ကထိန္စစ္စစ္ ျဖစ္ရဲ႕လား

အရွင္ဘုရား ….
ရဟန္းေတာ္ကုိယ္တုိင္ လွဴတဲ့ သကၤန္း နဲ႔ ကထိန္
ခင္းေကာင္းပါသလား။ကထိန္ခင္းခဲ့ရင္ေရာ ကထိန္
အထေျမာက္ပါသလား။ (မသင္းမဒီ၊ ျပည္ၿမိဳ႕။)

ဒကာမေလး မသင္းမဒီ …
“ကထိန္ခင္းတယ္”လုိ႔ ေျပာလုိက္ရင္
ကထိန္ခင္းတဲ့အလုပ္ကုိ လူ၀တ္ေၾကာင္
ဒကာ၊ဒကာမေတြက လုပ္ၾကတယ္လုိ႔ လူအမ်ားက
ထင္ေနၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကထိန္းခင္းတဲ့အလုပ္ဟာ
လူ၀တ္ေၾကာင္ ဒကာဒကာမေတြရဲ႕ အလုပ္မဟုတ္ပါဘူး။
ရဟန္းေတာ္ေတြရဲ႕ အလုပ္ပါ။ ရဟန္းေတာ္ေတြကပဲ
ကထိန္ခင္းၾကတာပါ။
ဒါေပမယ့္ ရဟန္းေတာ္ေတြ ကထိန္ခင္းမယ့္ သကၤန္းကုိ
အမ်ားအားျဖင့္ လူ၀တ္ေၾကာင္ ဒကာ၊ဒကာမေတြကပဲ
လွဴဒါန္းၾကပါတယ္။ ကထိန္ခင္းမယ့္ သကၤန္းလွဴဒါန္းတာကုိပဲ
ကထိန္ခင္းတယ္လုိ႔ တင္စားၿပီးေျပာၾကရင္းက
ကထိန္သကၤန္းလွဴတဲ့သူေတြကုိ ကထိန္ခင္းတဲ့သူေတြလုိ႔
ေခၚေ၀ၚေနၾကတာပါ။ အမွန္က လူ၀တ္ေၾကာင္
ဒကာ၊ဒကာမေတြဟာ ကထိန္ခင္းတဲ့သူေတြ မဟုတ္ပါဘူး။
ကထိန္သကၤန္းလွဴတဲ့သူေတြပါ။

ကထိန္သကၤန္းကုိ လူ၀တ္ေၾကာင္ ဒကာ၊ဒကာမေတြပဲ
လွဴခြင့္ရွိတာ မဟုတ္ပါဘူး။
●ရဟန္းသာမေဏေတြလည္း လွဴခြင့္ရွိပါတယ္။
●သီလရွင္ေတြလည္း လွဴခြင့္ရွိပါတယ္။
●လူသားေတြတြင္ လွဴခြင့္ရွိတာ မဟုတ္ပါဘူး။
●နတ္ေတြလည္း လွဴခြင့္ရွိပါတယ္။
●ျဗဟၼာေတြလည္း လွဴခြင့္ရွိပါတယ္။
●နဂါးဂဠဳန္ေတြလည္း လွဴခြင့္ရွိပါတယ္။
က်မ္းဂန္မွာ ကထိန္သကၤန္း လွဴခြင့္ရွိသူကို
“လူရယ္၊ နတ္ရယ္၊ သီတင္းသုံးေဖၚ(၅)ဦးရယ္”လုိ႔
ပုဂၢိဳလ္(၇)မ်ဳိး တုိက္႐ုိက္ျပထားပါတယ္။
သီတင္းသုံးေဖၚ(၅)ဦးဆုိတာ “ရဟန္း၊ ရဟန္းမ၊
သာမေဏ၊ သာမေဏနဲ႔ သိကၡမာန္”တုိ႔ပါပဲ။
သိကၡမာန္ဆုိတာ ဘိကၡဳနီမ(ရဟန္းမ) မ၀တ္မီ
သိကၡာပုဒ္(၆)ပါးကုိ (၂)ႏွစ္တိတိ က်င့္ရတဲ့
“သာမေဏ တစ္မ်ဳိး” ကုိ ေခၚတာပါ။
ပဓာနနည္းအားျဖင့္ တုိက္႐ုိက္ျပထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္(၇)မ်ဳိးထဲမွာ
နဂါး၊ ဂဠဳန္စတဲ့ တုိက္႐ုိက္ျပမထားတဲ့ တျခားပုဂၢိဳလ္ေတြလည္း
အက်ဳံး၀င္ပါတယ္။ အသိဉာဏ္ရွိသူ မည္သူမဆုိ
ကထိန္သကၤန္း လွဴခြင့္ရွိပါတယ္။

ရဟန္းေတာ္ေတြကုိ ကထိန္သကၤန္း
လွဴခြင့္ရွိသူမ်ားစာရင္းမွာ တုိက္႐ုိက္ျပထားတဲ့အတြက္
ရဟန္းေတာ္ ကုိယ္တုိင္ လွဴတဲ့သကၤန္းနဲ႔ ကထိန္
ခင္းေကာင္းပါတယ္။ ကထိန္ခင္းခဲ့ရင္လည္း ကထိန္
အထေျမာက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ . . . ရဟန္းေတာ္ကုိယ္တုိင္
“အလွဴခံတဲ့ သကၤန္း” နဲ႔ေတာ့ ကထိန္မခင္းေကာင္းပါဘူး။
ကထိန္ခင္းခဲ့ရင္လည္း ကထိန္အထ မေျမာက္ပါဘူး။
ကထိန္တစ္ခု အထေျမာက္ဖုိ႔အတြက္ ကထိန္သကၤန္း
လွဴတဲ့သူ ဘယ္သူလဲဆုိတဲ့အခ်က္က အဓိက မက်ပါဘူး။
လွဴတဲ့ ကထိန္သကၤန္း “ဘယ္လုိသကၤန္းလဲ”ဆုိတဲ့
အခ်က္က အဓိကက်ပါတယ္။
ကထိန္တစ္ခု အထေျမာက္ဖုိ႔အတြက္ …
လွဴတဲ့ ကထိန္သကၤန္းဟာ….
●(၁) မုိးက်သကၤန္းလည္း ျဖစ္ရပါမယ္။
●(၂) မသုိးသကၤန္းလည္း ျဖစ္ရပါမယ္။
●(၃) သံဃိကသကၤန္းလည္း ျဖစ္ရပါမယ္။
သကၤန္းသုံးထည္ ျဖစ္ရမယ္လုိ႔ဆုိလုိတာ မဟုတ္ပါဘူး။
သကၤန္းတစ္ထည္တည္းကပဲ
(၁) “မုိးက်”ျဖစ္ျခင္း၊ (၂) “မသုိး”ျဖစ္ျခင္း၊
(၃) “သံဃိက”ျဖစ္ျခင္းဆုိတဲ့ အရည္အေသြး(၃)မ်ဳိးနဲ႔
ျပည့္စုံရမယ္လုိ႔ ဆုိလုိတာပါ။

(၁)။ကထိန္သကၤန္းဟာ “မုိးက် သကၤန္း” ျဖစ္ရပါမယ္။
မုိးေရမုိးေပါက္ေတြဟာ ဘယ္သူ႔ရဲ႕ တုိက္တြန္းလႈံ႕ေဆာ္မႈမွ
မပါဘဲ မုိးေကာင္းကင္အေပၚကေန အလုိအေလ်ာက္က်လာသလုိ၊
ကထိန္သကၤန္းဟာလည္း ကထိန္ခင္းေက်ာင္းတုိက္က
ရဟန္းေတာ္ေတြထဲက ဘယ္ရဟန္းေတာ္ရဲ႕ တုိက္တြန္း
လႈံ႕ေဆာ္မႈမွ မပါဘဲ အလွဴရွင္က သူ႔သဒၶါတရားနဲ႔သူ
အလုိအေလ်ာက္ လာလွဴတဲ့ သကၤန္း ျဖစ္ရပါမယ္။

ကုိယ္ လုံး၀မတုိက္တြန္းဘဲ သူ႔အလုိအေလ်ာက္
ရတဲ့သကၤန္း၊ ကုိယ္လုံး၀ အလွဴမခံဘဲ သူ႔အလုိအေလ်ာက္
လာလွဴတဲ့ သကၤန္းကုိ မုိးေပၚက ႐ုတ္တရက္က်လာတဲ့
အရာ၀တၳဳနဲ႔တူလုိ႔ မုိးက်သကၤန္း (မုိးေပၚက်သကၤန္း)
လုိ႔ ေခၚပါတယ္။ရဟန္းေတာ္ေတြဟာ
“မိခင္ရင္း၊ ဖခင္ရင္း” ဆီကေတာင္မွ
ကထိန္သကၤန္း အလွဴမခံ ေကာင္းပါဘူး။
ရဟန္းေတာ္ကုိယ္တုိင္ မိခင္ရင္း၊ဖခင္ရင္းဆီက
အလွဴခံလုိ႔ ရလာတဲ့ သကၤန္းနဲ႔ ကထိန္ခင္းရင္လည္း
ကထိန္ အထမေျမာက္ပါဘူး။

ရဟန္းေတာ္က မိဘေက်းဇူး အထူးဆပ္ခ်င္လုိ႔ဆုိၿပီး
ထူးျခားတဲ့ ကထိန္အလွဴကုသုိလ္ႀကီး မိဘႏွစ္ပါးရေစခ်င္တဲ့
စိတ္နဲ႔ မိဘကုိ ကထိန္ အေၾကာင္းေတြ ေျပာျပၿပီး
တုိက္႐ုိက္နည္းနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္၊ သြယ္၀ုိက္တဲ့နည္းနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္
ကထိန္သကၤန္း အလွဴခုိင္းတယ္ဆုိရင္ အဲဒီသကၤန္းနဲ႔
ကထိန္ခင္းေပမယ့္ ကထိန္အထမေျမာက္ေတာ့တဲ့အတြက္
မိဘေက်းဇူးလည္း အထူးဆပ္ရာမေရာက္ေတာ့ပါဘူး။
မိဘႏွစ္ပါးလည္း ထူးျခားတဲ့ ကထိန္အလွဴကုသုိလ္ႀကီး
မရေတာ့ပါဘူး။

ကုိယ္၀ါဆုိ တဲ့ ေက်ာင္းတုိက္ရဲ႕ ကထိန္အတြက္
အလွဴမခံေကာင္းဘူးလုိ႔ေျပာတာပါ။ တျခားေက်ာင္းတုိက္ရဲ႕
ကထိန္အတြက္ေတာ့ လွဴဖုိ႔ တုိက္တြန္းေကာင္းပါတယ္။
တုိက္တြန္းလုိ႔ရပါတယ္။ လုိအပ္ရင္ တုိက္တြန္းရမွာပါပဲ။
ကထိန္သကၤန္း လွဴခြင့္ရွိသူေတြထဲမွာ ရဟန္းေတာ္ေတြလည္း
ပါတဲ့အတြက္ ရဟန္းတစ္ပါးပါးက ဦးစီးဦးေဆာင္ျပဳၿပီး ၊
တပည့္ဒကာ ဒကာမေတြနဲ႔ တျခားေက်ာင္းတုိက္
တစ္ခုခုမွာ ကထိန္သြားခင္းတာကေတာ့ ရပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ကထိန္ခင္းမယ့္ေက်ာင္းတုိက္က ရဟန္းေတာ္ေတြ
ကုိယ္တုိင္ကေတာ့ ကုိယ့္ေက်ာင္းကထိန္အတြက္
ဘယ္သူ႔ကိုမွ ကထိန္သကၤန္းလွဴဖုိ႔ မတုိက္တြန္းေကာင္းပါဘူး။
“ဒီႏွစ္ ကထိန္ ဘယ္ရက္လဲ”၊“ဒီႏွစ္လည္း ဘံုကထိန္ပဲလား”
“ဒီႏွစ္ ဉတ္သကၤန္း လွဴဖုိ႔ ေျပာထားတဲ့သူမရွိေသးဘူး”
“ကထိန္ရာသီေတာ့ ေရာက္လာျပန္ၿပီေနာ္ . . .”
စသည္ စသည္အားျဖင့္ …ဘယ္လုိ အရိပ္နိမိတ္မ်ဳိး
ျပၿပီးေတာ့ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္လုိပရိယာယ္စကားမ်ဳိး
ေျပာၿပီးေတာ့ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ကထိန္ခံ ရဟန္းေတာ္ေတြ
ကုိယ္တုိင္ ကထိန္ သကၤန္း အလွဴမခံေကာင္းပါဘူး။
ကထိန္ခင္းမယ့္ ဒကာဒကာမေတြဘက္က
ကထိန္နဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ ဘာစကားမွမစ,ရေသးဘဲနဲ႔
ေက်ာင္းတုိက္ရဟန္းေတာ္ထဲက တစ္ပါးပါးက
ကထိန္အေၾကာင္းမစမိေအာင္ အထူးသတိျပဳရပါမယ္။
ဒကာဒကာမေတြက ဘာမွမေလွ်ာက္ရေသးဘဲနဲ႔
“ဒီႏွစ္ကထိန္ဘယ္ရက္လဲ” လုိ႔ ကုိယ့္ဘက္ကစမေမးသင့္သလုိ၊
“ဒီႏွစ္ေတာ့ ဒီရက္မွာကထိန္ခင္းရင္ အဆင္ေျပမယ္”ထင္တယ္လုိ႔
ကုိယ္က စၿပီး ကထိန္ရက္ သတ္မွတ္ေပးမ်ဳိးလည္း လုံး၀
မျပဳလုပ္သင့္ပါဘူး။

ကထိန္သကၤန္းဟာ “ အတိဥကၠ႒ = အလြန္
ျမင့္ျမတ္တဲ့သကၤန္း” ျဖစ္ရမယ္တဲ့…။
“အလြန္ျမင့္ျမတ္တဲ့ သကၤန္း”ဆုိတာ ေတာင္းရမ္းမႈ၊
တုိက္တြန္းမႈမပါဘဲ အလုိအေလ်ာက္ရတဲ့သကၤန္းကုိ ေျပာတာပါ။
ေတာင္းရမ္းျခင္း၊ တုိက္တြန္းျခင္းဆုိတဲ့ အျပစ္လုံး၀ကင္းၿပီး၊
အလြန္႔အလြန္ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္တဲ့ သကၤန္းကုိ
“မုိးက်သကၤန္း”လုိ႔ ေခၚပါတယ္။
ကုိယ့္ေက်ာင္းကုိ ဘယ္ေန႔၊ဘယ္ရက္မွာ
ဘယ္သူ ကထိန္လာခင္းမယ္ဆုိတာ လုံး၀ႀကိဳမသိဘဲ
ႀကဳိတင္ အသိေပးမထားဘဲ ၊လာလွဴတဲ့သကၤန္း၊
မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ႐ုတ္တရက္ ေရာက္လာတဲ့
သကၤန္းဟာ “မုိးက်သကၤန္း” အစစ္ဆုံးပါပဲ။
“မေတာင္းဘဲရမွ အတိဥကၠ႒ (အလြန္ျမင့္ျမတ္တယ္)”
ဆုိတာကုိၾကည့္ၿပီး … ဘယ္ပစၥည္း လာဘ္လာဘမဆုိ ၊
ဘယ္ရာထူး႒ာနႏၲရမဆုိ ကုိယ္ကမေတာင္းရဘဲ
အလုိအေလ်ာက္ရမွ ပုိတန္ဖုိးရွိတယ္။
ပုိသန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္တယ္လုိ႔ ေကာက္ခ်က္ခ်ႏုိင္ပါတယ္။
“မရွာဘဲေတြ႕မွအခ်စ္၊ မရွာဘဲရမွ ဘုန္းကံ”ဆုိတဲ့ သေဘာပါပဲ။

(၂) ကထိန္သကၤန္းဟာ “မသုိးသကၤန္း”ျဖစ္ရပါမယ္။
သန္႔ရွင္းလတ္ဆတ္တဲ့ ထမင္းေကာင္း၊ ဟင္းေကာင္း
(မသုိးထမင္း၊ မသုိးဟင္း) ဆုိတာ ခ်က္ၿပီး တစ္ရက္မွ
မကူးေသးတဲ့၊ ဒီေန႔မွ ခ်က္ထားတဲ့ ထမင္းဟင္းျဖစ္ရသလုိ
ကထိန္သကၤန္းဟာလည္း လွဴၿပီး တစ္ရက္မွ မကူးေသးတဲ့၊
ဒီေန႔ လွဴထားတဲ့ သကၤန္းျဖစ္ရပါမယ္။
ခ်က္ၿပီး တစ္ရက္ေက်ာ္သြားတဲ့ ထမင္းဟင္း၊
ေန႔ကူးသြားတဲ့ ထမင္းဟင္းကုိ တကယ္သုိးသုိး
မသုိးသုိး ထမင္းသုိး၊ ဟင္းသုိးလုိ႔ပဲ ေခၚပါတယ္။
အေအးခန္းထဲ၊ ေရခဲ ေသတၱာထဲ ထည့္ထားလုိ႔
ခ်က္ခ်င္း သုိးမသြားေသးလည္း နာမည္ကေတာ့
“ထမင္းသုိး၊ ဟင္းသုိး” ပါပဲ။
လွဴၿပီး တစ္ရက္ေက်ာ္သြားတဲ့ သကၤန္း၊ ေန႔ကူးသြားတဲ့
သကၤန္းကုိ “သကၤန္းသုိး”လုိ႔ ေခၚပါတယ္။
အဲဒီလုိ သကၤန္းသုိးနဲ႔ လုံး၀ ကထိန္ခင္းလုိ႔ မရပါဘူး။
ကထိန္ခင္းလည္း ကထိန္ အထမေျမာက္ပါဘူး။
(တစ္ရက္မက ေက်ာ္သြားရင္ေတာ့ အထူး
ေျပာစရာေတာင္ မလုိေတာ့ပါဘူး။)
လွဴၿပီးတစ္ရက္မွ မေက်ာ္ေသးတဲ့ သကၤန္း၊
ေန႔မကူးေသးတဲ့ သကၤန္း၊ ဒီေန႔မွ လာလွဴတဲ႔သကၤန္းကုိ
“မသုိးသကၤန္း”လုိ႔ ေခၚပါတယ္။
မသုိးသကၤန္းနဲ႔ခင္းမွ ကထိန္အထေျမာက္ပါတယ္။

ရဟန္းေတာ္ေတြဟာ ကထိန္သကၤန္း ဒီေန႔ရရင္ ဒီေန႔ပဲ
ကထိန္ခင္းရပါတယ္။ အလုပ္မအားလုိ႔၊ အဆင္မေျပေသးလုိ႔
ဆုိၿပီး ေနာက္ေန႔မွ ကထိန္ခင္းလုိ႔ မရပါဘူး။
ကထိန္သကၤန္း အလွဴခံၿပီးတဲ့ေန႔ရဲ႕ ေနာက္တစ္ေန႔
အ႐ုဏ္မတက္ခင္မွာပဲ ကထိန္ခင္းျခင္းကိစၥ
ၿပီးစီးေအာင္ ေဆာင္႐ြက္ရပါတယ္။
ကထိန္သကၤန္း အလွဴခံၿပီးတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း
ကထိန္ခင္းရမယ္လုိ႔ ဆုိလုိတာ မဟုတ္ပါဘူး။
ေနာက္တစ္ေန႔ အ႐ုဏ္မတက္မခ်င္း
ဘယ္အခ်ိန္မွာမဆုိ ကထိန္ခင္းလုိ႔ရပါတယ္။

■“ကထိန္သကၤန္းဟာ ေန႔မကူးတဲ့ မသုိးသကၤန္းျဖစ္ရမယ္”
ဆုိတာကုိၾကည့္ၿပီး တခ်ဳိ႕က ကထိန္ရက္မတုိင္ခင္
ကထိန္သကၤန္းကုိ ေက်ာင္းမွာ သြားမထားေကာင္းဘူးလုိ႔
ယူဆေနၾကပါတယ္။ လမ္းခရီး ၾကံဳေနရင္ေတာင္မွ
ကထိန္သကၤန္းကုိင္လ်က္တန္းလန္းႀကီးနဲ႔
ေက်ာင္းတုိက္ထဲကေန ျဖတ္မသြားေကာင္းဘူးလုိ႔ေတာင္
ထင္ေနၾကပါတယ္။ မဟုတ္ပါဘူး။
■ကထိန္ သကၤန္းကုိေရာ၊ ကထိန္ရံ သကၤန္းေတြကုိေရာ ၊
ကထိန္ရက္မတုိင္ခင္ ေက်ာင္းမွာ သြားထားလုိ႔ရပါတယ္။
■ဒါေပမယ့္ ကထိန္သကၤန္းအျဖစ္ နဲ႔ေတာ့
အၿပီးလွဴမပစ္ခဲ့ရပါဘူး။ ေခတၱခဏ အပ္႐ုံပဲ
အပ္ႏွံထားခဲ့ရမွာပါ။ ေက်ာင္းမွာ သြားထား႐ုံပဲ
ထားၿပီး မလွဴေသးရင္ သကၤန္းေတြကုိ သံဃာက
မပုိင္ေသးပါဘူး။အလွဴရွင္ေတြကပဲ ပုိင္ပါတယ္။
■ကထိန္သကၤန္းအျဖစ္နဲ႔ အၿပီးအပုိင္ ႏႈတ္ႁမြက္ၿပီး
လွဴပစ္ခဲ့ရင္ တကယ္ကထိန္ခင္းမယ့္ရက္အထိ
ေစာင့္ေနလုိ႔မရေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီေန႔မွာပဲ ခ်က္ခ်င္း
ကထိန္ခင္းလုိက္ရပါမယ္။ ေန႔ကူးသြားရင္ “သကၤန္သုိး”
ျဖစ္သြားတဲ့အတြက္ ကထိန္ခင္းလုိ႔ မရေတာ့ပါဘူး။
အဲဒီေက်ာင္းတုိက္ အဲဒီႏွစ္ အတြက္ ၿပီးပါၿပီ။
ကထိန္ခင္းလုိ႔ လုံး၀မရေတာ့ပါဘူး။
တႏွစ္မွာတစ္လ၊ တစ္လမွာ တစ္ရက္၊ တစ္ရက္မွာ တစ္ႀကိမ္ပဲ
ကထိန္သကၤန္း လွဴခြင့္ရွိတာဆုိေတာ့ ေနာက္ထပ္လည္း
ကထိန္သကၤန္း အလွဴခံလုိ႔မရေတာ့ပါဘူး။
တခ်ဳိ႕က ကထိန္ရက္မွာ မအားလုိ႔၊ မလာႏုိင္လုိ႔ဆုိၿပီး
ကထိန္မတုိင္ခင္ ရက္ခပ္ေစာေစာကတည္းက
ကထိန္သကၤန္းကုိ ႀကိဳလွဴထားခ်င္ၾကပါတယ္။
အဲဒီလုိ ႀကိဳလွဴထားလုိ႔ မရပါဘူး။
သက္ဆုိင္ရာ ေက်ာင္းတုိက္ သံဃာကလည္း
ႀကိဳအလွဴခံထားလုိ႔ လုံး၀မရပါဘူး။
ႀကိဳလွဴထားတဲ့ သကၤန္းနဲ႔ ကထိန္ခင္းရင္ အဲဒီကထိန္ဟာ
“ကထိန္အတု၊ ကထိန္အင္” ပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

တခ်ဳိ႕က အ႐ုဏ္မတက္ခင္ (က်ီးမႏုိးခင္) ကထိန္သကၤန္း
လွဴတဲ့ “က်ီးမႏုိးကထိန္”က ပုိျမတ္တယ္လုိ႔
ယူဆၿပီး ၊အ႐ုဏ္မတက္ခင္ (က်ီးမႏုိးခင္)
ကထိန္သကၤန္း လွဴဒါန္းတတ္ၾကပါတယ္။
အ႐ုဏ္မတက္ခင္ ကထိန္သကၤန္းလွဴလုိက္ရင္
အ႐ုဏ္မတက္ခင္ဘဲ ကထိန္ခင္းရပါတယ္။
အ႐ုဏ္တက္ၿပီးသြားမွ ကထိန္ခင္းရင္ သကၤန္းသုိးသြားလုိ႔
ကထိန္အထမေျမာက္ပါဘူး။ အ႐ုဏ္တက္တာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္
ေနာက္တစ္ရက္ ကူးသြားပါၿပီ၊ အ႐ုဏ္အမီ ကထိန္ခင္းဖုိ႔
အခ်ိန္မလုံေလာက္တဲ့အတြက္ အဲဒီလုိ လွဴတာမ်ဳိး လုံး၀
ေရွာင္ၾကဥ္သင့္ပါတယ္။

(၃) ကထိန္သကၤန္းဟာ “သံဃိကသကၤန္း” ျဖစ္ရပါမယ္။
ရဟန္းတစ္ပါးပါးကုိ လွဴဒါန္းထားလုိ႔ အဲဒီရဟန္းတစ္ပါးတည္းကပဲ
ပုိင္ဆုိင္တဲ့ ပုဂၢလိကသကၤန္းနဲ႔ ကထိန္ခင္းလုိ႔ မရပါဘူး။
သံဃာအားလုံးကုိ လွဴဒါန္းထားလုိ႔ သံဃာအားလုံး
ပုိင္ဆုိင္တဲ့ သံဃိကသကၤန္းနဲ႔ပဲ ကထိန္ခင္းလုိ႔ရပါတယ္။
သံဃာအမ်ားပုိင္ဆုိင္တဲ့ “သံဃိကသကၤန္း” နဲ႔ပဲ
ကထိန္ခင္းခြင့္ရွိပါတယ္။မိမိၾကည္ညိဳတဲ့ ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးပါး၊
ဆရာေတာ္ တစ္ပါးပါးကုိ ဒီဆရာေတာ္ႀကီး ငါၾကည္ညိဳလုိ႔
ကထိန္သကၤန္း လွဴလုိက္ဦးမယ္ ဆုိၿပီးေတာ့
“ဆရာေတာ္ကုိ တပည့္ေတာ္ ကထိန္သကၤန္း လွဴပါတယ္ဘုရား”၊
“ဘုန္းႀကီးကုိ ကထိန္သကၤန္းလွဴပါတယ္ ဘုရား”လုိ႔
မိမိၾကည္ညိဳတဲ့ ရဟန္းေတာ္ တစ္ပါးပါးကုိ ပုဂၢလိကအေနနဲ႔
ကထိန္သကၤန္း လွဴဒါန္းခြင့္ မရွိပါဘူး။

တခ်ဳိ႕က ကထိန္ရာသီမွာ လွဴတဲ့ သကၤန္းမွန္သမွ်
ကထိန္သကၤန္းပဲ ထင္ၿပီး “အရွင္ဘုရားအတြက္
ကထိန္သကၤန္းပါဘုရား”ဆုိၿပီး လာလာလွဴေလ့ရွိပါတယ္။
အဲဒီလုိ လွဴလုိ႔ လုံး၀မရပါဘူး။ ရဟန္းတစ္ပါးခ်င္းကုိ
“ကထိန္သကၤန္း”ဆုိၿပီး လုံး၀လွဴလုိ႔မရပါဘူး။
အဲဒီလုိ ရဟန္းတစ္ပါးပါးကုိ လွဴတဲ့ သကၤန္းကုိလည္း
ကထိန္ရာသီမွာ လွဴေပမယ့္ “ကထိန္သကၤန္း” လုိ႔
မေခၚပါဘူး။ပုဂၢဳိလ္တစ္ပါးပါးကုိ လွဴဒါန္းလုိက္တဲ့
အဲဒီ သကၤန္းနဲ႔လည္း ကထိန္ခင္းလုိ႔ မရပါဘူး။
ခင္းလည္းပဲ ကထိန္မေအာင္ျမင္ပါဘူး။
သံဃာကုိ လွဴဒါန္းတဲ့ သကၤန္းနဲ႔သာလွ်င္ ကထိန္
ခင္းခြင့္ရွိပါတယ္။ကထိန္ ေအာင္ျမင္ထေျမာက္ႏုိင္ပါတယ္။

“လွဴဒါန္းနည္းက ႏွစ္မ်ဳိး”
~~~~~~~~~~~~~~~
ကထိန္သကၤန္း “လွဴဒါန္းနည္းက ႏွစ္မ်ဳိး”ရွိပါတယ္။
(၁)။ကထိန္ခင္းမယ့္ေက်ာင္းမွာ သြားလွဴတဲ့နည္း နဲ႔
(၂)။ကုိယ့္အိမ္၊ ကိုယ္႒ာန၊ တစ္ေနရာရာမွာ
ပင့္လွဴတဲ့နည္းတုိ႔ပါပဲ။
ကထိန္ခင္းမယ့္ေက်ာင္းမွာသြားလွဴရင္ေတာ့
“ဤကထိန္သကၤန္းကုိ သံဃာအား လွဴပါ၏။”လုိ႔
ဆုိၿပီး လွဴလုိက္႐ုံနဲ႔ လုံေလာက္ပါတယ္။
သံဃာအား လွဴတယ္ဆုိေပမယ့္ ကထိန္ခင္းမယ့္
ေက်ာင္းမွာရွိတဲ့ သံဃာနဲ႔ပဲ သက္ဆုိင္ပါတယ္။

●ကုိယ့္ေနရာ၊ ကုိယ့္႒ာနကုိ ပင့္ၿပီးလွဴမယ္ဆုိရင္ေတာ့
“ဘယ္ေက်ာင္းတုိက္မွာ ကထိန္ခင္းဖုိ႔အတြက္
သံဃာအားလွဴပါ၏” လုိ႔ ကထိန္ခင္းမယ့္
“ေက်ာင္းတုိက္နာမည္”ကုိ တရား၀င္ ထည့္ဆုိၿပီး
လွဴရပါတယ္။ ဒါမွ ကုိယ္ရည္စူးတဲ့ ေက်ာင္းတုိက္
သံဃာက ကထိန္ခင္းခြင့္ ရမွာပါ။
ေက်ာင္းတုိက္နာမည္ထည့္မဆုိဘဲ ၊ “သံဃာအားလွဴပါ၏”
လုိ႔ ႐ုိး႐ုိးေလးဆုိၿပီး လွဴလုိက္ရင္ အခမ္းအနားကို ႂကြလာတဲ့
“ဆယ့္ႏွစ္ေတာင္ပတ္လည္အတြင္း”က ပင့္သံဃာအားလုံးနဲ႔
သက္ဆုိင္သြားတဲ့အတြက္ ရည္စူးရာေက်ာင္းတုိက္မွာ
ကထိန္ခင္းခြင့္ မရွိေတာ့ပါဘူး။
●ရဟန္းတစ္ပါးတည္းကုိ ပင့္ၿပီး “သံဃာအားလွဴပါ၏”လုိ႔
ဆုိလွဴလုိက္ရင္လည္း အဲဒီရဟန္းက အဲဒီသကၤန္းကုိယူၿပီး
တျခားေက်ာင္းတုိက္တစ္ခုကုိ ၀င္လုိက္မိတာနဲ႔
တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း ၀င္မိတဲ့ ေက်ာင္းတုိက္သံဃာက
အဲဒီသကၤန္းကို ပုိင္ဆုိင္သြားျပန္လုိ႔ ရည္စူးရာ
ေက်ာင္းတုိက္မွာ ကထိန္ခင္းမရေတာ့ပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္ ကုိယ့္ေနရာ၊ ကုိယ္ဠာန ပင့္လွဴသူတုိင္း
ကထိန္ခင္းလုိတဲ့ “ေက်ာင္းတုိက္နာမည္”ကုိ တရား၀င္
ထည့္ဆုိၿပီးမွ လွဴသင့္ပါတယ္။

●ကထိန္ခင္းမယ့္ေက်ာင္းတုိက္မွာ သြားလွဴတဲ့အခါ
“သံဃာအား”လုိ႔ ထည့္မဆုိပဲ “ဤကထိန္သကၤန္းကုိ လွဴပါ၏”
လုိ႔ ႐ုိး႐ုိးပဲ ဆုိလုိက္ရင္လည္း အဲဒီကထိန္သကၤန္းဟာ
ေက်ာင္းတုိက္မွာရွိတဲ့ သံဃာအားလုံး ပုိင္ဆုိင္တဲ့သကၤန္း
(သံဃိကသကၤန္း) ျဖစ္သြားပါတယ္။ “သံဃာအား”လုိ႔
ထည့္ဆုိလုိက္ေတာ့လည္း ပုိျပည့္စုံသြားတာေပါ့။
ရဟန္းတစ္ပါးတည္း ၀ါဆုိတဲ့ေက်ာင္းတုိက္မွာ
“သံဃာအား လွဴပါ၏”လုိ႔ ႐ြတ္ဆုိေလွ်ာက္ထားၿပီး
လွဴတဲ့ကထိန္သကၤန္းဟာ “သံဃာအား”လုိ႔ပါတဲ့အတြက္
အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွာ ရွိရွိသမွ် သံဃာအားလုံးနဲ႔ သက္ဆုိင္ေပမယ့္
ေက်ာင္းတုိက္မွာ ၀ါဆုိတဲ့ ရဟန္းတစ္ပါးကပဲ ပုိင္ဆုိင္ပါတယ္။
တစ္ပါးထက္ပုိမ်ားတဲ့ ရဟန္းေတာ္ေတြ ၀ါဆုိတဲ့
ေက်ာင္းတုိက္ေတြမွာလည္း နည္းတူပါပဲ။
“သံဃာအား လွဴပါ၏”ဆုိတဲ့ သကၤန္းမွန္သမွ်
အရပ္ေလးမ်က္ႏွာ သံဃာ(စာတုဒၵိသံဃာ)နဲ႔
သက္ဆုိင္႐ုံပဲ သက္ဆုိင္ပါတယ္။
ပုိင္တဲ့အခါမွာေတာ့ ေက်ာင္းတုိက္သံဃာ
(အာရာမသံဃာ)ကပဲ ပုိင္ပါတယ္။
ေက်ာင္းတုိက္ျပင္ပက သံဃာဟာ ဆုိင္သာဆုိင္ ၊
မပုိင္တဲ့သံဃာပါ။

ကုိယ္လွဴတဲ့သကၤန္းကုိ သံဃာေတာ္ေတြ
ဘယ္လုိပဲဆုိင္ဆုိင္၊ဘယ္လုိပဲပုိင္ပုိင္
ကုိယ္ကေတာ့ သံဃာအားလုံးကုိ ရည္မွန္းၿပီး
လွဴဒါန္းရမွာပါပဲ။“အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွာ ရွိရွိသမွ်
သံဃာအားလုံး ၊သာသနာေတာ္မွာ ရွိခဲ့ၿပီး၊ ရွိေနဆဲ၊
ရွိလတၱံ႔ သံဃာအားလုံးကုိ လွဴဒါန္းပါတယ္”လုိ႔ အာ႐ုံျပဳၿပီး
“သံဃႆ ေဒမ = သံဃာအား လွဴပါ၏”လုိ႔
႐ြတ္ဆုိလွဴဒါန္းလုိက္ရင္ ကုိယ္လွဴလုိက္တဲ့သကၤန္းဟာ
“တစ္သာသနာလုံး၊ တစ္ေလာကလုံးမွာရွိတဲ့ ပုထုဇဥ္သံဃာ၊
အရိယာသံဃာ သံဃာအားလုံးနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့
သံဃိကသကၤန္း” ျဖစ္သြားပါတယ္။

အမ်ားပုိင္သံဃိကသကၤန္းနဲ႔ပဲ ကထိန္ခင္းလုိ႔ရပါတယ္။
တစ္ပါးပုိင္ ပုဂၢလိကသကၤန္းနဲ႔ ကထိန္ခင္းလုိ႔ မရပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ တကယ္ ကထိန္ခင္းတဲ့ အခိ်န္မွာေတာ့
“အမ်ားပုိင္ သံဃိကသကၤန္း”ကုိ “တစ္ပါးပုိင္ ပုဂၢလိက
သကၤန္း” ျဖစ္ေအာင္ျပန္လုပ္လုိက္ရပါတယ္။
သံဃာက ကထိန္ခင္းလုိ႔ မရပါဘူး။
ပုဂၢိဳလ္ကပဲ ကထိန္ခင္းလုိ႔ ရပါတယ္။
သံဃာက ကထိန္သကၤန္းေပး႐ုံပဲ ေပးႏုိင္ပါတယ္။
သိမ္ထဲမွာ သံဃာေတာ္ေတြစုေ၀းၿပီး ကထိန္ခင္းထုိက္တဲ့
ရဟန္းတစ္ပါးကုိ ဉတ္ကမၼ၀ါနဲ႔ ကထိန္သကၤန္းေပးလုိက္ရပါတယ္။
ကထိန္သကၤန္းကုိ ပုဂၢလိကအျဖစ္ ပုိင္ဆုိင္သြားတဲ့
အဲဒီ ရဟန္းကမွ ကထိန္ခင္းရတာပါ။

ကထိန္သကၤန္းကုိ သိမ္ထဲမွာပဲ ေပးရေပမယ့္ ကထိန္ကုိေတာ့
သိမ္ထဲမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ သိမ္အျပင္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခင္းလုိ႔ရပါတယ္။
ရဟန္းတစ္ပါးခင္းတဲ့ ကထိန္ကုိ သံဃာက
၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ အႏုေမာဒနာ ျပဳလုိက္ရင္ သံဃာကလည္း
ကထိန္ခင္းၿပီးသား ျဖစ္သြားတာပါပဲ။
ကထိန္ခင္းျခင္းဆုိတဲ့ ၀ိနည္းကံဟာ သံဃာ့ကံမဟုတ္၊
ပုဂၢလကံဆုိေပမယ့္ သံဃာကပဲ ကထိန္သကၤန္းေပးရ၊
ကထိန္ခင္းၿပီးရင္လည္း သံဃာအားလုံးက အႏုေမာဒနာျပဳတဲ့
သံဃာမွာလည္း ကထိန္အာနိသင္ရတဲ့အတြက္
သံဃာ့ကိစၥ၊ သံဃာ့အလုပ္လုိ႔ ဆုိႏုိင္ပါတယ္။

“သံဃိကသကၤန္း”ကုိ “ပုဂၢလိကသကၤန္း”အျဖစ္
ကထိန္ခင္းမယ့္ ရဟန္းကုိေပးတာက
သံဃာေတာ္ေတြရဲ႕ အပုိင္းျဖစ္ပါတယ္။
ကထိန္အလွဴရွင္ေတြရဲ႕အပုိင္းကေတာ့
“သံဃိက သကၤန္း”အျဖစ္ပဲ လွဴဒါန္းရမွာပါ။
ကထိန္ခင္းတဲ့အခ်ိန္ ပုဂၢလိကသကၤန္း လုပ္မယ့္
အတူတူဆုိၿပီး နဂုိကတည္းက ပုဂၢလိကသကၤန္းအျဖစ္
မလွဴဒါန္းရပါဘူး။ လွဴဒါန္းခဲ့ရင္ ပုဂၢလိကသကၤန္းကုိ
သံဃာက ကထိန္ခင္းမယ့္ရဟန္းကုိ ေပးလုိ႔
မရေတာ့တဲ့အတြက္ ကထိန္ခင္းလုိ႔ မရေတာ့ပါဘူး။
သံဃိကသကၤန္းကုိပဲ သံဃာက ကထိန္ခင္းမယ့္
ရဟန္းကုိ ေပးလုိ႔ရပါတယ္။
►ဒါေၾကာင့္ ကထိန္အလွဴရွင္ေတြအေနနဲ႔ မိမိတုိ႔
ၾကည္ညိဳတဲ့ ဆရာေတာ္တစ္ပါးပါး၊ ရဟန္းတစ္ပါးပါးကုိ
ကထိန္ သကၤန္း ရေစခ်င္တဲ့စိတ္လုံး၀မထားဘဲ ၊
“ဒီကထိန္သကၤန္းဟာ သံဃာ အားလုံးအတြက္”လုိ႔ပဲ
ရည္မွန္းၿပီး သံဃာပုိင္ သံဃိကစစ္စစ္ျဖစ္ေအာင္
လွဴဒါန္းၾကရပါမယ္။

►အႏွစ္ခ်ဳပ္ၿပီး ျပန္ေျပာရရင္ … ကထိန္တစ္ခု
အထေျမာက္ဖုိ႔အတြက္ (သုိ႔မဟုတ္) ကထိန္
စစ္စစ္ျဖစ္ဖုိ႔အတြက္ ကထိန္သကၤန္းဟာ …
■(၁) “မုိးက်သကၤန္း” ျဖစ္ရပါမယ္။ ရဟန္းေတာ္ေတြ
ကုိယ္တုိင္ ဘယ္သူ႔ဆီကမွ အလွဴခံမထားတဲ့ သကၤန္း၊
ရဟန္းေတာ္ေတြဘက္က ဘာအရိပ္နိမိတ္မွ မျပရ၊
ဘာပရိယာယ္စကားမွ မေျပာရဘဲနဲ႔ အလွဴရွင္ေတြဘက္က
အလုိအေလ်ာက္ လာလွဴထားတဲ့သကၤန္းနဲ႔ ကထိန္ခင္းမွ
ကထိန္စစ္စစ္ျဖစ္ပါတယ္။ ရဟန္းေတာ္ေတြဘက္က စ, ေျပာလုိ႔
လွဴတဲ့သကၤန္းနဲ႔ ကထိန္ခင္းရင္ ကထိန္စစ္စစ္ မျဖစ္ပါဘူး။
■(၂) “မသုိးသကၤန္း” ျဖစ္ရပါမယ္။ ဒီေန႔လွဴတဲ့ သကၤန္းနဲ႔ ဒီေန႔
ကထိန္ခင္းမွ ကထိန္စစ္ျဖစ္ပါတယ္။ မေန႔ကလွဴတဲ့သကၤန္းနဲ႔
ဒီေန႔ ကထိန္ခင္းရင္ ဒီေန႔လွဴတဲ့ သကၤန္းနဲ႔ မနက္ျဖန္မွ
ကထိန္ခင္းရင္ ကထိန္စစ္စစ္ မျဖစ္ပါဘူး။
■(၃) “သံဃိကသကၤန္း” ျဖစ္ရပါမယ္။ သံဃာအားလုံးကုိ
ရည္မွန္းၿပီး သံဃာပုိင္အျဖစ္နဲ႔ လွဴဒါန္းတဲ့ သံဃိကသကၤန္းနဲ႔
ကထိန္ခင္းမွ ကထိန္စစ္စစ္ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္ၾကည္ညိဳတဲ့
ဆရာေတာ္ကုိ ရည္မွန္းၿပီး ကုိယ္ၾကည္ညိဳတဲ့ဆရာေတာ္ပဲ
ရေစခ်င္တဲ့စိတ္နဲ႔ လွဴတဲ့သကၤန္းနဲ႔ ကထိန္ခင္းရင္
ကထိန္စစ္စစ္ မျဖစ္ပါဘူး။
■ေနာက္တစ္ခ်က္ ျဖည့္စြက္ရမယ္ဆုိရင္ေတာ့
ကထိန္သကၤန္းဟာ “ကုိယ္ပုိင္သကၤန္း” ျဖစ္ရပါမယ္။
ေခတၱခဏ ငွားယူလာတဲ့ သကၤန္း (“အငွား”သကၤန္း)နဲ႔
ကထိန္ခင္းရင္ ကထိန္စစ္စစ္ မျဖစ္ပါဘူး။
အမွန္တကယ္ ပုိင္ဆုိင္တဲ့ သကၤန္း(ကုိယ္ပုိင္သကၤန္း)နဲ႔
ကထိန္သကၤန္း လွဴတဲ့အခါမ်ဳိးမွာ ကထိန္ခင္းတဲ့အခုိက္ကေလး
ေခတၱခဏငွားတဲ့ သေဘာမ်ဳိးမျဖစ္ေအာင္ အထူးသတိျပဳရပါမယ္။
ကထိန္ခင္းခြင့္ရွိတဲ့ ကာလကေတာ့ “သီတင္းကြၽတ္
လျပည့္ေက်ာ္(၁)ရက္ကေန တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔
အထိ တစ္လ(၂၉-ရက္)” ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီတစ္လအတြင္းမွာပဲ ကထိန္သကၤန္းလွဴခြင့္ရွိပါတယ္။
ဒီတစ္လအတြင္းမွာ ခင္းမွလည္း “ကထိန္စစ္စစ္” ျဖစ္ပါတယ္။

ကထိန္ခင္းဖုိ႔အတြက္ သံဃာက သိမ္ထဲမွာ
သကၤန္းေပးတဲ့ကံျပဳရတဲ့အတြက္ ကထိန္ကံေအာင္ျမင္ဖုိ႔
အနည္းဆုံး သံဃာ(၅)ပါး ရွိရပါတယ္။ကထိန္သကၤန္းေပးတဲ့
ကံျပဳတဲ့ သံဃာက (၄)ပါး၊ ကထိန္သကၤန္းခံယူသူက (၁)ပါး၊
စုစုေပါင္း(၅)ပါး အနည္းဆုံးရွိမွ ကထိန္ကံ ေအာင္ျမင္ပါတယ္။
သကၤန္းေပးဖုိ႔အတြက္သာ သံဃာလုိတာပါ။
သကၤန္းေပးၿပီးလုိ႔ ကထိန္ခင္းတဲ့အခါမွာေတာ့ သံဃာ မလုိပါဘူး။
တစ္ပါးတည္း၀ါဆုိတဲ့ေက်ာင္းမွာ တစ္ပါးတည္း
ကထိန္ခင္းလည္း ရပါတယ္။ အႏုေမာဒနာျပဳရမယ့္
ရဟန္းတစ္ပါး ေခၚထားၿပီး၊ ႏွစ္ပါးကထိန္ခင္းလည္း ရပါတယ္။
သကၤန္းေပးတဲ့ သံဃာေတြစုံေနတုန္းမုိ႔ သံဃာနဲ႔
ကထိန္ခင္းလုိက္လည္း ရတာပါပဲ။
ရဟန္းတစ္ပါးခင္းတဲ့ကထိန္ကုိ ၀ါဆုိတူ
ေက်ာင္းတုိက္အတြင္းက ရဟန္းေတာ္ေတြပဲ
အႏုေမာဒနာ ျပဳစရာလုိပါတယ္။
ကုိရင္သာမေဏေတြကေတာ့ အႏုေမာဒနာ ျပဳစရာမလုိပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ တစ္ေက်ာင္းတုိက္တည္း အတူ ၀ါဆုိၾကတဲ့
သီတင္းသုံးေဖၚ ဘ၀တူအခ်င္းခ်င္းျဖစ္တဲ့အတြက္
ကထိန္အာနိသင္သကၤန္း (ကထိန္ရံသကၤန္း)ေတြကုိ
ကုိရင္ေတြကုိလည္း အညီအမွ် ခဲြေ၀ေပးရပါမယ္။
ကုိရင္ေတြလည္း အာနိသင္သကၤန္း(ကထိန္ရံသကၤန္း)
ရပုိင္ခြင့္ရွိပါတယ္။

တခ်ဳိ႕က ေက်ာင္းဥပစာပရိ၀ုဏ္အရံအတားတူတဲ့
ေက်ာင္းတုိက္တစ္တုိက္တည္းမွာ ႏွစ္ေက်ာင္း၊ သုံးေက်ာင္း
စသည္ခဲြၿပီး သီျခားစီ ၀ါဆုိတတ္ၾကပါတယ္။
ေက်ာင္းတုိက္ႀကီးတစ္ခုတည္းမွာ ဘယ္ႏွေက်ာင္းပဲ
ခဲြ၀ါဆုိဆုိ ကထိန္ခင္းရင္ေတာ့ တစ္ေက်ာင္းတုိက္လုံးေပါင္းၿပီး၊
ကထိန္တစ္ခုတည္းပဲ ခင္းရပါမယ္။ ဒါမွ ကထိန္စစ္စစ္ျဖစ္ပါတယ္။
ကထိန္ခင္းၿပီးတဲ့ ေက်ာင္းတုိက္မွာ ေနာက္ထပ္ လာလွဴတဲ့
သံဃိကသကၤန္းေတြကုိ ကထိန္အာနိသင္ မရတဲ့
တျခားရဟန္းေတာ္လည္း ေ၀စု ရေစခ်င္တယ္ဆုိရင္
ခင္းၿပီးသားကထိန္ကုိ ႏုတ္လုိက္ရပါတယ္။
“ကထိန္ႏုတ္တယ္”ဆုိတာ ကထိန္ခင္းျခင္းအမႈ၊
ကထိန္ကံကုိ ႐ုပ္သိမ္းလုိက္တာပါပဲ။
ကထိန္ႏုတ္ၿပီးမွ ေနာက္ထပ္ကထိန္တစ္ခု ထပ္ခင္းလုိ႔ မရေတာ့ပါဘူး။
ထပ္ခင္းရင္လည္း ကထိန္စစ္စစ္ မျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။
ကထိန္ႏုတ္လုိက္တဲ့အတြက္ ကထိန္အာနိသင္ေတြလည္း
ပ်က္ျပယ္သြားပါတယ္။ ကထိန္အာနိသင္ရၿပီးသား
ရဟန္းေတာ္ေတြလည္း ကထိန္အာနိသင္ လုံး၀မရေတာ့ပါဘူး။
သံဃိကလာဘ္လာဘျဖစ္တဲ့ သကၤန္းေတြကုိ သံဃာအားလုံး
ရေစခ်င္တဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ ကထိန္ႏုတ္တာပါ။
ကထိန္သာ မႏုတ္ရင္ သံဃိကသကၤန္းေတြကုိ
၀ါက်ဳိး၀ါျပတ္သူ၊ ဒုတိယ၀ါဆုိသူ၊ တျခားေက်ာင္းတုိက္ကေန
ေနာက္ထပ္ေရာက္လာသူေတြ မရႏုိင္ပါဘူး။ ရခြင့္ မရွိပါဘူး။
ကထိန္ႏုတ္လုိက္တဲ့အတြက္ သံဃာအားလုံး ရခြင့္ရွိသြားပါတယ္။
-【စာရုိက္ပူေဇာ္သူ – Admin Team of
Young Buddhist’s Association】
-【ဆရာေတာ္အရွင္ဆႏၵာဓိက(ေရႊပါရမီေတာရ)၏
“ဂုဏ္ရွိန္ေပါင္းစုတဲ့ ဘုံကထိန္ေကာင္းမွဳ”
ႏွာ ၅၅- ၈၀မွ- ေကာက္ႏွဳတ္ ပူေဇာ္မွ်ေဝပါသည္။】
Posted by
youngbuddhistassociation
........................
 “ကထိန်စစ်စစ် ဖြစ်ရဲ့လား”


အရှင်ဘုရား ….
ရဟန်းတော်ကိုယ်တိုင် လှူတဲ့ သင်္ကန်း နဲ့ ကထိန်
ခင်းကောင်းပါသလား။ကထိန်ခင်းခဲ့ရင်ရော ကထိန်
အထမြောက်ပါသလား။ (မသင်းမဒီ၊ ပြည်မြို့။)

ဒကာမလေး မသင်းမဒီ …
“ကထိန်ခင်းတယ်”လို့ ပြောလိုက်ရင်
ကထိန်ခင်းတဲ့အလုပ်ကို လူဝတ်ကြောင်
ဒကာ၊ဒကာမတွေက လုပ်ကြတယ်လို့ လူအများက
ထင်နေကြပါတယ်။ တကယ်တော့ ကထိန်းခင်းတဲ့အလုပ်ဟာ
လူဝတ်ကြောင် ဒကာဒကာမတွေရဲ့ အလုပ်မဟုတ်ပါဘူး။
ရဟန်းတော်တွေရဲ့ အလုပ်ပါ။ ရဟန်းတော်တွေကပဲ
ကထိန်ခင်းကြတာပါ။
ဒါပေမယ့် ရဟန်းတော်တွေ ကထိန်ခင်းမယ့် သင်္ကန်းကို
အများအားဖြင့် လူဝတ်ကြောင် ဒကာ၊ဒကာမတွေကပဲ
လှူဒါန်းကြပါတယ်။ ကထိန်ခင်းမယ့် သင်္ကန်းလှူဒါန်းတာကိုပဲ
ကထိန်ခင်းတယ်လို့ တင်စားပြီးပြောကြရင်းက
ကထိန်သင်္ကန်းလှူတဲ့သူတွေကို ကထိန်ခင်းတဲ့သူတွေလို့
ခေါ်ဝေါ်နေကြတာပါ။ အမှန်က လူဝတ်ကြောင်
ဒကာ၊ဒကာမတွေဟာ ကထိန်ခင်းတဲ့သူတွေ မဟုတ်ပါဘူး။
ကထိန်သင်္ကန်းလှူတဲ့သူတွေပါ။

ကထိန်သင်္ကန်းကို လူဝတ်ကြောင် ဒကာ၊ဒကာမတွေပဲ
လှူခွင့်ရှိတာ မဟုတ်ပါဘူး။
●ရဟန်းသာမဏေတွေလည်း လှူခွင့်ရှိပါတယ်။
●သီလရှင်တွေလည်း လှူခွင့်ရှိပါတယ်။
●လူသားတွေတွင် လှူခွင့်ရှိတာ မဟုတ်ပါဘူး။
●နတ်တွေလည်း လှူခွင့်ရှိပါတယ်။
●ဗြဟ္မာတွေလည်း လှူခွင့်ရှိပါတယ်။
●နဂါးဂဠုန်တွေလည်း လှူခွင့်ရှိပါတယ်။
ကျမ်းဂန်မှာ ကထိန်သင်္ကန်း လှူခွင့်ရှိသူကို
“လူရယ်၊ နတ်ရယ်၊ သီတင်းသုံးဖေါ်(၅)ဦးရယ်”လို့
ပုဂ္ဂိုလ်(၇)မျိုး တိုက်ရိုက်ပြထားပါတယ်။
သီတင်းသုံးဖေါ်(၅)ဦးဆိုတာ “ရဟန်း၊ ရဟန်းမ၊
သာမဏေ၊ သာမဏေနဲ့ သိက္ခမာန်”တို့ပါပဲ။
သိက္ခမာန်ဆိုတာ ဘိက္ခုနီမ(ရဟန်းမ) မဝတ်မီ
သိက္ခာပုဒ်(၆)ပါးကို (၂)နှစ်တိတိ ကျင့်ရတဲ့
“သာမဏေ တစ်မျိုး” ကို ခေါ်တာပါ။
ပဓာနနည်းအားဖြင့် တိုက်ရိုက်ပြထားတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်(၇)မျိုးထဲမှာ
နဂါး၊ ဂဠုန်စတဲ့ တိုက်ရိုက်ပြမထားတဲ့ တခြားပုဂ္ဂိုလ်တွေလည်း
အကျုံးဝင်ပါတယ်။ အသိဉာဏ်ရှိသူ မည်သူမဆို
ကထိန်သင်္ကန်း လှူခွင့်ရှိပါတယ်။

ရဟန်းတော်တွေကို ကထိန်သင်္ကန်း
လှူခွင့်ရှိသူများစာရင်းမှာ တိုက်ရိုက်ပြထားတဲ့အတွက်
ရဟန်းတော် ကိုယ်တိုင် လှူတဲ့သင်္ကန်းနဲ့ ကထိန်
ခင်းကောင်းပါတယ်။ ကထိန်ခင်းခဲ့ရင်လည်း ကထိန်
အထမြောက်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ . . . ရဟန်းတော်ကိုယ်တိုင်
“အလှူခံတဲ့ သင်္ကန်း” နဲ့တော့ ကထိန်မခင်းကောင်းပါဘူး။
ကထိန်ခင်းခဲ့ရင်လည်း ကထိန်အထ မမြောက်ပါဘူး။
ကထိန်တစ်ခု အထမြောက်ဖို့အတွက် ကထိန်သင်္ကန်း
လှူတဲ့သူ ဘယ်သူလဲဆိုတဲ့အချက်က အဓိက မကျပါဘူး။
လှူတဲ့ ကထိန်သင်္ကန်း “ဘယ်လိုသင်္ကန်းလဲ”ဆိုတဲ့
အချက်က အဓိကကျပါတယ်။
ကထိန်တစ်ခု အထမြောက်ဖို့အတွက် …
လှူတဲ့ ကထိန်သင်္ကန်းဟာ….
●(၁) မိုးကျသင်္ကန်းလည်း ဖြစ်ရပါမယ်။
●(၂) မသိုးသင်္ကန်းလည်း ဖြစ်ရပါမယ်။
●(၃) သံဃိကသင်္ကန်းလည်း ဖြစ်ရပါမယ်။
သင်္ကန်းသုံးထည် ဖြစ်ရမယ်လို့ဆိုလိုတာ မဟုတ်ပါဘူး။
သင်္ကန်းတစ်ထည်တည်းကပဲ
(၁) “မိုးကျ”ဖြစ်ခြင်း၊ (၂) “မသိုး”ဖြစ်ခြင်း၊
(၃) “သံဃိက”ဖြစ်ခြင်းဆိုတဲ့ အရည်အသွေး(၃)မျိုးနဲ့
ပြည့်စုံရမယ်လို့ ဆိုလိုတာပါ။

(၁)။ကထိန်သင်္ကန်းဟာ “မိုးကျ သင်္ကန်း” ဖြစ်ရပါမယ်။
မိုးရေမိုးပေါက်တွေဟာ ဘယ်သူ့ရဲ့ တိုက်တွန်းလှုံ့ဆော်မှုမှ
မပါဘဲ မိုးကောင်းကင်အပေါ်ကနေ အလိုအလျောက်ကျလာသလို၊
ကထိန်သင်္ကန်းဟာလည်း ကထိန်ခင်းကျောင်းတိုက်က
ရဟန်းတော်တွေထဲက ဘယ်ရဟန်းတော်ရဲ့ တိုက်တွန်း
လှုံ့ဆော်မှုမှ မပါဘဲ အလှူရှင်က သူ့သဒ္ဓါတရားနဲ့သူ
အလိုအလျောက် လာလှူတဲ့ သင်္ကန်း ဖြစ်ရပါမယ်။

ကိုယ် လုံးဝမတိုက်တွန်းဘဲ သူ့အလိုအလျောက်
ရတဲ့သင်္ကန်း၊ ကိုယ်လုံးဝ အလှူမခံဘဲ သူ့အလိုအလျောက်
လာလှူတဲ့ သင်္ကန်းကို မိုးပေါ်က ရုတ်တရက်ကျလာတဲ့
အရာဝတ္ထုနဲ့တူလို့ မိုးကျသင်္ကန်း (မိုးပေါ်ကျသင်္ကန်း)
လို့ ခေါ်ပါတယ်။ရဟန်းတော်တွေဟာ
“မိခင်ရင်း၊ ဖခင်ရင်း” ဆီကတောင်မှ
ကထိန်သင်္ကန်း အလှူမခံ ကောင်းပါဘူး။
ရဟန်းတော်ကိုယ်တိုင် မိခင်ရင်း၊ဖခင်ရင်းဆီက
အလှူခံလို့ ရလာတဲ့ သင်္ကန်းနဲ့ ကထိန်ခင်းရင်လည်း
ကထိန် အထမမြောက်ပါဘူး။

ရဟန်းတော်က မိဘကျေးဇူး အထူးဆပ်ချင်လို့ဆိုပြီး
ထူးခြားတဲ့ ကထိန်အလှူကုသိုလ်ကြီး မိဘနှစ်ပါးရစေချင်တဲ့
စိတ်နဲ့ မိဘကို ကထိန် အကြောင်းတွေ ပြောပြပြီး
တိုက်ရိုက်နည်းနဲ့ဖြစ်ဖြစ်၊ သွယ်ဝိုက်တဲ့နည်းနဲ့ဖြစ်ဖြစ်
ကထိန်သင်္ကန်း အလှူခိုင်းတယ်ဆိုရင် အဲဒီသင်္ကန်းနဲ့
ကထိန်ခင်းပေမယ့် ကထိန်အထမမြောက်တော့တဲ့အတွက်
မိဘကျေးဇူးလည်း အထူးဆပ်ရာမရောက်တော့ပါဘူး။
မိဘနှစ်ပါးလည်း ထူးခြားတဲ့ ကထိန်အလှူကုသိုလ်ကြီး
မရတော့ပါဘူး။

ကိုယ်ဝါဆို တဲ့ ကျောင်းတိုက်ရဲ့ ကထိန်အတွက်
အလှူမခံကောင်းဘူးလို့ပြောတာပါ။ တခြားကျောင်းတိုက်ရဲ့
ကထိန်အတွက်တော့ လှူဖို့ တိုက်တွန်းကောင်းပါတယ်။
တိုက်တွန်းလို့ရပါတယ်။ လိုအပ်ရင် တိုက်တွန်းရမှာပါပဲ။
ကထိန်သင်္ကန်း လှူခွင့်ရှိသူတွေထဲမှာ ရဟန်းတော်တွေလည်း
ပါတဲ့အတွက် ရဟန်းတစ်ပါးပါးက ဦးစီးဦးဆောင်ပြုပြီး ၊
တပည့်ဒကာ ဒကာမတွေနဲ့ တခြားကျောင်းတိုက်
တစ်ခုခုမှာ ကထိန်သွားခင်းတာကတော့ ရပါတယ်။
ဒါပေမဲ့ ကထိန်ခင်းမယ့်ကျောင်းတိုက်က ရဟန်းတော်တွေ
ကိုယ်တိုင်ကတော့ ကိုယ့်ကျောင်းကထိန်အတွက်
ဘယ်သူ့ကိုမှ ကထိန်သင်္ကန်းလှူဖို့ မတိုက်တွန်းကောင်းပါဘူး။
“ဒီနှစ် ကထိန် ဘယ်ရက်လဲ”၊“ဒီနှစ်လည်း ဘုံကထိန်ပဲလား”
“ဒီနှစ် ဉတ်သင်္ကန်း လှူဖို့ ပြောထားတဲ့သူမရှိသေးဘူး”
“ကထိန်ရာသီတော့ ရောက်လာပြန်ပြီနော် . . .”
စသည် စသည်အားဖြင့် …ဘယ်လို အရိပ်နိမိတ်မျိုး
ပြပြီးတော့ပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ဘယ်လိုပရိယာယ်စကားမျိုး
ပြောပြီးတော့ပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ကထိန်ခံ ရဟန်းတော်တွေ
ကိုယ်တိုင် ကထိန် သင်္ကန်း အလှူမခံကောင်းပါဘူး။
ကထိန်ခင်းမယ့် ဒကာဒကာမတွေဘက်က
ကထိန်နဲ့ပတ်သက်လို့ ဘာစကားမှမစ,ရသေးဘဲနဲ့
ကျောင်းတိုက်ရဟန်းတော်ထဲက တစ်ပါးပါးက
ကထိန်အကြောင်းမစမိအောင် အထူးသတိပြုရပါမယ်။
ဒကာဒကာမတွေက ဘာမှမလျှောက်ရသေးဘဲနဲ့
“ဒီနှစ်ကထိန်ဘယ်ရက်လဲ” လို့ ကိုယ့်ဘက်ကစမမေးသင့်သလို၊
“ဒီနှစ်တော့ ဒီရက်မှာကထိန်ခင်းရင် အဆင်ပြေမယ်”ထင်တယ်လို့
ကိုယ်က စပြီး ကထိန်ရက် သတ်မှတ်ပေးမျိုးလည်း လုံးဝ
မပြုလုပ်သင့်ပါဘူး။

ကထိန်သင်္ကန်းဟာ “ အတိဥက္ကဋ္ဌ = အလွန်
မြင့်မြတ်တဲ့သင်္ကန်း” ဖြစ်ရမယ်တဲ့…။
“အလွန်မြင့်မြတ်တဲ့ သင်္ကန်း”ဆိုတာ တောင်းရမ်းမှု၊
တိုက်တွန်းမှုမပါဘဲ အလိုအလျောက်ရတဲ့သင်္ကန်းကို ပြောတာပါ။
တောင်းရမ်းခြင်း၊ တိုက်တွန်းခြင်းဆိုတဲ့ အပြစ်လုံးဝကင်းပြီး၊
အလွန့်အလွန် သန့်ရှင်းစင်ကြယ်တဲ့ သင်္ကန်းကို
“မိုးကျသင်္ကန်း”လို့ ခေါ်ပါတယ်။
ကိုယ့်ကျောင်းကို ဘယ်နေ့၊ဘယ်ရက်မှာ
ဘယ်သူ ကထိန်လာခင်းမယ်ဆိုတာ လုံးဝကြိုမသိဘဲ
ကြိုတင် အသိပေးမထားဘဲ ၊လာလှူတဲ့သင်္ကန်း၊
မမျှော်လင့်ဘဲ ရုတ်တရက် ရောက်လာတဲ့
သင်္ကန်းဟာ “မိုးကျသင်္ကန်း” အစစ်ဆုံးပါပဲ။
“မတောင်းဘဲရမှ အတိဥက္ကဋ္ဌ (အလွန်မြင့်မြတ်တယ်)”
ဆိုတာကိုကြည့်ပြီး … ဘယ်ပစ္စည်း လာဘ်လာဘမဆို ၊
ဘယ်ရာထူးဋ္ဌာနန္တရမဆို ကိုယ်ကမတောင်းရဘဲ
အလိုအလျောက်ရမှ ပိုတန်ဖိုးရှိတယ်။
ပိုသန့်ရှင်းစင်ကြယ်တယ်လို့ ကောက်ချက်ချနိုင်ပါတယ်။
“မရှာဘဲတွေ့မှအချစ်၊ မရှာဘဲရမှ ဘုန်းကံ”ဆိုတဲ့ သဘောပါပဲ။

(၂) ကထိန်သင်္ကန်းဟာ “မသိုးသင်္ကန်း”ဖြစ်ရပါမယ်။
သန့်ရှင်းလတ်ဆတ်တဲ့ ထမင်းကောင်း၊ ဟင်းကောင်း
(မသိုးထမင်း၊ မသိုးဟင်း) ဆိုတာ ချက်ပြီး တစ်ရက်မှ
မကူးသေးတဲ့၊ ဒီနေ့မှ ချက်ထားတဲ့ ထမင်းဟင်းဖြစ်ရသလို
ကထိန်သင်္ကန်းဟာလည်း လှူပြီး တစ်ရက်မှ မကူးသေးတဲ့၊
ဒီနေ့ လှူထားတဲ့ သင်္ကန်းဖြစ်ရပါမယ်။
ချက်ပြီး တစ်ရက်ကျော်သွားတဲ့ ထမင်းဟင်း၊
နေ့ကူးသွားတဲ့ ထမင်းဟင်းကို တကယ်သိုးသိုး
မသိုးသိုး ထမင်းသိုး၊ ဟင်းသိုးလို့ပဲ ခေါ်ပါတယ်။
အအေးခန်းထဲ၊ ရေခဲ သေတ္တာထဲ ထည့်ထားလို့
ချက်ချင်း သိုးမသွားသေးလည်း နာမည်ကတော့
“ထမင်းသိုး၊ ဟင်းသိုး” ပါပဲ။
လှူပြီး တစ်ရက်ကျော်သွားတဲ့ သင်္ကန်း၊ နေ့ကူးသွားတဲ့
သင်္ကန်းကို “သင်္ကန်းသိုး”လို့ ခေါ်ပါတယ်။
အဲဒီလို သင်္ကန်းသိုးနဲ့ လုံးဝ ကထိန်ခင်းလို့ မရပါဘူး။
ကထိန်ခင်းလည်း ကထိန် အထမမြောက်ပါဘူး။
(တစ်ရက်မက ကျော်သွားရင်တော့ အထူး
ပြောစရာတောင် မလိုတော့ပါဘူး။)
လှူပြီးတစ်ရက်မှ မကျော်သေးတဲ့ သင်္ကန်း၊
နေ့မကူးသေးတဲ့ သင်္ကန်း၊ ဒီနေ့မှ လာလှူတဲ့သင်္ကန်းကို
“မသိုးသင်္ကန်း”လို့ ခေါ်ပါတယ်။
မသိုးသင်္ကန်းနဲ့ခင်းမှ ကထိန်အထမြောက်ပါတယ်။

ရဟန်းတော်တွေဟာ ကထိန်သင်္ကန်း ဒီနေ့ရရင် ဒီနေ့ပဲ
ကထိန်ခင်းရပါတယ်။ အလုပ်မအားလို့၊ အဆင်မပြေသေးလို့
ဆိုပြီး နောက်နေ့မှ ကထိန်ခင်းလို့ မရပါဘူး။
ကထိန်သင်္ကန်း အလှူခံပြီးတဲ့နေ့ရဲ့ နောက်တစ်နေ့
အရုဏ်မတက်ခင်မှာပဲ ကထိန်ခင်းခြင်းကိစ္စ
ပြီးစီးအောင် ဆောင်ရွက်ရပါတယ်။
ကထိန်သင်္ကန်း အလှူခံပြီးတာနဲ့ ချက်ချင်း
ကထိန်ခင်းရမယ်လို့ ဆိုလိုတာ မဟုတ်ပါဘူး။
နောက်တစ်နေ့ အရုဏ်မတက်မချင်း
ဘယ်အချိန်မှာမဆို ကထိန်ခင်းလို့ရပါတယ်။

■“ကထိန်သင်္ကန်းဟာ နေ့မကူးတဲ့ မသိုးသင်္ကန်းဖြစ်ရမယ်”
ဆိုတာကိုကြည့်ပြီး တချို့က ကထိန်ရက်မတိုင်ခင်
ကထိန်သင်္ကန်းကို ကျောင်းမှာ သွားမထားကောင်းဘူးလို့
ယူဆနေကြပါတယ်။ လမ်းခရီး ကြုံနေရင်တောင်မှ
ကထိန်သင်္ကန်းကိုင်လျက်တန်းလန်းကြီးနဲ့
ကျောင်းတိုက်ထဲကနေ ဖြတ်မသွားကောင်းဘူးလို့တောင်
ထင်နေကြပါတယ်။ မဟုတ်ပါဘူး။
■ကထိန် သင်္ကန်းကိုရော၊ ကထိန်ရံ သင်္ကန်းတွေကိုရော ၊
ကထိန်ရက်မတိုင်ခင် ကျောင်းမှာ သွားထားလို့ရပါတယ်။
■ဒါပေမယ့် ကထိန်သင်္ကန်းအဖြစ် နဲ့တော့
အပြီးလှူမပစ်ခဲ့ရပါဘူး။ ခေတ္တခဏ အပ်ရုံပဲ
အပ်နှံထားခဲ့ရမှာပါ။ ကျောင်းမှာ သွားထားရုံပဲ
ထားပြီး မလှူသေးရင် သင်္ကန်းတွေကို သံဃာက
မပိုင်သေးပါဘူး။အလှူရှင်တွေကပဲ ပိုင်ပါတယ်။
■ကထိန်သင်္ကန်းအဖြစ်နဲ့ အပြီးအပိုင် နှုတ်မြွက်ပြီး
လှူပစ်ခဲ့ရင် တကယ်ကထိန်ခင်းမယ့်ရက်အထိ
စောင့်နေလို့မရတော့ပါဘူး။ အဲဒီနေ့မှာပဲ ချက်ချင်း
ကထိန်ခင်းလိုက်ရပါမယ်။ နေ့ကူးသွားရင် “သင်္ကန်သိုး”
ဖြစ်သွားတဲ့အတွက် ကထိန်ခင်းလို့ မရတော့ပါဘူး။
အဲဒီကျောင်းတိုက် အဲဒီနှစ် အတွက် ပြီးပါပြီ။
ကထိန်ခင်းလို့ လုံးဝမရတော့ပါဘူး။
တနှစ်မှာတစ်လ၊ တစ်လမှာ တစ်ရက်၊ တစ်ရက်မှာ တစ်ကြိမ်ပဲ
ကထိန်သင်္ကန်း လှူခွင့်ရှိတာဆိုတော့ နောက်ထပ်လည်း
ကထိန်သင်္ကန်း အလှူခံလို့မရတော့ပါဘူး။
တချို့က ကထိန်ရက်မှာ မအားလို့၊ မလာနိုင်လို့ဆိုပြီး
ကထိန်မတိုင်ခင် ရက်ခပ်စောစောကတည်းက
ကထိန်သင်္ကန်းကို ကြိုလှူထားချင်ကြပါတယ်။
အဲဒီလို ကြိုလှူထားလို့ မရပါဘူး။
သက်ဆိုင်ရာ ကျောင်းတိုက် သံဃာကလည်း
ကြိုအလှူခံထားလို့ လုံးဝမရပါဘူး။
ကြိုလှူထားတဲ့ သင်္ကန်းနဲ့ ကထိန်ခင်းရင် အဲဒီကထိန်ဟာ
“ကထိန်အတု၊ ကထိန်အင်” ပဲ ဖြစ်ပါလိမ့်မယ်။

တချို့က အရုဏ်မတက်ခင် (ကျီးမနိုးခင်) ကထိန်သင်္ကန်း
လှူတဲ့ “ကျီးမနိုးကထိန်”က ပိုမြတ်တယ်လို့
ယူဆပြီး ၊အရုဏ်မတက်ခင် (ကျီးမနိုးခင်)
ကထိန်သင်္ကန်း လှူဒါန်းတတ်ကြပါတယ်။
အရုဏ်မတက်ခင် ကထိန်သင်္ကန်းလှူလိုက်ရင်
အရုဏ်မတက်ခင်ဘဲ ကထိန်ခင်းရပါတယ်။
အရုဏ်တက်ပြီးသွားမှ ကထိန်ခင်းရင် သင်္ကန်းသိုးသွားလို့
ကထိန်အထမမြောက်ပါဘူး။ အရုဏ်တက်တာနဲ့ တစ်ပြိုင်နက်
နောက်တစ်ရက် ကူးသွားပါပြီ၊ အရုဏ်အမီ ကထိန်ခင်းဖို့
အချိန်မလုံလောက်တဲ့အတွက် အဲဒီလို လှူတာမျိုး လုံးဝ
ရှောင်ကြဉ်သင့်ပါတယ်။

(၃) ကထိန်သင်္ကန်းဟာ “သံဃိကသင်္ကန်း” ဖြစ်ရပါမယ်။
ရဟန်းတစ်ပါးပါးကို လှူဒါန်းထားလို့ အဲဒီရဟန်းတစ်ပါးတည်းကပဲ
ပိုင်ဆိုင်တဲ့ ပုဂ္ဂလိကသင်္ကန်းနဲ့ ကထိန်ခင်းလို့ မရပါဘူး။
သံဃာအားလုံးကို လှူဒါန်းထားလို့ သံဃာအားလုံး
ပိုင်ဆိုင်တဲ့ သံဃိကသင်္ကန်းနဲ့ပဲ ကထိန်ခင်းလို့ရပါတယ်။
သံဃာအများပိုင်ဆိုင်တဲ့ “သံဃိကသင်္ကန်း” နဲ့ပဲ
ကထိန်ခင်းခွင့်ရှိပါတယ်။မိမိကြည်ညိုတဲ့ ဘုန်းကြီးတစ်ပါးပါး၊
ဆရာတော် တစ်ပါးပါးကို ဒီဆရာတော်ကြီး ငါကြည်ညိုလို့
ကထိန်သင်္ကန်း လှူလိုက်ဦးမယ် ဆိုပြီးတော့
“ဆရာတော်ကို တပည့်တော် ကထိန်သင်္ကန်း လှူပါတယ်ဘုရား”၊
“ဘုန်းကြီးကို ကထိန်သင်္ကန်းလှူပါတယ် ဘုရား”လို့
မိမိကြည်ညိုတဲ့ ရဟန်းတော် တစ်ပါးပါးကို ပုဂ္ဂလိကအနေနဲ့
ကထိန်သင်္ကန်း လှူဒါန်းခွင့် မရှိပါဘူး။

တချို့က ကထိန်ရာသီမှာ လှူတဲ့ သင်္ကန်းမှန်သမျှ
ကထိန်သင်္ကန်းပဲ ထင်ပြီး “အရှင်ဘုရားအတွက်
ကထိန်သင်္ကန်းပါဘုရား”ဆိုပြီး လာလာလှူလေ့ရှိပါတယ်။
အဲဒီလို လှူလို့ လုံးဝမရပါဘူး။ ရဟန်းတစ်ပါးချင်းကို
“ကထိန်သင်္ကန်း”ဆိုပြီး လုံးဝလှူလို့မရပါဘူး။
အဲဒီလို ရဟန်းတစ်ပါးပါးကို လှူတဲ့ သင်္ကန်းကိုလည်း
ကထိန်ရာသီမှာ လှူပေမယ့် “ကထိန်သင်္ကန်း” လို့
မခေါ်ပါဘူး။ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ပါးပါးကို လှူဒါန်းလိုက်တဲ့
အဲဒီ သင်္ကန်းနဲ့လည်း ကထိန်ခင်းလို့ မရပါဘူး။
ခင်းလည်းပဲ ကထိန်မအောင်မြင်ပါဘူး။
သံဃာကို လှူဒါန်းတဲ့ သင်္ကန်းနဲ့သာလျှင် ကထိန်
ခင်းခွင့်ရှိပါတယ်။ကထိန် အောင်မြင်ထမြောက်နိုင်ပါတယ်။

“လှူဒါန်းနည်းက နှစ်မျိုး”
~~~~~~~~~~~~~~~
ကထိန်သင်္ကန်း “လှူဒါန်းနည်းက နှစ်မျိုး”ရှိပါတယ်။
(၁)။ကထိန်ခင်းမယ့်ကျောင်းမှာ သွားလှူတဲ့နည်း နဲ့
(၂)။ကိုယ့်အိမ်၊ ကိုယ်ဋ္ဌာန၊ တစ်နေရာရာမှာ
ပင့်လှူတဲ့နည်းတို့ပါပဲ။
ကထိန်ခင်းမယ့်ကျောင်းမှာသွားလှူရင်တော့
“ဤကထိန်သင်္ကန်းကို သံဃာအား လှူပါ၏။”လို့
ဆိုပြီး လှူလိုက်ရုံနဲ့ လုံလောက်ပါတယ်။
သံဃာအား လှူတယ်ဆိုပေမယ့် ကထိန်ခင်းမယ့်
ကျောင်းမှာရှိတဲ့ သံဃာနဲ့ပဲ သက်ဆိုင်ပါတယ်။

●ကိုယ့်နေရာ၊ ကိုယ့်ဋ္ဌာနကို ပင့်ပြီးလှူမယ်ဆိုရင်တော့
“ဘယ်ကျောင်းတိုက်မှာ ကထိန်ခင်းဖို့အတွက်
သံဃာအားလှူပါ၏” လို့ ကထိန်ခင်းမယ့်
“ကျောင်းတိုက်နာမည်”ကို တရားဝင် ထည့်ဆိုပြီး
လှူရပါတယ်။ ဒါမှ ကိုယ်ရည်စူးတဲ့ ကျောင်းတိုက်
သံဃာက ကထိန်ခင်းခွင့် ရမှာပါ။
ကျောင်းတိုက်နာမည်ထည့်မဆိုဘဲ ၊ “သံဃာအားလှူပါ၏”
လို့ ရိုးရိုးလေးဆိုပြီး လှူလိုက်ရင် အခမ်းအနားကို ကြွလာတဲ့
“ဆယ့်နှစ်တောင်ပတ်လည်အတွင်း”က ပင့်သံဃာအားလုံးနဲ့
သက်ဆိုင်သွားတဲ့အတွက် ရည်စူးရာကျောင်းတိုက်မှာ
ကထိန်ခင်းခွင့် မရှိတော့ပါဘူး။
●ရဟန်းတစ်ပါးတည်းကို ပင့်ပြီး “သံဃာအားလှူပါ၏”လို့
ဆိုလှူလိုက်ရင်လည်း အဲဒီရဟန်းက အဲဒီသင်္ကန်းကိုယူပြီး
တခြားကျောင်းတိုက်တစ်ခုကို ၀င်လိုက်မိတာနဲ့
တစ်ပြိုင်နက်တည်း ၀င်မိတဲ့ ကျောင်းတိုက်သံဃာက
အဲဒီသင်္ကန်းကို ပိုင်ဆိုင်သွားပြန်လို့ ရည်စူးရာ
ကျောင်းတိုက်မှာ ကထိန်ခင်းမရတော့ပါဘူး။
ဒါကြောင့် ကိုယ့်နေရာ၊ ကိုယ်ဠာန ပင့်လှူသူတိုင်း
ကထိန်ခင်းလိုတဲ့ “ကျောင်းတိုက်နာမည်”ကို တရားဝင်
ထည့်ဆိုပြီးမှ လှူသင့်ပါတယ်။

●ကထိန်ခင်းမယ့်ကျောင်းတိုက်မှာ သွားလှူတဲ့အခါ
“သံဃာအား”လို့ ထည့်မဆိုပဲ “ဤကထိန်သင်္ကန်းကို လှူပါ၏”
လို့ ရိုးရိုးပဲ ဆိုလိုက်ရင်လည်း အဲဒီကထိန်သင်္ကန်းဟာ
ကျောင်းတိုက်မှာရှိတဲ့ သံဃာအားလုံး ပိုင်ဆိုင်တဲ့သင်္ကန်း
(သံဃိကသင်္ကန်း) ဖြစ်သွားပါတယ်။ “သံဃာအား”လို့
ထည့်ဆိုလိုက်တော့လည်း ပိုပြည့်စုံသွားတာပေါ့။
ရဟန်းတစ်ပါးတည်း ၀ါဆိုတဲ့ကျောင်းတိုက်မှာ
“သံဃာအား လှူပါ၏”လို့ ရွတ်ဆိုလျှောက်ထားပြီး
လှူတဲ့ကထိန်သင်္ကန်းဟာ “သံဃာအား”လို့ပါတဲ့အတွက်
အရပ်လေးမျက်နှာမှာ ရှိရှိသမျှ သံဃာအားလုံးနဲ့ သက်ဆိုင်ပေမယ့်
ကျောင်းတိုက်မှာ ၀ါဆိုတဲ့ ရဟန်းတစ်ပါးကပဲ ပိုင်ဆိုင်ပါတယ်။
တစ်ပါးထက်ပိုများတဲ့ ရဟန်းတော်တွေ ၀ါဆိုတဲ့
ကျောင်းတိုက်တွေမှာလည်း နည်းတူပါပဲ။
“သံဃာအား လှူပါ၏”ဆိုတဲ့ သင်္ကန်းမှန်သမျှ
အရပ်လေးမျက်နှာ သံဃာ(စာတုဒ္ဒိသံဃာ)နဲ့
သက်ဆိုင်ရုံပဲ သက်ဆိုင်ပါတယ်။
ပိုင်တဲ့အခါမှာတော့ ကျောင်းတိုက်သံဃာ
(အာရာမသံဃာ)ကပဲ ပိုင်ပါတယ်။
ကျောင်းတိုက်ပြင်ပက သံဃာဟာ ဆိုင်သာဆိုင် ၊
မပိုင်တဲ့သံဃာပါ။

ကိုယ်လှူတဲ့သင်္ကန်းကို သံဃာတော်တွေ
ဘယ်လိုပဲဆိုင်ဆိုင်၊ဘယ်လိုပဲပိုင်ပိုင်
ကိုယ်ကတော့ သံဃာအားလုံးကို ရည်မှန်းပြီး
လှူဒါန်းရမှာပါပဲ။“အရပ်လေးမျက်နှာမှာ ရှိရှိသမျှ
သံဃာအားလုံး ၊သာသနာတော်မှာ ရှိခဲ့ပြီး၊ ရှိနေဆဲ၊
ရှိလတ္တံ့ သံဃာအားလုံးကို လှူဒါန်းပါတယ်”လို့ အာရုံပြုပြီး
“သံဃဿ ဒေမ = သံဃာအား လှူပါ၏”လို့
ရွတ်ဆိုလှူဒါန်းလိုက်ရင် ကိုယ်လှူလိုက်တဲ့သင်္ကန်းဟာ
“တစ်သာသနာလုံး၊ တစ်လောကလုံးမှာရှိတဲ့ ပုထုဇဉ်သံဃာ၊
အရိယာသံဃာ သံဃာအားလုံးနဲ့ သက်ဆိုင်တဲ့
သံဃိကသင်္ကန်း” ဖြစ်သွားပါတယ်။

အများပိုင်သံဃိကသင်္ကန်းနဲ့ပဲ ကထိန်ခင်းလို့ရပါတယ်။
တစ်ပါးပိုင် ပုဂ္ဂလိကသင်္ကန်းနဲ့ ကထိန်ခင်းလို့ မရပါဘူး။
ဒါပေမယ့် တကယ် ကထိန်ခင်းတဲ့ အချိန်မှာတော့
“အများပိုင် သံဃိကသင်္ကန်း”ကို “တစ်ပါးပိုင် ပုဂ္ဂလိက
သင်္ကန်း” ဖြစ်အောင်ပြန်လုပ်လိုက်ရပါတယ်။
သံဃာက ကထိန်ခင်းလို့ မရပါဘူး။
ပုဂ္ဂိုလ်ကပဲ ကထိန်ခင်းလို့ ရပါတယ်။
သံဃာက ကထိန်သင်္ကန်းပေးရုံပဲ ပေးနိုင်ပါတယ်။
သိမ်ထဲမှာ သံဃာတော်တွေစုဝေးပြီး ကထိန်ခင်းထိုက်တဲ့
ရဟန်းတစ်ပါးကို ဉတ်ကမ္မဝါနဲ့ ကထိန်သင်္ကန်းပေးလိုက်ရပါတယ်။
ကထိန်သင်္ကန်းကို ပုဂ္ဂလိကအဖြစ် ပိုင်ဆိုင်သွားတဲ့
အဲဒီ ရဟန်းကမှ ကထိန်ခင်းရတာပါ။

ကထိန်သင်္ကန်းကို သိမ်ထဲမှာပဲ ပေးရပေမယ့် ကထိန်ကိုတော့
သိမ်ထဲမှာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ သိမ်အပြင်မှာပဲဖြစ်ဖြစ် ခင်းလို့ရပါတယ်။
ရဟန်းတစ်ပါးခင်းတဲ့ ကထိန်ကို သံဃာက
၀မ်းမြောက်ဝမ်းသာ အနုမောဒနာ ပြုလိုက်ရင် သံဃာကလည်း
ကထိန်ခင်းပြီးသား ဖြစ်သွားတာပါပဲ။
ကထိန်ခင်းခြင်းဆိုတဲ့ ၀ိနည်းကံဟာ သံဃာ့ကံမဟုတ်၊
ပုဂ္ဂလကံဆိုပေမယ့် သံဃာကပဲ ကထိန်သင်္ကန်းပေးရ၊
ကထိန်ခင်းပြီးရင်လည်း သံဃာအားလုံးက အနုမောဒနာပြုတဲ့
သံဃာမှာလည်း ကထိန်အာနိသင်ရတဲ့အတွက်
သံဃာ့ကိစ္စ၊ သံဃာ့အလုပ်လို့ ဆိုနိုင်ပါတယ်။

“သံဃိကသင်္ကန်း”ကို “ပုဂ္ဂလိကသင်္ကန်း”အဖြစ်
ကထိန်ခင်းမယ့် ရဟန်းကိုပေးတာက
သံဃာတော်တွေရဲ့ အပိုင်းဖြစ်ပါတယ်။
ကထိန်အလှူရှင်တွေရဲ့အပိုင်းကတော့
“သံဃိက သင်္ကန်း”အဖြစ်ပဲ လှူဒါန်းရမှာပါ။
ကထိန်ခင်းတဲ့အချိန် ပုဂ္ဂလိကသင်္ကန်း လုပ်မယ့်
အတူတူဆိုပြီး နဂိုကတည်းက ပုဂ္ဂလိကသင်္ကန်းအဖြစ်
မလှူဒါန်းရပါဘူး။ လှူဒါန်းခဲ့ရင် ပုဂ္ဂလိကသင်္ကန်းကို
သံဃာက ကထိန်ခင်းမယ့်ရဟန်းကို ပေးလို့
မရတော့တဲ့အတွက် ကထိန်ခင်းလို့ မရတော့ပါဘူး။
သံဃိကသင်္ကန်းကိုပဲ သံဃာက ကထိန်ခင်းမယ့်
ရဟန်းကို ပေးလို့ရပါတယ်။
►ဒါကြောင့် ကထိန်အလှူရှင်တွေအနေနဲ့ မိမိတို့
ကြည်ညိုတဲ့ ဆရာတော်တစ်ပါးပါး၊ ရဟန်းတစ်ပါးပါးကို
ကထိန် သင်္ကန်း ရစေချင်တဲ့စိတ်လုံးဝမထားဘဲ ၊
“ဒီကထိန်သင်္ကန်းဟာ သံဃာ အားလုံးအတွက်”လို့ပဲ
ရည်မှန်းပြီး သံဃာပိုင် သံဃိကစစ်စစ်ဖြစ်အောင်
လှူဒါန်းကြရပါမယ်။

►အနှစ်ချုပ်ပြီး ပြန်ပြောရရင် … ကထိန်တစ်ခု
အထမြောက်ဖို့အတွက် (သို့မဟုတ်) ကထိန်
စစ်စစ်ဖြစ်ဖို့အတွက် ကထိန်သင်္ကန်းဟာ …
■(၁) “မိုးကျသင်္ကန်း” ဖြစ်ရပါမယ်။ ရဟန်းတော်တွေ
ကိုယ်တိုင် ဘယ်သူ့ဆီကမှ အလှူခံမထားတဲ့ သင်္ကန်း၊
ရဟန်းတော်တွေဘက်က ဘာအရိပ်နိမိတ်မှ မပြရ၊
ဘာပရိယာယ်စကားမှ မပြောရဘဲနဲ့ အလှူရှင်တွေဘက်က
အလိုအလျောက် လာလှူထားတဲ့သင်္ကန်းနဲ့ ကထိန်ခင်းမှ
ကထိန်စစ်စစ်ဖြစ်ပါတယ်။ ရဟန်းတော်တွေဘက်က စ, ပြောလို့
လှူတဲ့သင်္ကန်းနဲ့ ကထိန်ခင်းရင် ကထိန်စစ်စစ် မဖြစ်ပါဘူး။
■(၂) “မသိုးသင်္ကန်း” ဖြစ်ရပါမယ်။ ဒီနေ့လှူတဲ့ သင်္ကန်းနဲ့ ဒီနေ့
ကထိန်ခင်းမှ ကထိန်စစ်ဖြစ်ပါတယ်။ မနေ့ကလှူတဲ့သင်္ကန်းနဲ့
ဒီနေ့ ကထိန်ခင်းရင် ဒီနေ့လှူတဲ့ သင်္ကန်းနဲ့ မနက်ဖြန်မှ
ကထိန်ခင်းရင် ကထိန်စစ်စစ် မဖြစ်ပါဘူး။
■(၃) “သံဃိကသင်္ကန်း” ဖြစ်ရပါမယ်။ သံဃာအားလုံးကို
ရည်မှန်းပြီး သံဃာပိုင်အဖြစ်နဲ့ လှူဒါန်းတဲ့ သံဃိကသင်္ကန်းနဲ့
ကထိန်ခင်းမှ ကထိန်စစ်စစ်ဖြစ်ပါတယ်။ ကိုယ်ကြည်ညိုတဲ့
ဆရာတော်ကို ရည်မှန်းပြီး ကိုယ်ကြည်ညိုတဲ့ဆရာတော်ပဲ
ရစေချင်တဲ့စိတ်နဲ့ လှူတဲ့သင်္ကန်းနဲ့ ကထိန်ခင်းရင်
ကထိန်စစ်စစ် မဖြစ်ပါဘူး။
■နောက်တစ်ချက် ဖြည့်စွက်ရမယ်ဆိုရင်တော့
ကထိန်သင်္ကန်းဟာ “ကိုယ်ပိုင်သင်္ကန်း” ဖြစ်ရပါမယ်။
ခေတ္တခဏ ငှားယူလာတဲ့ သင်္ကန်း (“အငှား”သင်္ကန်း)နဲ့
ကထိန်ခင်းရင် ကထိန်စစ်စစ် မဖြစ်ပါဘူး။
အမှန်တကယ် ပိုင်ဆိုင်တဲ့ သင်္ကန်း(ကိုယ်ပိုင်သင်္ကန်း)နဲ့
ကထိန်သင်္ကန်း လှူတဲ့အခါမျိုးမှာ ကထိန်ခင်းတဲ့အခိုက်ကလေး
ခေတ္တခဏငှားတဲ့ သဘောမျိုးမဖြစ်အောင် အထူးသတိပြုရပါမယ်။
ကထိန်ခင်းခွင့်ရှိတဲ့ ကာလကတော့ “သီတင်းကျွတ်
လပြည့်ကျော်(၁)ရက်ကနေ တန်ဆောင်မုန်းလပြည့်နေ့
အထိ တစ်လ(၂၉-ရက်)” ဖြစ်ပါတယ်။
ဒီတစ်လအတွင်းမှာပဲ ကထိန်သင်္ကန်းလှူခွင့်ရှိပါတယ်။
ဒီတစ်လအတွင်းမှာ ခင်းမှလည်း “ကထိန်စစ်စစ်” ဖြစ်ပါတယ်။

ကထိန်ခင်းဖို့အတွက် သံဃာက သိမ်ထဲမှာ
သင်္ကန်းပေးတဲ့ကံပြုရတဲ့အတွက် ကထိန်ကံအောင်မြင်ဖို့
အနည်းဆုံး သံဃာ(၅)ပါး ရှိရပါတယ်။ကထိန်သင်္ကန်းပေးတဲ့
ကံပြုတဲ့ သံဃာက (၄)ပါး၊ ကထိန်သင်္ကန်းခံယူသူက (၁)ပါး၊
စုစုပေါင်း(၅)ပါး အနည်းဆုံးရှိမှ ကထိန်ကံ အောင်မြင်ပါတယ်။
သင်္ကန်းပေးဖို့အတွက်သာ သံဃာလိုတာပါ။
သင်္ကန်းပေးပြီးလို့ ကထိန်ခင်းတဲ့အခါမှာတော့ သံဃာ မလိုပါဘူး။
တစ်ပါးတည်းဝါဆိုတဲ့ကျောင်းမှာ တစ်ပါးတည်း
ကထိန်ခင်းလည်း ရပါတယ်။ အနုမောဒနာပြုရမယ့်
ရဟန်းတစ်ပါး ခေါ်ထားပြီး၊ နှစ်ပါးကထိန်ခင်းလည်း ရပါတယ်။
သင်္ကန်းပေးတဲ့ သံဃာတွေစုံနေတုန်းမို့ သံဃာနဲ့
ကထိန်ခင်းလိုက်လည်း ရတာပါပဲ။
ရဟန်းတစ်ပါးခင်းတဲ့ကထိန်ကို ၀ါဆိုတူ
ကျောင်းတိုက်အတွင်းက ရဟန်းတော်တွေပဲ
အနုမောဒနာ ပြုစရာလိုပါတယ်။
ကိုရင်သာမဏေတွေကတော့ အနုမောဒနာ ပြုစရာမလိုပါဘူး။
ဒါပေမယ့် တစ်ကျောင်းတိုက်တည်း အတူ ၀ါဆိုကြတဲ့
သီတင်းသုံးဖေါ် ဘဝတူအချင်းချင်းဖြစ်တဲ့အတွက်
ကထိန်အာနိသင်သင်္ကန်း (ကထိန်ရံသင်္ကန်း)တွေကို
ကိုရင်တွေကိုလည်း အညီအမျှ ခွဲဝေပေးရပါမယ်။
ကိုရင်တွေလည်း အာနိသင်သင်္ကန်း(ကထိန်ရံသင်္ကန်း)
ရပိုင်ခွင့်ရှိပါတယ်။

တချို့က ကျောင်းဥပစာပရိ၀ုဏ်အရံအတားတူတဲ့
ကျောင်းတိုက်တစ်တိုက်တည်းမှာ နှစ်ကျောင်း၊ သုံးကျောင်း
စသည်ခွဲပြီး သီခြားစီ ၀ါဆိုတတ်ကြပါတယ်။
ကျောင်းတိုက်ကြီးတစ်ခုတည်းမှာ ဘယ်နှကျောင်းပဲ
ခွဲဝါဆိုဆို ကထိန်ခင်းရင်တော့ တစ်ကျောင်းတိုက်လုံးပေါင်းပြီး၊
ကထိန်တစ်ခုတည်းပဲ ခင်းရပါမယ်။ ဒါမှ ကထိန်စစ်စစ်ဖြစ်ပါတယ်။
ကထိန်ခင်းပြီးတဲ့ ကျောင်းတိုက်မှာ နောက်ထပ် လာလှူတဲ့
သံဃိကသင်္ကန်းတွေကို ကထိန်အာနိသင် မရတဲ့
တခြားရဟန်းတော်လည်း ဝေစု ရစေချင်တယ်ဆိုရင်
ခင်းပြီးသားကထိန်ကို နုတ်လိုက်ရပါတယ်။
“ကထိန်နုတ်တယ်”ဆိုတာ ကထိန်ခင်းခြင်းအမှု၊
ကထိန်ကံကို ရုပ်သိမ်းလိုက်တာပါပဲ။
ကထိန်နုတ်ပြီးမှ နောက်ထပ်ကထိန်တစ်ခု ထပ်ခင်းလို့ မရတော့ပါဘူး။
ထပ်ခင်းရင်လည်း ကထိန်စစ်စစ် မဖြစ်တော့ပါဘူး။
ကထိန်နုတ်လိုက်တဲ့အတွက် ကထိန်အာနိသင်တွေလည်း
ပျက်ပြယ်သွားပါတယ်။ ကထိန်အာနိသင်ရပြီးသား
ရဟန်းတော်တွေလည်း ကထိန်အာနိသင် လုံးဝမရတော့ပါဘူး။
သံဃိကလာဘ်လာဘဖြစ်တဲ့ သင်္ကန်းတွေကို သံဃာအားလုံး
ရစေချင်တဲ့ ရည်ရွယ်ချက်နဲ့ ကထိန်နုတ်တာပါ။
ကထိန်သာ မနုတ်ရင် သံဃိကသင်္ကန်းတွေကို
၀ါကျိုးဝါပြတ်သူ၊ ဒုတိယဝါဆိုသူ၊ တခြားကျောင်းတိုက်ကနေ
နောက်ထပ်ရောက်လာသူတွေ မရနိုင်ပါဘူး။ ရခွင့် မရှိပါဘူး။
ကထိန်နုတ်လိုက်တဲ့အတွက် သံဃာအားလုံး ရခွင့်ရှိသွားပါတယ်။
-【စာရိုက်ပူဇော်သူ – Admin Team of
Young Buddhist’s Association】
-【ဆရာတော်အရှင်ဆန္ဒာဓိက(ရွှေပါရမီတောရ)၏
“ဂုဏ်ရှိန်ပေါင်းစုတဲ့ ဘုံကထိန်ကောင်းမှု”
နှာ ၅၅- ၈၀မှ- ကောက်နှုတ် ပူဇော်မျှဝေပါသည်။】
Posted by
youngbuddhistassociation