ထိုသစ္ပင္တို႔၏ပံုျပင္အေၾကာင္း ေမာင့္ကို ကြၽန္မေျပာျပခဲ့မိသည္။ ကြၽန္မအတြက္ေတာ့ ထိုသစ္ေျခာက္ပင္ နွစ္ပင္သည္ အဓိပၸာယ္မ်ားစြာရိွပါသည္။
သူတို႔နွစ္ပင္ကို လြန္ခဲ့သည့္ ရာစုနွစ္ တစ္ခုေက်ာ္ ၁၈၇၅ ခုနွစ္ကတည္းက သည္ေတာင္သမန္အင္း ေနရာမွာ တူတူေမြးဖြားခဲ့ၾကသည္။ ငယ္တုန္းကေတာ့ သူတို႔ အမည္သည္ မယ္ဇယ္ပင္ဟု ေခၚပါလိမ့္မည္။
သူတို႔သည္ အျခားေသာ မယ္ဇယ္ပင္မ်ား၏အေ၀း ေတာင္သမန္အင္းေနရာမွာ ေနပူပူ မိုး႐ြာ႐ြာ တူတူရိွခဲ့ၾကမည္။ အခက္အလက္ေတြ ေ၀ဆာခဲ့ၾကမည္။ မဥၨူသကနတ္ပန္းဟုတင္စားေသာ ပ်ားရည္ေရာင္ အပြင့္ ၀ါ၀ါႏုႏုတို႔ အၿပိဳင္ပြင့္ခဲ့ၾကမည္။ သူတို႔ပုခံုးမွာ ငွက္ေမာင္နွံမ်ား၊ သူတို႔အရိပ္မွာ စံုတြဲမ်ား နားခိုခဲ့ၾကဖူးမည္။
မိုးဒဏ္၊ ေရဒဏ္၊ေလဒဏ္တို႔ကို အတူရင္ဆိုင္ရင္း ႀကံ့ႀကံ့ခံၿပီး ေသဆံုးသြားၾကေတာ့လည္း နွစ္ဦးသား မခြဲခြာခဲ့ၾက။ အရိုးၿပိဳင္းၿပိဳင္းနွင့္ ရံဖန္ရံခါ ေရထဲ၊ ရံဖန္ရံခါ ကုန္းကမူေပၚ ။ေရအတက္အက်ကသာ ေျပာင္းသြားမည္။ သူတို႔ကေတာ့ ဘာမွမေျပာင္းလဲခဲ့။
ဦးပိန္တံတား၏ အလွသည္ သူတို႔နွင့္တြဲမွ ပိုအသက္၀င္လာတတ္သည္။ သူတို႔သည္ အသက္မဲ့ေနေသာ္လည္း ေတာင္သမန္၏ သက္ရိွခ်စ္ပံုျပင္သာျဖစ္သည္။
ယခုေတာ့ ထိုပံုျပင္ တစ္ျခမ္းေပ်ာက္ရွသြားခဲ့ၿပီ။ ေတာင္သမန္အင္းေရထဲကို က်ေပ်ာက္သြားသလား၊ ေျမႀကီးထဲ ငုပ္လွ်ိဳးသြားၿပီလား ဘယ္သူမွမသိနိုင္ေတာ့။
တစ္ပင္တည္းသာ က်န္ေတာ့ေသာ သစ္ေျခာက္ပင္ႀကီးကို ၾကည့္ရသည္မွာ ျပန္မလာနိုင္ေတာ့မည့္ ငယ္ခ်စ္ဦးကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနသည့္ အဘိုးအိုတစ္ဦးလို တိတ္ဆိတ္ေၾကကြဲစရာေကာင္းလြန္းလွသည္။
ေသအတူ ရွင္မကြာရိွခဲ့သည့္ သစၥာအေၾကာင္းသည္ ေမာင့္အတြက္ ျပက္လံုးတစ္ခု ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္နိုင္ေသာ္လည္း ကြၽန္မအတြက္ေတာ့ မ်က္ရည္မ်ားသာျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
ပံုျပင္အဆံုးတြင္ ေမာင့္ရယ္သံမ်ားတိတ္ဆိတ္သြားခဲ့မည္ဆိုပါက ကြၽန္မ ေမာင့္ကို သစၥာထားရက်ိဳးနပ္ပါၿပီ။
ယဥ္ ယဥ္ေႏွာင္း
Photo credit - Ko Kyaw Thu
No comments:
Post a Comment