ဦးေအာင္ေသာင္းက်န္းမာပါေစ

ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔ ဘုန္းမီးေနလ ေတာက္စဥ္ကေပါ့။ မူးေၾကာင္ေၾကာင္ ခပ္ေထြေထြ လူတေယာက္ဟာ ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ “ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔ကို လူ တရာ ကိုးဆယ့္ကိုးေယာက္ လက္မခံဘူး”လို႔ ထပ္ခါထပ္ခါ ေျပာလာသတဲ့။ အဲဒီမွာ အဲဒီလူမွတ္တိုင္ကဆင္းေတာ့ ေထာက္လွမ္းေရးက လက္ထိပ္ ခတ္ဖမ္းလိုက္ပါေရာ။ ဘာအျပစ္ရွိလို႔လဲေပါ့။ ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔ကို လူတရာ ကိုးဆယ့္ကိုးေယာက္ လက္မခံဘူးေျပာလို႔တဲ့။ အဲဒီမွာ အဖမ္းခံရတဲ့သူက “ဟုတ္တယ္ေလ၊ လူတရာ့ ကိုးဆယ့္ကိုးေယာက္ လက္မခံေပမယ့္၊ လက္ခံတဲ့ တေယာက္ဟာ ကၽြန္ေတာ္ပဲ”ဆိုေတာ့ လႊတ္လိုက္ရေတာ့ တာေပါ့။

အခုလည္း ျပည္ေထာင္စုႀကံ့ခိုင္ေရးနဲ႔ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးပါတီရဲ႕ အတိုင္ပင္ ခံဆရာႀကီး၊ ေငြေၾကးနဲ႔ဘဏ္မ်ားဆိုင္ရာမွာဥကၠ႒ႀကီး၊ ေတာင္သာၿမိဳ႕ နယ္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ႀကီး ဦးေအာင္ေသာင္း (ေနာက္ကြယ္မွာေတာ့ ေတာင္းတဲ့ေနရာမွာရဲတင္းလြန္းလို႔ နာမည္ေျပာင္ဦးေအာင္ ေတာင္းလို႔ေခၚၾကသတဲ့)ကို တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးအတြက္မေျပာနဲ႔။ ေက်းဇူးရွင္အတြက္၊ ဆရာအတြက္၊ တပည့္အတြက္ေတာင္မငဲ့ကြက္ဘဲ သူ႔ မိသားစုနဲ႔ေဆြမ်ဳိးေတြအတြက္သာ ဘယ္သူေသေသ ငေတမာၿပီးေရာ လုပ္ေဆာင္သယ္ပိုးတတ္သမို႔ လူတရာကိုးဆယ့္ကိုးေယာက္ လက္မခံ ေပမယ့္ လက္ခံတဲ့တေယာက္ဟာ ကၽြန္ေတာ္ကိုေလးျမတ္ပါ။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့နယ္ခ်င္းသာမတူေပမယ့္ ဦးေအာင္ေသာင္းေရာ၊ ကၽြန္ေတာ္ ေရာအညာသားေတြပါ။ သူကေတာင္သာနယ္ ေက်ာက္ၠာရြာသား၊ ကၽြန္ ေတာ္က မံုရြာနယ္မံုေရြးေၾကးမံုရြာသား။ ဒါေပမဲ့ခုခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္က ထိတ္ထိတ္ႀကဲစာေရးဆရာႀကီး မျဖစ္ေသးဘဲ သူလိုကိုယ္လို စာေရး ဆရာတေယာက္သာ ျဖစ္ေနေသးတယ္။ ထမင္း နပ္မွန္ေနတာက ဇနီးသည္၀န္ထမ္းျဖစ္ေနလို႔ဆို ပါေတာ့။ ဦးေအာင္ေသာင္းက်ေတာ့ ေက်ာင္းဆရာ ဘ၀ေလးကေန ၀န္ႀကီးဘ၀အထိ တက္လွမ္းႏိုင္ခဲ့တယ္ေလ။

အခုသူ႔ကို အေမရိကန္ႏိုင္ငံက အမည္ပ်က္ စာရင္းထဲထည့္လိုက္လို႔၊ ေဟာ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔လႊတ္ေတာ္ႀကီးက တျခားအရာေတြသာ စံုစမ္းေရးေကာ္မတီေတြဖြဲ႕ေနၾကတာပါ။ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ျဖစ္လို႔ လႊတ္ေတာ္ဂုဏ္သိကၡာ ညႇိဳးႏြမ္းေစတယ္ဆို ၿပီး ကန္႔ကြက္သူမရွိအတည္ျပဳၿပီး အေမရိကန္ႏုိင္ငံ အစိုးရကို႐ႈတ္ခ်လိုက္တယ္ေလ။ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကေတာင္ ေဆြးေႏြးခ်ိန္မရလိုက္လို႔၊ အမ်ဳိးသားရင္ၾကားေစ့ေရးမို႔ ဘယ္လိုပဲအေၾကာင္း ျပျပေထာက္ခံခဲ့ရတယ္မဟုတ္လား။ ဆိုလိုခ်င္တာ က ကၽြန္ေတာ္တို႔ဦးေအာင္ေသာင္းႀကီးဟာ ခုခ်ိန္ထိ ႏိုင္ငံေရးအရွိန္အ၀ါရွိေနဆဲဆိုတာပါပဲ။

ခ်မ္းသာလိုက္တာကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔စဥ္း စားလို႔မရႏုိင္တဲ့ အတိုင္းအတာထိ ခ်မ္းသာတယ္ ဆိုတာယံုလိုက္စမ္းပါ။ အဲဒီလိုရာထူးဌာနႏၱရလည္း ထိပ္ဆံုးေရာက္ေအာင္ စီးပြားေရးလည္းထိပ္ဆံုး ေရာက္ေအာင္လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ခဲ့တဲ့ လူခြ်န္တေယာက္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔လက္မခံရင္ ဘယ္လိုလူလိုလက္ခံ ရမလဲ။ ကိုင္း - ေျပာၾကစမ္းပါဦး။

ဦးေအာင္ေသာင္းက စစ္ထဲ၀င္ၿပီးOTS (ေမွာ္ဘီဗိုလ္သင္တန္းေက်ာင္း)က ဘြဲ႕ရအမွတ္စဥ္ (၃၁)၊ ၾကည္း ၁၀၁၀၇ နဲ႔ ေက်ာင္းဆင္းခဲ့သူပါ။ တပ္မ(၉၉) လက္ေအာက္ခံ ကေလာ ခလရ(၇) တပ္ရင္းမွဴး၊ အေနာက္ေျမာက္တိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္(နမခ) စစ္ဗ်ဴဟာမွဴးတာ၀န္ေတြထမ္းေဆာင္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ မေကြးတိုင္း တ၀ တဥကၠ႒ျဖစ္ခဲ့တယ္။ နမခတိုင္းမွဴးဗိုလ္ထြန္းၾကည္က ကုန္သြယ္ေရး၀န္ ႀကီးအျဖစ္ေျပာင္းရေတာ့ သူ႔ကို ကုန္သြယ္လယ္ယာ (ယခင္ကုန္သြယ္ ေရး-၁) အႀကီးအကဲ ဦးေဆာင္ၫႊန္ၾကားေရးမွဴး ခန္႔အပ္လိုက္တယ္။ အဲဒီမွာကၽြန္ေတာ္တို႔လူႀကီးဦးေအာင္ေသာင္းက လူေတာ္ဆိုေတာ့ ဦး ေဆာင္ၫႊန္ၾကားေရးမွဴးခ်ဳပ္ေတြ ေတြ႕ဆံုမိတ္ဆက္ညစာစားပြဲမွာပဲ ကုန္သြယ္ေရးဒု၀န္ႀကီးအျဖစ္ ရာထူးတိုးျမႇင့္ေပးလိုက္တယ္။

အဲဒီမွာဗိုလ္ထြန္းၾကည္တို႔သာ ဖယ္ရွားခံလိုက္ရတယ္။ ဦးေအာင္ ေသာင္းကေတာ့ လႊားလႊားနဲ႔ ရာထူးေတြတိုးျမႇင့္သြားလိုက္တာ။ စက္မႈ (၁)၀န္ႀကီးျဖစ္သြားတဲ့အထိဆိုပါေတာ့။ စက္မႈ(၁)၀န္ႀကီးျဖစ္ေတာ့ ““ဥစၥာေစာင့္၊ ထီေပါက္တဲ့ကိန္း””ဆိုက္ေရာက္သြားေတာ့တာပါပဲ။ စက္မႈ(၁)သာ ေပါင္းစက္႐ံုရဲ႕ အဂတိလိုက္စားမႈကိုအေၾကာင္းသိတဲ့ စက္မႈ(၁)ဒု၀န္ႀကီး ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေက်ာ္၀င္းက ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးခင္ၫြန္႔ကို တိုင္ၾကားေတာ့ ဦးေအာင္ေသာင္းဘာျဖစ္သြားသလဲ။ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ တိုင္ၾကားသူ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေက်ာ္၀င္းသာ ျပဳတ္သြားရွာတာေပ့ါ။

ေနာက္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ သာေပါင္းစက္႐ံုကိုဆင္းၿပီး စစ္ေဆးတယ္။ ဦးေအာင္ေသာင္း ဘာျဖစ္သြားသလဲ။ ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး။ သြားစစ္ေဆးတဲ့ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ ဦးေအာင္ေသာင္းရဲ႕သား ဗိုလ္မွဴးျပည္ေအာင္ နဲ႔ ဒုတိယဗ္ိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးေမာင္ေအးရဲ႕ ေမြးစားသမီး နႏၵာေအးတို႔ လက္ထပ္ပြဲမွာ ဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးရဲ႕ ေရွ႕မဂၤလာပန္းကံုးစြပ္ေပးလိုက္ရတယ္ေလ။ ေရွးပေဒသရာဇ္ေခတ္လို ေျပာရရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဦးေအာင္ေသာင္းဟာ သူက ဘာလုပ္လုပ္၊ ဘယ္သူေတြက တိုင္တိုင္ မျပဳတ္ႏုိင္တဲ့ သက္ေတာ္ရွည္ ဘိုးဘိုးႀကီးပါပဲ။ ခုခ်ိန္ထိ အရွိန္အ၀ါေကာင္း ဆဲေလ။

လာ-လိုက္ခဲ့။ သူ႔အိမ္ကို သြားၾကရေအာင္။ ဦးေအာင္ေသာင္းက ေနျပည္ေတာ္၀န္ႀကီးေတြ ေနရာမွာ အေနမ်ားေပမယ့္ ဒီအိမ္ကို တခါ တေလမွ ျပန္လာတာပါ။ အင္းစိန္လမ္းမႀကီးေပၚ လိႈင္ရတနာမြန္အိမ္ရာရဲ႕ ထိပ္ဆံုးေထာင့္က လူႏွစ္ရပ္စာေလာက္ျမင့္တဲ့ အုတ္တံတိုင္းခတ္ထားတဲ့ ၿခံဟာ ဦးေအာင္ေသာင္းရဲ႕ ဗိမာန္ႀကီးေပါ့။ အုတ္တံတိုင္းမွာ ကပ္ထား တာက Granite ေႂကြျပားေတြပါ။ ၿခံတံခါးက ဟိုက္ဒေရာလစ္နဲ႔ ဖြင့္ရတာပါ။

ၿခံ၀င္းထဲ၀င္လိုက္ၾကရေအာင္။ ညာဘက္ၾကည့္လိုက္။ ေပ (၃၀) မ်က္ႏွာစာရွိတဲ့ ကားဂိုေဒါင္။ ကားခ်ည္းပဲ (၁၀)စီးေက်ာ္ရွိတယ္။ ကား ဂိုေဒါင္ေဘးမွာ ဦးေအာင္ေသာင္းပ်င္းရင္ ႐ိုက္ေလ့ရွိတဲ့ ေဂါက္ကြင္း။ ေဂါက္ကြင္းရဲ႕ေဘးမွာ သြားေလသူ ဇနီး ေဒၚခင္ရီရဲ႕ သစ္ခြၿခံ။ မွန္အလံုနဲ႔ အဲယားကြန္းေတြ တပ္ထားတယ္။ ေဂါက္ကြင္းရဲ႕ေဘးမွာ တင္းနစ္ကြင္း လည္းရွိတယ္။ ဘယ္ဘက္ျခမ္းမွာ ဗိမာန္ႀကီးရွိတယ္။ လူႏွစ္ဖက္စာ ေလာက္ရွိတဲ့တိုင္ႀကီး (၂)တိုင္က အိမ္ေခါင္မိုးထိရွိတယ္။ အျမင့္ေပ (၂၀) ေက်ာ္ေပါ့။ အိမ္ေရွ႕တည့္တည့္မွာ စိန္ပန္းပင္သံုးပင္ရွိတယ္။ (ယၾတာလား၊ မေျပာတတ္ဘူး) ၿခံေထာင့္မွာ ေရတံခြန္နဲ႔ ေရကန္ေလး။ ေရကန္ထဲမွာ ဗ်ဳိင္း႐ုပ္ကေလးေတြ။ ကန္ရဲ႕ေဘးမွ အပန္းေျဖထိုင္စရာ တ႐ုတ္ဘံုေက်ာင္း ပံုစံ ထိုင္ခံုေလးေတြရွိတယ္။ အမိုးနဲ႔ေပါ့။ ေခါင္းရင္းဘက္မွာ ေရကူးကန္ရွိတယ္။

အိမ္ထဲ၀င္သြားရင္ ဧည့္ခန္းက်ယ္ႀကီးေတြ႕ရမယ္။ စႏၵရားႀကီးတလံုး လည္းရွိတယ္။ သူ႔သမီး ခင္ငုရီၿဖိဳးတီးတာေလ။ အေပၚထပ္တက္တဲ့ ေလွကားႀကီးရွိတယ္။ အက်ယ္က (၇)ေပေလာက္။ ေလွကားထစ္ (၂၂)ထစ္ ရွိတဲ့ ကၽြန္းေလွကားႀကီးေပါ့။ ေလွကားအလယ္ေလာက္မွာ အျပင္က အလင္း၀င္ႏုိင္တဲ့ ကၽြန္းက်ည္းေဘာင္ကြပ္ထားတဲ့ မွန္ျပတင္းရွိတယ္။ အေပၚထပ္မွာ သမီးရဲ႕ အိပ္ခန္း၊ ေရခ်ဳိးခန္း၊ အလွျပင္ခန္း၊ ဧည့္ခန္း ေတြက သီးျခားစီရွိတယ္။ ဘုရားခန္းလည္း ရွိတယ္။ ဘုရားခန္းထဲ၀င္သြား ရင္ ပိတ္ကားေလာက္ရွိတဲ့ ပုဂံ႐ႈခင္းပန္းခ်ီကားႀကီးေတြ႕ရမယ္။ အင္မတန္ တန္ဖိုးႀကီးမယ့္ ပန္းခ်ီကားႀကီးျဖစ္မွာပါ။

ေအာက္ထပ္ျပန္ၿပီးဆင္းၾကည့္ရေအာင္။ ေက်ာက္စိမ္းနံရံႀကီးရွိ တယ္။ အပန္းေျဖၾကည့္ဖို႔ Home Theatre ေတြ Projector ေတြ အကုန္ဆင္ထားတယ္။ အိပ္ခန္းႀကီးကလည္း အက်ယ္ႀကီး ေပ ၄၀၊ ေပ ၂၀ ရွိတယ္။ ဆင္းရဲသားေတြရဲ႕ အိမ္၀င္း (၂)၀င္းစာေပါ့။ ေရပူ၊ ေရေအး ေရခ်ဳိးခန္း တပ္ဆင္ထားတာေတြေတာ့ မေျပာေတာ့ဘူး။ ရွင္ဘုရင္ ပုဆိုး၊ ပိုးခ်ည္းဆိုၾကစို႔။ အိပ္ခန္းအလယ္တည့္တည့္မွာ ခုတင္ႀကီးတလံုးရွိတယ္။ ေျခရင္းမွာ ၾကည့္လိုက္ရင္ေတာ့ ဘီ႐ို ႐ိုး႐ိုး။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီ ဘီ႐ိုတံခါးကိုဖြင့္ ၿပီး ၀င္သြားရင္ ေျမေအာက္ခန္းေရာက္တယ္။

စႏၵရားႀကီးရဲ႕ အနားက အျပင္ထြက္လိုက္ရင္ မီးဖိုေခ်ာင္။ မီးဖိုေခ်ာင္ရဲ႕ အေပၚထပ္မွာ အေစခံတန္းလ်ားရွိတယ္။ အဲဒါ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဦးေအာင္ေသာင္းရဲ႕ ဗိမာန္ပဲ။ အင္းလ်ားလမ္းက အိမ္အမွတ္ (၅၄)ကေတာ့ ဘယ္သူ ေနထိုင္ေနသလဲ မသိဘူး။

သူ႔ဘာသာ ဥံဳ ခံလို႔ျဖစ္ျဖစ္၊ ဖြ ခံလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ့္လို မဟုတ္ဘဲ ရာထူးေတြ ထိပ္တက္ၿပီး ယူေဆာင္ႏိုင္လို႔ စီးပြားဥစၥာေတြ (၁၀)သက္ မေျပာနဲ႔ (၁၀၀)သက္ထိေအာင္ စားမကုန္ေအာင္ ရယူႏိုင္လို႔ ကိုးဆယ့္ကိုး ေယာက္ လက္မခံလဲ ကၽြန္ေတာ္လက္ခံတယ္။

ဒါေပမဲ့ ေပါ့ေလ။ လႊတ္ေတာ္မွာ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ဖို႔ ေဆြးေႏြးၾကတဲ့ အခါမွာေတာ့ ဦးေအာင္ေသာင္းကို ကၽြန္ေတာ္ အထင္ႀကီးခဲ့သမွ်ေတြဟာ သဲထဲေရသြန္ျဖစ္ေတာ့တာပါပဲ။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ အခန္း (၂)ႏိုင္ငံေတာ္ ဖြဲ႕စည္းတည္ေဆာက္ပံု ပုဒ္မ (၄၉)မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ ျပည္နယ္ (၇)ျပည္နယ္ကို လူမ်ဳိးစု အမည္ေတြနဲ႔ မေခၚဆိုဘဲ စစ္ကိုင္းတိုင္း၊ မေကြးတိုင္းတို႔လို ၿမိဳ႕အမည္ေတြနဲ႔ ေျပာင္းလဲ ေခၚဆိုဖို႔ အဆိုတင္သြင္းပါသတဲ့။ ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ရွမ္းျပည္နယ္ အေခၚအေ၀ၚေတြ က ဦးေအာင္ေသာင္း မေမြးဖြားခင္ကတည္းက ေခၚေ၀ၚသံုးစြဲလာတဲ့ အမည္ ေတြပါ။

ဦးေအာင္ေသာင္းက လူမ်ဳိးစုအမည္ေတြနဲ႔မို႔ လူမ်ဳိးအစြဲေတြေၾကာင့္ ျပည္တြင္းစစ္မီးေတာက္ေလာင္ေနတယ္လို႔ စြဲမွတ္ေနဟန္တူပါရဲ႕။ တကယ္ေတာ့ ျပည္တြင္းစစ္မီးေတာက္ေလာင္ေနတာဟာ လူမ်ဳိးစုအစြဲေၾကာင့္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီမိုကေရစီ ဆိတ္သုဥ္းလို႔ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ လႊမ္းမိုးေနခဲ့ တာေၾကာင့္ ျပည္တြင္းစစ္မီးေတာက္ေလာင္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားရင္ ဒီမိုကေရစီ ထြန္းကားလာရင္ ျပည္တြင္းစစ္မီးဟာ လံုး၀ၿငိမ္းသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုမွမဟုတ္ ဦးေအာင္ေသာင္းဟာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ဖံုးကြယ္ေစခ်င္တဲ့ သေဘာေပလား။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဦးေအာင္ေသာင္းရဲ႕ အဆိုဟာ လႊတ္ေတာ္ထဲ အဆိုတင္သြင္းမႈ မေျပာနဲ႔ ေတာင္သာနယ္ ေက်ာကၠာသြားၿပီ အဆိုတင္သြင္းေတာင္ လက္မခံႏိုင္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ေကာင္း က်ဳိးထက္၊ ဆိုးက်ဳိးေတြ ပိုမိုျဖစ္ထြန္းလာဖြယ္ရွိလို႔ပါ။ ဒီမွာ ဦးေအာင္ေသာင္းကို လက္ခံတဲ့ ကၽြန္ေတာ္သည္ပင္လွ်င္ သူ႔တင္သြင္းတဲ့အဆို အရည္အခ်င္းကို ေထာက္႐ႈၿပီး သူ႔အဆင့္ဆင့္ တိုးတက္လာတဲ့ ရာထူးေတြဟာ သူ႔ခ်မ္းသာခဲ့တဲ့ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြဟာ ႐ိုး႐ိုးသားသား၊ ႀကိဳးႀကိဳးစားစားနဲ႔ ရရွိခဲ့တာ ဟုတ္ပါရဲ႕လားလို႔ အႏုလံု၊ ပဋိလံု စဥ္းစားေတြးေတာေနမိေၾကာင္းပါ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ အရပ္ေဒသမွာ မဟုတ္တာလုပ္ကိုင္ၿပီး မဂၤလာယူတတ္ေလ့ရွိတဲ့ ပုဂ္ၢိဳလ္ေတြကို “ေဟာဒီလူႀကီး ေသရင္ေတာ့ ပုပ္ေစာ္အလြန္နံမွာဗ်”လို႔ ေျပာဆိုတတ္ၾကပါတယ္။ အခုလည္း ဦးေအာင္ ေသာင္းကြယ္လြန္ရင္ (လြန္ဆန္လို႔ရတာမွမဟုတ္တာ အနိစၥေနာ္) ပုပ္ေစာ္၊ အလြန္နံ၊ မနံ ေစာင့္ၾကည့္ခ်င္ပါေသးတယ္။ ဦးေအာင္ေသာင္း က်န္းမာပါေစ။

ကိုေလးျမတ္
News Watch(ေစာင့္ၾကည့္သတင္းဂ်ာနယ္)
https://www.facebook.com/NewsWatchJournal