ေက်ာင္း၀ုိင္းအတြင္း ဖိနပ္စီးျခင္း (ဗိမ္ၺိသာရမင္းႀကီး ဘာေၾကာင့္ ေျခဖ၀ါး ဓားခဲြခံရသလဲ)

““ဗိမ္ၺိသာရမင္းႀကီး ဘာေၾကာင့္ ေျခဖ၀ါး ဓားခဲြခံရသလဲ””ဟု တိတိပပ သိခ်င္သူတုိ႔က ေမးျမန္းၾကသည္။ ““ဗိမ္ၺိ သာရမင္းႀကီးသည္ ေရွးအတိတ္ဘ၀ တစ္ခုက ေစတီရင္ျပင္၌ ဖိနပ္စီးလ်က္ သြားခဲ့၏။ ေနထုိင္ရန္ ခင္းထားေသာ ဖ်ာသင္ျဖဴးေပၚ၌လည္း ေျခမေဆးဘဲ နင္းခဲ့ဖူး၏။ ထုိမေကာင္းမႈ အက်ိဳးဆက္ ေၾကာင့္ ေျခဖ၀ါး ဓားခဲြခံရျခင္းျဖစ္သည္””ဟု သီလက္ၡႏ္ၶ၀ဂ္ၢအ႒ကထာ (စာမ်က္ႏွာ-၁၂၆) ၌ လာရွိေပသည္။ ဤစာေပလာ ေျဖဆုိခ်က္ကိုၾကည့္၍ ဗိမ္ၺိသာရမင္းႀကီး ေျခဖ၀ါးဓားခဲြခံရျခင္းမွာ ေက်ာင္း၀ုိင္း အတြင္း ဖိနပ္စီးျခင္းေၾကာင့္မဟုတ္ဟု ခံယူခ်င္ၾကသည္။

အထက္ပါက်မ္းလာခ်က္၌ေက်ာင္း ၀ုိင္းအတြင္း မဟုတ္ေသာ္လည္း “ေစတီ (ဘုရား)ရင္ျပင္”ဟူေသာအခ်က္ႏွင့္ ဖိနပ္စီးထားျခင္း မဟုတ္ေသာ္လည္း “ေျခမေဆးဘဲ ဖ်ာသင္ျဖဴးေပၚနင္းျခင္း”ဟူေသာအခ်က္မ်ားကို အထူးသတိျပဳ ရန္ ျဖစ္ေပ၏။ ဆက္လက္တင္ျပလိုသည္ မွာ “ဘုရား၀ုိင္း၊ ေက်ာင္း၀ုိင္းအတြင္း ဖိနပ္စီးျခင္း”ႏွင့္ ပတ္သက္၍ မိမိတုိ႔ ဘာသာစဥ္းစားၾကရန္ အခ်က္ျဖစ္သည္။

သီလကၡႏၶ၀ဂၢပါဠိေတာ္ (စာမ်က္ႏွာ -၄၇) ၌ ““အဇာတသတ္မင္း ဘုရားဖူး သြားေသာအခါ ေက်ာင္းေတာ္အ၀င္ တံခါးမုခ္၌ မိမိစီးနင္းသြားသည့္ ဆင္ယာဥ္ ထက္မွဆင္း၍ ေျခေထာက္သက္သက္ ျဖင့္သာသြားေၾကာင္း””ကို လည္းေကာင္း၊ သုတ္မဟာ၀ဂ္ၢပါဠိေတာ္ (စာမ်က္ႏွာ-၈၃) ၌ ““လီစၦ၀ီမင္းမ်ား ဘုရားဖူးသြားရာ၌ လည္း ေက်ာင္းေတာ္အ၀င္တံခါးမုခ္၌ မိမိတို႔ စီးနင္းသြားေသာ ယာဥ္မ်ားမွဆင္း ၍ ေျခေထာက္သက္သက္ျဖင့္သာသြား ေၾကာင္း””ကိုလည္းေကာင္း ေတြ႕ရွိရေပ သည္။ (ဤအရာမ်ိဳး အျခားမ်ားစြာရွိ ေသး၏။)

ဓမ္ၼပဒအ႒ကထာ (ပ၊၂၂၅) ၌ ““ဘုရားရွင္ႏွင့္ သက္တူရြယ္တူလည္းျဖစ္၊ အလြန္လည္းအကၽြမ္း၀င္ေသာ ပေသနဒီ ေကာသလမင္းႀကီးသည္ (ေနာက္ဆံုး အႀကိမ္ျဖစ္ခဲ့ေသာ) ဘုရားရွင္ထံ အဖူး ေျမာ္သြားေရာက္ခဲ့ရာတြင္ “အလြန္ အေလးျပဳအပ္၊ ႐ိုေသအပ္ေသာ ျမတ္စြာ ဘုရား၏အထံေတာ္သို႔ ျပန္႔လြင့္ေသာ သေဘာရွိေသာ မင္း၏အသြင္အျပင္ျဖင့္ မသြားသင့္”ဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ေျခနင္းႏွင့္တကြေသာ မင္းေျမာက္ တန္ဆာငါးပါးတို႔ကို (ဗႏၶဳလစစ္ေသနာ ပတိ၏တူ) ဒီဃကာရာယန စစ္ေသနာ ပတီအား ေပးအပ္ခဲ့၍ ဂႏၶကုဋီေက်ာင္း ေတာ္သို႔ ၀င္ေရာက္ဖူးေျမာ္၏””ဟု လာ ရွိေပသည္။ဤသို႔ ခတၱိယဇာတ္ျဖစ္ေသာ ဘုရားရွင္လက္ထက္က မင္းမ်ားပင္ ေက်ာင္းတုိက္အတြင္း၌ ဖိနပ္မစီးၾက ေၾကာင္း ေတြ႕ရွိရေပ၏။

ထုိမွတစ္ပါးလည္း ပါထိက၀ဂ္ၢအ႒ ကထာ (စာမ်က္ႏွာ-၂၁၇) စသည္တုိ႔၌ အဂါရ၀တရား (၆) ပါးကို ဖြင့္ျပရာ၀ယ္ ““ဘုရားရွင္၊ ေစတီေတာ္ျမင္ေလာက္ရာ အရပ္၌ ထီးေဆာင္းျခင္း၊ ဖိနပ္စီးျခင္း၊ ေရခ်ိဳးျခင္း၊ က်င္ႀကီး၊ က်င္ငယ္စြန္႔ျခင္း တုိ႔ကို ျပဳျခင္းသည္ ဘုရား၌ မ႐ိုေသျခင္း၊ သတၳရိအဂါရ၀ မည္၏။ သံဃာအလယ္ ၌ ဒူးႏွစ္ဖက္ကို လက္ျဖင့္ဖဲြ႕ပတ္၍ ထုိင္ ျခင္း၊ ပခံုးႏွစ္ဖက္ကိုျခံဳျခင္း၊ ထီးေဆာင္း ျခင္း၊ ဖိနပ္စီးျခင္းတုိ႔သည္ သံဃာေတာ္၌ မ႐ိုေသျခင္း သံေဃအဂါရ၀ မည္၏””ဟု ဖြင့္ျပေတာ္မူ၏။

ပရိ၀ါအ႒ကထာ (၁၅၂) ၌ ““ေစတီ ေတာ္ကိုလည္းေကာင္း၊ ေဗာဓိပင္ကို လည္းေကာင္း ရွိမခိုး၊ ေစတီရင္ျပင္၌ ထီး၊ ဖိနပ္ႏွင့္တကြသြား၏။ ထုိသူသည္ ဘုရား ၌ မ႐ိုေသေသာသူမည္၏””ဟုလည္း ဖြင့္ ျပေပသည္။ (ဤအခ်က္ႏွင့္ ဗိမ္ၺိသာရ မင္းႀကီး ၿငိသျဖင့္ ေျခဖ၀ါးဓားခြဲခံရျခင္း ျဖစ္ေလသည္။)

ထုိမွတစ္ပါးသည္ စူဠ၀ါပါဠိေတာ္ (၃၇၄) အာဂႏၲဳက=ဧည့္သည္၀တ္ျပဳရာ ၌ ““ဧည့္သည္ျဖစ္ေသာ ရဟန္းသည္ သူ တစ္ပါး၏ ေက်ာင္းတုိက္ အာရာမ္သို႔ ၀င္ မည္ၾကံလွ်င္ ေက်ာင္းတုိက္ ဥပစာအနီး သို႔ေရာက္က ဖိနပ္ခၽြတ္၊ ထီး႐ုပ္၊ ေခါင္း ျခံဳကိုဖြင့္၊ ေခါင္း၌တင္ေသာ သကၤန္းကို ပခံုးသို႔ခ်၍ မေဆာမလ်င္ သူတစ္ပါး ေက်ာင္းအာရာမ္သို႔ ၀င္ရမည္””ဟု ပညတ္ထားေတာ္မူ၏။ (ဤအရာ၌ ငါတို႔ လူ၀တ္ေၾကာင္မ်ားႏွင့္မဆုိင္ဟု မယူဆ သင့္၊ ရဟန္းေတာ္မ်ားမွာ ““အျမတ္ျဖစ္ ေသာေၾကာင့္””ေဒသနာပဓာနျပဳ ေဟာ ထားျခင္းျဖစ္သည္။)

ဤဆုိခဲ့ၿပီးအခ်က္မ်ားကို ျပန္သံုး သပ္ၾကည့္လွ်င္ ဘုရားရွင္လက္ထက္က မင္းမ်ိဳးျဖစ္ေသာ ဘုရင္မ်ားပင္ ေက်ာင္း တုိက္အ၀င္တံခါးမုခ္၌ မိမိတို႔စီးနင္းခဲ့ ေသာ ယာဥ္မ်ားမွဆင္းသက္၍ ေျခနင္း (ဖိနပ္)မ်ားကိုခၽြတ္ကာ ဘုရားရွင္ထံအဖူး ေျမာ္၀င္ေရာက္ၾကသည္ကိုလည္းေကာင္း၊ ဘုရားရွင္၊ ေစတီေတာ္ျမင္ေလာက္ရာတုိ႔ ၌လည္းေကာင္း၊ ေစတီရင္ျပင္၌လည္း ေကာင္း၊ သံဃာအလယ္၌လည္းေကာင္း၊ ထီးေဆာင္းျခင္း၊ ဖိနပ္စီးျခင္း စသည္တုိ႔ ကို ျပဳျခင္းသည္ ဘုရားရွင္၌ မ႐ိုမေသ ျခင္း=သတၳရိအဂါရ၀၊ သံဃာေတာ္၌ မ႐ိုေသျခင္း=သံေဃအဂါရ၀တုိ႔မည္သည္ ကိုလည္းေကာင္း၊ဤအဂါရ၀ျဖစ္ေလာက္ ေသာ အရပ္မ်ိဳး၌ ဖိနပ္စီးခဲ့မိျခင္းေၾကာင့္ ဗိမ္ၺိသာရမင္းႀကီး ေျခဖ၀ါးဓားခဲြခံရသည္ ကိုလည္းေကာင္း၊ ဧည့္သည္ရဟန္းမ်ား ကို သူတစ္ပါးေက်ာင္းတုိက္ အာရာမ္သို႔ ၀င္လွ်င္ ဖိနပ္ခၽြတ္၊ ထီး႐ုပ္၍ ၀င္ရမည္ ဟု ဘုရားရွင္ပညတ္ထားသည္ကိုလည္း ေကာင္း ေတြ႕ရွိရမည္ျဖစ္ေပ၏။

ေနာက္ဆံုးအေနျဖင့္အဘိဓဇမဟာ ရ႒ဂု႐ု မစိုးရိမ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး မိန္႔ၾကားေတာ္မူေသာ စကားရပ္ကို ေဖာ္ ျပ၍ အဆံုးသတ္လိုေပသည္။ တစ္ခါက (ေနာ္မံေက်ာင္းအုပ္ေဟာင္း) ဒကာႀကီး ဦးပန္းရည္သည္ ဆရာေတာ္ကို သူ႔အိမ္ ဆြမ္းပင့္ေကၽြး၍ ဤသုိ႔ေလွ်ာက္ထားခဲ့ဖူး ၏။

ဦးပန္းရည္ ။ ။ ဆရာေတာ္…ဘုရား ၀င္းထဲ ဖိနပ္မစီးရဘူးလုိ႔ ဘယ္သူက အမိန္႔ထုတ္တာတုန္း ဘုရာ့။

ဆရာေတာ္ ။ ။ ကုသိုလ္စိတ္က အမိန္႔ ထုတ္တာ။

ဦးပန္းရည္ ။ ။ ဘုရား၀င္းခတ္ထားတဲ့ ဘုရားလူႀကီးေတြက အမိန္႔ထုတ္တာ မဟုတ္ပါလားဘုရား။

ဆရာေတာ္ ။ ။ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒကာ ႀကီးမွာ ဘုရားကို ႐ိုေသတဲ့ကုသုိလ္စိတ္ ကိန္းေအာင္းေနတုန္းဆုိရင္ ဘုရား၀င္း ထဲေရာက္ေရာက္၊မေရာက္ေရာက္ဘုရား ျမင္တဲ့ေနရာကစၿပီး ဖိနပ္ခၽြတ္ရမယ္။ ဘုရားကို မေထေလးစားျပဳခ်င္တဲ့စိတ္၊ အကုသုိလ္စိတ္ကိန္းေအာင္းေနရင္ဘုရား ၀င္းထဲမွာသာ မကဘူး။ ဘုရားပလႅင္ေပၚ ထိ ဖိနပ္စီးရဲမွာပဲ။

ထုိအခါ ဒကာႀကီးဦးပန္းရည္သည္ ရယ္ေမာလ်က္ ““တပည့္ေတာ္ဘုရားကို ႐ိုေသတဲ့ ကုသုိလ္စိတ္ရွိပါတယ္””ဘုရား ဟု ေလွ်ာက္ထားရေလေတာ့သတည္း။

ဗုိလ္ကေလးအရွင္ပ႑ိတ

ေမာ္ကၽြန္းအရွင္ပ႑ိတ

ဓမၼာစရိယ,M.A,Dip in Eng.သီရိလကၤာ

Hot News Journal