တစ္ေန႔ေတာ႔ သူဟာ ပန္းျခံ တစ္ခု ထဲက ခံုတန္းလ်ား ေပၚမွာ သူ႕ဘဝ အေၾကာင္းေတြ ကို ေတြးေ တာ စဥ္းစားရင္း စိတ္ပ်က္ လက္ပ်က္ နဲ႕ ထိုင္ေန ပါတယ္။ မၾကာခင္ လူမြဲ လူဆင္းရဲ ျဖစ္ရေတာ႕ မဲ႕ အေျခအေန ကေန ဘယ္လိုမ်ား ရုန္းထြက္ ရပါ႔မလဲ လို႕ ေခါင္းပူ မတတ္ စဥ္းစား ေနမိ ပါတယ္။ သူ႕မ်က္ႏွာ ဟာ လည္း ဘဝ ကို စိတ္ အပ်က္ၾကီး ပ်က္ ေနတဲ႕သူ တစ္ေယာက္ ရဲ႕ ညွိဳးငယ္ မႈ မ်ိဳးနဲ႕ မႈန္မိႈင္း ေနျပီး မလႈပ္ မရွက္ ေငးမႈိင္ လို႕ ေနပါတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ အသက္ ၾကီးၾကီး အဖိုးအို တစ္ေယာက္ က သူ႕အနား ကို ေရာက္လာ ပါတယ္။ အဖိုးအို က သူ႕ကို လည္း ေတြ႔ေရာ "မင္း ၾကည္႕ရတာ ဒုကၡ ေရာက္ေနတဲ႕ ပံုစံ ဘဲ။ ဘာေတြမ်ား ျဖစ္ေန လို႕တုန္း။ ငါ႕ကို ေျပာျပ စမ္း ပါဦး ကြာ" လို႕ သူ႕ အနား တြင္ ဝင္ထိုင္ ရင္း ေမးလိုက္ ပါတယ္။
အဖိုးအို ရဲ႕ အေမးကို ၾကားေတာ႔ တစ္ေယာက္ တည္း ေနတာ ထက္ စာရင္ တစ္ေယာက္ ေယာက္ နဲ႕ စကားေျပာ တာက ပိုေကာင္း မယ္ လို႕ ေတြးမိျပီး သူ က လည္း သူ႕အေျခ အေန၊ သူ႔ဘဝ အေၾကာင္း ေတြ ကို အဖိုးအို ကို ေျပာျပ လိုက္ ပါတယ္။ သူ႕ အေၾကာင္း ေတြ ကို နားေထာင္ ျပီး တဲ႕ေနာက္ မွာ အဖိုးအို က "မင္းဒုကၡ ေတြကို ငါ ကူညီ ႏိုင္မယ္ ထင္ ပါရဲ႕ ကြာ" လို႕ ေျပာျပီး ခ်က္ စာအုပ္ တစ္အုပ္ ကို သူ႕အိတ္ ထဲကေန ဆြဲထုတ္ လိုက္ပါတယ္။ ျပီးေနာက္ မင္း နာမည္ ဘယ္ လို ေခၚတုန္း လို႕ သူ႕နာမည္ ကို ေမးပါတယ္။ စီးပြားေရး သမား က လည္း သူ႕ နာမည္ ကို ေျပာျပ လိုက္တဲ႕ အခါ အဖိုးအို က ခ်က္ လက္မွတ္ တစ္ေစာင္ ေပၚမွာ သူ႕ နာမည္ ကို ေရးလိုက္ျပီး ေနာ က္ အဖိုးအို က သူ႕ လက္မွတ္ ကို ထိုးလိုက္ ပါတယ္။ ထို႕ေနာက္ ေတာ႔ ခ်က္ စာရြက္ ကို သူ႕ လက္ထဲ လွမ္းေပး လိုက္ျပီး "ဒီခ်က္ လက္မွတ္ မွာ ေရးထား တဲ့ ေငြေတြ က မင္းကို ငါ ကူညီ တဲ႕ ေငြေတြ ပါဘဲ။ မင္း ဒီ ေငြေတြ ကို ယူျပီး စီးပြားေရး လုပ္ငန္းေတြ ကို ျပန္လုပ္ ပါ။ ဒီေန႕ကေန စ ေရတြက္ လို႕ ေနာက္ တစ္ႏွစ္ တိတိ ျပည္႔တဲ႔ ေန႕မွာ ဒီ ေနရာ ကို ေရာက္ေအာင္ လာျပီး ငါ႕ ေငြေတြ ကို ျပန္ဆပ္ ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစား ပါ" လို႕ ေျပာျပီး ေနာက္ အဖိုးအို ဟာ သူ႕လက္ထဲ ခ်က္ စာရြက္ ကို ထည္႕ျပီး သူ ထိုင္ ေနတဲ႔ ခံုတန္းလ်ား ကေန ထြက္ခြာ သြား ပါတယ္။
ဘယ္လို မွ ေမွ်ာ္လင္႕ မထားဘဲ သူ႕ လက္ထဲ ေရာက္ လာတဲ႕ ခ်က္ လက္မွတ္ကို ၾကည္႕ျပီး သူ ဟာ အံ႕အား သင္႕ေနခဲ႕ပါတယ္။ ခ်က္ စာရြက္ေပၚ ေရးသြင္း ထားတဲ႕ ေငြေၾကး ပမာဏ ကို သူ ဖတ္ၾကည္႕ လိုက္ေတာ႕ ေဒၚလာ ၅ သိန္း တိတိ ျဖစ္ေနတာ ကို ေတြ႔လိုက္ ရပါတယ္။ ျပီးေတာ႕ လည္း ခ်က္ စာရြက္ ပိုင္ရွင္ ရဲ႕ လက္မွတ္ ေနရာ ကို ၾကည္႕လိုက္ ေတာ႕ ေရာ႕ကဖဲလား ဆိုတဲ႔ နာမည္ ကို ေတြ႔လိုက္ ပါေတာ႔ တယ္။ ဒီမွာ တင္ဘဲ သူ႕ကို ေဒၚလာ ၅ သိန္း ေပးသြား ခဲ႕တဲ႕သူဟာ ကမၻာ႕ အ ခ်မ္းသာ ဆံုး သူေဌး ေရာ႕ကဖဲလား ဆို တာ သိလိုက္ ရျပီး အလြန္ အံ႕ၾသ တုန္လႈပ္ သြားခဲ႕ ပါတယ္။
သူဟာ ေရာ႕ကဖဲလား ကို နာမည္ ၾကားဖူး ရံုက လြဲလို႕ အျပင္မွာ တစ္ခါ မွ မျမင္ဖူး ခဲ႕ဘဲ ခုက်မွ တိုက္တိုက္ ဆိုင္ဆိုင္ ေတြ႔ျဖစ္တဲ႕ ကံၾကမၼာ ကို လည္း အံ႕ၾသ လို႕ ေနရ ပါတယ္။ လက္ ထဲကို ေဒၚ လာ ၅ သိန္း ေရာက္ လာတယ္ ဆိုတဲ႕ အသိ ဟာ သူ႕ စိတ္ ထဲကို အင္မတန္ မွ ေပါ႔ပါး သြားေစ ခဲ႕ပါတယ္။ မၾကာခင္ မွာ ေဒဝါလီ ခံရေတာ႕ မယ္ ဆိုတဲ႕ စိုးရိမ္ ပူပန္မႈ ေတြ ဟာလည္း ေလ်ာ႕ပါး သြားခဲ႕ျပီး သူဟာ စီးပြားေရး ကို ေကာင္းေကာင္း ျပန္လုပ္ ႏိုင္လိမ္႕မယ္ လို႕လည္း သူ႕ ကိုယ္သူ ယံုၾကည္မႈ ေတြ ရွိလာ ေစခဲ႕ပါတယ္။ သို႕ေသာ္လည္း လက္ထဲ ေရာက္ေနတဲ႕ ခ်က္ လက္မွတ္ ထဲက ေငြ ေတြကို သူ ဟာ အေရး ၾကံဳမွ သံုးမယ္၊ ကိစၥ တစ္ခုခု ျဖစ္လာ ရင္ လည္း ဒီေငြ ေတြနဲ႕ သူ ေျဖရွင္း ႏိုင္မယ္ ဆိုတာ ေတြးမိျပီး ခ်က္ လက္မွတ္ ထဲက ေငြေတြ ကို မထုတ္ ဘဲ သိမ္းထား လိုက္ ပါတယ္။
ထို႕ေနာက္ မွာေတာ႕ ခြန္အား သစ္ေတြ၊ မိမိ ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈ ေတြနဲ႕ အတူ သူဟာ သူ႕ရဲ႕ စီး ပြားေရး လုပ္ငန္း ေတြ ကို ျပန္ ေကာင္းေအာင္ ၾကိဳးစား ပါေတာ႕တယ္။ ကုန္သည္ ေတြ ကို ယံု ၾကည္ ေလာက္ေအာင္ အေကာင္းဆုံး ေျပာဆို ျပီး ေရရွည္ စာခ်ဳပ္ မ်ား ျပန္ခ်ဳပ္ ပါတယ္။ သူ႕ေ ဖာက္သည္ ေတြ ကိုလည္း အေကာင္းဆံုး ကုန္ ပစၥည္းေတြ ေပးသြင္း ႏိုင္ေအာင္ သူဟာ ျပန္ ၾကိဳး စား ပါတယ္။ ၃ လ ၄ လ အၾကာ မွာ သူ႕ စီးပြားေရး ဟာ တေျဖးေျဖး ျပန္လည္ လည္ပတ္ လာႏိုင္ ခဲ႕ျပီး အေၾကြးႏြံ ထဲ ကေန ျပန္ ရုန္းထြက္ လာႏိုင္ စ ျပဳ ပါတယ္။ တစ္ႏွစ္ တိတိ ျပည္႔တဲ႕အခ်ိန္ မွာ အဖိုးအို နဲ႕ ကတိ ရွိထားတဲ႕ အတိုင္း သူဟာ ေငြ မထုတ္ ရေသးတဲ႕ ခ်က္ လက္မွတ္ ကို ကိုင္ျပီး ပန္းျခံ ထဲ ကို သူဟာ ထြက္ လာခဲ႕ ပါတယ္။
ပန္းျခံထဲ ေရာက္တဲ႕ အခါ ယခင္ သူထိုင္ ခဲ႕တဲ႕ ထိုင္ခံုေလး မွာ ထိုင္ျပီး အဖိုးအို ကို သူေစာင္႕ေန ခဲ႕ပါတယ္။ မၾကာခင္ မွာ မႏွစ္က သူ႕ကို ခ်က္ လက္မွတ္ ေလး ေပးခဲ႔ တဲ႔ သူေဌးၾကီး ဟာ သူ႕ အ နား ကို ေရာက္လာ ပါတယ္။ သူဟာ သူေဌးၾကီး ကုိ ျမင္ လိုက္တဲ႕အခါ ဝမ္းသာ အားရ ႏႈတ္ဆက္ လိုက္ျပီး အိတ္ထဲမွာ ထည္႕ လာတဲ႕ ခ်က္ လက္မွတ္ ကို ထုတ္ဖို႕ ဟန္ျပင္ လိုက္ခ်ိန္ မွာ သူနာျပဳ ဝတ္စံု ဝတ္ ထားတဲ႕ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ က အေျပးေလး ေရာက္ လာကာ အဖိုးအို ရဲ႕ လက္ တစ္ဖက္ ကို တြဲလိုက္ ပါတယ္။ "အမေလး အဖိုး ရယ္ ေပ်ာက္သြား လို႕ ရွာလိုက္ ရတာ ႏွံ႕ေန တာ ဘဲ။ ေတာ္ပါ ေသးရဲ႕ ျပန္ေတြ႔ တာ " လို႕ ေျပာလိုက္ ျပီးေနာက္ သူနာျပဳ ဟာ သူ႕ဘက္ ကို လွည္႕ လာျပီး "အဖိုး က ရွင္႕ကို တစ္ခုခု မ်ား ေႏွာက္ယွက္ မိေသး လား မသိဘူး ေနာ္။ သူက အဲဒီလို အိမ္ ကေန မၾကာခဏ ထြက္ထြက္ သြားတတ္ တယ္။ ျပီးေတာ႕ လည္း ေတြ႔တဲ႔ သူတိုင္း ကို သူ႕ကိုယ္သူ သူေဌးၾကီး ေရာ႕ကဖဲလား လို႕ အျမဲ ေျပာတတ္ တယ္။ ရွင္႕ကို ေနာက္ယွက္ မိတယ္ ဆိုရင္ ေဆာ ရီး ပါ ေနာ္" လို႔ ေျပာလိုက္ ျပီးေနာက္ အဖိုးအို ကို တြဲေခၚကာ သူ႕ေရွ႕ကေန ထြက္သြား ပါေတာ႕ တယ္။
တစ္ေယာက္ တည္း က်န္ခဲ႕တဲ႕ သူဟာ ခံုတန္း ေရွ႕မွာ အေတာ္ၾကာ မတ္တပ္ ရပ္ျပီး ဆြံ႔အလို႕ ေ နမိပါတယ္။ သူ႕ လက္ထဲ မွာ ေဒၚလာ သန္း ဝက္ ရွိတယ္ ဆိုတဲ႕ယံုၾကည္မႈ ေတြနဲ႕ သူဟာ အလုပ္ ကို တစ္ႏွစ္ ပတ္လံုး အားၾကိဳး မာန္တက္ လုပ္ခဲ႕ ပါတယ္။ ေဖာက္သည္ ေတြနဲ႕ အေကာင္းဆံုး အ ဆင္ေျပ ေအာင္ ဆက္ဆံ ျပီး အေရာင္း အဝယ္ ကို ျပန္လုပ္ ႏိုင္ခဲ႕ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး မွာ ေတာ႔ သူ႕လက္ထဲမွာ ရွိေန တယ္ လို႔ တစ္ခ်ိန္လံုး ယံုၾကည္ ေနမိတဲ႔႔ ေဒၚလာ သန္းဝက္ ဆိုတာ တက ယ္ေတာ႔ ဘာမွ တန္ဖိုး မရွိတဲ႔ စကၠဴေလး တစ္ရြက္ သာ။ သူ သေဘာ ေပါက္ လိုက္မိ တာက သူ႔ရဲ႕ စီးပြားေရး လုပ္ငန္း ေတြ ကို အေကာင္းဆံုး ျပန္လုပ္ ႏိုင္ေအာင္ တြန္းအား ေပး လိုက္ တာက မိမိ ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္မႈ သာ ျဖစ္တယ္ ဆိုတာ သူ နားလည္ လိုက္မိ ပါေတာ႔ တယ္။
The Self Confidence ( Author unknown )
ေခ်ာ ( အစိမ္းေရာင္ လြင္ျပင္ )
.....................
ခ်က္ လက္မွတ္ ေလး တစ္ေစာင္(စိတ္ဓါတ္က်တတ္သူတိုင္း ဆံုးေအာင္ ဖတ္သင့္ပါသည္)
=============
စီးပြားေရး လုပ္ငန္း မ်ိဳးစံု ကို လုပ္တဲ႔ စီးပြားေရး သမား တစ္ေယာက္ ဟာ သူ႔ရဲ႕ စီးပြားေရး လုပ္င န္းေတြ တေျဖးေျဖး ယိမ္းယိုင္ လာျပီး ေနာက္မွာ ဘယ္လို မွ ျပန္ အဖတ္ မဆယ္ နိုင္ေတာ႕ဘဲ အေၾကြး ပင္လယ္ ထဲ ႏွစ္ျမဳပ္ ခဲ႕ရပါတယ္။ သူ႕ထံ ကို ကုန္ပစၥည္း သြင္း ေပးတဲ႕ ေဖာက္သည္ေတြ ကလည္း အရင္ ေၾကြးေတြ ေၾကေအာင္ ဆပ္မွ ပစၥည္း သစ္ ထပ္ ေပးမယ္ လို႕ ေျပာကာ သူ႕ကို ေ နာ က္ထပ္ ပစၥည္း ေတြ ထပ္ မေပး ေတာ႔ဘဲ အဆက္ ျဖတ္ လိုက္ ၾကပါတယ္။ သူ႕ဆီ ပစၥည္းယူ ေ နက် ေဖာက္သည္ ေတြ ကလည္း သူက ကုန္ ပစၥည္းေတြ မေပးႏိုင္ ေတာ႔တဲ႔ အခါ တစ္ျခား ကုန္ သည္ ဆီ ေျပာင္းကုန္ ၾကပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ႕ သူဟာ မၾကာခင္ မွာ ေဒဝါလီ ခံရေတာ႕ မဲ႕ သူ ျဖစ္လာ ပါေတာ႕တယ္။
တစ္ေန႔ေတာ႔ သူဟာ ပန္းျခံ တစ္ခု ထဲက ခံုတန္းလ်ား ေပၚမွာ သူ႕ဘဝ အေၾကာင္းေတြ ကို ေတြးေ တာ စဥ္းစားရင္း စိတ္ပ်က္ လက္ပ်က္ နဲ႕ ထိုင္ေန ပါတယ္။ မၾကာခင္ လူမြဲ လူဆင္းရဲ ျဖစ္ရေတာ႕ မဲ႕ အေျခအေန ကေန ဘယ္လိုမ်ား ရုန္းထြက္ ရပါ႔မလဲ လို႕ ေခါင္းပူ မတတ္ စဥ္းစား ေနမိ ပါတယ္။ သူ႕မ်က္ႏွာ ဟာ လည္း ဘဝ ကို စိတ္ အပ်က္ၾကီး ပ်က္ ေနတဲ႕သူ တစ္ေယာက္ ရဲ႕ ညွိဳးငယ္ မႈ မ်ိဳးနဲ႕ မႈန္မိႈင္း ေနျပီး မလႈပ္ မရွက္ ေငးမႈိင္ လို႕ ေနပါတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ အသက္ ၾကီးၾကီး အဖိုးအို တစ္ေယာက္ က သူ႕အနား ကို ေရာက္လာ ပါတယ္။ အဖိုးအို က သူ႕ကို လည္း ေတြ႔ေရာ "မင္း ၾကည္႕ရတာ ဒုကၡ ေရာက္ေနတဲ႕ ပံုစံ ဘဲ။ ဘာေတြမ်ား ျဖစ္ေန လို႕တုန္း။ ငါ႕ကို ေျပာျပ စမ္း ပါဦး ကြာ" လို႕ သူ႕ အနား တြင္ ဝင္ထိုင္ ရင္း ေမးလိုက္ ပါတယ္။
အဖိုးအို ရဲ႕ အေမးကို ၾကားေတာ႔ တစ္ေယာက္ တည္း ေနတာ ထက္ စာရင္ တစ္ေယာက္ ေယာက္ နဲ႕ စကားေျပာ တာက ပိုေကာင္း မယ္ လို႕ ေတြးမိျပီး သူ က လည္း သူ႕အေျခ အေန၊ သူ႔ဘဝ အေၾကာင္း ေတြ ကို အဖိုးအို ကို ေျပာျပ လိုက္ ပါတယ္။ သူ႕ အေၾကာင္း ေတြ ကို နားေထာင္ ျပီး တဲ႕ေနာက္ မွာ အဖိုးအို က "မင္းဒုကၡ ေတြကို ငါ ကူညီ ႏိုင္မယ္ ထင္ ပါရဲ႕ ကြာ" လို႕ ေျပာျပီး ခ်က္ စာအုပ္ တစ္အုပ္ ကို သူ႕အိတ္ ထဲကေန ဆြဲထုတ္ လိုက္ပါတယ္။ ျပီးေနာက္ မင္း နာမည္ ဘယ္ လို ေခၚတုန္း လို႕ သူ႕နာမည္ ကို ေမးပါတယ္။ စီးပြားေရး သမား က လည္း သူ႕ နာမည္ ကို ေျပာျပ လိုက္တဲ႕ အခါ အဖိုးအို က ခ်က္ လက္မွတ္ တစ္ေစာင္ ေပၚမွာ သူ႕ နာမည္ ကို ေရးလိုက္ျပီး ေနာ က္ အဖိုးအို က သူ႕ လက္မွတ္ ကို ထိုးလိုက္ ပါတယ္။ ထို႕ေနာက္ ေတာ႔ ခ်က္ စာရြက္ ကို သူ႕ လက္ထဲ လွမ္းေပး လိုက္ျပီး "ဒီခ်က္ လက္မွတ္ မွာ ေရးထား တဲ့ ေငြေတြ က မင္းကို ငါ ကူညီ တဲ႕ ေငြေတြ ပါဘဲ။ မင္း ဒီ ေငြေတြ ကို ယူျပီး စီးပြားေရး လုပ္ငန္းေတြ ကို ျပန္လုပ္ ပါ။ ဒီေန႕ကေန စ ေရတြက္ လို႕ ေနာက္ တစ္ႏွစ္ တိတိ ျပည္႔တဲ႔ ေန႕မွာ ဒီ ေနရာ ကို ေရာက္ေအာင္ လာျပီး ငါ႕ ေငြေတြ ကို ျပန္ဆပ္ ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစား ပါ" လို႕ ေျပာျပီး ေနာက္ အဖိုးအို ဟာ သူ႕လက္ထဲ ခ်က္ စာရြက္ ကို ထည္႕ျပီး သူ ထိုင္ ေနတဲ႔ ခံုတန္းလ်ား ကေန ထြက္ခြာ သြား ပါတယ္။
ဘယ္လို မွ ေမွ်ာ္လင္႕ မထားဘဲ သူ႕ လက္ထဲ ေရာက္ လာတဲ႕ ခ်က္ လက္မွတ္ကို ၾကည္႕ျပီး သူ ဟာ အံ႕အား သင္႕ေနခဲ႕ပါတယ္။ ခ်က္ စာရြက္ေပၚ ေရးသြင္း ထားတဲ႕ ေငြေၾကး ပမာဏ ကို သူ ဖတ္ၾကည္႕ လိုက္ေတာ႕ ေဒၚလာ ၅ သိန္း တိတိ ျဖစ္ေနတာ ကို ေတြ႔လိုက္ ရပါတယ္။ ျပီးေတာ႕ လည္း ခ်က္ စာရြက္ ပိုင္ရွင္ ရဲ႕ လက္မွတ္ ေနရာ ကို ၾကည္႕လိုက္ ေတာ႕ ေရာ႕ကဖဲလား ဆိုတဲ႔ နာမည္ ကို ေတြ႔လိုက္ ပါေတာ႔ တယ္။ ဒီမွာ တင္ဘဲ သူ႕ကို ေဒၚလာ ၅ သိန္း ေပးသြား ခဲ႕တဲ႕သူဟာ ကမၻာ႕ အ ခ်မ္းသာ ဆံုး သူေဌး ေရာ႕ကဖဲလား ဆို တာ သိလိုက္ ရျပီး အလြန္ အံ႕ၾသ တုန္လႈပ္ သြားခဲ႕ ပါတယ္။
သူဟာ ေရာ႕ကဖဲလား ကို နာမည္ ၾကားဖူး ရံုက လြဲလို႕ အျပင္မွာ တစ္ခါ မွ မျမင္ဖူး ခဲ႕ဘဲ ခုက်မွ တိုက္တိုက္ ဆိုင္ဆိုင္ ေတြ႔ျဖစ္တဲ႕ ကံၾကမၼာ ကို လည္း အံ႕ၾသ လို႕ ေနရ ပါတယ္။ လက္ ထဲကို ေဒၚ လာ ၅ သိန္း ေရာက္ လာတယ္ ဆိုတဲ႕ အသိ ဟာ သူ႕ စိတ္ ထဲကို အင္မတန္ မွ ေပါ႔ပါး သြားေစ ခဲ႕ပါတယ္။ မၾကာခင္ မွာ ေဒဝါလီ ခံရေတာ႕ မယ္ ဆိုတဲ႕ စိုးရိမ္ ပူပန္မႈ ေတြ ဟာလည္း ေလ်ာ႕ပါး သြားခဲ႕ျပီး သူဟာ စီးပြားေရး ကို ေကာင္းေကာင္း ျပန္လုပ္ ႏိုင္လိမ္႕မယ္ လို႕လည္း သူ႕ ကိုယ္သူ ယံုၾကည္မႈ ေတြ ရွိလာ ေစခဲ႕ပါတယ္။ သို႕ေသာ္လည္း လက္ထဲ ေရာက္ေနတဲ႕ ခ်က္ လက္မွတ္ ထဲက ေငြ ေတြကို သူ ဟာ အေရး ၾကံဳမွ သံုးမယ္၊ ကိစၥ တစ္ခုခု ျဖစ္လာ ရင္ လည္း ဒီေငြ ေတြနဲ႕ သူ ေျဖရွင္း ႏိုင္မယ္ ဆိုတာ ေတြးမိျပီး ခ်က္ လက္မွတ္ ထဲက ေငြေတြ ကို မထုတ္ ဘဲ သိမ္းထား လိုက္ ပါတယ္။
ထို႕ေနာက္ မွာေတာ႕ ခြန္အား သစ္ေတြ၊ မိမိ ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈ ေတြနဲ႕ အတူ သူဟာ သူ႕ရဲ႕ စီး ပြားေရး လုပ္ငန္း ေတြ ကို ျပန္ ေကာင္းေအာင္ ၾကိဳးစား ပါေတာ႕တယ္။ ကုန္သည္ ေတြ ကို ယံု ၾကည္ ေလာက္ေအာင္ အေကာင္းဆုံး ေျပာဆို ျပီး ေရရွည္ စာခ်ဳပ္ မ်ား ျပန္ခ်ဳပ္ ပါတယ္။ သူ႕ေ ဖာက္သည္ ေတြ ကိုလည္း အေကာင္းဆံုး ကုန္ ပစၥည္းေတြ ေပးသြင္း ႏိုင္ေအာင္ သူဟာ ျပန္ ၾကိဳး စား ပါတယ္။ ၃ လ ၄ လ အၾကာ မွာ သူ႕ စီးပြားေရး ဟာ တေျဖးေျဖး ျပန္လည္ လည္ပတ္ လာႏိုင္ ခဲ႕ျပီး အေၾကြးႏြံ ထဲ ကေန ျပန္ ရုန္းထြက္ လာႏိုင္ စ ျပဳ ပါတယ္။ တစ္ႏွစ္ တိတိ ျပည္႔တဲ႕အခ်ိန္ မွာ အဖိုးအို နဲ႕ ကတိ ရွိထားတဲ႕ အတိုင္း သူဟာ ေငြ မထုတ္ ရေသးတဲ႕ ခ်က္ လက္မွတ္ ကို ကိုင္ျပီး ပန္းျခံ ထဲ ကို သူဟာ ထြက္ လာခဲ႕ ပါတယ္။
ပန္းျခံထဲ ေရာက္တဲ႕ အခါ ယခင္ သူထိုင္ ခဲ႕တဲ႕ ထိုင္ခံုေလး မွာ ထိုင္ျပီး အဖိုးအို ကို သူေစာင္႕ေန ခဲ႕ပါတယ္။ မၾကာခင္ မွာ မႏွစ္က သူ႕ကို ခ်က္ လက္မွတ္ ေလး ေပးခဲ႔ တဲ႔ သူေဌးၾကီး ဟာ သူ႕ အ နား ကို ေရာက္လာ ပါတယ္။ သူဟာ သူေဌးၾကီး ကုိ ျမင္ လိုက္တဲ႕အခါ ဝမ္းသာ အားရ ႏႈတ္ဆက္ လိုက္ျပီး အိတ္ထဲမွာ ထည္႕ လာတဲ႕ ခ်က္ လက္မွတ္ ကို ထုတ္ဖို႕ ဟန္ျပင္ လိုက္ခ်ိန္ မွာ သူနာျပဳ ဝတ္စံု ဝတ္ ထားတဲ႕ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ က အေျပးေလး ေရာက္ လာကာ အဖိုးအို ရဲ႕ လက္ တစ္ဖက္ ကို တြဲလိုက္ ပါတယ္။ "အမေလး အဖိုး ရယ္ ေပ်ာက္သြား လို႕ ရွာလိုက္ ရတာ ႏွံ႕ေန တာ ဘဲ။ ေတာ္ပါ ေသးရဲ႕ ျပန္ေတြ႔ တာ " လို႕ ေျပာလိုက္ ျပီးေနာက္ သူနာျပဳ ဟာ သူ႕ဘက္ ကို လွည္႕ လာျပီး "အဖိုး က ရွင္႕ကို တစ္ခုခု မ်ား ေႏွာက္ယွက္ မိေသး လား မသိဘူး ေနာ္။ သူက အဲဒီလို အိမ္ ကေန မၾကာခဏ ထြက္ထြက္ သြားတတ္ တယ္။ ျပီးေတာ႕ လည္း ေတြ႔တဲ႔ သူတိုင္း ကို သူ႕ကိုယ္သူ သူေဌးၾကီး ေရာ႕ကဖဲလား လို႕ အျမဲ ေျပာတတ္ တယ္။ ရွင္႕ကို ေနာက္ယွက္ မိတယ္ ဆိုရင္ ေဆာ ရီး ပါ ေနာ္" လို႔ ေျပာလိုက္ ျပီးေနာက္ အဖိုးအို ကို တြဲေခၚကာ သူ႕ေရွ႕ကေန ထြက္သြား ပါေတာ႕ တယ္။
တစ္ေယာက္ တည္း က်န္ခဲ႕တဲ႕ သူဟာ ခံုတန္း ေရွ႕မွာ အေတာ္ၾကာ မတ္တပ္ ရပ္ျပီး ဆြံ႔အလို႕ ေ နမိပါတယ္။ သူ႕ လက္ထဲ မွာ ေဒၚလာ သန္း ဝက္ ရွိတယ္ ဆိုတဲ႕ယံုၾကည္မႈ ေတြနဲ႕ သူဟာ အလုပ္ ကို တစ္ႏွစ္ ပတ္လံုး အားၾကိဳး မာန္တက္ လုပ္ခဲ႕ ပါတယ္။ ေဖာက္သည္ ေတြနဲ႕ အေကာင္းဆံုး အ ဆင္ေျပ ေအာင္ ဆက္ဆံ ျပီး အေရာင္း အဝယ္ ကို ျပန္လုပ္ ႏိုင္ခဲ႕ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး မွာ ေတာ႔ သူ႕လက္ထဲမွာ ရွိေန တယ္ လို႔ တစ္ခ်ိန္လံုး ယံုၾကည္ ေနမိတဲ႔႔ ေဒၚလာ သန္းဝက္ ဆိုတာ တက ယ္ေတာ႔ ဘာမွ တန္ဖိုး မရွိတဲ႔ စကၠဴေလး တစ္ရြက္ သာ။ သူ သေဘာ ေပါက္ လိုက္မိ တာက သူ႔ရဲ႕ စီးပြားေရး လုပ္ငန္း ေတြ ကို အေကာင္းဆံုး ျပန္လုပ္ ႏိုင္ေအာင္ တြန္းအား ေပး လိုက္ တာက မိမိ ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္မႈ သာ ျဖစ္တယ္ ဆိုတာ သူ နားလည္ လိုက္မိ ပါေတာ႔ တယ္။
The Self Confidence ( Author unknown )
ေခ်ာ ( အစိမ္းေရာင္ လြင္ျပင္ )
......................
ချက် လက်မှတ် လေး တစ်စောင်(စိတ်ဓါတ်ကျတတ်သူတိုင်း ဆုံးအောင် ဖတ်သင့်ပါသည်)
စီးပွားရေး လုပ်ငန်း မျိုးစုံ ကို လုပ်တဲ့ စီးပွားရေး သမား တစ်ယောက် ဟာ သူ့ရဲ့ စီးပွားရေး လုပ်င န်းတွေ တဖြေးဖြေး ယိမ်းယိုင် လာပြီး နောက်မှာ ဘယ်လို မှ ပြန် အဖတ် မဆယ် နိုင်တော့ဘဲ အကြွေး ပင်လယ် ထဲ နှစ်မြုပ် ခဲ့ရပါတယ်။ သူ့ထံ ကို ကုန်ပစ္စည်း သွင်း ပေးတဲ့ ဖောက်သည်တွေ ကလည်း အရင် ကြွေးတွေ ကြေအောင် ဆပ်မှ ပစ္စည်း သစ် ထပ် ပေးမယ် လို့ ပြောကာ သူ့ကို ေ နာ က်ထပ် ပစ္စည်း တွေ ထပ် မပေး တော့ဘဲ အဆက် ဖြတ် လိုက် ကြပါတယ်။ သူ့ဆီ ပစ္စည်းယူ ေ နကျ ဖောက်သည် တွေ ကလည်း သူက ကုန် ပစ္စည်းတွေ မပေးနိုင် တော့တဲ့ အခါ တစ်ခြား ကုန် သည် ဆီ ပြောင်းကုန် ကြပါတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ သူဟာ မကြာခင် မှာ ဒေဝါလီ ခံရတော့ မဲ့ သူ ဖြစ်လာ ပါတော့တယ်။
တစ်နေ့တော့ သူဟာ ပန်းခြံ တစ်ခု ထဲက ခုံတန်းလျား ပေါ်မှာ သူ့ဘဝ အကြောင်းတွေ ကို တွေးေ တာ စဉ်းစားရင်း စိတ်ပျက် လက်ပျက် နဲ့ ထိုင်နေ ပါတယ်။ မကြာခင် လူမွဲ လူဆင်းရဲ ဖြစ်ရတော့ မဲ့ အခြေအနေ ကနေ ဘယ်လိုများ ရုန်းထွက် ရပါ့မလဲ လို့ ခေါင်းပူ မတတ် စဉ်းစား နေမိ ပါတယ်။ သူ့မျက်နှာ ဟာ လည်း ဘဝ ကို စိတ် အပျက်ကြီး ပျက် နေတဲ့သူ တစ်ယောက် ရဲ့ ညှိုးငယ် မှု မျိုးနဲ့ မှုန်မှိုင်း နေပြီး မလှုပ် မရှက် ငေးမှိုင် လို့ နေပါတယ်။ အဲဒီ အချိန်မှာ အသက် ကြီးကြီး အဖိုးအို တစ်ယောက် က သူ့အနား ကို ရောက်လာ ပါတယ်။ အဖိုးအို က သူ့ကို လည်း တွေ့ရော "မင်း ကြည့်ရတာ ဒုက္ခ ရောက်နေတဲ့ ပုံစံ ဘဲ။ ဘာတွေများ ဖြစ်နေ လို့တုန်း။ ငါ့ကို ပြောပြ စမ်း ပါဦး ကွာ" လို့ သူ့ အနား တွင် ဝင်ထိုင် ရင်း မေးလိုက် ပါတယ်။
အဖိုးအို ရဲ့ အမေးကို ကြားတော့ တစ်ယောက် တည်း နေတာ ထက် စာရင် တစ်ယောက် ယောက် နဲ့ စကားပြော တာက ပိုကောင်း မယ် လို့ တွေးမိပြီး သူ က လည်း သူ့အခြေ အနေ၊ သူ့ဘဝ အကြောင်း တွေ ကို အဖိုးအို ကို ပြောပြ လိုက် ပါတယ်။ သူ့ အကြောင်း တွေ ကို နားထောင် ပြီး တဲ့နောက် မှာ အဖိုးအို က "မင်းဒုက္ခ တွေကို ငါ ကူညီ နိုင်မယ် ထင် ပါရဲ့ ကွာ" လို့ ပြောပြီး ချက် စာအုပ် တစ်အုပ် ကို သူ့အိတ် ထဲကနေ ဆွဲထုတ် လိုက်ပါတယ်။ ပြီးနောက် မင်း နာမည် ဘယ် လို ခေါ်တုန်း လို့ သူ့နာမည် ကို မေးပါတယ်။ စီးပွားရေး သမား က လည်း သူ့ နာမည် ကို ပြောပြ လိုက်တဲ့ အခါ အဖိုးအို က ချက် လက်မှတ် တစ်စောင် ပေါ်မှာ သူ့ နာမည် ကို ရေးလိုက်ပြီး နော က် အဖိုးအို က သူ့ လက်မှတ် ကို ထိုးလိုက် ပါတယ်။ ထို့နောက် တော့ ချက် စာရွက် ကို သူ့ လက်ထဲ လှမ်းပေး လိုက်ပြီး "ဒီချက် လက်မှတ် မှာ ရေးထား တဲ့ ငွေတွေ က မင်းကို ငါ ကူညီ တဲ့ ငွေတွေ ပါဘဲ။ မင်း ဒီ ငွေတွေ ကို ယူပြီး စီးပွားရေး လုပ်ငန်းတွေ ကို ပြန်လုပ် ပါ။ ဒီနေ့ကနေ စ ရေတွက် လို့ နောက် တစ်နှစ် တိတိ ပြည့်တဲ့ နေ့မှာ ဒီ နေရာ ကို ရောက်အောင် လာပြီး ငါ့ ငွေတွေ ကို ပြန်ဆပ် နိုင်အောင် ကြိုးစား ပါ" လို့ ပြောပြီး နောက် အဖိုးအို ဟာ သူ့လက်ထဲ ချက် စာရွက် ကို ထည့်ပြီး သူ ထိုင် နေတဲ့ ခုံတန်းလျား ကနေ ထွက်ခွာ သွား ပါတယ်။
ဘယ်လို မှ မျှော်လင့် မထားဘဲ သူ့ လက်ထဲ ရောက် လာတဲ့ ချက် လက်မှတ်ကို ကြည့်ပြီး သူ ဟာ အံ့အား သင့်နေခဲ့ပါတယ်။ ချက် စာရွက်ပေါ် ရေးသွင်း ထားတဲ့ ငွေကြေး ပမာဏ ကို သူ ဖတ်ကြည့် လိုက်တော့ ဒေါ်လာ ၅ သိန်း တိတိ ဖြစ်နေတာ ကို တွေ့လိုက် ရပါတယ်။ ပြီးတော့ လည်း ချက် စာရွက် ပိုင်ရှင် ရဲ့ လက်မှတ် နေရာ ကို ကြည့်လိုက် တော့ ရော့ကဖဲလား ဆိုတဲ့ နာမည် ကို တွေ့လိုက် ပါတော့ တယ်။ ဒီမှာ တင်ဘဲ သူ့ကို ဒေါ်လာ ၅ သိန်း ပေးသွား ခဲ့တဲ့သူဟာ ကမ္ဘာ့ အ ချမ်းသာ ဆုံး သူဌေး ရော့ကဖဲလား ဆို တာ သိလိုက် ရပြီး အလွန် အံ့သြ တုန်လှုပ် သွားခဲ့ ပါတယ်။
သူဟာ ရော့ကဖဲလား ကို နာမည် ကြားဖူး ရုံက လွဲလို့ အပြင်မှာ တစ်ခါ မှ မမြင်ဖူး ခဲ့ဘဲ ခုကျမှ တိုက်တိုက် ဆိုင်ဆိုင် တွေ့ဖြစ်တဲ့ ကံကြမ္မာ ကို လည်း အံ့သြ လို့ နေရ ပါတယ်။ လက် ထဲကို ဒေါ် လာ ၅ သိန်း ရောက် လာတယ် ဆိုတဲ့ အသိ ဟာ သူ့ စိတ် ထဲကို အင်မတန် မှ ပေါ့ပါး သွားစေ ခဲ့ပါတယ်။ မကြာခင် မှာ ဒေဝါလီ ခံရတော့ မယ် ဆိုတဲ့ စိုးရိမ် ပူပန်မှု တွေ ဟာလည်း လျော့ပါး သွားခဲ့ပြီး သူဟာ စီးပွားရေး ကို ကောင်းကောင်း ပြန်လုပ် နိုင်လိမ့်မယ် လို့လည်း သူ့ ကိုယ်သူ ယုံကြည်မှု တွေ ရှိလာ စေခဲ့ပါတယ်။ သို့သော်လည်း လက်ထဲ ရောက်နေတဲ့ ချက် လက်မှတ် ထဲက ငွေ တွေကို သူ ဟာ အရေး ကြုံမှ သုံးမယ်၊ ကိစ္စ တစ်ခုခု ဖြစ်လာ ရင် လည်း ဒီငွေ တွေနဲ့ သူ ဖြေရှင်း နိုင်မယ် ဆိုတာ တွေးမိပြီး ချက် လက်မှတ် ထဲက ငွေတွေ ကို မထုတ် ဘဲ သိမ်းထား လိုက် ပါတယ်။
ထို့နောက် မှာတော့ ခွန်အား သစ်တွေ၊ မိမိ ကိုယ်ကို ယုံကြည်မှု တွေနဲ့ အတူ သူဟာ သူ့ရဲ့ စီး ပွားရေး လုပ်ငန်း တွေ ကို ပြန် ကောင်းအောင် ကြိုးစား ပါတော့တယ်။ ကုန်သည် တွေ ကို ယုံ ကြည် လောက်အောင် အကောင်းဆုံး ပြောဆို ပြီး ရေရှည် စာချုပ် များ ပြန်ချုပ် ပါတယ်။ သူ့ေ ဖာက်သည် တွေ ကိုလည်း အကောင်းဆုံး ကုန် ပစ္စည်းတွေ ပေးသွင်း နိုင်အောင် သူဟာ ပြန် ကြိုး စား ပါတယ်။ ၃ လ ၄ လ အကြာ မှာ သူ့ စီးပွားရေး ဟာ တဖြေးဖြေး ပြန်လည် လည်ပတ် လာနိုင် ခဲ့ပြီး အကြွေးနွံ ထဲ ကနေ ပြန် ရုန်းထွက် လာနိုင် စ ပြု ပါတယ်။ တစ်နှစ် တိတိ ပြည့်တဲ့အချိန် မှာ အဖိုးအို နဲ့ ကတိ ရှိထားတဲ့ အတိုင်း သူဟာ ငွေ မထုတ် ရသေးတဲ့ ချက် လက်မှတ် ကို ကိုင်ပြီး ပန်းခြံ ထဲ ကို သူဟာ ထွက် လာခဲ့ ပါတယ်။
ပန်းခြံထဲ ရောက်တဲ့ အခါ ယခင် သူထိုင် ခဲ့တဲ့ ထိုင်ခုံလေး မှာ ထိုင်ပြီး အဖိုးအို ကို သူစောင့်နေ ခဲ့ပါတယ်။ မကြာခင် မှာ မနှစ်က သူ့ကို ချက် လက်မှတ် လေး ပေးခဲ့ တဲ့ သူဌေးကြီး ဟာ သူ့ အ နား ကို ရောက်လာ ပါတယ်။ သူဟာ သူဌေးကြီး ကို မြင် လိုက်တဲ့အခါ ဝမ်းသာ အားရ နှုတ်ဆက် လိုက်ပြီး အိတ်ထဲမှာ ထည့် လာတဲ့ ချက် လက်မှတ် ကို ထုတ်ဖို့ ဟန်ပြင် လိုက်ချိန် မှာ သူနာပြု ဝတ်စုံ ဝတ် ထားတဲ့ အမျိုးသမီး တစ်ယောက် က အပြေးလေး ရောက် လာကာ အဖိုးအို ရဲ့ လက် တစ်ဖက် ကို တွဲလိုက် ပါတယ်။ "အမလေး အဖိုး ရယ် ပျောက်သွား လို့ ရှာလိုက် ရတာ နှံ့နေ တာ ဘဲ။ တော်ပါ သေးရဲ့ ပြန်တွေ့ တာ " လို့ ပြောလိုက် ပြီးနောက် သူနာပြု ဟာ သူ့ဘက် ကို လှည့် လာပြီး "အဖိုး က ရှင့်ကို တစ်ခုခု များ နှောက်ယှက် မိသေး လား မသိဘူး နော်။ သူက အဲဒီလို အိမ် ကနေ မကြာခဏ ထွက်ထွက် သွားတတ် တယ်။ ပြီးတော့ လည်း တွေ့တဲ့ သူတိုင်း ကို သူ့ကိုယ်သူ သူဌေးကြီး ရော့ကဖဲလား လို့ အမြဲ ပြောတတ် တယ်။ ရှင့်ကို နောက်ယှက် မိတယ် ဆိုရင် ဆော ရီး ပါ နော်" လို့ ပြောလိုက် ပြီးနောက် အဖိုးအို ကို တွဲခေါ်ကာ သူ့ရှေ့ကနေ ထွက်သွား ပါတော့ တယ်။
တစ်ယောက် တည်း ကျန်ခဲ့တဲ့ သူဟာ ခုံတန်း ရှေ့မှာ အတော်ကြာ မတ်တပ် ရပ်ပြီး ဆွံ့အလို့ ေ နမိပါတယ်။ သူ့ လက်ထဲ မှာ ဒေါ်လာ သန်း ဝက် ရှိတယ် ဆိုတဲ့ယုံကြည်မှု တွေနဲ့ သူဟာ အလုပ် ကို တစ်နှစ် ပတ်လုံး အားကြိုး မာန်တက် လုပ်ခဲ့ ပါတယ်။ ဖောက်သည် တွေနဲ့ အကောင်းဆုံး အ ဆင်ပြေ အောင် ဆက်ဆံ ပြီး အရောင်း အဝယ် ကို ပြန်လုပ် နိုင်ခဲ့ပါတယ်။ နောက်ဆုံး မှာ တော့ သူ့လက်ထဲမှာ ရှိနေ တယ် လို့ တစ်ချိန်လုံး ယုံကြည် နေမိတဲ့့ ဒေါ်လာ သန်းဝက် ဆိုတာ တက ယ်တော့ ဘာမှ တန်ဖိုး မရှိတဲ့ စက္ကူလေး တစ်ရွက် သာ။ သူ သဘော ပေါက် လိုက်မိ တာက သူ့ရဲ့ စီးပွားရေး လုပ်ငန်း တွေ ကို အကောင်းဆုံး ပြန်လုပ် နိုင်အောင် တွန်းအား ပေး လိုက် တာက မိမိ ကိုယ်ကိုယ် ယုံကြည်မှု သာ ဖြစ်တယ် ဆိုတာ သူ နားလည် လိုက်မိ ပါတော့ တယ်။
The Self Confidence ( Author unknown )
ချော ( အစိမ်းရောင် လွင်ပြင် )
.....................
ချက် လက်မှတ် လေး တစ်စောင်(စိတ်ဓါတ်ကျတတ်သူတိုင်း ဆုံးအောင် ဖတ်သင့်ပါသည်)
=============
စီးပွားရေး လုပ်ငန်း မျိုးစုံ ကို လုပ်တဲ့ စီးပွားရေး သမား တစ်ယောက် ဟာ သူ့ရဲ့ စီးပွားရေး လုပ်င န်းတွေ တဖြေးဖြေး ယိမ်းယိုင် လာပြီး နောက်မှာ ဘယ်လို မှ ပြန် အဖတ် မဆယ် နိုင်တော့ဘဲ အကြွေး ပင်လယ် ထဲ နှစ်မြုပ် ခဲ့ရပါတယ်။ သူ့ထံ ကို ကုန်ပစ္စည်း သွင်း ပေးတဲ့ ဖောက်သည်တွေ ကလည်း အရင် ကြွေးတွေ ကြေအောင် ဆပ်မှ ပစ္စည်း သစ် ထပ် ပေးမယ် လို့ ပြောကာ သူ့ကို ေ နာ က်ထပ် ပစ္စည်း တွေ ထပ် မပေး တော့ဘဲ အဆက် ဖြတ် လိုက် ကြပါတယ်။ သူ့ဆီ ပစ္စည်းယူ ေ နကျ ဖောက်သည် တွေ ကလည်း သူက ကုန် ပစ္စည်းတွေ မပေးနိုင် တော့တဲ့ အခါ တစ်ခြား ကုန် သည် ဆီ ပြောင်းကုန် ကြပါတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ သူဟာ မကြာခင် မှာ ဒေဝါလီ ခံရတော့ မဲ့ သူ ဖြစ်လာ ပါတော့တယ်။
တစ်နေ့တော့ သူဟာ ပန်းခြံ တစ်ခု ထဲက ခုံတန်းလျား ပေါ်မှာ သူ့ဘဝ အကြောင်းတွေ ကို တွေးေ တာ စဉ်းစားရင်း စိတ်ပျက် လက်ပျက် နဲ့ ထိုင်နေ ပါတယ်။ မကြာခင် လူမွဲ လူဆင်းရဲ ဖြစ်ရတော့ မဲ့ အခြေအနေ ကနေ ဘယ်လိုများ ရုန်းထွက် ရပါ့မလဲ လို့ ခေါင်းပူ မတတ် စဉ်းစား နေမိ ပါတယ်။ သူ့မျက်နှာ ဟာ လည်း ဘဝ ကို စိတ် အပျက်ကြီး ပျက် နေတဲ့သူ တစ်ယောက် ရဲ့ ညှိုးငယ် မှု မျိုးနဲ့ မှုန်မှိုင်း နေပြီး မလှုပ် မရှက် ငေးမှိုင် လို့ နေပါတယ်။ အဲဒီ အချိန်မှာ အသက် ကြီးကြီး အဖိုးအို တစ်ယောက် က သူ့အနား ကို ရောက်လာ ပါတယ်။ အဖိုးအို က သူ့ကို လည်း တွေ့ရော "မင်း ကြည့်ရတာ ဒုက္ခ ရောက်နေတဲ့ ပုံစံ ဘဲ။ ဘာတွေများ ဖြစ်နေ လို့တုန်း။ ငါ့ကို ပြောပြ စမ်း ပါဦး ကွာ" လို့ သူ့ အနား တွင် ဝင်ထိုင် ရင်း မေးလိုက် ပါတယ်။
အဖိုးအို ရဲ့ အမေးကို ကြားတော့ တစ်ယောက် တည်း နေတာ ထက် စာရင် တစ်ယောက် ယောက် နဲ့ စကားပြော တာက ပိုကောင်း မယ် လို့ တွေးမိပြီး သူ က လည်း သူ့အခြေ အနေ၊ သူ့ဘဝ အကြောင်း တွေ ကို အဖိုးအို ကို ပြောပြ လိုက် ပါတယ်။ သူ့ အကြောင်း တွေ ကို နားထောင် ပြီး တဲ့နောက် မှာ အဖိုးအို က "မင်းဒုက္ခ တွေကို ငါ ကူညီ နိုင်မယ် ထင် ပါရဲ့ ကွာ" လို့ ပြောပြီး ချက် စာအုပ် တစ်အုပ် ကို သူ့အိတ် ထဲကနေ ဆွဲထုတ် လိုက်ပါတယ်။ ပြီးနောက် မင်း နာမည် ဘယ် လို ခေါ်တုန်း လို့ သူ့နာမည် ကို မေးပါတယ်။ စီးပွားရေး သမား က လည်း သူ့ နာမည် ကို ပြောပြ လိုက်တဲ့ အခါ အဖိုးအို က ချက် လက်မှတ် တစ်စောင် ပေါ်မှာ သူ့ နာမည် ကို ရေးလိုက်ပြီး နော က် အဖိုးအို က သူ့ လက်မှတ် ကို ထိုးလိုက် ပါတယ်။ ထို့နောက် တော့ ချက် စာရွက် ကို သူ့ လက်ထဲ လှမ်းပေး လိုက်ပြီး "ဒီချက် လက်မှတ် မှာ ရေးထား တဲ့ ငွေတွေ က မင်းကို ငါ ကူညီ တဲ့ ငွေတွေ ပါဘဲ။ မင်း ဒီ ငွေတွေ ကို ယူပြီး စီးပွားရေး လုပ်ငန်းတွေ ကို ပြန်လုပ် ပါ။ ဒီနေ့ကနေ စ ရေတွက် လို့ နောက် တစ်နှစ် တိတိ ပြည့်တဲ့ နေ့မှာ ဒီ နေရာ ကို ရောက်အောင် လာပြီး ငါ့ ငွေတွေ ကို ပြန်ဆပ် နိုင်အောင် ကြိုးစား ပါ" လို့ ပြောပြီး နောက် အဖိုးအို ဟာ သူ့လက်ထဲ ချက် စာရွက် ကို ထည့်ပြီး သူ ထိုင် နေတဲ့ ခုံတန်းလျား ကနေ ထွက်ခွာ သွား ပါတယ်။
ဘယ်လို မှ မျှော်လင့် မထားဘဲ သူ့ လက်ထဲ ရောက် လာတဲ့ ချက် လက်မှတ်ကို ကြည့်ပြီး သူ ဟာ အံ့အား သင့်နေခဲ့ပါတယ်။ ချက် စာရွက်ပေါ် ရေးသွင်း ထားတဲ့ ငွေကြေး ပမာဏ ကို သူ ဖတ်ကြည့် လိုက်တော့ ဒေါ်လာ ၅ သိန်း တိတိ ဖြစ်နေတာ ကို တွေ့လိုက် ရပါတယ်။ ပြီးတော့ လည်း ချက် စာရွက် ပိုင်ရှင် ရဲ့ လက်မှတ် နေရာ ကို ကြည့်လိုက် တော့ ရော့ကဖဲလား ဆိုတဲ့ နာမည် ကို တွေ့လိုက် ပါတော့ တယ်။ ဒီမှာ တင်ဘဲ သူ့ကို ဒေါ်လာ ၅ သိန်း ပေးသွား ခဲ့တဲ့သူဟာ ကမ္ဘာ့ အ ချမ်းသာ ဆုံး သူဌေး ရော့ကဖဲလား ဆို တာ သိလိုက် ရပြီး အလွန် အံ့သြ တုန်လှုပ် သွားခဲ့ ပါတယ်။
သူဟာ ရော့ကဖဲလား ကို နာမည် ကြားဖူး ရုံက လွဲလို့ အပြင်မှာ တစ်ခါ မှ မမြင်ဖူး ခဲ့ဘဲ ခုကျမှ တိုက်တိုက် ဆိုင်ဆိုင် တွေ့ဖြစ်တဲ့ ကံကြမ္မာ ကို လည်း အံ့သြ လို့ နေရ ပါတယ်။ လက် ထဲကို ဒေါ် လာ ၅ သိန်း ရောက် လာတယ် ဆိုတဲ့ အသိ ဟာ သူ့ စိတ် ထဲကို အင်မတန် မှ ပေါ့ပါး သွားစေ ခဲ့ပါတယ်။ မကြာခင် မှာ ဒေဝါလီ ခံရတော့ မယ် ဆိုတဲ့ စိုးရိမ် ပူပန်မှု တွေ ဟာလည်း လျော့ပါး သွားခဲ့ပြီး သူဟာ စီးပွားရေး ကို ကောင်းကောင်း ပြန်လုပ် နိုင်လိမ့်မယ် လို့လည်း သူ့ ကိုယ်သူ ယုံကြည်မှု တွေ ရှိလာ စေခဲ့ပါတယ်။ သို့သော်လည်း လက်ထဲ ရောက်နေတဲ့ ချက် လက်မှတ် ထဲက ငွေ တွေကို သူ ဟာ အရေး ကြံုမှ သုံးမယ်၊ ကိစ္စ တစ်ခုခု ဖြစ်လာ ရင် လည်း ဒီငွေ တွေနဲ့ သူ ဖြေရှင်း နိုင်မယ် ဆိုတာ တွေးမိပြီး ချက် လက်မှတ် ထဲက ငွေတွေ ကို မထုတ် ဘဲ သိမ်းထား လိုက် ပါတယ်။
ထို့နောက် မှာတော့ ခွန်အား သစ်တွေ၊ မိမိ ကိုယ်ကို ယုံကြည်မှု တွေနဲ့ အတူ သူဟာ သူ့ရဲ့ စီး ပွားရေး လုပ်ငန်း တွေ ကို ပြန် ကောင်းအောင် ကြိုးစား ပါတော့တယ်။ ကုန်သည် တွေ ကို ယုံ ကြည် လောက်အောင် အကောင်းဆုံး ပြောဆို ပြီး ရေရှည် စာချုပ် များ ပြန်ချုပ် ပါတယ်။ သူ့ေ ဖာက်သည် တွေ ကိုလည်း အကောင်းဆုံး ကုန် ပစ္စည်းတွေ ပေးသွင်း နိုင်အောင် သူဟာ ပြန် ကြိုး စား ပါတယ်။ ၃ လ ၄ လ အကြာ မှာ သူ့ စီးပွားရေး ဟာ တဖြေးဖြေး ပြန်လည် လည်ပတ် လာနိုင် ခဲ့ပြီး အကြွေးနွံ ထဲ ကနေ ပြန် ရုန်းထွက် လာနိုင် စ ပြု ပါတယ်။ တစ်နှစ် တိတိ ပြည့်တဲ့အချိန် မှာ အဖိုးအို နဲ့ ကတိ ရှိထားတဲ့ အတိုင်း သူဟာ ငွေ မထုတ် ရသေးတဲ့ ချက် လက်မှတ် ကို ကိုင်ပြီး ပန်းခြံ ထဲ ကို သူဟာ ထွက် လာခဲ့ ပါတယ်။
ပန်းခြံထဲ ရောက်တဲ့ အခါ ယခင် သူထိုင် ခဲ့တဲ့ ထိုင်ခုံလေး မှာ ထိုင်ပြီး အဖိုးအို ကို သူစောင့်နေ ခဲ့ပါတယ်။ မကြာခင် မှာ မနှစ်က သူ့ကို ချက် လက်မှတ် လေး ပေးခဲ့ တဲ့ သူဌေးကြီး ဟာ သူ့ အ နား ကို ရောက်လာ ပါတယ်။ သူဟာ သူဌေးကြီး ကို မြင် လိုက်တဲ့အခါ ဝမ်းသာ အားရ နှုတ်ဆက် လိုက်ပြီး အိတ်ထဲမှာ ထည့် လာတဲ့ ချက် လက်မှတ် ကို ထုတ်ဖို့ ဟန်ပြင် လိုက်ချိန် မှာ သူနာပြု ဝတ်စုံ ဝတ် ထားတဲ့ အမျိုးသမီး တစ်ယောက် က အပြေးလေး ရောက် လာကာ အဖိုးအို ရဲ့ လက် တစ်ဖက် ကို တွဲလိုက် ပါတယ်။ "အမလေး အဖိုး ရယ် ပျောက်သွား လို့ ရှာလိုက် ရတာ နှံ့နေ တာ ဘဲ။ တော်ပါ သေးရဲ့ ပြန်တွေ့ တာ " လို့ ပြောလိုက် ပြီးနောက် သူနာပြု ဟာ သူ့ဘက် ကို လှည့် လာပြီး "အဖိုး က ရှင့်ကို တစ်ခုခု များ နှောက်ယှက် မိသေး လား မသိဘူး နော်။ သူက အဲဒီလို အိမ် ကနေ မကြာခဏ ထွက်ထွက် သွားတတ် တယ်။ ပြီးတော့ လည်း တွေ့တဲ့ သူတိုင်း ကို သူ့ကိုယ်သူ သူဌေးကြီး ရော့ကဖဲလား လို့ အမြဲ ပြောတတ် တယ်။ ရှင့်ကို နောက်ယှက် မိတယ် ဆိုရင် ဆော ရီး ပါ နော်" လို့ ပြောလိုက် ပြီးနောက် အဖိုးအို ကို တွဲခေါ်ကာ သူ့ရှေ့ကနေ ထွက်သွား ပါတော့ တယ်။
တစ်ယောက် တည်း ကျန်ခဲ့တဲ့ သူဟာ ခုံတန်း ရှေ့မှာ အတော်ကြာ မတ်တပ် ရပ်ပြီး ဆွံ့အလို့ ေ နမိပါတယ်။ သူ့ လက်ထဲ မှာ ဒေါ်လာ သန်း ဝက် ရှိတယ် ဆိုတဲ့ယုံကြည်မှု တွေနဲ့ သူဟာ အလုပ် ကို တစ်နှစ် ပတ်လုံး အားကြိုး မာန်တက် လုပ်ခဲ့ ပါတယ်။ ဖောက်သည် တွေနဲ့ အကောင်းဆုံး အ ဆင်ပြေ အောင် ဆက်ဆံ ပြီး အရောင်း အဝယ် ကို ပြန်လုပ် နိုင်ခဲ့ပါတယ်။ နောက်ဆုံး မှာ တော့ သူ့လက်ထဲမှာ ရှိနေ တယ် လို့ တစ်ချိန်လုံး ယုံကြည် နေမိတဲ့့ ဒေါ်လာ သန်းဝက် ဆိုတာ တက ယ်တော့ ဘာမှ တန်ဖိုး မရှိတဲ့ စက္ကူလေး တစ်ရွက် သာ။ သူ သဘော ပေါက် လိုက်မိ တာက သူ့ရဲ့ စီးပွားရေး လုပ်ငန်း တွေ ကို အကောင်းဆုံး ပြန်လုပ် နိုင်အောင် တွန်းအား ပေး လိုက် တာက မိမိ ကိုယ်ကိုယ် ယုံကြည်မှု သာ ဖြစ်တယ် ဆိုတာ သူ နားလည် လိုက်မိ ပါတော့ တယ်။
The Self Confidence ( Author unknown )
ချော ( အစိမ်းရောင် လွင်ပြင် )
No comments:
Post a Comment