မူးယစ္သမင္ မူးယစ္မိုးနဲ႔ ကုလမုဆိုး

ဂါမဏိ
၁၆ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၀၉

“အေမရိကန္၊ ႐ုရွား၊ တ႐ုတ္တို႔ဆီမွာ အဏုျမဴလက္နက္ ရွိတယ္။ ငါတို႔မွာလည္း ဘိန္းျဖဴ လက္နက္ရွိတယ္”

ဒီစကားကေတာ့ ၁၉၈၀ ခုႏွစ္မ်ားနဲ႔ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္မ်ားတုန္းက (ယာမ စိတ္ႂကြေဆး ေခတ္မစားခင္) မဆလ - နဝတ - နအဖ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ ခိုးေၾကာင္ ခိုးဝွက္နဲ႔ ဂုဏ္ယူဝင့္ႂကြား ဟစ္ေႂကြးခဲ့တဲ့ စကား ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစကားအတိုင္း ထိုင္း-အာဆီယံ-အေမရိကန္ တို႔ကို တိုက္ဖို႔ ဘိန္းျဖဴ ထုတ္လုပ္ တင္ပို႔ေရးကို ဗမာစစ္အာဏာရွင္ ေတြက ေနာက္ကြယ္က အခိုင္အမာ အားေပးခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၉၀-၉၁ တုန္းကလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ေအးဟာ အေမရိကန္ကို မူးယစ္ေဆး လက္နက္နဲ႔ တုိက္ရမယ္ဆိုတဲ့ လမ္းၫႊန္ခ်က္ကို အသစ္တဖန္ ျပန္ခ်ေပးခဲ့ပါတယ္။

ဒီရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ပဲ ခြန္ဆာကို ေမြးခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္ (ကြန္ျမဴနစ္နဲ႔ တိုင္းရင္းသား သူပုန္ေတြကို စစ္တပ္ကိုယ္စား တိုက္ေပးဖို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္လည္း ပါခဲ့တယ္)။ လက္ရွိ နအဖ ဒု-ဥကၠ႒ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ေအး အပါအဝင္ ရပခတိုင္းမႉးေတြကို ခြန္ဆာက ႏွစ္စဥ္ေၾကး ပံုမွန္ သြင္းခဲ့ရၿပီး စာအဆက္အသြယ္ အၿမဲ ရွိခဲ့ပါတယ္။ စီးပြားေရး ကိစၥေတြ၊ တိုင္းရင္းသား သူပုန္သတင္း၊ ဗကပ သတင္းေတြ၊ စစ္ဆင္ေရး သတင္းေတြ ဖလွယ္ခဲ့ပါတယ္။ ဟိုတုန္းက ေငြတန္ဖိုးနဲ႔ တႏွစ္ကို အနည္းဆံုး က်ပ္သိန္း (၃,၀၀၀) ေလာက္ သြင္းေပး ခဲ့ပါတယ္။ ကေတာ္ေတြအတြက္ ယိုးဒယားပစၥည္း လက္ေဆာင္ေတြ ကေတာ့ ေျပာစရာကို မလိုေတာ့ပါ။ ဒါ့အျပင္ ခြန္ဆာဟာ ၈၈ ခုႏွစ္ နဝတ အာဏာသိမ္းစ ဘ႑ာေရး အက်ပ္ဆိုက္ ေနခ်ိန္၊ ႏိုင္ငံတကာကလည္း ေငြေၾကး အေထာက္အကူ ျဖတ္ေတာက္ ထားခ်ိန္မွာလည္း က်ပ္ေငြေရာ ေဒၚလာေငြပါ ေထာက္ပံ့ ေခ်းငွားေပးတာေတြ လုပ္ခဲ့လို႔ နဝတ အသက္႐ွဴေပါက္ ရသြားခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ခြန္ဆာဟာ မူးယစ္ဂိုဏ္း ပီပီသသ မေနေတာ့ဘဲ ရွမ္းျပည္ လြတ္လပ္ေရးေတြ၊ အမ်ဳိးသားေရးေတြ ဝင္ေယာင္လာလို႔ တေၾကာင္း၊ နဝတအဖို႔ အေရွ႕ေျမာက္ အပစ္ရပ္အဖြဲ႔ႀကီး ေတြနဲ႔ စီးပြားေရး လုပ္ရတာ ပိုတြက္ေျခ ကိုက္လာတဲ့ အတြက္ တေၾကာင္း၊ နဝတဟာ ခြန္ဆာရဲ႕ အမ္တီေအ တပ္ေတြကို အေလးအနက္ စစ္ဆင္ေရးလုပ္ အျပဳတ္ျဖဳတ္ ခဲ့ရပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ မူးယစ္ေဆး ကုမၸဏီသစ္ေတြကို ထူေထာင္ လည္ပတ္လာခဲ့ပါတယ္။ အပစ္ရပ္ အဖြဲ႔ေတြကို မူးယစ္ေဆး လုပ္ငန္းထဲ နစ္ေအာင္ တျခားစီးပြားေရး လုပ္ငန္းေတြ ပိတ္ဆို႔၊ ဖိအားေတြ မက္လံုး ဆြယ္လံုးေတြ ေပးခဲ့ပါတယ္။ နံပါတ္ (၃)၊ နံပါတ္ (၄)၊ ယာမ စိတ္ႂကြေဆး ေတြကို ျပည္ပေစ်းကြက္ အတြက္ပဲ ထုတ္လုပ္ဖို႔၊ ျပည္တြင္း ေစ်းကြက္မွာ မျဖန္႔ဖို႔အတြက္ မူးယစ္ေဆး ထုတ္လုပ္သူေတြ၊ မူးယစ္ေဆး ကုန္သည္ေတြကို နဝတ ေထာက္လွမ္းေရးေတြ၊ တိုင္းမႉးေတြ၊ တိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္ ဂ်ီ-ဝမ္း၊ ဂ်ီ-တူး (စစ္ဦးစီးအရာရွိ ပထမဆင့္နဲ႔ ဒုတိယဆင့္) ေတြက ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ေခၚေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဆက္ေၾကး မွန္မွန္ေပးဖို႔နဲ႔ ရွယ္ယာပါရဖို႔လည္း ညိႇတာကေတာ့ ထည့္ေျပာစရာ လိုမယ္ မထင္ပါ။

ဒါေပမယ့္ စစ္အုပ္စုဟာ ဘယ္သူေတေတ ငေတမာၿပီးေရာ သမားေတြျဖစ္တဲ့ အတြက္ အဲဒီ ‘အိတ္စ္ပို႔ေပၚလစီ’ ကိုလည္း သူတို႔ အထဲကပဲ ျပန္ေဖာက္ဖ်က္ ခဲ့ပါတယ္။ နအဖ ေထာက္လွမ္းေရးေတြ၊ ဗ်ဴဟာ-တပ္မ - တိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္ အဆင့္ အရာရွိေတြ ဦးစီးၿပီး စစ္တပ္ လက္ေဝခံ မူးယစ္ေဆး ကုန္သည္ေတြ လက္လီ လက္ကား သမားေတြကို ရွမ္းျပည္၊ ကယားျပည္၊ ကခ်င္ျပည္၊ မႏၲေလး၊ ရန္ကုန္တို႔မွာ ေစ်းကြက္ေတြ ဖြင့္ခိုင္း ခဲ့ၾကပါတယ္။

ဘိန္းဖိုေတြ၊ ယာမ စက္႐ံုေတြဟာ နယ္ေျမခံ တပ္ရင္းမႉး၊ ဗ်ဴဟာမႉး၊ ေထာက္လွမ္းေရး တို႔ကို ပံုမွန္ဆက္ေၾကး ေပးရ႐ံုတင္ မက တိုင္းမႉး အထိပါ ေပးရပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ကလည္း တိုင္းမႉးကို ခြဲမေပးခ်င္လို႔ ဗ်ဴဟာမႉး၊ ရင္းမႉးေလာက္နဲ႔ပဲ လွ်ဳိ႕ဝွက္လုပ္တာေတြ ရွိပါတယ္။ ဒီထက္နိမ့္တဲ့ ဗိုလ္ႀကီး၊ ဗိုလ္မႉးေတြကေတာ့ မူးယစ္ေဆးခ်ိန္ မူးယစ္ေဆး၊ ဆုိင္ကယ္ခ်ိန္ ဆိုင္ကယ္၊ ဝစ္ေသာက္ကားခ်ိန္ ဝစ္ေသာက္ကား၊ ေက်ာက္စိမ္းခ်ိန္ ေက်ာက္စိမ္း စတဲ့ ကယ္ရီ လုပ္ငန္းေတြနဲ႔ပဲ ရပ္တည္ ေနၾကပါေတာ့တယ္။ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ဘီယာ၊ အခ်ဳိမႈန္႔ေတာင္ ကယ္ရီ လုပ္ေပးပါေသးတယ္။

ရဲဘက္စခန္းမွာ ေသစာရင္းျပလိုက္တဲ့ အက်ဥ္းသား ေလာပန္းေတြကိုလည္း စစ္ဗိုလ္ေတြ ကပဲ အိမ္အေရာက္ ကယ္ရီလုပ္ ပို႔ေဆာင္ ေပးပါေသးတယ္။ စစ္တပ္ကို အသိမေပးဘဲ လုပ္ေနတဲ့ မူးယစ္ေဆး ကုန္သည္ေတြ၊ စက္႐ံုေတြကေတာ့ ဖမ္းဆီးခံ၊ သိမ္းဆည္း ခံၾကရပါတယ္။ နယ္ေျမခံ ေထာက္လွမ္းေရး တပ္ၾကပ္ (၂) ရစ္ေလာက္ကို လိုင္းေၾကးေပးတဲ့ ရပ္ကြက္တြင္း လက္လီ သမားေတာင္ အဖမ္း မခံရပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အထက္က စီမံခ်က္ လာရင္ေတာ့ ဒီ လက္လီ သမားေတြကို နယ္ေျမခံ ေထာက္လွမ္းေရးက မကယ္ ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ဆင္ႀကီးေတြ လႊတ္ေပးၿပီး ျခင္ကေလးေတြ အဖမ္းျပတာ စစ္အာဏာရွင္ ေခတ္ရဲ႕ လုပ္႐ိုး လုပ္စဥ္ပါပဲ။ ဒါေတြဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ၫြန္႔နဲ႔ ေထာက္လွမ္းေရး ယႏၲရားႀကီး ရွိတုန္းကေရာ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ၫြန္႔ ျပဳတ္ၿပီး ေနာက္မွာေရာ အေျပာင္းအလဲ မရွိ တသမတ္တည္း ျဖစ္ေပၚ ထြန္းကားေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။

တဘက္ကၾကည့္တဲ့အခါ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အဖြဲ႔ႀကီးေတြဟာ လူအ, ေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ လက္နက္ကိုင္ တိုက္ေနတဲ့ ေခတ္ကတည္းက တ႐ုတ္ ဘာသာနဲ႔လႊင့္တဲ့ ဘီဘီစီ၊ ဗြီအိုေအကို နားေထာင္ခဲ့သူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ (ဗကပကို ပုန္ကန္ အာဏာသိမ္း တုန္းက ေသြးထြက္သံယို မရွိေအာင္ အထူး ဂ႐ုစိုက္ခဲ့သူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။) ဒီကေန႔ ကမာၻ႔ ေရစီးေၾကာင္းကို နားလည္ သေဘာေပါက္သူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ကမာၻမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး ေခတ္စားလာတာ၊ မူးယစ္ေဆး ျပႆနာကို လူသားအားလံုးက ႐ႈတ္ခ် ဝိုင္းပယ္လာတာ စတဲ့ ပင္မ ေရစီးေၾကာင္းေတြကို ကိုယ့္ေဒသ၊ ကိုယ့္အဖြဲ႔အစည္း အေနအထားနဲ႔ ကိုက္ညီ သဟဇာတ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ဖို႔ လိုအပ္ခ်က္ကို ေကာင္းေကာင္း သေဘာေပါက္ လာသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

ၿငိမ္းအဖြဲ႔ႀကီးေတြဟာ ရာစုႏွစ္နဲ႔ခ်ီ အျမစ္တြယ္လာတဲ့ မူးယစ္ေဆး ျပႆနာကို ေျဖရွင္းဖို႔ တတ္ႏိုင္သမွ် တျခား ေကာင္းေရာင္း ေကာင္းဝယ္ေရာ၊ မူးယစ္ေဆး မဟုတ္တဲ့ တျခား မေကာင္းေရာင္း မေကာင္းဝယ္ ေတြပါ အမ်ဳိးမ်ဳိးျဖန္႔ခြဲ diversify လုပ္ၿပီး အဖြဲ႔အစည္း ရပ္တည္ေရး၊ ေဒသဖြံ႔ၿဖိဳးေရး၊ တဦးခ်င္း စီးပြားေရးေတြ အတြက္ လံုးပန္းေနတာ ျမန္မာျပည္ တျပည္လံုး မ်က္ျမင္ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ မူးယစ္ေဆးပေပ်ာက္ေရးေတြကို ႏွစ္ကာလ သတ္မွတ္ၿပီး ျပတ္ျပတ္သားသား ေဆာင္ရြက္ ခဲ့ၾကသလို ဘိန္းတပင္ေတြ႔ရင္ ေခါင္းျဖတ္ သြားပါလို႔ေတာင္ ရဲရဲႀကီး အာမ ခံခဲ့ၾကပါတယ္။ ကုလသမဂၢ အဖြဲ႔အစည္းေတြ၊ အန္ဂ်ီအိုေတြကို ၿငိမ္းေဒသ အတြင္း အခ်ိန္မေရြး တံခါးမရွိ ဓားမရွိ ဝင္ထြက္ စစ္ေဆးခြင့္ ျပဳခဲ့ပါတယ္။ ဒါမ်ဳိး အကန္႔အသတ္မရွိ စစ္ေဆးခြင့္ကို နအဖအုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ေဒသေတြမွာ မရပါဘူး။

ဒါေပမယ့္ UNODC လို႔ေခၚတဲ့ ကုလသမဂၢ မူးယစ္ေဆးဝါးႏွင့္ ရာဇဝတ္မႈဆိုင္ရာ ႐ံုးကေတာ့ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ မူးယစ္ေဆး ျပႆနာမွာ နအဖ စစ္အုပ္စုရဲ႕ အခန္းက႑ကို ေရငံု ႏႈတ္ပိတ္ေနၿပီး ၿငိမ္းအဖြဲ႔ေတြကို အျပစ္ ပံုခ်ေနပါတယ္။ ႏိုဝင္ဘာ (၂၆) ရက္ေန႔မွာ ကုလမူးယစ္နဲ႔ ရာဇဝတ္႐ံုးရဲ႕ အာရွ-ပစိဖိတ္ဆိုင္ရာ ကိုယ္စားလွယ္ ဆိုသူ ဂယ္ရီလူးဝစၥက ျမန္မာျပည္က တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔ေတြဟာ အနာဂတ္ မေရရာတဲ့ အတြက္ မူးယစ္ေဆးဝါးေတြ အႀကီးအက်ယ္ ထုတ္လုပ္ ေရာင္းခ်ၿပီး ေငြစုေနတယ္လို႔ စြပ္စြဲခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေန႔မွာ သူတို႔ ထုတ္ျပန္လိုက္တဲ့ ၂၀၀၉ ခု အေရွ႕အာရွနဲ႔ အေရွ႕ေတာင္ အာရွဆုိင္ရာ စိတ္ႂကြေဆး အလားအလာနဲ႔ ပံုစံမ်ား အစီရင္ခံစာမွာ စိတ္ႂကြေဆးေတြကို အဓိကအားျဖင့္ ကိုးကန္႔နဲ႔ ဝ အပစ္ရပ္ နယ္ေျမေတြမွာ ထုတ္လုပ္ေနတယ္လို႔ ဆိုထားပါတယ္။ ဇြန္လက ထုတ္ျပန္တဲ့ ၂၀၀၉ ခု ကမာၻ႔မူးယစ္ေဆး အစီရင္ခံစာမွာလည္း ဝ ျပည္ ေသြးစည္းညီၫြတ္ေရး တပ္မေတာ္ (ဝ ၿငိမ္းအဖြဲ႔)၊ ကိုးကန္႔ ၿငိမ္းအဖြဲ႔နဲ႔ ရွမ္းျပည္ တပ္မေတာ္ (ေတာင္ပိုင္း) တို႔ဟာ ယာမ စိတ္ႂကြေဆး ထုတ္လုပ္ေရးကို အဓိက ေဆာင္ရြက္ ေနတယ္လို႔ စြပ္စြဲခဲ့ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ နအဖစစ္အစိုးရက တိုက္႐ိုက္နဲ႔ အႂကြင္းမဲ့ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတဲ့ အၿပီးအပိုင္ လက္နက္ခ် တျဖစ္လည္း ျပည္သူ႔စစ္ အဖြဲ႔ေတြ ကိုေတာ့ တခြန္းမွ ေျပာမထားပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ ဒီအဖြဲ႔ေတြဟာ လံုးဝ ရာႏႈန္းျပည့္ နအဖ ခ်ဳပ္ကိုင္မႈေအာက္မွာ နံပါတ္ (၃)၊ နံပတ္ (၄)၊ ယာမေတြကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ထုတ္လုပ္ ေနၾကတာ ရွမ္းျပည္က ေဒသခံေတြ အားလံုးအသိ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာျပရရင္ ခြန္ဆာ အဖြဲ႔က အႂကြင္းမဲ့ လက္နက္ ခ်ခဲ့ၿပီးေနာက္ နအဖက အထူး ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး ေဒသေတြ သတ္မွတ္ေပးၿပီး ျပည္သူ႔စစ္ သို႔မဟုတ္ သကဆဖ (ေသာင္းက်န္းသူ ဆန္႔က်င္ေရးအဖြဲ႔) အျဖစ္ ခန္႔အပ္ေပးထားတဲ့ ဟိုမိန္း အေျခစိုက္ မဟာဂ်ာ ဦးစီးအဖြဲ႔၊ နား႐ိုင္း အေျခစိုက္ လီခ်န္ ဦးစီးအဖြဲ႔၊ မတ္က်န္း (နမ့္စန္) အေျခစိုက္ လင္းဆုိင္ ဦးစီးအဖြဲ႔ေတြဟာ ရပခကို တႏွစ္ သိန္း (၄,၀၀၀) စီ ဆက္ေၾကးသြင္းၿပီး ဘိန္းဝါ၊ ဘိန္းျဖဴ၊ ယာမ ႀကိဳက္သလို ထုတ္ေနၾကပါတယ္။ (မဟာဂ်ာကိုယ္တိုင္က ဘိန္းမည္းစြဲေန ႐ွဴေနပါတယ္။) ဒီအဖြဲ႔ေတြဟာ ဘိန္းၿခံေတြ ေပါင္းရွင္းဖို႔၊ ဘိန္းေစးျခစ္ဖို႔ အတြက္ ၿခံအလုပ္သမား ေတြကို တလ က်ပ္ (၅) ေသာင္း ေပးမယ္လို႔ ေလာ္စပီကာနဲ႔ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ထဲ လွည့္ေအာ္ငွားတဲ့ အထိ ေျဗာင္က်က် လုပ္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ခြန္ဆာအဖြဲ႔ဝင္ေဟာင္းလည္းမဟုတ္၊ ျပည္သူ႔စစ္လည္း မဟုတ္တဲ့ ပုဂၢလိက ေလာပန္းေတြ ဦးစီး လုပ္ေနတဲ့ ဖိုေတြ၊ စက္႐ံုေတြလည္း ရပခ သို႔မဟုတ္ သက္ဆိုင္ရာ ဗ်ဴဟာ၊ တပ္ရင္းေတြကို ႏွစ္စဥ္ေၾကး သြင္းၿပီး လုပ္ေနတာ ကြန္ဟိန္းနယ္ ကာလိ၊ ပင္ေလာင္းနယ္ ထီဘြာ၊ ဖယ္ခံုနယ္ လအိလတိန္၊ ဆီဆိုင္နယ္ မဲနယ္ေတာင္ လြယ္ေမာေတာင္ စတဲ့ ေနရာေတြမွာ ရွိေနပါတယ္။ ဒါေတြဟာ ကိုးကန္႔၊ ဝတို႔နဲ႔ ဘာမွမဆိုင္ဘဲ နအဖ နယ္ေျမသက္သက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ရလလဖ ပအိုဝ္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အဖြဲ႔ရဲ႕ ဝါရင့္ေခါင္းေဆာင္ တာကလယ္ကို ျဖဳတ္ခ် အာဏာသိမ္းခဲ့တဲ့ ခ်စ္ေမာင္ဟာ အာဏာရၿပီးတဲ့ အခါ ရပခတိုင္းမႉး၊ ဆီဆိုင္က စကခ-၇ ဗ်ဴဟာမႉး၊ ဘန္းယဥ္က ခမရ (၄၂၅) နဲ႔ (၄၂၆) ရင္းမႉးတို႔ကို ဆက္ေၾကး စုစုေပါင္း တႏွစ္ သိန္း (၁,၀၀၀) သြင္းၿပီး လြယ္ေမာခြင္၊ ဟိုနမ္းခြင္နဲ႔ ဘန္းမတ္ခြင္ေတြမွာ ဘိန္းဖိုေတြ တည္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆက္ေၾကး ေပး႐ံုတင္မက အစုရွယ္ယာေတြပါ လက္ခံ ေပးခဲ့ရပါတယ္။ (ၿမိဳ႕ေပၚက အႏွိပ္ခန္းေတြ၊ ကာရာအိုေက ခန္းေတြမွာ ေထာက္လွမ္းေရးနဲ႔ စစ္တပ္က ရွယ္ယာ ဝင္သလိုမ်ဳိးပါပဲ။) အခ်င္းခ်င္း အေဝမတည့္ရာက ၂၀၀၇ ဇူလိုင္-ၾသဂုတ္လ ထဲမွာ အၿပီးအပိုင္ လက္နက္ ခ်သြားခဲ့ေပမယ့္ ‘အလုပ္’ ကိုေတာ့ ကာလတခုအထိ ဆက္လုပ္ခြင့္ ရခဲ့ပါေသးတယ္။

ရွမ္းျပည္အေရွ႕ပိုင္း ႀတိဂံတုိင္းမွာလည္း ခြန္ဆာလက္နက္ခ် တျဖစ္လည္း တရားဝင္ ျပည္သူ႔စစ္ေတြ ျဖစ္တဲ့ မုန္းေထာ္ - မုန္းထ အေျခစိုက္ ဆံမြန္း ဦးစီးအဖြဲ႔၊ နမ့္ပုန္ (တာခ်ီလိတ္) အေျခစိုက္ ရီရွင္း ဦးစီးအဖြဲ႔၊ ေဟာင္လြတ္ (တာခ်ီလိတ္) အေျခစိုက္ ေနာ္ခမ္း ဦးစီးအဖြဲ႔ေတြဟာ က်ဳိင္းတံုက နအဖတိုင္းမႉးကို သိန္းေထာင္နဲ႔ခ်ီ ဆက္ေၾကးသြင္းၿပီး မူးယစ္ေဆး လုပ္ငန္း မ်ဳိးစံု လုပ္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာ္ခမ္း အဖြဲ႔ဆိုရင္ ေသာင္းက်န္းလြန္းလို႔ ေနာက္ဆံုးမွာ တ႐ုတ္အစိုးရ ဖိအားေပးမႈနဲ႔ ၂၀၀၉ ေဖေဖာ္ဝါရီလမွာ နအဖက ဟန္ေဆာင္ ပန္ေဆာင္ ႏွိမ္နင္း ျပခဲ့ရပါေသးတယ္။ ႀတိဂံတိုင္းထဲမွာ ခြန္ဆာလူေဟာင္း တခါမွ မျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ မိုင္းတံု၊ မိုင္းဆတ္နဲ႔ တာခ်ီလိတ္ နယ္ေတြက လားဟူ ျပည္သူ႔စစ္ေတြလည္း ပုဂၢလိက ေလာပန္းေတြနဲ႔ တြဲၿပီး ဘိန္းခ်က္စက္႐ံု၊ ယာမ စက္႐ံုေတြကို တိုင္းမႉး၊ ဗ်ဴဟာမႉးေတြဆီ ဆက္ေၾကးေပး တည္ေထာင္ ထားပါတယ္။

ရမခနယ္ေျမ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္းမွာေတာ့ တိုင္းမႉးကို ရပခ၊ တသခ မွာလို ဆက္ေၾကးေပး မူးယစ္ေဆး ထုတ္လုပ္ ကူးသန္း ေရာင္းဝယ္ေနတဲ့ ခြန္ဆာလူေဟာင္း တရားဝင္ ျပည္သူ႔စစ္ ဗိုလ္မြန္ဦးစီး မန္ပန္ (တန္႔ယန္း) အေျခစိုက္အဖြဲ႔၊ ေလာမားဦးစီး မုန္းဟင္-မုန္းဟ (မိုင္းရယ္) အေျခစိုက္ အဖြဲ႔ေတြဟာ နာမည္ႀကီးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ တသက္လံုး နအဖ ျပည္သူ႔စစ္ပဲ လုပ္ခဲ့တဲ့ နမ့္ခမ္း နယ္ေျမက (ခိုလံုလီေရွာ) ပန္ေဆး ေက်ာ္ျမင့္ အဖြဲ႔၊ ကြတ္ခိုင္နယ္က တီခြန္ျမတ္ အဖြဲ႔၊ မံုးကိုးနယ္က ေနာ္ခမ္းအဖြဲ႔၊ ေဖာင္းဆုိင္နယ္က တီခြန္ေတြ အဖြဲ႔၊ အုန္းစြမ္ (မိုင္းေငါ့) က ေက်ာ္အံုးအဖြဲ႔၊ မုန္းဝီးက ျမင့္လြင္အဖြဲ႔၊ ေရွာက္ေဟာ္က လွျမင့္အဖြဲ႔၊ ကြမ္းလံုက ေဟာ္ေရွာက္ခ်မ္း အဖြဲ႔ေတြဟာ ကိုးကန္႔၊ ဝတို႔လို နာမည္မထြက္ဘဲ မူးယစ္ေဆးလုပ္ငန္းကို နအဖ တုိင္းမႉး အဆက္ဆက္ ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႔ ဆက္ေၾကးေပးၿပီး တရားဝင္ သေဘာမ်ဳိးလုပ္ေနတာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာေနခဲ့ပါၿပီ။ ကုလသမဂၢက ဒါေတြကို မသိေပမယ့္ နယ္ေျမခံ လူထုေတြအားလံုးက သိေနၾကပါတယ္။

ဒီကေန႔ ရွမ္းျပည္မွာ ဘိန္းအဓိက စိုက္တဲ့ ေဒသေတြက ရွမ္းျပည္ေတာင္ပိုင္း ပင္ေလာင္း၊ ဟိုပံုး (မဲနယ္ေတာင္)၊ ဆီဆိုင္ (လြယ္ေမာေတာင္)၊ မုိင္းကိုင္ (ဆင္ေတာင္) နယ္တို႔ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဓာတ္ေျမၾသဇာ၊ ပိုးသတ္ေဆး၊ အပင္ႀကီးထြားေဆးေတြ ထည့္ၿပီး “ေခတ္မီသိပၸံနည္းက်” “အထူးအထြက္တိုး” ႏွစ္သီးစား၊ သံုးသီးစား “သီးထပ္” စိုက္ေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီနယ္ေျမေတြဟာ နအဖၾသဇာခံ (၂၀၁၀ ဒု-သမၼတေလာင္း) ရွမ္းျပည္နယ္ ႀကံ့ဖြ႔ံေခါင္းေဆာင္ ေအာင္ခမ္းထီ ဦးစီး ပီအန္အို (အထူးေဒသ ၆) အဖြဲ႔နဲ႔ လက္နက္ခ် ရွမ္းခြဲထြက္ တပ္မဟာ ၇၅၈ (ကြယ္လြန္သူ မိန္းစိန္ရဲ႕အဖြဲ႔) ခ်ဳပ္ကိုင္ရာ နယ္ေျမေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၀၉ မတ္ - ဧၿပီတုန္းက ပီအန္အို ဌာနခ်ဳပ္ ေက်ာက္တလံုးကို ပင္ေလာင္းနယ္က ဘိန္းစိမ္း (၁၇၆) ပိႆာ သယ္ယူလာတုန္း ေညာင္ေရႊၿမိဳ႕နယ္ (ဘီလူးေခ်ာင္းကူး) ေမွာ္ဘီ တံတားမွာ ဖမ္းမိခဲ့ရာမွာ (၇၃) ပိႆာ စာရင္းေပ်ာက္သြား ခဲ့ပါေသးတယ္။ ဒီသတင္းကိုလည္း နအဖက ဖံုးဖိ ထားပါတယ္။

တခ်ိန္က ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အထူးေဒသ (၇) လို႔ သတ္မွတ္ခဲ့တဲ့ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္း ပေလာင္ေဒသ နမ့္ဆန္၊ မန္တံု နယ္ေျမမွာ PSLP ပေလာင္ ၿငိမ္းအဖြဲ႔ဟာ ၂၀၀၅ ခု ဧၿပီလမွာ လံုးဝလက္နက္ခ် ဖ်က္သိမ္း သြားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပေလာင္ေဒသမွာ ဘိန္းစားေတြ၊ ယာမ သမားေတြကေတာ့ အထူးတိုးမ်ား လာခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး အဲဒီေဒသမွာ စခန္းထိုင္ နယ္ေျမထိန္းေနတဲ့ နအဖ တပ္သားေတြ အၾကပ္ေတြ၊ ဗိုလ္ေတြ၊ ရဲေတြပါ ဘိန္း႐ွဴ ဘိန္းစြဲ ယာမစြဲ၊ အေရာင္းအဝယ္ေတြ လုပ္ေနလို႔ လူထုတြင္း မူးယစ္ေဆးစြဲ ျပႆနာ ျဖန္႔ျဖဴးမႈ ျပႆနာကို တိုင္တန္းစရာ ေနရာ ကိုင္တြယ္ တားဆီးႏိုင္ စရာ အာဏာပိုင္ မရွိေတာ့ပါ။

၂၀၀၉ ၾသဂုတ္လက ရပခ ဂ်ီဝမ္း (စစ္ဦးစီးအရာရွိ-ပထမတန္း) ဒု-ဗိုလ္မႉးႀကီး ေမာင္ေမာင္ျမင့္ရဲ႕ဇနီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သတ္ေသမႈ ဆိုတာဟာ တကယ္ေတာ့ မူးယစ္ေဆး အေရာင္းအဝယ္ ကိစၥ ဇာတ္လမ္း႐ႈပ္ၿပီး အသတ္ခံရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအမႈမွာ ရပခတုိင္းမႉး၊ ဂ်ီဝမ္းနဲ႔ စရဖမႉး ဗိုလ္မႉးႀကီးဝင္းဗိုတို႔ ပါဝင္ ပတ္သက္ေနၿပီး ရန္ကုန္မွာ ဘိန္းျဖဴကီလို (၅၀၀) ဖမ္းမိမႈနဲ႔ သက္ဆိုင္ ေနပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ဇူလိုင္လတုန္းက တာခ်ီလိတ္မွာ ဘိန္းျဖဴကီလို (၁,၀၀၀) နဲ႔ ယာမ ေဆးလံုး (၂) သန္းခြဲ ဖမ္းမိတာ၊ လား႐ႈိးမွာ ဘိန္းျဖဴကီလို (၅၀၀) ဖမ္းမိတာေတြဟာ နအဖ တပ္မႉးႀကီးေတြနဲ႔ တိုက္႐ိုက္ ပတ္သက္ေနပါတယ္။ အတြင္းသတင္း တခုအရ ကေမာၻဇဘဏ္ အျမတ္နည္းလာလို႔ အစု ရွယ္ယာရွင္ေတြျဖစ္တဲ့ ဆရာေက်ာင္းနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ေအး တို႔က မူးယစ္ေဆး လုပ္ငန္းမွာ တိုက္႐ိုက္ ဝင္လုပ္ လာတယ္လို႔လည္း ၾကားရပါတယ္။ နအဖ တပ္မႉးႀကီးေတြ ကိုယ္လြတ္႐ုန္း ႏိုင္ေအာင္ ဖမ္းမိတဲ့ မူးယစ္ေဆးေတြကို ဖံုၾကားရွင္ ကိုးကန္႔ အဖြဲ႔အေပၚ တရားခံ လႊဲျပတဲ့ အေနနဲ႔ (ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊ အာ႐ံုလြဲေအာင္) ၾသဂုတ္လကုန္ပိုင္းက စစ္တုိက္တာ လို႔လည္း ေတာင္ႀကီးမွာ သတင္း ထြက္ေနပါတယ္။

ဒီကေန႔ကာလမွာ နအဖဟာ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ ဖြဲ႔စည္းေရး လက္မခံဘဲ တိုင္းရင္းသား အခြင့္အေရး ေတာင္းဆိုေနတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အဖြဲ႔ေတြကို စြဲခ်က္အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ လက္ညႇိဳးထိုး အေၾကာင္းရွာၿပီး ေခ်မႈန္းဖို႔ ျပင္ေနပါတယ္။ အဲသလို အေျခအေနမွာ ကုလ မူးယစ္ေဆး႐ံုး UNODC ဆိုတဲ့ အဖြဲ႔က နအဖ အလိုက် တိုင္းရင္းသား ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အဖြဲ႔ေတြကို လက္ညႇိဳးထိုး တရားခံ ရွာေပးတာဟာ ဘယ္လိုမွ လက္ခံႏိုင္စရာ အေၾကာင္း မရွိပါဘူး။ ေခတ္ေဟာင္း အေမရိကန္ ႐ုပ္ရွင္က လူရႊင္ေတာ္ ဂ်ယ္ရီလူးဝစၥနဲ႔ နာမည္ဆင္တူေနတဲ့ ကုလသမဂၢ ဂယ္ရီလူးဝစၥလည္း ဂန္ဖလားလို ‘ေက်ာက္ယူျပန္’ ျဖစ္ေနၿပီလား။

တဘက္မွာ ၿငိမ္းအဖြဲ႔ႀကီးေတြဟာ သူတို႔အမ်ဳိးသားေတြကို ကိုယ္စားျပဳထားတာ ဘယ္သူ ျငင္းခ်င္ပါသလဲ။ နအဖက ျမန္မာႏိုင္ငံကို ကိုယ္စား ျပဳထားတဲ့ အေျခခံထက္ ဒီအဖြဲ႔ႀကီးေတြက သူတို႔ အမ်ဳိးသားေတြ အေပၚ ကိုယ္စားျပဳတဲ့ အေျခခံက ပိုနက္႐ႈိင္း ပိုခိုင္မာပါတယ္။ အမ်ဳိးသားေရး အေျခခံေပၚ အဓိက ရပ္တည္ေနတာ ျဖစ္လို႔ ဗမာျပည္ရဲ႕ တိုင္းရင္းသား ျပႆနာနဲ႔ ခြဲလို႔မရပါဘူး။ အမ်ဳိးသားေရး အခန္းက႑ကို အသိအမွတ္မျပဳဘဲ မူးယစ္ အခန္းက႑ကိုသာ ဦးတည္ ၾကည့္ျမင္ေန သေရြ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ျပည္ေထာင္စု ျပႆနာမွာ ဘယ္ေတာ့မွ အေျဖေတြ႔မွာ မဟုတ္သလို ေသြးေခ်ာင္းစီး ျပည္တြင္းစစ္ သံသရာကေန ဘယ္ေတာ့မွ လြတ္ေျမာက္မွာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။

တကယ္ေတာ့ ဗမာျပည္မွာ နအဖေခါင္က မလံုလို႔ မူးယစ္မိုး ယိုေနတာ ျဖစ္ၿပီး မူးယစ္ သမင္ဟာ နအဖ မင္းႀကီးတာကပဲ ထြက္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကိုမသိဘဲ ကုလသမဂၢ မုဆိုးႀကီးက မူးယစ္သမင္ကို ဖမ္းဖို႔ ႀကိဳးစား ေနရင္ေတာ့ ေရထဲ အ႐ုပ္ ေရးသလိုပဲ ျဖစ္ေန ပါလိမ့္မယ္။
.......................
 မူးယစ်သမင် မူးယစ်မိုးနဲ့ ကုလမုဆိုး

ဂါမဏိ
၁၆ ဒီဇင်ဘာ ၂၀၀၉

“အမေရိကန်၊ ရုရှား၊ တရုတ်တို့ဆီမှာ အဏုမြူလက်နက် ရှိတယ်။ ငါတို့မှာလည်း ဘိန်းဖြူ လက်နက်ရှိတယ်”

ဒီစကားကတော့ ၁၉၈၀ ခုနှစ်များနဲ့ ၁၉၉၀ ခုနှစ်များတုန်းက (ယာမ စိတ်ကြွဆေး ခေတ်မစားခင်) မဆလ - နဝတ - နအဖ စစ်ဗိုလ်ချုပ်တွေ ခိုးကြောင် ခိုးဝှက်နဲ့ ဂုဏ်ယူဝင့်ကြွား ဟစ်ကြွေးခဲ့တဲ့ စကား ဖြစ်ပါတယ်။ ဒီစကားအတိုင်း ထိုင်း-အာဆီယံ-အမေရိကန် တို့ကို တိုက်ဖို့ ဘိန်းဖြူ ထုတ်လုပ် တင်ပို့ရေးကို ဗမာစစ်အာဏာရှင် တွေက နောက်ကွယ်က အခိုင်အမာ အားပေးခဲ့ပါတယ်။ ၁၉၉၀-၉၁ တုန်းကလည်း ဗိုလ်ချုပ်မောင်အေးဟာ အမေရိကန်ကို မူးယစ်ဆေး လက်နက်နဲ့ တိုက်ရမယ်ဆိုတဲ့ လမ်းညွှန်ချက်ကို အသစ်တဖန် ပြန်ချပေးခဲ့ပါတယ်။

ဒီရည်ရွယ်ချက်နဲ့ပဲ ခွန်ဆာကို မွေးခဲ့တာဖြစ်ပါတယ် (ကွန်မြူနစ်နဲ့ တိုင်းရင်းသား သူပုန်တွေကို စစ်တပ်ကိုယ်စား တိုက်ပေးဖို့ ရည်ရွယ်ချက်လည်း ပါခဲ့တယ်)။ လက်ရှိ နအဖ ဒု-ဥက္ကဋ္ဌ ဗိုလ်ချုပ်မောင်အေး အပါအဝင် ရပခတိုင်းမှူးတွေကို ခွန်ဆာက နှစ်စဉ်ကြေး ပုံမှန် သွင်းခဲ့ရပြီး စာအဆက်အသွယ် အမြဲ ရှိခဲ့ပါတယ်။ စီးပွားရေး ကိစ္စတွေ၊ တိုင်းရင်းသား သူပုန်သတင်း၊ ဗကပ သတင်းတွေ၊ စစ်ဆင်ရေး သတင်းတွေ ဖလှယ်ခဲ့ပါတယ်။ ဟိုတုန်းက ငွေတန်ဖိုးနဲ့ တနှစ်ကို အနည်းဆုံး ကျပ်သိန်း (၃,၀၀၀) လောက် သွင်းပေး ခဲ့ပါတယ်။ ကတော်တွေအတွက် ယိုးဒယားပစ္စည်း လက်ဆောင်တွေ ကတော့ ပြောစရာကို မလိုတော့ပါ။ ဒါ့အပြင် ခွန်ဆာဟာ ၈၈ ခုနှစ် နဝတ အာဏာသိမ်းစ ဘဏ္ဍာရေး အကျပ်ဆိုက် နေချိန်၊ နိုင်ငံတကာကလည်း ငွေကြေး အထောက်အကူ ဖြတ်တောက် ထားချိန်မှာလည်း ကျပ်ငွေရော ဒေါ်လာငွေပါ ထောက်ပံ့ ချေးငှားပေးတာတွေ လုပ်ခဲ့လို့ နဝတ အသက်ရှူပေါက် ရသွားခဲ့တာ ဖြစ်ပါတယ်။

နောက်ပိုင်းမှာတော့ ခွန်ဆာဟာ မူးယစ်ဂိုဏ်း ပီပီသသ မနေတော့ဘဲ ရှမ်းပြည် လွတ်လပ်ရေးတွေ၊ အမျိုးသားရေးတွေ ဝင်ယောင်လာလို့ တကြောင်း၊ နဝတအဖို့ အရှေ့မြောက် အပစ်ရပ်အဖွဲ့ကြီး တွေနဲ့ စီးပွားရေး လုပ်ရတာ ပိုတွက်ခြေ ကိုက်လာတဲ့ အတွက် တကြောင်း၊ နဝတဟာ ခွန်ဆာရဲ့ အမ်တီအေ တပ်တွေကို အလေးအနက် စစ်ဆင်ရေးလုပ် အပြုတ်ဖြုတ် ခဲ့ရပါတယ်။

ဒီလိုနဲ့ စစ်ဗိုလ်ချုပ်တွေဟာ မူးယစ်ဆေး ကုမ္ပဏီသစ်တွေကို ထူထောင် လည်ပတ်လာခဲ့ပါတယ်။ အပစ်ရပ် အဖွဲ့တွေကို မူးယစ်ဆေး လုပ်ငန်းထဲ နစ်အောင် တခြားစီးပွားရေး လုပ်ငန်းတွေ ပိတ်ဆို့၊ ဖိအားတွေ မက်လုံး ဆွယ်လုံးတွေ ပေးခဲ့ပါတယ်။ နံပါတ် (၃)၊ နံပါတ် (၄)၊ ယာမ စိတ်ကြွဆေး တွေကို ပြည်ပစျေးကွက် အတွက်ပဲ ထုတ်လုပ်ဖို့၊ ပြည်တွင်း စျေးကွက်မှာ မဖြန့်ဖို့အတွက် မူးယစ်ဆေး ထုတ်လုပ်သူတွေ၊ မူးယစ်ဆေး ကုန်သည်တွေကို နဝတ ထောက်လှမ်းရေးတွေ၊ တိုင်းမှူးတွေ၊ တိုင်းစစ်ဌာနချုပ် ဂျီ-ဝမ်း၊ ဂျီ-တူး (စစ်ဦးစီးအရာရှိ ပထမဆင့်နဲ့ ဒုတိယဆင့်) တွေက ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ခေါ်ပြောခဲ့ပါတယ်။ ဆက်ကြေး မှန်မှန်ပေးဖို့နဲ့ ရှယ်ယာပါရဖို့လည်း ညှိတာကတော့ ထည့်ပြောစရာ လိုမယ် မထင်ပါ။

ဒါပေမယ့် စစ်အုပ်စုဟာ ဘယ်သူတေတေ ငတေမာပြီးရော သမားတွေဖြစ်တဲ့ အတွက် အဲဒီ ‘အိတ်စ်ပို့ပေါ်လစီ’ ကိုလည်း သူတို့ အထဲကပဲ ပြန်ဖောက်ဖျက် ခဲ့ပါတယ်။ နအဖ ထောက်လှမ်းရေးတွေ၊ ဗျူဟာ-တပ်မ - တိုင်းစစ်ဌာနချုပ် အဆင့် အရာရှိတွေ ဦးစီးပြီး စစ်တပ် လက်ဝေခံ မူးယစ်ဆေး ကုန်သည်တွေ လက်လီ လက်ကား သမားတွေကို ရှမ်းပြည်၊ ကယားပြည်၊ ကချင်ပြည်၊ မန္တလေး၊ ရန်ကုန်တို့မှာ စျေးကွက်တွေ ဖွင့်ခိုင်း ခဲ့ကြပါတယ်။

ဘိန်းဖိုတွေ၊ ယာမ စက်ရုံတွေဟာ နယ်မြေခံ တပ်ရင်းမှူး၊ ဗျူဟာမှူး၊ ထောက်လှမ်းရေး တို့ကို ပုံမှန်ဆက်ကြေး ပေးရရုံတင် မက တိုင်းမှူး အထိပါ ပေးရပါတယ်။ တချို့ကလည်း တိုင်းမှူးကို ခွဲမပေးချင်လို့ ဗျူဟာမှူး၊ ရင်းမှူးလောက်နဲ့ပဲ လျှို့ဝှက်လုပ်တာတွေ ရှိပါတယ်။ ဒီထက်နိမ့်တဲ့ ဗိုလ်ကြီး၊ ဗိုလ်မှူးတွေကတော့ မူးယစ်ဆေးချိန် မူးယစ်ဆေး၊ ဆိုင်ကယ်ချိန် ဆိုင်ကယ်၊ ဝစ်သောက်ကားချိန် ဝစ်သောက်ကား၊ ကျောက်စိမ်းချိန် ကျောက်စိမ်း စတဲ့ ကယ်ရီ လုပ်ငန်းတွေနဲ့ပဲ ရပ်တည် နေကြပါတော့တယ်။ ကုန်ကုန်ပြောရရင် ဘီယာ၊ အချိုမှုန့်တောင် ကယ်ရီ လုပ်ပေးပါသေးတယ်။

ရဲဘက်စခန်းမှာ သေစာရင်းပြလိုက်တဲ့ အကျဉ်းသား လောပန်းတွေကိုလည်း စစ်ဗိုလ်တွေ ကပဲ အိမ်အရောက် ကယ်ရီလုပ် ပို့ဆောင် ပေးပါသေးတယ်။ စစ်တပ်ကို အသိမပေးဘဲ လုပ်နေတဲ့ မူးယစ်ဆေး ကုန်သည်တွေ၊ စက်ရုံတွေကတော့ ဖမ်းဆီးခံ၊ သိမ်းဆည်း ခံကြရပါတယ်။ နယ်မြေခံ ထောက်လှမ်းရေး တပ်ကြပ် (၂) ရစ်လောက်ကို လိုင်းကြေးပေးတဲ့ ရပ်ကွက်တွင်း လက်လီ သမားတောင် အဖမ်း မခံရပါဘူး။ ဒါပေမယ့် အထက်က စီမံချက် လာရင်တော့ ဒီ လက်လီ သမားတွေကို နယ်မြေခံ ထောက်လှမ်းရေးက မကယ် နိုင်တော့ပါဘူး။ ဆင်ကြီးတွေ လွှတ်ပေးပြီး ခြင်ကလေးတွေ အဖမ်းပြတာ စစ်အာဏာရှင် ခေတ်ရဲ့ လုပ်ရိုး လုပ်စဉ်ပါပဲ။ ဒါတွေဟာ ဗိုလ်ချုပ်ခင်ညွန့်နဲ့ ထောက်လှမ်းရေး ယန္တရားကြီး ရှိတုန်းကရော၊ ဗိုလ်ချုပ်ခင်ညွန့် ပြုတ်ပြီး နောက်မှာရော အပြောင်းအလဲ မရှိ တသမတ်တည်း ဖြစ်ပေါ် ထွန်းကားနေတာ ဖြစ်ပါတယ်။

တဘက်ကကြည့်တဲ့အခါ ငြိမ်းချမ်းရေး အဖွဲ့ကြီးတွေဟာ လူအ, တွေ မဟုတ်ပါဘူး။ လက်နက်ကိုင် တိုက်နေတဲ့ ခေတ်ကတည်းက တရုတ် ဘာသာနဲ့လွှင့်တဲ့ ဘီဘီစီ၊ ဗွီအိုအေကို နားထောင်ခဲ့သူတွေ ဖြစ်ပါတယ်။ (ဗကပကို ပုန်ကန် အာဏာသိမ်း တုန်းက သွေးထွက်သံယို မရှိအောင် အထူး ဂရုစိုက်ခဲ့သူတွေ ဖြစ်ပါတယ်။) ဒီကနေ့ ကမ္ဘာ့ ရေစီးကြောင်းကို နားလည် သဘောပေါက်သူတွေ ဖြစ်ပါတယ်။ ကမ္ဘာမှာ ငြိမ်းချမ်းရေးနဲ့ ဖွံ့ဖြိုးရေး ခေတ်စားလာတာ၊ မူးယစ်ဆေး ပြဿနာကို လူသားအားလုံးက ရှုတ်ချ ဝိုင်းပယ်လာတာ စတဲ့ ပင်မ ရေစီးကြောင်းတွေကို ကိုယ့်ဒေသ၊ ကိုယ့်အဖွဲ့အစည်း အနေအထားနဲ့ ကိုက်ညီ သဟဇာတ ဖြစ်အောင် လုပ်ဖို့ လိုအပ်ချက်ကို ကောင်းကောင်း သဘောပေါက် လာသူတွေ ဖြစ်ပါတယ်။

ငြိမ်းအဖွဲ့ကြီးတွေဟာ ရာစုနှစ်နဲ့ချီ အမြစ်တွယ်လာတဲ့ မူးယစ်ဆေး ပြဿနာကို ဖြေရှင်းဖို့ တတ်နိုင်သမျှ တခြား ကောင်းရောင်း ကောင်းဝယ်ရော၊ မူးယစ်ဆေး မဟုတ်တဲ့ တခြား မကောင်းရောင်း မကောင်းဝယ် တွေပါ အမျိုးမျိုးဖြန့်ခွဲ diversify လုပ်ပြီး အဖွဲ့အစည်း ရပ်တည်ရေး၊ ဒေသဖွံ့ဖြိုးရေး၊ တဦးချင်း စီးပွားရေးတွေ အတွက် လုံးပန်းနေတာ မြန်မာပြည် တပြည်လုံး မျက်မြင်ဖြစ်ပါတယ်။

ဒါကြောင့် မူးယစ်ဆေးပပျောက်ရေးတွေကို နှစ်ကာလ သတ်မှတ်ပြီး ပြတ်ပြတ်သားသား ဆောင်ရွက် ခဲ့ကြသလို ဘိန်းတပင်တွေ့ရင် ခေါင်းဖြတ် သွားပါလို့တောင် ရဲရဲကြီး အာမ ခံခဲ့ကြပါတယ်။ ကုလသမဂ္ဂ အဖွဲ့အစည်းတွေ၊ အန်ဂျီအိုတွေကို ငြိမ်းဒေသ အတွင်း အချိန်မရွေး တံခါးမရှိ ဓားမရှိ ဝင်ထွက် စစ်ဆေးခွင့် ပြုခဲ့ပါတယ်။ ဒါမျိုး အကန့်အသတ်မရှိ စစ်ဆေးခွင့်ကို နအဖအုပ်ချုပ်တဲ့ ဒေသတွေမှာ မရပါဘူး။

ဒါပေမယ့် UNODC လို့ခေါ်တဲ့ ကုလသမဂ္ဂ မူးယစ်ဆေးဝါးနှင့် ရာဇဝတ်မှုဆိုင်ရာ ရုံးကတော့ မြန်မာပြည်ရဲ့ မူးယစ်ဆေး ပြဿနာမှာ နအဖ စစ်အုပ်စုရဲ့ အခန်းကဏ္ဍကို ရေငုံ နှုတ်ပိတ်နေပြီး ငြိမ်းအဖွဲ့တွေကို အပြစ် ပုံချနေပါတယ်။ နိုဝင်ဘာ (၂၆) ရက်နေ့မှာ ကုလမူးယစ်နဲ့ ရာဇဝတ်ရုံးရဲ့ အာရှ-ပစိဖိတ်ဆိုင်ရာ ကိုယ်စားလှယ် ဆိုသူ ဂယ်ရီလူးဝစ္စက မြန်မာပြည်က တိုင်းရင်းသား လက်နက်ကိုင် အဖွဲ့တွေဟာ အနာဂတ် မရေရာတဲ့ အတွက် မူးယစ်ဆေးဝါးတွေ အကြီးအကျယ် ထုတ်လုပ် ရောင်းချပြီး ငွေစုနေတယ်လို့ စွပ်စွဲခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီနေ့မှာ သူတို့ ထုတ်ပြန်လိုက်တဲ့ ၂၀၀၉ ခု အရှေ့အာရှနဲ့ အရှေ့တောင် အာရှဆိုင်ရာ စိတ်ကြွဆေး အလားအလာနဲ့ ပုံစံများ အစီရင်ခံစာမှာ စိတ်ကြွဆေးတွေကို အဓိကအားဖြင့် ကိုးကန့်နဲ့ ဝ အပစ်ရပ် နယ်မြေတွေမှာ ထုတ်လုပ်နေတယ်လို့ ဆိုထားပါတယ်။ ဇွန်လက ထုတ်ပြန်တဲ့ ၂၀၀၉ ခု ကမ္ဘာ့မူးယစ်ဆေး အစီရင်ခံစာမှာလည်း ဝ ပြည် သွေးစည်းညီညွတ်ရေး တပ်မတော် (ဝ ငြိမ်းအဖွဲ့)၊ ကိုးကန့် ငြိမ်းအဖွဲ့နဲ့ ရှမ်းပြည် တပ်မတော် (တောင်ပိုင်း) တို့ဟာ ယာမ စိတ်ကြွဆေး ထုတ်လုပ်ရေးကို အဓိက ဆောင်ရွက် နေတယ်လို့ စွပ်စွဲခဲ့ပါတယ်။

ဒါပေမယ့် နအဖစစ်အစိုးရက တိုက်ရိုက်နဲ့ အကြွင်းမဲ့ ချုပ်ကိုင်ထားတဲ့ အပြီးအပိုင် လက်နက်ချ တဖြစ်လည်း ပြည်သူ့စစ် အဖွဲ့တွေ ကိုတော့ တခွန်းမှ ပြောမထားပါဘူး။ တကယ်တော့ ဒီအဖွဲ့တွေဟာ လုံးဝ ရာနှုန်းပြည့် နအဖ ချုပ်ကိုင်မှုအောက်မှာ နံပါတ် (၃)၊ နံပတ် (၄)၊ ယာမတွေကို လွတ်လွတ်လပ်လပ် ထုတ်လုပ် နေကြတာ ရှမ်းပြည်က ဒေသခံတွေ အားလုံးအသိ ဖြစ်ပါတယ်။ ဥပမာပြရရင် ခွန်ဆာ အဖွဲ့က အကြွင်းမဲ့ လက်နက် ချခဲ့ပြီးနောက် နအဖက အထူး ဖွံ့ဖြိုးရေး ဒေသတွေ သတ်မှတ်ပေးပြီး ပြည်သူ့စစ် သို့မဟုတ် သကဆဖ (သောင်းကျန်းသူ ဆန့်ကျင်ရေးအဖွဲ့) အဖြစ် ခန့်အပ်ပေးထားတဲ့ ဟိုမိန်း အခြေစိုက် မဟာဂျာ ဦးစီးအဖွဲ့၊ နားရိုင်း အခြေစိုက် လီချန် ဦးစီးအဖွဲ့၊ မတ်ကျန်း (နမ့်စန်) အခြေစိုက် လင်းဆိုင် ဦးစီးအဖွဲ့တွေဟာ ရပခကို တနှစ် သိန်း (၄,၀၀၀) စီ ဆက်ကြေးသွင်းပြီး ဘိန်းဝါ၊ ဘိန်းဖြူ၊ ယာမ ကြိုက်သလို ထုတ်နေကြပါတယ်။ (မဟာဂျာကိုယ်တိုင်က ဘိန်းမည်းစွဲနေ ရှူနေပါတယ်။) ဒီအဖွဲ့တွေဟာ ဘိန်းခြံတွေ ပေါင်းရှင်းဖို့၊ ဘိန်းစေးခြစ်ဖို့ အတွက် ခြံအလုပ်သမား တွေကို တလ ကျပ် (၅) သောင်း ပေးမယ်လို့ လော်စပီကာနဲ့ တောင်ကြီးမြို့ထဲ လှည့်အော်ငှားတဲ့ အထိ ဗြောင်ကျကျ လုပ်နေတာ ဖြစ်ပါတယ်။

ခွန်ဆာအဖွဲ့ဝင်ဟောင်းလည်းမဟုတ်၊ ပြည်သူ့စစ်လည်း မဟုတ်တဲ့ ပုဂ္ဂလိက လောပန်းတွေ ဦးစီး လုပ်နေတဲ့ ဖိုတွေ၊ စက်ရုံတွေလည်း ရပခ သို့မဟုတ် သက်ဆိုင်ရာ ဗျူဟာ၊ တပ်ရင်းတွေကို နှစ်စဉ်ကြေး သွင်းပြီး လုပ်နေတာ ကွန်ဟိန်းနယ် ကာလိ၊ ပင်လောင်းနယ် ထီဘွာ၊ ဖယ်ခုံနယ် လအိလတိန်၊ ဆီဆိုင်နယ် မဲနယ်တောင် လွယ်မောတောင် စတဲ့ နေရာတွေမှာ ရှိနေပါတယ်။ ဒါတွေဟာ ကိုးကန့်၊ ဝတို့နဲ့ ဘာမှမဆိုင်ဘဲ နအဖ နယ်မြေသက်သက် ဖြစ်ပါတယ်။ ရလလဖ ပအိုဝ်း ငြိမ်းချမ်းရေး အဖွဲ့ရဲ့ ဝါရင့်ခေါင်းဆောင် တာကလယ်ကို ဖြုတ်ချ အာဏာသိမ်းခဲ့တဲ့ ချစ်မောင်ဟာ အာဏာရပြီးတဲ့ အခါ ရပခတိုင်းမှူး၊ ဆီဆိုင်က စကခ-၇ ဗျူဟာမှူး၊ ဘန်းယဉ်က ခမရ (၄၂၅) နဲ့ (၄၂၆) ရင်းမှူးတို့ကို ဆက်ကြေး စုစုပေါင်း တနှစ် သိန်း (၁,၀၀၀) သွင်းပြီး လွယ်မောခွင်၊ ဟိုနမ်းခွင်နဲ့ ဘန်းမတ်ခွင်တွေမှာ ဘိန်းဖိုတွေ တည်ခဲ့တာ ဖြစ်ပါတယ်။ ဆက်ကြေး ပေးရုံတင်မက အစုရှယ်ယာတွေပါ လက်ခံ ပေးခဲ့ရပါတယ်။ (မြို့ပေါ်က အနှိပ်ခန်းတွေ၊ ကာရာအိုကေ ခန်းတွေမှာ ထောက်လှမ်းရေးနဲ့ စစ်တပ်က ရှယ်ယာ ဝင်သလိုမျိုးပါပဲ။) အချင်းချင်း အဝေမတည့်ရာက ၂၀၀၇ ဇူလိုင်-သြဂုတ်လ ထဲမှာ အပြီးအပိုင် လက်နက် ချသွားခဲ့ပေမယ့် ‘အလုပ်’ ကိုတော့ ကာလတခုအထိ ဆက်လုပ်ခွင့် ရခဲ့ပါသေးတယ်။

ရှမ်းပြည်အရှေ့ပိုင်း တြိဂံတိုင်းမှာလည်း ခွန်ဆာလက်နက်ချ တဖြစ်လည်း တရားဝင် ပြည်သူ့စစ်တွေ ဖြစ်တဲ့ မုန်းထော် - မုန်းထ အခြေစိုက် ဆံမွန်း ဦးစီးအဖွဲ့၊ နမ့်ပုန် (တာချီလိတ်) အခြေစိုက် ရီရှင်း ဦးစီးအဖွဲ့၊ ဟောင်လွတ် (တာချီလိတ်) အခြေစိုက် နော်ခမ်း ဦးစီးအဖွဲ့တွေဟာ ကျိုင်းတုံက နအဖတိုင်းမှူးကို သိန်းထောင်နဲ့ချီ ဆက်ကြေးသွင်းပြီး မူးယစ်ဆေး လုပ်ငန်း မျိုးစုံ လုပ်နေတာ ဖြစ်ပါတယ်။ နော်ခမ်း အဖွဲ့ဆိုရင် သောင်းကျန်းလွန်းလို့ နောက်ဆုံးမှာ တရုတ်အစိုးရ ဖိအားပေးမှုနဲ့ ၂၀၀၉ ဖေဖော်ဝါရီလမှာ နအဖက ဟန်ဆောင် ပန်ဆောင် နှိမ်နင်း ပြခဲ့ရပါသေးတယ်။ တြိဂံတိုင်းထဲမှာ ခွန်ဆာလူဟောင်း တခါမှ မဖြစ်ခဲ့ဖူးတဲ့ မိုင်းတုံ၊ မိုင်းဆတ်နဲ့ တာချီလိတ် နယ်တွေက လားဟူ ပြည်သူ့စစ်တွေလည်း ပုဂ္ဂလိက လောပန်းတွေနဲ့ တွဲပြီး ဘိန်းချက်စက်ရုံ၊ ယာမ စက်ရုံတွေကို တိုင်းမှူး၊ ဗျူဟာမှူးတွေဆီ ဆက်ကြေးပေး တည်ထောင် ထားပါတယ်။

ရမခနယ်မြေ ရှမ်းပြည်မြောက်ပိုင်းမှာတော့ တိုင်းမှူးကို ရပခ၊ တသခ မှာလို ဆက်ကြေးပေး မူးယစ်ဆေး ထုတ်လုပ် ကူးသန်း ရောင်းဝယ်နေတဲ့ ခွန်ဆာလူဟောင်း တရားဝင် ပြည်သူ့စစ် ဗိုလ်မွန်ဦးစီး မန်ပန် (တန့်ယန်း) အခြေစိုက်အဖွဲ့၊ လောမားဦးစီး မုန်းဟင်-မုန်းဟ (မိုင်းရယ်) အခြေစိုက် အဖွဲ့တွေဟာ နာမည်ကြီးတွေ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒါ့အပြင် တသက်လုံး နအဖ ပြည်သူ့စစ်ပဲ လုပ်ခဲ့တဲ့ နမ့်ခမ်း နယ်မြေက (ခိုလုံလီရှော) ပန်ဆေး ကျော်မြင့် အဖွဲ့၊ ကွတ်ခိုင်နယ်က တီခွန်မြတ် အဖွဲ့၊ မုံးကိုးနယ်က နော်ခမ်းအဖွဲ့၊ ဖောင်းဆိုင်နယ်က တီခွန်တွေ အဖွဲ့၊ အုန်းစွမ် (မိုင်းငေါ့) က ကျော်အုံးအဖွဲ့၊ မုန်းဝီးက မြင့်လွင်အဖွဲ့၊ ရှောက်ဟော်က လှမြင့်အဖွဲ့၊ ကွမ်းလုံက ဟော်ရှောက်ချမ်း အဖွဲ့တွေဟာ ကိုးကန့်၊ ဝတို့လို နာမည်မထွက်ဘဲ မူးယစ်ဆေးလုပ်ငန်းကို နအဖ တိုင်းမှူး အဆက်ဆက် ခွင့်ပြုချက်နဲ့ ဆက်ကြေးပေးပြီး တရားဝင် သဘောမျိုးလုပ်နေတာ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာနေခဲ့ပါပြီ။ ကုလသမဂ္ဂက ဒါတွေကို မသိပေမယ့် နယ်မြေခံ လူထုတွေအားလုံးက သိနေကြပါတယ်။

ဒီကနေ့ ရှမ်းပြည်မှာ ဘိန်းအဓိက စိုက်တဲ့ ဒေသတွေက ရှမ်းပြည်တောင်ပိုင်း ပင်လောင်း၊ ဟိုပုံး (မဲနယ်တောင်)၊ ဆီဆိုင် (လွယ်မောတောင်)၊ မိုင်းကိုင် (ဆင်တောင်) နယ်တို့ ဖြစ်နေပါတယ်။ ဓာတ်မြေသြဇာ၊ ပိုးသတ်ဆေး၊ အပင်ကြီးထွားဆေးတွေ ထည့်ပြီး “ခေတ်မီသိပ္ပံနည်းကျ” “အထူးအထွက်တိုး” နှစ်သီးစား၊ သုံးသီးစား “သီးထပ်” စိုက်နေကြတာ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒီနယ်မြေတွေဟာ နအဖသြဇာခံ (၂၀၁၀ ဒု-သမ္မတလောင်း) ရှမ်းပြည်နယ် ကြံ့ဖွ့ံခေါင်းဆောင် အောင်ခမ်းထီ ဦးစီး ပီအန်အို (အထူးဒေသ ၆) အဖွဲ့နဲ့ လက်နက်ချ ရှမ်းခွဲထွက် တပ်မဟာ ရ၅၈ (ကွယ်လွန်သူ မိန်းစိန်ရဲ့အဖွဲ့) ချုပ်ကိုင်ရာ နယ်မြေတွေ ဖြစ်ပါတယ်။ ၂၀၀၉ မတ် - ဧပြီတုန်းက ပီအန်အို ဌာနချုပ် ကျောက်တလုံးကို ပင်လောင်းနယ်က ဘိန်းစိမ်း (၁၇၆) ပိဿာ သယ်ယူလာတုန်း ညောင်ရွှေမြို့နယ် (ဘီလူးချောင်းကူး) မှော်ဘီ တံတားမှာ ဖမ်းမိခဲ့ရာမှာ (၇၃) ပိဿာ စာရင်းပျောက်သွား ခဲ့ပါသေးတယ်။ ဒီသတင်းကိုလည်း နအဖက ဖုံးဖိ ထားပါတယ်။

တချိန်က ငြိမ်းချမ်းရေး အထူးဒေသ (၇) လို့ သတ်မှတ်ခဲ့တဲ့ ရှမ်းပြည်မြောက်ပိုင်း ပလောင်ဒေသ နမ့်ဆန်၊ မန်တုံ နယ်မြေမှာ PSLP ပလောင် ငြိမ်းအဖွဲ့ဟာ ၂၀၀၅ ခု ဧပြီလမှာ လုံးဝလက်နက်ချ ဖျက်သိမ်း သွားခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ပလောင်ဒေသမှာ ဘိန်းစားတွေ၊ ယာမ သမားတွေကတော့ အထူးတိုးများ လာခဲ့ပါတယ်။ နောက်ဆုံး အဲဒီဒေသမှာ စခန်းထိုင် နယ်မြေထိန်းနေတဲ့ နအဖ တပ်သားတွေ အကြပ်တွေ၊ ဗိုလ်တွေ၊ ရဲတွေပါ ဘိန်းရှူ ဘိန်းစွဲ ယာမစွဲ၊ အရောင်းအဝယ်တွေ လုပ်နေလို့ လူထုတွင်း မူးယစ်ဆေးစွဲ ပြဿနာ ဖြန့်ဖြူးမှု ပြဿနာကို တိုင်တန်းစရာ နေရာ ကိုင်တွယ် တားဆီးနိုင် စရာ အာဏာပိုင် မရှိတော့ပါ။

၂၀၀၉ သြဂုတ်လက ရပခ ဂျီဝမ်း (စစ်ဦးစီးအရာရှိ-ပထမတန်း) ဒု-ဗိုလ်မှူးကြီး မောင်မောင်မြင့်ရဲ့ဇနီး ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် သတ်သေမှု ဆိုတာဟာ တကယ်တော့ မူးယစ်ဆေး အရောင်းအဝယ် ကိစ္စ ဇာတ်လမ်းရှုပ်ပြီး အသတ်ခံရတာ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒီအမှုမှာ ရပခတိုင်းမှူး၊ ဂျီဝမ်းနဲ့ စရဖမှူး ဗိုလ်မှူးကြီးဝင်းဗိုတို့ ပါဝင် ပတ်သက်နေပြီး ရန်ကုန်မှာ ဘိန်းဖြူကီလို (၅၀၀) ဖမ်းမိမှုနဲ့ သက်ဆိုင် နေပါတယ်။ ဒါ့အပြင် ဇူလိုင်လတုန်းက တာချီလိတ်မှာ ဘိန်းဖြူကီလို (၁,၀၀၀) နဲ့ ယာမ ဆေးလုံး (၂) သန်းခွဲ ဖမ်းမိတာ၊ လားရှိုးမှာ ဘိန်းဖြူကီလို (၅၀၀) ဖမ်းမိတာတွေဟာ နအဖ တပ်မှူးကြီးတွေနဲ့ တိုက်ရိုက် ပတ်သက်နေပါတယ်။ အတွင်းသတင်း တခုအရ ကမ္ဘောဇဘဏ် အမြတ်နည်းလာလို့ အစု ရှယ်ယာရှင်တွေဖြစ်တဲ့ ဆရာကျောင်းနဲ့ ဗိုလ်ချုပ်မောင်အေး တို့က မူးယစ်ဆေး လုပ်ငန်းမှာ တိုက်ရိုက် ဝင်လုပ် လာတယ်လို့လည်း ကြားရပါတယ်။ နအဖ တပ်မှူးကြီးတွေ ကိုယ်လွတ်ရုန်း နိုင်အောင် ဖမ်းမိတဲ့ မူးယစ်ဆေးတွေကို ဖုံကြားရှင် ကိုးကန့် အဖွဲ့အပေါ် တရားခံ လွှဲပြတဲ့ အနေနဲ့ (ဗိုလ်ချုပ်မှူးကြီးသန်းရွှေ အာရုံလွဲအောင်) သြဂုတ်လကုန်ပိုင်းက စစ်တိုက်တာ လို့လည်း တောင်ကြီးမှာ သတင်း ထွက်နေပါတယ်။

ဒီကနေ့ကာလမှာ နအဖဟာ နယ်ခြားစောင့်တပ် ဖွဲ့စည်းရေး လက်မခံဘဲ တိုင်းရင်းသား အခွင့်အရေး တောင်းဆိုနေတဲ့ ငြိမ်းချမ်းရေး အဖွဲ့တွေကို စွဲချက်အမျိုးမျိုးနဲ့ လက်ညှိုးထိုး အကြောင်းရှာပြီး ချေမှုန်းဖို့ ပြင်နေပါတယ်။ အဲသလို အခြေအနေမှာ ကုလ မူးယစ်ဆေးရုံး UNODC ဆိုတဲ့ အဖွဲ့က နအဖ အလိုကျ တိုင်းရင်းသား ငြိမ်းချမ်းရေး အဖွဲ့တွေကို လက်ညှိုးထိုး တရားခံ ရှာပေးတာဟာ ဘယ်လိုမှ လက်ခံနိုင်စရာ အကြောင်း မရှိပါဘူး။ ခေတ်ဟောင်း အမေရိကန် ရုပ်ရှင်က လူရွှင်တော် ဂျယ်ရီလူးဝစ္စနဲ့ နာမည်ဆင်တူနေတဲ့ ကုလသမဂ္ဂ ဂယ်ရီလူးဝစ္စလည်း ဂန်ဖလားလို ‘ကျောက်ယူပြန်’ ဖြစ်နေပြီလား။

တဘက်မှာ ငြိမ်းအဖွဲ့ကြီးတွေဟာ သူတို့အမျိုးသားတွေကို ကိုယ်စားပြုထားတာ ဘယ်သူ ငြင်းချင်ပါသလဲ။ နအဖက မြန်မာနိုင်ငံကို ကိုယ်စား ပြုထားတဲ့ အခြေခံထက် ဒီအဖွဲ့ကြီးတွေက သူတို့ အမျိုးသားတွေ အပေါ် ကိုယ်စားပြုတဲ့ အခြေခံက ပိုနက်ရှိုင်း ပိုခိုင်မာပါတယ်။ အမျိုးသားရေး အခြေခံပေါ် အဓိက ရပ်တည်နေတာ ဖြစ်လို့ ဗမာပြည်ရဲ့ တိုင်းရင်းသား ပြဿနာနဲ့ ခွဲလို့မရပါဘူး။ အမျိုးသားရေး အခန်းကဏ္ဍကို အသိအမှတ်မပြုဘဲ မူးယစ် အခန်းကဏ္ဍကိုသာ ဦးတည် ကြည့်မြင်နေ သရွေ့ မြန်မာနိုင်ငံရဲ့ ပြည်ထောင်စု ပြဿနာမှာ ဘယ်တော့မှ အဖြေတွေ့မှာ မဟုတ်သလို သွေးချောင်းစီး ပြည်တွင်းစစ် သံသရာကနေ ဘယ်တော့မှ လွတ်မြောက်မှာလည်း မဟုတ်ပါဘူး။

တကယ်တော့ ဗမာပြည်မှာ နအဖခေါင်က မလုံလို့ မူးယစ်မိုး ယိုနေတာ ဖြစ်ပြီး မူးယစ် သမင်ဟာ နအဖ မင်းကြီးတာကပဲ ထွက်နေတာ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒါကိုမသိဘဲ ကုလသမဂ္ဂ မုဆိုးကြီးက မူးယစ်သမင်ကို ဖမ်းဖို့ ကြိုးစား နေရင်တော့ ရေထဲ အရုပ် ရေးသလိုပဲ ဖြစ်နေ ပါလိမ့်မယ်။