လိင္၀န္ေဆာင္မႈ ခရီးသြားလုပ္ငန္းတဲ့လား ...

 သိ၍ ေရးသည္ပဲလား၊ မသိဘဲ ရမ္းေရးသည္ လားေတာ့မသိ။ ဂ်ာနယ္တေစာင္က လုပ္ခ်လိုက္ သည္မွာ လိင္၀န္ေဆာင္မႈ ခရီးသြားလုပ္ငန္းတဲ့။ ဧည့္လမ္းညႊန္မေလးမ်ားက နိုင္ငံျခားသားမ်ားကို လိင္၀န္ေဆာင္မႈေပးေနသလိုလို ေရးထားသည္။ သူတို႔ေထာက္ျပေသာအကိုးအကားမွာ တရုတ္တန္း ၁၉ လမ္း ဘီယာဆိုင္တဆိုင္၌ ဧည့္လမ္းညႊန္ (ျဖစ္ပံုရေသာ) ေကာင္မေလးတေယာက္သည္၊ လူငယ္ နိုင္ငံျခားသားတေယာက္နွင့္ အမ်ားျမင္ကြင္းတြင္ ကယုကယင္ ယုယၾကင္နာေနၾကသည္မွာ ညားခါစ လင္မယားသဖြယ္ ရိွပါေပသည္တဲ့။ အမ်ဳိးဂုဏ္ကို မေစာင့္၊ အရွက္အေၾကာက္မရိွ ျပဳမူေနသျဖင့္ လိင္ ၀န္ေဆာင္မႈ ခရီးသြားလုပ္ငန္းျဖစ္ေနသည္ဟု ေရးသားထားတာ ဖတ္ရပါသည္။ သတင္းစာေလာက အေနနွင့္ေျပာရလွ်င္ လူကိုေခြးကိုက္တာ သတင္းမဟုတ္၊ ေခြးကိုလူကိုက္တာသတင္းဟုဆိုေလ့ရိွသျဖင့္ ဤေဆာင္းပါးသည္ သတင္းထူးျဖစ္သည္။ လူစိတ္၀င္စားမည့္ သည္းေျခၾကိဳက္သတင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အဂၤလိပ္ဘာသာတြင္ Too good to be true ဟူေသာ စကားပံုရိွသည္။ ''သတင္းက အရမ္းကို ေကာင္း လြန္းေနတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ဟုတ္ေကာ ဟုတ္ပါ့မလား'' ဟူေသာ အဓိပၸာယ္ျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္ သတင္း မီဒီယာေလာကတြင္ေရာ ခရီးသြားလုပ္ငန္းတြင္ပါ နွစ္ဖက္စလံုး ထဲထဲ၀င္၀င္သိေနျဖင့္ သတင္းတပုဒ္ တက္လာလွ်င္ ခ်င့္ခိ်န္ျပီးမွယံုပါသည္။ ေလ့လာဆန္း စစ္မႈကို မိမိအသိဥာဏ္ဗဟုသုတနွင့္ ဆန္ခါတိုက္ ခ်ျပီးမွ ယံုပါသည္။ တိုးရစ္ေလာကကို ဂ်ာနယ္ သမားမ်ားသည္ ေသေသခ်ာခ်ာမသိနိုင္။ စာနယ္ဇင္း ေလာကကိုလည္း ခရီးသြားလုပ္ငန္းမွလူမ်ား အျပည့္ အစံုနားမလည္နိုင္။ ကြ်န္ေတာ္မည္သည့္ဘက္သို႔မွ် မလိုက္ဘဲ ေရးပါမည္။

ဂ်ာနယ္လစ္မ်ားအပါအ၀င္ ျမန္မာနိုင္ငံတြင္ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား နားလည္မႈလဲြေနေသာကိစၥတခု ရိွပါသည္။ ထိုအရာမွာ အျခားမဟုတ္ နိုင္ငံျခားသားတေယာက္နွင့္ တဲြလာေသာလူကို ဧည့္လမ္းညႊန္ (Tourist Guide) ဟု ထင္တတ္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ နိုင္ငံျခားသား အမို်းသားမ်ားနွင့္ တဲြလာေသာမိန္းကေလးမ်ားကို ဧည့္လမ္းညႊန္ (ပုဂံ ေဒသကလူေတြအေခၚ ဂိုက္ဒ္မ)ဟု ထင္တတ္ၾက သည္။ သို႔ေသာ္ ပုဂံကလူေတြကေတာ့ နိုင္ငံျခားသားမ်ား၊ ဧည့္လမ္းညႊန္မ်ားကို ျမင္ေနက်ျဖစ္ေနသျဖင့္ မည္သူသည္ဂိုက္ဒ္၊ မည္သူသည္ ဂိုက္ဒ္ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိၾကသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကေတာ့ ခရီးသြားလုပ္ငန္းတြင္ အနွစ္ ၂၀ ခန္႔ အေတြ႔အၾကံဳ ရိွလာျပီးေနာက္ လူတေယာက္ကို ျမင္လိုက္တာနွင့္ ဂိုက္ဒ္ဟုတ္သည္ မဟုတ္သည္သာမက၊ သူသည္ မည္သည့္ သင္တန္းအပတ္စဥ္က ဆင္းသည္၊ မည္သည့္ နိုင္ငံျခားဘာသာစကားေျပာသည္ (ဥပမာ စပိန္ဂိုက္ဒ္လား၊ ျပင္သစ္ဂိုက္ဒ္လား၊ အီတလီဂိုက္ဒ္လား) ကို တန္းသိပါသည္။ စစ္သားသည္ အျခားစစ္ သားတေယာက္ကို လမ္းေလွ်ာက္ပံုျမင္ရံုနွင့္ (ယူနီေဖာင္း ၀တ္မထားေစကာမူ)စစ္သားပဲဟု အလြယ္ တကူ သိသကဲ့သို့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဂိုက္ဒ္မ်ားသည္ အမ်ားအားျဖင့္ နိုင္ငံျခားသားနွင့္ တဲြလာသူတေယာက္ကိုျမင္ရံုမွ်နွင့္ တရား၀င္လိုင္စင္ရ ဧည့္လမ္းညႊန္ ဟုတ္မဟုတ္ ခဲြျခားနိုင္ပါသည္။ ၀ါနုေသာ ဧည့္လမ္းညႊန္ေပါက္စဆိုလွ်င္ေတာ့ ထိုသို႔ ခဲြနိုင္မွ ခဲြနိုင္ေပမည္။ သို႔ေသာ္အမ်ားအျမင္တြင္ ထိုသို႔ခဲြျခားနိုင္သည္ မဟုတ္ရကား နိုင္ငံျခားသားနွင့္ တဲြလာေသာသူတေယာက္ကို ဧည့္လမ္းညႊန္ (တိုးရစ္ဂိုက္ဒ္) ဟု အလြယ္တကူ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကေတာ့၏။
ကြ်န္ေတာ့္ ကိုယ္ေတြ႔ေတြကို ေျပာျပပါမည္။ ၂၀၀၅/၂၀၀၆ ေလာက္က '' . . . ''ခရီးသြားလုပ္ငန္းနွင့္ ကြ်န္ေတာ္ Group Tour တခု ဂိုက္ဒ္အျဖစ္လိုက္ ရပါသည္။ ဧည့္သည္မ်ားမွာ ေရေႏြးေငြ႔မီးရထားစက္ေခါင္း ၀ါသနာရွင္ အဂၤလိပ္မ်ား ျဖစ္ပါသည္။ လူ ၂၆ ေယာက္ခန္႔ပါေသာ အဖဲြ႔ၾကီးျဖစ္သည္။ ထိုအဖဲြ႔ေခါင္းေဆာင္ အဂၤလိပ္အဘိုးၾကီးသည္ တျမိဳ႕မွတျမိဳ႕ သြားလာလည္ပတ္ရင္း ျမန္မာမိန္းကေလးလွလွေလးမ်ားကို ေန႔စဥ္ျမင္ေတြ႔ရာမွ စိတ္မထိန္းနိုင္ေတာ့ဘဲ သူ႕အတြက္ မိန္းကေလးတေယာက္ရွာေပးရန္ ကုမၸဏီပိုင္ရွင္ကို ပူဆာပါသည္။ ကုမၸဏီပိုင္ရွင္ကလည္း သူ႕အဆက္အသြယ္ျဖင့္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕မွ မစနၵာဆိုေသာ အထက္တန္းစားျပည့္တန္ဆာတေယာက္ကို စီစဥ္ေပးလိုက္ပါသည္။ ထိုမစနၵာသည္ ဂိုက္ဒ္ မဟုတ္ပါ။ ရုပ္ရည္ အလြန္သန္႔ျပန္႔ပါသည္။ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားကို အသင့္အတင့္ ေျပာနိုင္ပါသည္ (ေအာင္မယ္ လက္ထဲတြင္ သာလြန္ ျမန္မာ-အဂၤလိပ္ စကားေျပာ အိတ္ေဆာင္စာအုပ္ကိုပင္ သြားေလရာယူ လာပါသည္)။ ထိုမစနၵာသည္ တျမိဳ႕မွတျမိဳ႕သို႔ ခရီး သြားလာရာတြင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔နွင့္ ရထားတစ္စီးတည္း၊ ကားတစ္စီးတည္း အတူမလိုက္ပါ။ သို႔ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေရာက္သြားေသာေနရာတိုင္းတြင္ ဟိုတယ္သို႔၀င္လိုက္သည္နွင့္ မစနၵာက ၾကိဳေရာက္ေနပါသည္။ သူနွင့္ နိုင္ငံျခားသားအဘိုးၾကီးသည္ အျခား တိုးရစ္မ်ား တည္းခိုေသာအခန္းနွင့္ ခပ္ေ၀းေ၀းတြင္ အခန္းယူ၍ တည္းခိုၾကပါသည္။ ညဘက္တြင္ သူတို႔နွစ္ေယာက္ (လင္မယားမ်ားသဖြယ္) အျပင္သို႔ ထြက္လည္ၾကပါသည္။ အေၾကာင္းမသိသူ ဂ်ာနယ္လစ္တေယာက္က ေတြ႔ခဲ့ပါလွ်င္ ဧည့္လမ္းညႊန္ (တိုးရစ္ဂိုက္ဒ္မေလးက) လိင္၀န္ေဆာင္မႈေပးေနသည္ဟု ထင္စရာျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း ကိုယ့္အလုပ္ ခိ်န္တြင္ ဘာမွ၀င္ေရာက္ေနွာင့္ယွက္ျခင္းမျပဳသျဖင့္ ဘာမွ မေ၀ဖန္ခဲ့ပါ။ ထိုအမ်ဳိးသမီးသည္ ရန္ကုန္၊ ပဲခူး၊ မႏၱေလး၊ ပုဂံ၊ ျပင္ဦးလြင္တို႔အထိ ေတာက္ေလွ်ာက္လိုက္ပါလာပါသည္။ ထိုခရီးသြားေခါင္းေဆာင္ (Tour Leader) အဘိုးၾကီးသည္ ျမန္မာျပည္သို႔ မၾကာခဏ နိုင္ငံျခားသားမ်ားကိုေခၚ၍ လာလည္ရာ သူေရာက္လာတိုင္းပင္ ခရီးသြားကုမၸဏီက မစနၵာကို လက္စဲြအျဖစ္ လိုက္ပါေစပါသည္။ ျမန္မာျပည္သို႔ ထိုနိုင္ငံျခားသားၾကီး ေနာက္ဆံုးအေခါက္အျဖစ္ ေရာက္လာစဥ္က ကြ်န္ေတာ္မ,အားသျဖင့္ ဂိုက္ဒ္မလိုက္နိုင္ ေသာ္လည္း ညစာစားပဲြသို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ လင္မယားကိုဖိတ္ရာ သြားေရာက္စားေသာက္ေသာအခါ အဘိုး ၾကီးသည္ မစနၵာနွင့္နွစ္ေယာက္တဲြ ၾကြေရာက္လာပါသည္။ မသိလွ်င္ လင္မယားနွစ္စံုတဲြလိုလို ဘာလိုလို ျဖစ္ေနပါသည္။ ကြ်န္ေတာ့္မိန္းမ အေနခက္မည္ စိုးသျဖင့္ မစနၵာသည္ ဇယားဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္ထုတ္ မေျပာလိုက္ပါ (သို႔ေသာ္ မိန္းမက ရိပ္မိမည္ထင္ပါသည္)။ ဆိုလိုရင္းမွာ နိုင္ငံျခားသားနွင့္ သြားလာစား ေသာက္တပူးတဲြတဲြေနထိုင္ေသာ မစနၵာလို မိန္းကေလး မ်ားစြာရိွပါသည္။ မသိသူမ်ားအျမင္တြင္ ဧည့္လမ္းညႊန္ ဟု ထင္စရာပဲျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဧည့္လမ္းညႊန္မ်ားမွာ လိုင္စင္ကတ္ျပားၾကီးကို အျမဲခိ်တ္ ထားနိုင္သည္လည္းမဟုတ္၊ နဖူးတြင္ ခ်ဳိေပါက္ေနသူမ်ားလည္း မဟုတ္ရာ အေခ်ာင္ေနရင္း နာမည္ပ်က္ ရသည့္ကိန္း ဆိုက္ေနပါသည္။

ေနာက္ထပ္ၾကံဳရသည္ကိုလည္း ေျပာျပပါမည္။ ရန္ကုန္ျမို့တြင္ နိုက္ကလပ္မ်ားစြာ ရိွပါသည္။ ထိုအထဲကမွ တာေမြျမိဳ႕နယ္အတြင္းရိွေသာ ေဂ်ေဂ်(JJ) နိုက္ကလပ္နွင့္ ဒဂံုျမိဳ႕နယ္၊ ေယာမင္းၾကီးလမ္း Park Royal ဟိုတယ္ေျမေအာက္ထပ္တြင္ ဖြင့္ထားေသာ club မွာ အေပ်ာ္အပါးကိစၥအတြက္ ထင္ရွားပါသည္။ နိုင္ငံျခားသားမ်ားသည္ ညအိပ္ေဖာ္လိုလွ်င္ ထိုက လပ္မ်ားသို႔ပဲ သြားပါသည္။ သိမ္ၾကီးေဈးအနီးမွ ကလပ္မ်ားမွာလည္း ထိုကိစၥအတြက္ ေက်ာ္ၾကားပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္ ထိုကလပ္ နွစ္ခုစလံုးသို့ နိုင္ငံျခားသားမ်ားနွင့္ ေရာက္ဖူးပါသည္။ ေဂ်ေဂ် ကလပ္မွာ အနည္းငယ္ လူစည္ကား ရႈပ္ေထြးျပီး အေပါစားမိန္းကေလး အမ်ားစုရိွပါသည္။ ထိုကလပ္၀ယ္ ညစဥ္ညတိုင္း အရြယ္ေကာင္းရုပ္ေခ်ာေသာ ေကာင္ မေလးေတြ ငါးဆယ္၊ ေျခာက္ဆယ္ခန္႔ တရုန္းရုန္းျဖစ္ေနပါသည္။ ကလပ္သို႔ ၀င္ေၾကးအျဖစ္ ေယာက်ာ္းေလးမ်ားမွာ တေယာက္ ေငြငါးေထာင္က်ပ္ေပးရပါသည္။ သူတို႔က ဘီယာတဘူး (သို႔မဟုတ္) အခ်ဳိရည္တဘူး ျပန္ဧည့္ခံသည္။ ကလပ္သို႔လာသည့္ ေယာက်ာ္းေလးမ်ားမွာ နိုင္ငံျခားသားတ၀က္ ျမန္မာတ၀က္ခန္႔ရိွပါသည္။ နိုင္ငံျခားသားမ်ားတြင္ အထူးသျဖင့္ အေရွ႕တိုင္းသားမ်ားျဖစ္ေသာ တရုတ္၊ ထိုင္၀မ္၊ ကိုရီးယားလူမ်ဳိးမ်ား မ်ားပါသည္။ ဥေရာပ တိုက္သားသိပ္မပါပါ။ ေကာင္မေလးေတြကေတာ့ အျပင္မွာေတြ့လွ်င္ မိန္းမပ်က္ဟု နာမည္တပ္ရခက္ ေလာက္ေအာင္ ေခတ္မီလွပ ငယ္ရြယ္ၾကသူမ်ားပါ သည္။ သူတို႔သည္ တညအတြက္ လုပ္အားခေငြ တသိန္းခန္႔ေတာင္းဆိုၾကပါသည္။ ဗမာေတြကေတာ့ ေဈးဆစ္တတ္သျဖင့္ ေလးငါးေသာင္းနွင့္ရပါသည္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေကာင္မေလးေတြသည္ ကိုယ့္ျမန္မာလူ မ်ဳိးခ်င္းအနားမကပ္ဘဲ တရုတ္၊ ကုလား၊ ကိုရီးယား၊ အေမရိကန္မ်ားေနာက္သို႔ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္သြားၾကတာ မ်ားပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္နားမလည္ နိုင္ေသာအခ်က္မွာ ထိုေနရာသည္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕၏ အၾကီးဆံုးျပည့္တန္ဆာေဈးကြက္ၾကီးျဖစ္ေနပါလ်က္ သက္ဆိုင္ရာမွ ဘာလို႔အေရးမယူသလဲဆိုတာ စဥ္း စား၍မရပါ။ ကလပ္ပိုင္ရွင္မ်ားမွာ အေျခအျမစ္က်က် လိုက္စံုစမ္းၾကည္လွ်င္ အာဏာပိုင္ စစ္ဘက္အရာရိွ ၾကီးမ်ားနွင့္ တဦးမဟုတ္တဦး ပတ္သက္ေနတာ ေတြ႔ရမည္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပည္တြင္ မဟုတ္တာမွန္သမွ် ဘက္ဂေရာင္းၾကီးၾကီးလိုသည္ မဟုတ္ပါလား။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ျပည့္တန္ဆာမ်ားအတြက္ လံုျခံဳေသာ အေရာင္းစင္တာ (Sex Market) ၾကီးျဖစ္ေနျခင္းပင္။ မီးေရာင္မိွန္မိွန္တြင္ အတတ္နိုင္ဆံုး ေဖာ္ခြ်တ္၀တ္စံုမ်ား ၀တ္ထားၾကေသာ ေကာင္မေလးမ်ားအျပင္ ျပည့္တန္ဆာေခါင္းျဖစ္ဟန္တူေသာ အသက္ ၅၀ ေက်ာ္ ၆၀ အမ်ဳိးသမီးၾကီးမ်ားသည္ နိုင္ငံျခားသားမ်ားနွင့္ တီးတိုး (ေပၚတင္) ေဈးေဆြးေနြးၾကျပီးေနာက္ ေဈး တည့္ေသာအခါ ေကာင္မေလးက”''ခဏေနာ္ (please wait)''ဟုဆိုကာ ေနာက္ေဖးဘက္ရိွအ၀တ္လဲ ခန္းထဲသို႔၀င္သြား၏။ ထိုေကာင္မေလးျပန္ထြက္လာေသာအခါ လူပင္မွားေလာက္စရာ ျဖစ္သည္။ ယခင္က (အလုပ္မျဖစ္ခင္) ၀တ္စားထားေသာ Sexy စတိုင္လ္ အ၀တ္အစားမ်ားမဟုတ္ေတာ့ဘဲ ထဘီနွင့္ ျမန္မာ အကၤီ်နွင့္ ေကာင္မေလးျဖစ္သြားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထိုေကာင္မေလးသည္ မ်က္နွာျပံဳးရႊင္လ်က္ နိုင္ငံျခားသားကို လက္ခ်င္းခိ်တ္ကာ ဓာတ္ေလွကားမွဆင္းသြားျပီး မၾကာခင္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕အနံွ႔ေရာက္ခ်င္ရာ ေရာက္ေတာ့သည္။ ဟိုတယ္သို႔တန္းသြားခ်င္သြားမည္။ တရုတ္တန္းမွာ ညစာစားခ်င္ သြားစားမည္။ ေရႊတိဂံုသို႔ တက္ဖူးခ်င္ဖူးမည္။ ျမိဳ႕ထဲတြင္ လက္ခ်င္းခိ်တ္၍ လမ္းေလွ်ာက္ခ်င္ ေလွ်ာက္မည္။ မည္သူ သိအံ့နည္း။

Park Royal ဟိုတယ္ ေျမေအာက္ထပ္ရိွ ကလပ္မွာ ပို၍ေသးငယ္သည္။ သာ၍တိတ္ဆိတ္သည္။ လူပိုနည္းသည္။ သို႔ေသာ္ အဆင့္အတန္း ကြာလတီ ပို၍ျမင့္သည္။ ၀င္ေၾကးေပး၍ ကလပ္ထဲဆင္းသြားလွ်င္ ခပ္ျငိမ့္ျငိမ့္ တီးခတ္ေနေသာ ေတးဂီတ၀ိုင္းတ၀ိုင္းကို ေတြ႔ရမည္။ မီးေရာင္မိွန္မိွန္၀ယ္ Live တီးခတ္ေဖ်ာ္ ေျဖေနၾကသူမ်ားမွာ ဖိလစ္ပိုင္နိုင္ငံမွ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ျဖစ္သည္။ ဖိလစ္ပိုင္မ်ားက တီးမႈတ္ျပီး သူတို႔ကပဲ အဂၤလိပ္လို သီဆိုေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ကလပ္ထဲမွာေတာ့ ျမန္မာမိန္းကေလး ၁၅ ေယာက္ အေယာက္ ၂၀ ခန့္ပဲရိွသည္။ သို႔ေသာ္ ထို ၁၅ ေယာက္ခန္႔မွာ ရုပ္ရွင္မင္းသမီးတမွ်၊ ေမာ္ဒယ္လ္တမွ် လွပၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။ ၀တ္ပံုစားပံုက ေဂ်ေဂ်ကလပ္ မွ ေကာင္မ ေလးမ်ားထက္ပို၍ အဆင့္အတန္းရိွသည္။ တန္ဖိုးၾကီး အသံုးအေဆာင္မ်ားကိုသာ အသံုးျပဳသည္။ အခ်ဳိ႕သည္ ကိုယ္ပိုင္ကားကိုပင္ ေမာင္းလာၾကသည္။ သူတို႔သည္ အဂၤလိပ္စကားကို ေကာင္းေကာင္း ေျပာနိုင္သည္။ နုနုနယ္နယ္ခ်စ္စဖြယ္ အထက္တန္းစားပံု ကေလးမ်ားျဖစ္သည္။ သူတို႔တြင္ ျမန္မာနိုင္ငံကူး လက္မွတ္လည္း လက္ထဲတြင္ အဆင္သင့္ရိွသည္။ ဘန္ေကာက္ကို သြားခ်င္သလား၊ စင္ကာပူသို႔ ခရီးဆက္မလား၊ ဖူးခက္ကမ္းေျခသို႔ ဟန္းနီးမြန္း ထြက္ခ်င္သလား၊ သူတို႔အလိုရိွေသာေငြကိုေပးနိုင္လွ်င္ အားလံုးအသင့္ရိွသည္။ ေဂ်ေဂ်ကလပ္လို ျမန္မာ ေငြနွင့္ေဈးစကားမေျပာ၊ သူတို႔လုပ္အားခမွာ ေဒၚလာျဖင့္ တြက္ခ်က္ေတာင္းဆိုသည္။ အထည္ခ်ဳပ္စက္ရံုမွ အလုပ္သမမ်ား တေန႔လုပ္ခ ၃၆၀၀ က်ပ္ခန္႔ရရန္ အာေပါက္မတတ္ ညိွနိႈင္းေနရဆဲျဖစ္ေသာ္လည္း ထိုနိုက္ကလပ္မွ မမမ်ားက တညေဒၚလာ ၂၅၀- ၃၀၀ မရလွ်င္ အင္တင္တင္။ ျမန္မာဆို လွည့္၍ပင္ မၾကည့္။ ေဈးဦးမေပါက္၍ ေဈးေပါင္က်ဳိးကာမွ ျမန္မာကို စိတ္ကူးသည္။ သူတို႔ပစ္မွတ္သည္ နိုင္ငံျခားသား။ သူတို႔ တညတာ တည္းခိုရာအရပ္သည္ Sedona တို႔၊ Shangrila တ႔ို၊ Park Royal ဟိုတယ္တို႔မွ တျပားမွမေလွ်ာ့။ နံနက္ေစာေစာ ဟိုတယ္မ်ားသို႔သြားကာ ေလယာဥ္ခရီးအတြက္ နိုင္ငံျခားသား သြားေခၚရေသာအခါမ်ားတြင္ ဟိုတယ္ဧည့္ၾကိဳခန္းမ၌ ထိုမမမ်ားနွင့္ မၾကာခဏဆံုဖူးသည္။ ေမာ္ဒယ္လ္ဂဲလ္ပင္ ရံႈးေလာက္ေသာ အျပင္အဆင္မ်ားျဖင့္ ဓာတ္ေလွကားထဲမွထြက္ကာ ဟိုတယ္ Lobby ထဲသို႔ ေရာက္လာပံုမွာ မသိပါက ကုမၸဏီပိုင္ရွင္ေတြလား၊ NGO မွ ၀န္ထမ္းေတြလား၊ တိုးရစ္ဂိုက္ဒ္ေတြ လားထင္ရသည္ (အမွန္မွာ တိုးရစ္ဂိုက္ဒ္မ်ားမွာ စာရင္းအင္းမ်ားလုပ္ရ၊ ခရီးသြားဖို႔ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ရ၊ တေန႔လံုးလည္း Sightseeing ျပထားရသည့္အျပင္ ကမန္းကတန္း အခိ်န္မီေအာင္ နံနက္အေစာၾကီး ထလာရသည့္အတြက္ သူတို႔လို အျခယ္အသေတြ မလုပ္နိုင္၊ ဖုတ္ပူမီးတိုက္ ပံုစံေတြမ်ားသည္)။ ဟိုတယ္မ်ားတြင္ ထိုေကာင္မေလးေတြနွင့္ နံနက္ ေစာေစာသြားတိုင္း ေတြ႔ရဖူးသည္။ ထိုေကာင္မေလးေတြကို ဘာေတြမွန္း အစကမသိ၊ ေတာ္ေတာ္လွ၍ သတိထားမိသည္။ ေနာက္ေတာ့ ေကာင္မေလးက တကၠစီ တစီးငွားသည္။ ဂ်ပန္အဘိုးၾကီးတေယာက္ ေပါက္ခ် လာျပီး တကၠစီဖိုးရွင္းေပးသည္။ ေကာင္မေလးကို ဖက္ျပီး နႈတ္ဆက္သည္။ ထိုအခါမွ ရုပ္ရည္ခပ္သန္႔သန္႔ ေကာင္မေလးမွာ ၾကက္ျပန္ခိ်န္တြင္ ေပၚထြက္လာေသာ ႏြမ္းလ်အိမ္အျပန္ပါလားဟု သေဘာေပါက္မိသည္။ ဟိုတယ္၀န္ထမ္းေတြအားလံုး၊ တကၠစီကား ဆရာေတြအားလံုး၊ ဧည့္လမ္းညႊန္ေတြအားလံုးကေတာ့ ထိုေကာင္မေလးေတြ ဘာဆိုတာသိေနနွင့္ျပီး ျဖစ္ပါသည္။ ဟိုတယ္ေလာက၊ ခရီးသြားေလာကနွင့္စိမ္း ေနသူမ်ားေတြ့သြားပါက ဂ်ပန္နွင့္ညအိပ္ျပီး ျပန္သြားသည့္ ဧည့္လမ္းညႊန္မေလးဟု ထင္ေယာင္ထင္မွား သတင္းတပုဒ္ျဖစ္ေလာက္သည္။

တခါက အေမရိကန္တိုးရစ္ၾကီး တေယာက္သည္ ကြ်န္ေတာ့္ကို ဧည့္လမ္းညႊန္ငွား၏။ ဧည့္သည္မွာ တေယာက္တည္းျဖစ္သည္။ ရန္ကုန္ေလဆိပ္မွာ ၾကိဳလာျပီး သမၼတဟိုတယ္သို႔ ပို႔ေပးရံုေလးတင္ ျဖစ္သည္။ ထိုခရီးေလး ခဏလိုက္ေပးတာကို ကြ်န္ေတာ့္အား မုန္႔ဖိုး (tip) ေဒၚလာ ၁၀၀ ေပး၏။ ထို႔ေနာက္ မနက္ျဖန္ သူငပလီသို႔သြားခ်င္သျဖင့္ ေလယာဥ္လက္မွတ္ စီစဥ္ေပးနိုင္မလားဟုေမးရာ ကြ်န္ေတာ္က စီစဥ္ေပးနိုင္ပါသည္ဟု ေျပာလိုက္သည္။ ေလယာဥ္လက္မွတ္ရေၾကာင္း ဖုန္းဆက္ေျပာေသာအခါ၊ ဂိုက္ဒ္တေယာက္ပါ စီစဥ္ေပးပါဟုဆိုသည္။ အမ်ဳိးသမီးဂိုက္ဒ္ ျဖစ္ရမည္ဟုေျပာ၏။ ရရမည္ဟု ကြ်န္ေတာ္ အာမခံလိုက္သည္။ ထိုအခါ ထပ္မံေတာင္း ဆိုလာသည္မွာ ထိုဂိုက္ဒ္သည္ အဂၤလိပ္စကားသိပ္ မတတ္လည္း ရသည္။

ထမင္းစားေရေသာက္ေလာက္ေျပာတတ္လွ်င္ေတာ္ျပီ၊ သို႔ေသာ္ သူနွင့္အတူတူ တခန္းတည္းအတူအိပ္ရမည္ ဆိုသတည္း။ ထိုအခါမွ ထိုအေမရိကန္လိုခ်င္သည္မွာ ဂိုက္ဒ္မဟုတ္ လိုင္းျဖစ္ေနမွန္းသိလိုက္ရကာ ျမန္မာနိုင္ငံတြင္ မည္သည့္ဂိုက္ဒ္မွ် ထိုသို႔မလုပ္ေၾကာင္း၊ သင္ထိုမိန္းကေလး မ်ဳိးလိုခ်င္ပါက ညဘက္က်လွ်င္ သမၼတဟိုတယ္မွ လမ္းျဖတ္ကူးရံုနွင့္ ေရာက္နိုင္ေသာနိုက္ကလပ္တခုရိွေၾကာင္း၊ ထိုကလပ္ထဲတြင္ မ်ားစြာေသာ မိန္းကေလးမ်ားမွာ သင္ငပလီသို႔ေခၚေဆာင္ရာတြင္ လိုက္ပါေပးနိုင္မည့္ မိန္းကေလးမ်ားျဖစ္ေၾကာင္းေျပာဆိုျပီး ထိုလူနွင့္အဆက္ျဖတ္လိုက္ရပါသည္။ ဘယ္လိုဆက္ျပီး စခန္းသြားသလဲ မသိေတာ့ပါ။ အကယ္၍ ထိုအေမရိကန္ၾကီးသည္ ငပလီကမ္းေျခတြင္ ထိုကလပ္မွေကာင္မေလးနွင့္ နွစ္ပါးသြား ဟန္းနီးမြန္းထြက္ေနသည္ကို လူေတြျမင္ပါက မည္သို႔ထင္ၾကမည္နည္း။ မေျပာတတ္ေတာ့ပါ။

တခါကလည္း အသက္အစိတ္ခန္႔ အေမရိကန္အမ်ဳိးသမီးနွစ္ေယာက္သည္ ညစာစားျပီး ဟိုတယ္သို႔ျပန္ခိ်န္တြင္ ယခုညအတြက္ ေယာက်ာ္းေလးနွစ္ေယာက္ အလိုရိွသည္ဟု ဧည့္လမ္းညႊန္ကို ေျပာပါသည္။ ဧည့္လမ္းညႊန္မွာ မိန္းကေလး ျဖစ္ပါသည္။ ထိုမိန္းကေလးသည္ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ၾကံရာမရဘဲ သိမ္ၾကီးေဈးေရွ႕နိုက္ကလပ္တခုတြင္ ကားကိုရပ္ေပးျပီး ''ငါေတာ့ မသိဘူး။ အဲဒီကလပ္ေပၚသာ သြားရွာေပ ေတာ့''ဟုဆိုကာ အေမရိကန္မနွစ္ေယာက္ကို ထိုေနရာတြင္ထားခဲ့သည္ ဆို၏။ ေနာက္တေန႔နံနက္တြင္ ပံုမွန္လုပ္ငန္းခြင္ Yangon City Tour အတြက္ ထိုဧည့္သည္နွစ္ဦးကို သူတို႔တည္းခိုရာဟိုတယ္သို႔သြားေခၚရာ စပ္ျဖဲျဖဲနွင့္ အေမရိကန္မနွစ္ေယာက္ ကားေပၚတက္လာၾကပါသတဲ့။ ဧည့္လမ္းညႊန္မိန္းကေလးက ညကအဆင္ေျပရဲ့လားဟု ေမးျမန္းရာ အဆင္ေျပေၾကာင္း၊ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းမ်ား ျပန္ေျပာသည္ဟုသိရ၏။ ကြ်န္ေတာ္ေတြ႔ဖူးေသာ အိနိၵယနိုင္ငံသားဧည့္သည္မ်ားမွာလည္း တည္းခို မည့္ Traders ဟိုတယ္တြင္ အထုပ္အပိုးခ်ျပီးသည္နွင့္''မိန္းမရွာေပးပါ၊ မိန္းမ၊ ငယ္ရမယ္၊ လွရမယ္''ဟု အရူးအမဲသားေတာင္းဆိုသလို ဆက္တိုက္ေျပာေနရာ ကြ်န္ေတာ္က ဧည့္လမ္းညႊန္မ်ားသည္ ဒါမ်ဳိးရွာေပးဖို႔ တာ၀န္မရိွေၾကာင္း၊ ကိုယ့္ဘာသာ တကၠစီငွားစီးျပီး နိုက္ကလပ္မ်ားသို႔ သြားပါ၊ ျဖစ္လာသည့္ျပႆနာ ကိုယ့္ဘာသာရွင္းပါဟု ေျပာလိုက္ရေပ သည္။ နိုင္ငံျခားသားမ်ားထဲတြင္ အခ်ဳိ႕မိန္းမလ်ာမ်ားလည္း ပါလာတတ္သည္။ သူတို႔သည္ တိတ္တိတ္ပုန္းေယာက်ာ္း ရွာတတ္သည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ကလပ္မ်ားသို႔ သူ့ဘာသာ ညဘက္ထြက္သြားၾကတာ မ်ားပါသည္။ အခ်ဳိ႕ NGO ၀န္ထမ္းအေျခာက္မ်ားကေတာ့ သူတို႔အလိုျဖည့္မည့္သူမ်ား ကို ၀န္ထမ္းအျဖစ္လက္သပ္ေမြးထားျခင္း၊ အခ်ဳိ႕ကေလးခ်စ္တတ္သလိုလို ဘာလိုလိုျဖင့္ နယ္မွကေလးမ်ားကို ဟိုတယ္သို႔ေခၚသိပ္ကာ မဟုတ္က ဟုတ္က လုပ္ခိုင္းျခင္းမ်ားလည္း ရိွသည္။

လိင္ေဈးကြက္သည္ ျမန္မာျပည္တြင္ သူ႕ဘာသာရိွနွင့္ေနျပီး ျဖစ္ပါသည္။ နိုက္ကလပ္မ်ား၊ စင္တင္ေတးဂီတမွ အခ်ဳိ႕မိန္းကေလးမ်ား၊ ဖုန္းျဖင့္အဆက္အသြယ္လုပ္ၾကေသာ ေၾကးၾကီးျပည့္တန္ဆာမ်ား၊ အြန္လိုင္းမွ ေဖာက္သည္ရွာသူမ်ားသည္ ျမန္မာျပည္ေနရာအနံွ႔ ရိွေနျပီးျဖစ္ပါသည္။ ရန္ကုန္တြင္ စာၾကည့္တိုက္မရိွေသာျမိဳ႕နယ္သာ ရိွရမည္၊ ဘီယာဆိုင္၊ KTV နွင့္ အနိွပ္ခန္းမရိွေသာ ျမိဳ႕နယ္ဟူသည္မရိွပါ။ ရန္ကုန္ျမိဳ႕တြင္ တရုတ္တန္း၊ လမ္း ၂၀ (အေနာ္ရထာလမ္းနွင့္ ဗႏၶဳလလမ္းၾကား တရုတ္ ဘံုေက်ာင္းေဘး) ထဲတြင္ ရပ္ကြက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးရံုးအနီးမွာပင္ လိင္၀န္ေဆာင္မႈေပးေသာ အနိွပ္ခန္းတခုရိွပါသည္။ စမ္းေခ်ာင္းပဒုမၼာလမ္းထဲမွာလည္း အနိွပ္ခန္းေယာင္ေဆာင္ထားေသာ ျပည့္တန္ဆာခန္းမ်ား ရိွပါသည္။ ေက်ာက္ေျမာင္း၊ တာေမြ၊ လမ္းမေတာ္ စေသာျမိဳ႕နယ္မ်ားတြင္လည္း လက္ညိွုးထိုးမလဲြနိုင္ေအာင္ရိွပါသည္။ ရန္ကုန္တျမိဳ႕လံုး ျမိဳ႕နယ္ အနံွ႔ျဖစ္ပါသည္။ ညအခါ မဂၤလာေဈးအနီးမွ ယခင္တာေမြသုသာန္ေဟာင္းေနရာတြင္ ေဆာက္ထားေသာ Entertainment အမည္ခံ ပလာဇာၾကီး တခုသည္ ရန္ကုန္ျမို့၏ တရား၀င္လိင္ေဈးကြက္ၾကီးျဖစ္ပါသည္။ ညအခါ ပဲြေဈးတန္းၾကီးသဖြယ္ မီးေရာင္တထိန္ထိန္နွင့္ လူအမ်ားစည္ကားေန တတ္ပါသည္။ အျခားနိုက္ကလပ္မ်ား၊ KTV မ်ား၊ မာဆတ္မ်ားသည္လည္း လိင္၀န္ေဆာင္မႈလုပ္ငန္းကို ၀ိုင္း၀န္းကူညီ ပါ၀င္လုပ္ကိုင္ေနၾကပါသည္။ အခ်ဳပ္ေျပာရလွ်င္ ျမန္မာနိုင္ငံတြင္ လိင္၀န္ေဆာင္မႈခရီးသြားလုပ္ငန္း ရိွေနသည္ဆိုျခင္းမွာ မွန္ကန္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဧည့္လမ္းညႊန္မ်ားက လုပ္ကိုင္ေနၾကျခင္း မဟုတ္ပါ။ မည္သူေတြက လုပ္ကိုင္ခြင့္ျပဳ၍ မည္သူေတြက တရား၀င္သဖြယ္ လုပ္ကိုင္ေနၾကသလဲ၊ မည္သူေတြကလိုင္းေၾကးယူကာ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနၾကသလဲဆို၊ မည္မွ်ၾကီးမားေသာပုဂၢိဳလ္ၾကီးမ်ား ရင္းနီွးျမွဳပ္နံွမႈလုပ္ထားၾကသနည္း။ ဘာေၾကာင့္ အေရးမယူ သနည္းဆိုတာ စာနယ္ဇင္းသတင္းစာဆရာမ်ား ေရဆံုးေရဖ်ားလိုက္လံ စံုစမ္းေရးသားရမည့္ကိစၥ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုသို႔မဟုတ္ဘဲ အေပၚယံေၾကာကို ၾကည့္၍ နိုင္ငံျခားသားမ်ားနွင့္ တဲြလာတိုင္း ဧည့္လမ္းညႊန္တေယာက္ဟု သတ္မွတ္ကာ အလြယ္ေျပာ၊ အလြယ္ေရး၊ အလြယ္သိကၡာခ်ေနၾကလွ်င္ ခုတ္ရာတျခား ရွရာတလဲြ ျဖစ္ေနၾကမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း။ ျမန္မာ့လိင္ ၀န္ေဆာင္မႈလုပ္ငန္းတြင္ အာဏာရအသိုင္းအ၀ိုင္းမွ ၾကီးစြာျခစားျပီး ပတ္သက္မႈရိွေနသည္ကို မသိခ်င္ေယာင္ မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္၍ မရပါ ေၾကာင္း ေရးသားလိုက္ရပါသည္။

သရ၀ဏ္(ျပည္)
News Watch(ေစာင့္ၾကည့္သတင္းဂ်ာနယ္)
https://www.facebook.com/NewsWatchJournal