ ဒီဇင္ဘာ ၂၇ ရက္ေန႔ ေရာက္သည့္ အခါ၌ကား ပ႑ိတာရာမ ေရႊေတာင္ကုန္းေက်ာင္းတုိက္ႏွင့္ ကမၻာေအး ခ်မ္းေျမ႕ရိပ္သာ ေက်ာင္းတုိက္တုိ႔မွ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား အပါအ၀င္ သံဃာေတာ္ ၅ ပါး က်စီ အျခားေက်ာင္းတခ်ဳိ႕မွ သံဃာ ၅ ပါး၊ ေပါင္း သံဃာ ၁၅ ပါးကုိ ဆြမ္းပင့္ပါသည္။ မြန္းလြဲပုိင္း၌ ခရစ္ယာန္၊ ဟိႏၵဴ၊ အစၥလာမ္၊ ဗဟာအီ၊ ဂ်ဴး စသည့္ ဘာသာစံုမွ ပုဂၢိဳလ္မ်ားျဖင့္ ဆုေတာင္းပြဲတစ္ခု ျပဳလုပ္ေလ့ရွိပါသည္။ အခ်ိန္မရသည့္အခါမ်ား၌ကား ေက်ာင္းႀကီး ႏွစ္ေက်ာင္းသုိ႔ ဆြမ္းပုိ႔ပါသည္။

ဇြန္လ ၁၉ ရက္ မမ၏ ေမြးေန႔ က်ေရာက္သည့္အခါမ်ား၌ ေက်ာင္းတုိက္ႏွစ္တုိက္စလံုးသုိ႔ ဆြမ္းပုိ႔ပါသည္။ ဤသုိ႔ လစဥ္ ၁၉ ရက္ႏွင့္ ၂၇ ရက္ေန႔ က်ေရာက္တုိင္း ဆြမ္းပင့္၊ ဆြမ္းပုိ႔အလုပ္မ်ား လုပ္ေနခ်ိန္၊ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၂၇ ရက္ေန႔တြင္ မမ၏ခင္ပြန္း ေဒါက္တာ မုိက္ကယ္အဲရစ္၊ လန္ဒန္ၿမဳိ႕၌ ကြယ္လြန္အနိစၥေရာက္ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဒီဇင္ဘာ ၂၇ ရက္ေန႔သာမက မတ္လ ၂၇ ရက္ေန႔တြင္လည္း ေဒါက္တာအဲရစ္ကုိ ရည္စူးလ်က္၊ ေက်ာင္းႏွစ္ေက်ာင္းစလံုးသုိ႔ ဆြမ္းပုိ႔ပါသည္။

သကၠရာဇ္ ၂၀၀ ျပည့္ႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၂၁ ရက္ေန႔တြင္ မမ၏ မႏၱေလးခရီးစဥ္အတြက္ ရန္ကုန္ဘူတာႀကီးသို႔ လုိက္လံပုိ႔ေဆာင္ပါသည္။ ရထားမထြက္ျဖစ္ေအာင္ အာဏာပုိင္တုိ႔က ဟန္႔တားထား၍ ဘူတာတြင္ ဆက္လက္ ေစာင့္ဆုိင္းေနၾကစဥ္၊ ည ၁၀ နာရီခန္႔တြင္ ထုိစဥ္က ရန္ကုန္တုိင္း ဒုတိယတုိင္းမွဴး၏ ႏႈတ္မိန္႔ျဖင့္ ဘူတာစႀကၤံ သံပန္းတံခါးအနီး ေစာင့္ဆုိင္းေနေသာ မိမိတစ္ဦးတည္းကုိ လံုထိန္းရဲမ်ားက ခ်ဳပ္ေႏွာင္ဖမ္းဆီးကာ အင္းစိန္တြဲဖက္ေထာင္သုိ႔ ပုိ႔လုိက္ပါသည္။ ေလးလေက်ာ္ၾကာ ဆြမ္းပုိ႔ရက္မ်ား ေရာက္တုိင္း မိမိကုသုိလ္ယူရသည့္ တာ၀န္ကုိ သတိရ႐ံုကလြဲ၍ ဘာမွ မတတ္ႏုိင္ခဲ့ပါ။ ေထာင္ကထြက္ၿပီး အိမ္ျပန္ေရာက္မွ ဇနီး စုစုလြင္က မိမိတာ၀န္ကုိ သူ၏ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ မိတ္ေဆြႏွင့္အတူ ၀တ္မပ်က္ အလံမလွဲ ဆက္လက္ လုပ္ကုိင္ခဲ့ၾကေၾကာင္း သိရ၍ အတုိင္းမသိ ၀မ္းသာရပါသည္။ မမ ကုိယ္တုိင္လည္း မိမိႏွင့္ တစ္ညတည္း ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ ထပ္မံခ်ထားေၾကာင္းကုိ အိမ္ေရာက္မွ သိရပါသည္။ ဆြမ္းမပင့္ႏုိင္ေသာ္လည္း ဆရာေတာ္မ်ားထံ ဆြမ္းပုိ႔သည့္အလုပ္ကုိ မပ်က္မကြက္ ဆက္လက္ လုပ္ေဆာင္ပါသည္။

၂၀၀၂ ခုႏွစ္ ေမလ ၆ ရက္ေန႔တြင္ ဒုတိယအႀကိမ္ အက်ယ္ခ်ဳပ္က မမလြတ္သည့္အခါ ဆြမ္းပင့္ေသာအလုပ္မ်ား ျပန္လည္လုပ္ပါသည္။ အက်ယ္ခ်ဳပ္က လြတ္သည္ဟု ဆုိေသာ္ျငားလည္း၊ ၿခံ၀၊ ၿခံေရွ႕၊ ေဘးၿခံတုိ႔မွ ျမင္ျမင္ထင္ထင္ တစ္မ်ဳိး၊ ပုန္းလွ်ဳိးကြယ္လွ်ဳိး တစ္ဖံုျဖင့္ ေစာင့္ၾကည့္ေနေသာ ရဲေထာက္လွမ္းေရးမ်ားက မနည္းပါ။ သုိ႔တုိင္ေအာင္လည္း ဆရာေတာ္ႀကီးမွာ အဆုိပါ ပုဂၢိဳလ္တုိ႔ကုိ ရွိသည္ဟုပင္ အသိအမွတ္ မျပဳသလုိ အလြန္ပင္ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းစြာ ရွိသည္ကုိ ဂ႐ုျပဳမိပါသည္။ ပုထုဇဥ္တုိ႔သဘာ၀အရ အနည္းငယ္ စုိးရြံ႕ဟန္ရွိေသာ သံဃာေတာ္အခ်ဳိ႕ကုိ ေတြ႕ရေသာ္လည္း ဆရာေတာ္ႀကီးကား မတုန္မလႈပ္ ပင္တုိင္ၾကြၿမဲတုိင္း ၾကြသည္။ ဆြမ္းပင့္ေလ့ရွိသည့္ ေန႔ရက္မ်ား၌ ခရီးထြက္စရာရွိလွ်င္ ဆြမ္းစားၿပီးမွ ေလဆိပ္တန္းဆင္းသည္ ရွိသလုိ ခရီးထြက္ေနလွ်င္လည္း ထုိေန႔မ်ားအမီ အေရာက္ျပန္ၾကြတတ္သည္။

ဆြမ္းစားၾကြတုိင္း ၀ိပသ၁နာအေၾကာင္း စိတ္အင္အားျဖစ္စရာအေၾကာင္းတုိ႔ကုိသာ ေဟာေျပာေလ့ရွိသည္။ ဒါနထက္ ဘာ၀နာကိစၥမ်ားကုိသာ ဦးစားေပး အေလးထား ေဟာၾကားေတာ္မူသည္။

ဓမၼႏွင့္ အဓၼ ႏွစ္မ်ဳိးအဆံုးတြင္ ဓမၼသည္သာ အႏုိင္ရ ေအာင္ျမင္ရာ ေအာင္ျမင္ေၾကာင္း ျဖစ္ေၾကာင္း တရား၊ အတြင္းရန္ႏွင့္ အျပန္ရန္တြင္ အတြင္းရန္ကုိ ဦးစြာ ႏုိင္နင္းေအာင္ ျပဳလုပ္ေရး တရားတုိ႔ကုိ အမွတ္တရ ျဖစ္မိပါသည္။ အစ ပထမတြင္ အတြင္းရန္ဟုဆုိ၍ လူ႕ေလာကအတြင္း မိမိ၀န္းက်င္ မိမိအနားရွိေသာ ရန္သူကုိ ႏုိင္ေအာင္လုပ္ေရးကုိ ေျပာသည္ဟု ထင္ခဲ့မိၿပီး ေနာက္ပုိင္းတြင္မွ မိမိ၏ အတြင္းစိတ္ကုိ မိမိႏုိင္ေအာင္ က်င့္ႀကံေရးကုိ ေဟာေျပာဆံုးမျခင္းျဖစ္ၿပီး အတြင္းစိတ္ကုိ တင္စားကာ အတြင္းရန္ဟူ၍ သံုးႏႈန္းထားသည္ကုိ သေဘာေပါက္ရပါသည္။

ဗုဒၶဘာသာတရား တျဖည္းျဖည္းျခင္း တိမ္ေကာပေပ်ာက္သြားမွာ ဆရာေတာ္ႀကီး အလြန္စုိးရိမ္ေၾကာင့္ၾက ျဖစ္ရွာသည္။ ဘာသာျခား မိမိဗုဒၶဘာသာကုိ လႊမ္းမုိးသြားမည့္ အေရးကုိ ေမွ်ာ္ေတြးကာ ယင္း အႏၱရာယ္ကုိ ကာကြယ္ႏုိင္ရန္ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ လူငယ္မ်ား ငယ္ရြယ္စဥ္ကပင္ ဗုဒၶတရားေတာ္၏ အႏွစ္သာရကုိ သေဘာေပါက္ၿပီး ယဥ္ေက်းလိမၼာၾကေအာင္ အစဥ္အားထုတ္ေတာ္မူသည္။ ႏွစ္စဥ္ ကေလးလူငယ္မ်ားအတြက္ ေငြကုန္ေၾကးက် သိန္းေပါင္းမ်ားစြာ အကုန္အက်ခံလ်က္ ဗုဒၶဘာသာ ယဥ္ေက်းမႈ သင္တန္းမ်ားကုိ ၿမဳိ႕ေရာနယ္ပါ ျပဳလုပ္သည္။ သင္တန္းတုိင္း လူငယ္ရာေပါင္းမ်ားစြာ တက္ေရာက္ၾကၿပီး သင္တန္းမ်ား ၿပီးဆံုးသည့္အခါ ဗုဒၶ၏ အေမြအႏွစ္ အေျခခံတုိ႔ကုိ သိရွိနားလည္ကာ ယဥ္ေက်းလိမၼာေသာ လူငယ္ ရာေပါင္းမ်ားစြာကုိ ေမြးထုတ္ေပးႏုိင္လ်က္ ရွိေပသည္။ ၀ိပသ၁နာတရားကုိလည္း နားလည္သေဘာေပါက္ က်င့္ႀကံေနထုိင္တတ္ေသာ လူငယ္မ်ားအျဖစ္ ေရာက္ေစခဲ့သည္။

ထူးျခားေသာ အလွဴတစ္ခုကုိသာ ဆရာေတာ္ႀကီး အေလးထား ေတာင္းခံတတ္သည္ကုိ သတိျပဳမိပါသည္။ ထုိအရာကား ေက်ာင္းသုိ႔ ေရာက္လာၾကေသာ တပည့္သားေျမးမ်ားထံက ၀ိပသ၁နာတရား က်င့္ႀကံအားထုတ္ဖုိ႔ ဘာ၀နာတရား ပြားမ်ားဖုိ႔ အခ်ိန္ေပးရန္ အလွဴခံျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ထံကလည္း အဆုိပါအလွဴကုိပင္ ေတာင္းခံခဲ့သည္။ စကားတစ္ခြန္းကုိ အလြယ္မေျပာ ကတိတစ္လံုးကုိ လြယ္လြယ္မေပးတတ္ေသာ မမက “အခ်ိန္ရသည့္အခါ လုပ္ပါမည္ဟု ဘုရား” မုသားမပါ ဟန္ေဆာင္မႈကင္းစြာျဖင့္ ႐ုိေသစြာ အေျဖေပးသည္။ သရဏဂံုသံုးပါးကုိ ဦးထိပ္ထားၿပီး ၀ိပသ၁နာ ဆရာတစ္ဦးအေနျဖင့္ အထူးၾကည္ညိဳ ေလးစားအပ္ေသာ ဆရာေတာ္ႀကီး၏ အလွဴခံစကားကုိ ေပါ့ေပါ့မထား အစဥ္အေလးထားၿပီး တစ္ေန႔တြင္ ဆရာေတာ္ႀကီးထံ ေလွ်ာက္ထား၍ တရားစခန္း၀င္သည္။ မမအတြက္ အေဖာ္လည္းရေစ၊ ပင္ကုိယ္ကလည္း ဆႏၵရွိသည့္အေလ်ာက္ ဇနီးသည္လည္း မမႏွင့္အတူ ပ႑ိတာရာမ ေတာင္ကုန္းသာသနာ့ရိပ္သာတြင္ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ႏွစ္ပတ္လည္တြင္ ရက္တုိ တရားစခန္း ၀င္ျဖစ္ၾကသည္။

မိမိကုိယ္ႏိႈက္လည္း တစ္ခ်ိန္တြင္ ၀ိပသ၁နာ တရားအားထုတ္လုိစိတ္ ျဖစ္ေပၚလာေသာေၾကာင့္ အ႐ုိးအဆစ္ မေကာင္း၊ အထုိင္အထ မလြယ္ေသာ ကုိယ့္အေၾကာင္းႏွင့္ကုိယ္မုိ႔ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ ရသေလာက္ေသာ တရားစမ္းထုိင္ရန္ ေက်ာင္းသုိ႔ ေရာက္ခဲ့သည္။ တစ္ရက္က ႏွစ္ရက္ ၊ ႏွစ္ရက္က သံုးရက္ တုိင္လာေတာ့ အားတက္လာသည္။ အမ်ားလုိ တရားက မရေသာ္လည္း ဆက္လက္ႀကဳိးစားလုိစိတ္ျဖင့္ ရက္သတၱႏွစ္ပတ္ ၁၄ ရက္ၾကာ တရားထုိင္ၿပီး တရားစခန္းထြက္ကာနီး ဆရာေတာ္ႀကီးကုိ သြားေလွ်ာက္သည္။ “ဘုန္းႀကီးအတြက္ သံုးရက္ေလာက္ ဆက္ထုိင္ေပးပါလား” မေမွ်ာ္လင့္ေသာ ဆရာေတာ္ႀကီးထံမွ စကားေၾကာင့္ အလုိအေလ်ာက္ “မွန္ပါ့ဘုရား” ဟုသာ ေလွ်ာက္ခဲ့ၿပီး သံုးရက္ ဆက္ထုိင္ျဖစ္သည္။

သံုးရက္အၿပီး ဆရာေတာ္ႀကီးထံ သြားေရာက္ကန္ေတာ့ရင္း မည္သည့္ တရားမွ်မရေၾကာင္း၊ စိတ္ကုိၿငိမ္ေအာင္ လုပ္ရသည္မွာ မလြယ္လွေၾကာင္း ေလွ်ာက္တင္ပါသည္။ မိမိစိတ္ကုိ မိမိမႏုိင္၊ စိတ္မည္မွ် ထိန္းရခက္ေၾကာင္း သိလာျခင္းသည္ တရားတစ္မ်ဳိးရျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ဆရာေတာ္ႀကီးက မိန္႔ၾကားအားေပးရွာသည္။ ၿပီးေတာ့မွ “ဒကာႀကီး” ဘုရားမုခ္ဦးကုိ ေက်ာေပးထုိင္တဲ့ ျခေသၤ့ေတာ့ မဟုတ္ေတာ့ဘူးေပါ့ဟု ၿပဳံးရင္းမိန္႔ေတာ္မူသည္။

၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဆန္းပုိင္းတြင္ ေရြးေကာက္ပြဲကိစၥမ်ား ေပၚလာသည္။ ဇနီးျဖစ္သူက သူ႕ဖခင္ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ခဲ့ေသာ သံုးခြၿမဳိ႕နယ္ကုိ ၀င္ေရာက္အေရြးခံရန္ အေၾကာင္းဖန္လာသည္။ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ စည္း႐ံုးေရး ခရီးမ်ား စတင္ရသည့္ အခ်ိန္ကစ၍ ဆရာေတာ္ႀကီးထံ ဆြမ္းပုိ႔သည့္တာ၀န္မ်ားကုိ မိတ္ေဆြတစ္ဦးထံ မလႊဲမေရွာင္သာ လႊဲေျပာင္းေပးရပါသည္။ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ဇနီးသည္ အေရြးခ်ယ္ခံရၿပီး လပုိင္းအၾကာ က်န္းမာေရး မေကာင္း၍ ေဆးကုသရန္ ခရီးထြက္ရသည္။

ဇနီးသည္ ေဆးကုခရီးသုိ႔ လုိက္ပါေစာင့္ေရွာက္ၿပီး ေနရပ္ ျပန္ေရာက္သည့္တုိင္ ေဆးကုသခံယူမႈက မၿပီးေသး၊ လႊတ္ေတာ္ကလည္း မၿပီးေသးမုိ႔ ေဆးကုရင္း လႊတ္ေတာ္တက္ရာသုိ႔ ဆက္လက္ လုိက္ပါ ေစာင့္ေရွာက္ရာ ဆရာေတာ္ႀကီးႏွင့္ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ အဆက္ျပတ္ခဲ့ရပါသည္။ ေနာက္ပုိင္းတြင္မွ လႊတ္ေတာ္ ရက္ရွည္ နားသည့္ကာလအတြင္း ဆရာေတာ္ႀကီးကုိ ကန္ေတာ့ရန္ မမ သြားသည့္အခါ ႀကဳိတင္ ေလွ်ာက္ထားျခင္း၊ ကန္ေတာ့ခ်ိန္ လုိက္သြားျခင္း၊ ရံဖန္ရံခါ ျပန္လည္လုပ္ျဖစ္ပါသည္။ ထုိ႔အျပင္ ျပည္ပခရီးစဥ္သြားရာမွ ျပန္အလာ ဆရာေတာ္ႀကီးကုိ လွဴဖြယ္သီးႏွံမ်ား ဆက္ကပ္ပူေဇာ္ရန္ရွိသည့္ အခါမ်ား၌ မမႏွင့္အတူ လုိက္ပါရင္း ေရာက္ရသလုိ တစ္ခါတစ္ရံ ကုိယ္စားသြားေရာက္ ဆက္ကပ္ေပးရင္းလည္း ေရာက္ရပါသည္။

ၿပီးခဲ့သည့္ စက္တင္ဘာလအတြင္း လႊတ္ေတာ္ ေခတၱရပ္နားရက္ ဇနီးျဖစ္သူ ေနျပည္ေတာ္က အျပန္ ဆရာေတာ္ႀကီးထံ မမ၏ လူႀကဳံပါးစာ ပါလာပါသည္။ စာမွာ ပ႑ိတာရာမ ေရႊေတာင္ကုန္း သာသနာ့ရိပ္သာ ၂၅ ႏွစ္ေျမာက္ ေငြရတုစာေစာင္အတြက္ စာမူျဖစ္ပါသည္။ မိမိထံကလည္း ေက်ာင္းတုိက္က စာမူေတာင္းထားၿပီး စာေရးမၿပီးေသး၍ ဆရာေတာ္ႀကီးထံ စာသြားေပးရန္ စိတ္မ၀ံ့မရဲ ျဖစ္မိပါသည္။ မသြားမျဖစ္၍ စက္တင္ဘာလ ၂၈ ရက္ေန႔တြင္ ဆရာေတာ္ႀကီးထံ မရဲတရဲ ေရာက္သြားပါသည္။

ဆရာေတာ္ႀကီး စံေက်ာင္းေရာက္သည့္အခါ သမားေတာ္ႀကီးတစ္ဦးက ဆရာေတာ္ကုိ က်န္းမာေရး စစ္ေဆးေပးေန၍ ေခတၱေစာင့္ရသည္။ သမားေတာ္ ျပန္ၿပီးေနာက္ အခန္းတြင္းက သကၤန္း႐ံုရင္း ထြက္လာသည့္ ဆရာေတာ္ႀကီးက “ဒကာႀကီး ဦးထင္ေက်ာ္လား” ဟု မိမိကုိ ျမင္ျမင္ခ်င္း လွမ္းေမးပါသည္။ သက္ေတာ္ ၉၀ ေက်ာ္ၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ၀ိပသ၁နာတန္ခုိးေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ႀကီးမွာ က်န္းမာသတိေကာင္းတုန္း ျဖစ္သည္။ အစားကုိလည္း ေဆးအျဖစ္သာ သတိႏွင့္မွီ၀ဲသံုးေဆာင္သည္။ အနားရွိသည့္ ဆရာေလးတစ္ပါးကုိ ဓာတ္စာအညႊန္းစာရြက္ သြားယူခုိင္းၿပီး မိမိကုိတစ္ေစာင္၊ မမအတြက္ တစ္ေစာင္ေပးသည္။

“သမီးေရာ ေနေကာင္းရဲ႕လား”

“ေနေကာင္းပါတယ္ ဘုရား”

“အင္း သမီးေလး ေနေကာင္းဖုိ႔ အဖြဲ႕က လူေတြ ေနေကာင္း ေဘးအႏၱရာယ္ကင္းဖုိ႔ ဆုေတာင္းေနရတယ္” ဟု ဆရာေတာ္ႀကီးက ေမးေမးေျပာေျပာ ေျပာပါသည္။

“သမီး” ဟု ယခင္သံုးႏႈန္းေလ့ရွိရာက“ သမီးေလး” ဟု သံုးလုိက္ပံုက က႐ုဏာသံသက္လွသည္ဟု ခံယူမိၿပီး ရင္ထဲမွ ပီတိျဖစ္ၿပီး ၀မ္းသာ၀မ္းနည္း ျဖစ္ရပါသည္။

အက်ယ္ခ်ဳပ္က်သည့္ကာလမ်ား ဆြမ္းပုိ႔ေရာက္တုိင္း
“သမီး ေနေကာင္းရဲ႕လား သတင္းရရဲ႕လား” ဟု အစဥ္ပင္ စုိးရိမ္စိတ္ႀကီးစြာျဖင့္ မမ အေၾကာင္းကုိ ဆရာေတာ္ႀကီး ေမးေလ့ရွိပါသည္။ “တရားေကာ အားထုတ္ျဖစ္ရဲ႕လား မသိဘူး” “ပံုမွန္အထုိင္ေတာ့ ထုိင္ျဖစ္မယ္ ထင္ပါတယ္ဘုရား” ဟုသာ မုသားျဖင့္ မယုတ္မလြန္ ေျဖလုိက္ရသည္။ ၀ိပသ၁နာတရား အစဥ္ေတြးေနသည့္ ဆရာေတာ္ႀကီးပါေပ။ “ဦးထင္ေက်ာ္အတြက္ လက္ပတ္နာရီတစ္လံုး သြားယူခဲ့ပါ” ဟု အနီးရွိ ဆရာေလးတစ္ပါးကုိ လွမ္းေျပာသည္။

“ဦးထင္ေက်ာ္ နာရီမပတ္ဘူးလား”

“တပည့္ေတာ္ မပတ္တာၾကာပါၿပီဘုရား၊ ၿပီးေတာ့ ဆရာေတာ္ တစ္ခါက တပည့္ေတာ္ကုိ ဆြဲတဲ့ နာရီတစ္လံုး ခ်ီးျမွင့္ဖူးပါတယ္ဘုရား” ဟု မုသားစကားမပါ နာရီလည္း မ၀တ္သည္မုိ႔ မေပးပါေတာ့ႏွင့္ဟု မေလွ်ာက္ရဲ၍ နာရီရဖူးေၾကာင္းသာ ျပန္ေလွ်ာက္လုိက္သည္။

“နာရီက ေက်ာင္းနာမည္ပါလုိ႔လား။ ၿပီးေတာ့ ဒကာႀကီး ဦးထင္ေက်ာ္အေနနဲ႔ ေပးတာ မဟုတ္ဘူး။ ဒကာႀကီးက ဘုန္းႀကီးရဲ႕ ေ၀ယာ်၀စၥ ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့သူ ကပၸိယတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ေပးတာ” ဟု မိန္႔ၿပီး ဆရာေလးယူလာသည့္ နာရီကုိ လွမ္းယူကာ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ခ်ီးျမွင့္ေတာ္မူသည္။ ပ႑ိတာရာမ ေရႊေတာင္ကုန္း သာသနာ့ရိပ္သာေက်ာင္းတုိက္က ၀ိပသ၁နာ ဆရေတာ္ႀကီး သာသနာ့အက်ဳိး ဆက္ထမ္းပုိး ႀကဳိးပမ္းႏုိင္ပါေစဟုသာ ဆုေတာင္းေမတၱာ ပုိ႔သမိပါေတာ့သည္။

ဒလဘန္း

The Ladies News
https://www.facebook.com/News.TheLadies