အမွန္အတုိင္းဆုိရလွ်င္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒကုိ ေသခ်ာစြာ ေလ့လာဖတ္႐ႈသူ နည္းသည္။ ထုိေၾကာင့္ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒတြင္ပါေသာ အခ်ဳိ႕ ျမဳပ္ကြက္မ်ားကုိ လူအမ်ား သတိမမူမိၾကေပ။ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒ၏ ပုဒ္မ ၂၁၇တြင္ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒပါ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားႏွင့္ မဆန္႔က်င္ေစဘဲ ျပည္ေထာင္စု၏ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ အာဏာသည္ ႏုိင္ငံေတာ္ သမၼတ၌ တည္ရွိသည္။
ဤစကားရပ္ေၾကာင့္ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္သည္ အာဏာပုိင္ အဖြဲ႕အစည္း တစ္ရပ္ရပ္အား လည္းေကာင္း၊ အာဏာပုိင္ ပုဂိၢဳလ္တစ္ဦးဦးအား လည္းေကာင္း တာ၀န္ႏွင့္ လုပ္ပုိင္ခြင့္မ်ား ေပးအပ္ျခင္း မျပဳႏုိင္ဟု မမွတ္ယူရ။ ထုိ႔ျပင္ ယင္းစကားရပ္ေၾကာင့္ တည္ဆဲ ဥပေဒမ်ားအရ သက္ဆုိင္ရာ အာဏာပုိင္ အဖြဲ႕အစည္း တစ္ရပ္ရပ္အားျဖစ္ေစ၊ သက္ဆုိင္ရာ အာဏာပုိင္ ပုဂိၢဳလ္တစ္ဦးဦးအားျဖစ္ေစ အပ္ႏွင္းထားသည့္ တာ၀န္ႏွင့္ လုပ္ပုိင္ခြင့္မ်ားကုိ ႏုိင္ငံေတာ္ သမၼတအား လႊဲေျပာင္းေပးအပ္သည္ဟုလည္း မမွတ္ယူရဟု ပါရွိသည္။
ထုိဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒႏွင့္အညီ လႊတ္ေတာ္က ႏုိင္ငံေတာ္၏ အတုိင္ပင္ခံပုဂိၢဳလ္ကုိ ခန္႔အပ္ႏုိင္ေရး ဥပေဒၾကမ္း အဆုိတင္သြင္းခဲ့ရာ တပ္မေတာ္သား ကုိယ္စားလွယ္မ်ားက ကန္႔ကြက္ၿပီး မဲမေပး မထုိင္ဘဲ မတ္တပ္ရပ္ ဆႏၵျပခဲ့သျဖင့္ လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒က ထုိင္ခုိင္းရသည္အထိ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ေျပာရလွ်င္ ထုိဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒပုဒ္မ ၂၁၇သည္ ယခင္အာဏာရွင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေရႊတစ္ေယာက္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ အၿပီး သမၼတ ဦးသိန္းစိန္၏ အေပၚတြင္ ေနႏုိင္ရန္ ထည့္သြင္းေရးဆြဲခဲ့ေသာ ပုဒ္မျဖစ္သည္။ ယခုေတာ့ အမ်ဳိးသား ဒီမုိကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ႀကီးစုိးထားေသာ လႊတ္ေတာ္က ထုိပုဒ္မကုိ အသံုးျပဳၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ႏုိင္ငံေတာ္ အတုိင္ပင္ခံ ပုဂိၢဳလ္ ခန္႔အပ္ရန္ လုပ္ေဆာင္လာျခင္းမွာ ဦးသန္းေရႊအဖို႔ သူ႔အ႐ုိးႏွင့္သူ အထုိးခံရျခင္း ျဖစ္သည္။
ေျပာရလွ်င္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ အၿပီးတြင္ ဦးသန္းေရႊသည္ သမၼတ အတုိင္ပင္ခံ အဖြဲ႕ကုိ လူငါးဦးႏွင့္ ဖြဲ႕စည္းရန္ စနစ္တက် ႀကံစည္ခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ထုိေၾကာင့္လည္း အတုိင္ပင္ခံ ေကာင္စီ႐ုံးပင္ ေနျပည္ေတာ္၌ ထည့္သြင္းေဆာက္လုပ္ထားသည္ကုိ Tomorrow ဂ်ာနယ္က လြန္ခဲ့သည့္ႏွစ္အတြင္း ေဖာ္ထုတ္ေရးသားခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။ ထုိစဥ္က ဒုတိယလူျဖစ္သူ ဒုတိယ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး ေမာင္ေအးက သေဘာမတူ ကန္႔ကြက္ၿပီး အေ၀းသုိ႔ ထြက္ခြာသြားသျဖင့္ ဦးသန္းေရႊ တစ္ေယာက္ စာဖတ္သူႀကီးဘ၀ ေရာက္ခ့ဲရျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိသုိ႔မဟုတ္ပါက ၿပီးခဲ့သည့္ ျပည္ခုိင္ၿဖိဳးပါတီ၀င္မ်ား ႀကီးစုိးေသာ လႊတ္ေတာ္တြင္ ႏုိင္ငံေတာ္ အတုိင္ပင္ခံ ပုဂိၢဳလ္ ဥပေဒၾကမ္း (သုိ႔မဟုတ္) ႏုိင္ငံေတာ္ အတုိင္ပင္ခံ ေကာင္စီဥပေဒၾကမ္းကုိ တင္သြင္းၾကၿပီး ဦးသန္းေရႊသည္ ႏုိင္ငံေတာ္၏ အတုိင္ပင္ခံ ပုဂိၢဳလ္ျဖစ္လာမည္ ျဖစ္သည္။
မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ လွ်ဳိ႕၀ွက္႐ႈပ္ေထြးစြာ ေရးဆြဲထားေသာ ၂၀၀၈ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒမွ ဂယ္ေပါက္မ်ားကုိ အမိအရ ရွာေဖြႏုိင္သည့္ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကုိ ခ်ီးက်ဴးရမည္ ျဖစ္သည္။ အခ်ဳိ႕ကေတာ့ ၂၀၀၈ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒ ေရးဆြဲစဥ္က အဓိက လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး ယခုအခါ ျပည္ခုိင္ၿဖိဳးပါတီမွ အရာက်ေနသည့္ သူရဦးေရႊမန္း လက္ခ်က္ဟု ေျပာဆုိေနၾကသည္။ မွန္သင့္သေလာက္ေတာ့ မွန္သည္။ သူရဦးေရႊမန္းသည္ ဦးသန္းေရႊ၏ အနီးကပ္ လူယံုျဖစ္သျဖင့္ ၂၀၀၈ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒတြင္ တမင္ထည့္သြင္းထားေသာ ဂယ္ေပါက္မ်ားကုိ သိသူျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း တပ္မေတာ္သား ကုိယ္စားလွယ္မ်ားကုိ ယခုအထိ မစည္း႐ုံးႏုိင္ေသးသည္ကေတာ့ ျပႆနာတစ္ခု ျဖစ္ေနသည္။ လႊတ္ေတာ္ခ်ယ္နယ္ကုိ ယခုအခါ ၾကည့္႐ႈသူ မ်ားျပားလာၿပီး တပ္မေတာ္သား ကုိယ္စားလွယ္မ်ား အေနျဖင့္ ဗီလိန္ေနရာသုိ႔ တျဖည္းျဖည္း ေရာက္ရွိေနၾကသည္။ လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ အစုိးရ အေနျဖင့္ အခ်ဳိ႕ အၿမီးအေမာက္ မတည့္ေသးသည့္ ကိစၥရပ္မ်ားကုိ အေလာတႀကီး မလုပ္မိေစရန္ သတိခ်ပ္သင့္သည္။ ယခုအခ်ိန္အထိ တပ္မေတာ္ႏွင့္လႊတ္ေတာ္၊ တပ္မေတာ္ႏွင့္ အစုိးရအၾကား ယံုၾကည္မႈ မတည္ေဆာက္ ႏုိင္ေသးသည္ကုိလည္း ေတြ႕ျမင္ေနရသည္။ ထုိေၾကာင့္ အမ်ဳိးသား ဒီမုိကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ အေနျဖင့္ ထုိင္းႏုိင္ငံကဲ့သုိ႔ တပ္မေတာ္မွ အႀကိမ္ႀကိမ္ အာဏာသိမ္းႏိုင္သည့္ အေရးကုိလည္း ေမွ်ာ္ေတြးထားသင့္သည္။ ၁၉၃၂ခုႏွစ္မွ ၂၀၁၄ခုႏွစ္အထိ ၈၂ႏွစ္အတြင္း ထုိင္းႏုိင္ငံတြင္ အေထြေထြ ေရြးေကာက္ပြဲ ၂၅ႀကိမ္ က်င္းပခဲ့ၿပီး တပ္မေတာ္က ၁၉ႀကိမ္ အာဏာသိမ္းခဲ့ရာ ၁၂ႀကိမ္ ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္။ ထုိင္းႏွင့္ျမန္မာ မတူညီသည့္ အခ်က္မွာ ထုိင္းႏုိင္ငံတြင္ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းေသာ္လည္း ေတာခုိသူပုန္ထမည့္သူ မရွိဘဲ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းပါက ေတာခုိသူပုန္ထမည့္ သူမ်ားသျဖင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ အာဏာသိမ္းလွ်င္ ဆီးရီးယားကဲ့သုိ႔ တုိင္းျပည္ မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္သြားမည္ကုိ စုိးရိမ္မိပါသည္။
ႏုိင္ငံေတာ္ အတုိင္ပင္ခံ ပုဂိၢဳလ္ဆုိင္ရာ ဥပေဒၾကမ္းကုိ ယခုမွ ျပ႒ာန္းၿပီးျဖစ္သလုိ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိလည္း ယခုမွ ခန္႔အပ္ထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ႏုိင္ငံေတာ္ အတုိင္ပင္ခံ ပုဂိၢဳလ္အေနျဖင့္ ႏုိင္ငံ့အေရးကုိ မည္သုိ႔ေဆာင္ရြက္သြားမည္ကုိလည္း ေစာင့္ၾကည့္ရန္ လိုပါေသးသည္။ ထုိသုိ႔ေသာ အေျခအေနတြင္ အဆုိပါ ဥပေဒကုိ ကေလးဆုိးႀကီး ဥပေဒဟု အမည္တပ္ကာ တပ္မေတာ္မွ အာဏာသိမ္းရန္ အင္တာနက္ေပၚတြင္ လႈံ႔ေဆာ္ေနသူမ်ားကလည္း ရွိေနပါသည္။ စာေရးသူ အေနျဖင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ တုိင္းျပည္ကုိ လက္ရွိ အေျခအေနထက္ ျမင့္မားတုိးတက္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏုိင္မည့္သူဟု ယံုၾကည္မိသည္။ အစုိးရသစ္ အေနျဖင့္ မည့္သည့္စြမ္းေဆာင္ခ်က္မွ မျပဳလုပ္ရေသးမီ အစုိးရသက္တမ္း တစ္လသားသာ ရွိေသးသည့္ အခ်ိန္တြင္ လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ မျပႏိုင္ေသးေသာ အင္အားစု တစ္ခ်ိဳ႕က အမည္မ်ဳိးစံုေပး ကင္ပြန္းတပ္ကာ တုိက္ခုိက္ေနျခင္းကုိ ေရွာင္ၾကဥ္သင့္ပါသည္။
စာေရးသူ ေမတၱာရပ္ခံလုိသည္မွာ ေရြးေကာက္ခံ ကုိယ္စားလွယ္မ်ားေရာ တပ္မေတာ္သား ကုိယ္စားလွယ္မ်ားပါ ႏုိင္ငံ့အက်ဳိးအတြက္ လႊတ္ေတာ္အတြင္း စုေ၀းေနၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ တုိင္းျပည္အက်ဳိးအတြက္ လက္တြဲ ေဆာင္ရြက္ေစလုိပါသည္။ တစ္ဖက္မွ တင္ေသာ အဆုိတုိင္းကုိ တစ္ဖက္မွ ကန္႔ကြက္ရမည္ဟူေသာ တရားေသ ပံုေသကားခ်ပ္ ေဖာ္ျမဴလာျဖင့္ ကန္႔ကြက္ခ်ည္းေန၍ တုိင္းျပည္အတြက္ အလုပ္မျဖစ္ႏုိင္ပါ။ တုိင္းျပည္အက်ဳိးရွိမည့္ ကိစၥမ်ားတြင္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိသုိ႔ေသာ ဆက္ဆံေရး ျဖစ္ထြန္းရန္အတြက္ ႏွစ္ဖက္ေခါင္းေဆာင္မ်ား အျမင္ၾကည္ ညီၫြတ္ရန္ လုိပါသည္။ ယခု ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ႏုိင္ငံေတာ္ အတုိင္ပင္ခံပုဂိၢဳလ္ အျဖစ္ခန္႔မွ ကန္႔ကြက္ခ့ဲသည္ ဆုိပါလွ်င္ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒပုဒ္မ ၂၁၇သည္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အမ်ဳိးသား ဒီမုိကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္က ေရးဆြဲခဲ့သည့္ ဥပေဒ မဟုတ္ပါ။ ဦးသန္းေရႊ အက်ဳိးကုိ ေမွ်ာ္ကိုးၿပီး ေရးဆြဲခဲ့သည့္ ဥပေဒကုိ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အမ်ဳိးသား ဒီမုိကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္က ႏုိင္ငံ့အက်ဳိးကုိ ေမွ်ာ္ကုိးၿပီး ေကာက္စားလုိက္ျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ေနာက္ဆုံးမေတာ့ ဘယ္သူမျပဳမိမိမႈ ဟူေသာ ျမန္မာစကားပံု အတုိင္းသာ မိမိျပဳခဲ့သည့္ အက်ဳိးတရားကုိ မိမိခံစားရျခင္းသာ ျဖစ္သည္ဟု တရားသေဘာျဖင့္ ႏွလံုးသြင္းရင္း ႏုိင္ငံေတာ္ အတုိင္ပင္ခံပုဂိၢဳလ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တစ္ေယာက္ တုိင္းျပည္အတြက္ မည္သုိ႔လုပ္ကုိင္ ေဆာင္ရြက္သြားမည္ကုိသာ ေစာင့္ၾကည့္ၿပီး တုိင္းျပည္အက်ဳိးအတြက္ လႊတ္ေတာ္ေရာ အစုိးရကပါ အတုိင္ပင္ခံ ပုဂိၢဳလ္ကုိ ၀န္းရံသင့္သည္ဟု ထင္ျမင္မိပါေတာ့သည္။
လက္ေစာင္းထက္
No comments:
Post a Comment