ထိုသို႔ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈမ်ားေၾကာင့္ ေဒၚလာေစ်းႏႈန္းမ်ား တရိပ္ရိပ္ တက္လာခဲ့၍ အစိုးရ အေနျဖင့္ ထိန္းခ်ဳပ္မႈမ်ား ျပဳလုပ္လာခဲ့ေသာေၾကာင့္ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံသူမ်ား အေနျဖင့္ အျခားေစ်းကြက္ တစ္ခုျဖစ္ေသာ ေရႊေစ်းကြက္သို႔ ျမႇားဦးလွည့္လာျပန္သည္။ ယင္းအတြက္ေၾကာင့္ ရက္သတၱပတ္ ႏွစ္ပတ္ခန္႔ အတြင္း ေရႊတစ္က်ပ္သားလွ်င္ ငါးေသာင္းခန္႔အထိ ေစ်းႏႈန္းမ်ား ျမင့္တက္လာခဲ့သည္။
ေစ်းတတ္လည္း႐ံႈး၊ ေစ်းက်လည္း ႐ံႈး၊ ေရႊဆိုတာ အ႐ံႈးပဲလား….
ေရႊစုေဆာင္းသူမ်ား အေနျဖင့္လည္း ေရႊစုေဆာင္းရန္ ၀ယ္ယူျခင္းမ်ားေၾကာင့္ ေရႊေစ်းမ်ား တတ္လာခဲ့ခ်ိန္တြင္ အေျခခံ လူတန္းစား တစ္ခ်ိဳ႕မွာ ယခင္စုေဆာင္း ၀ယ္ယူထားေသာ ေရႊေလးမ်ားအား ထုခြဲေရာင္းခ်ျဖင္းျဖင့္ အျမတ္ရလိုရငွား ျပန္လည္ ေရာင္းခ်ျခင္းမ်ား ရွိလာခဲ့သည္။
သို႔ေသာ္ ယင္းကဲ့သို႔ ျပန္လည္ေရာင္းခ်ရာတြင္ ယခင္၀ယ္ယူထားေသာ ေရႊဆိုင္မွာ မူလဆိုင္ ေနရာတြင္ မရွိေတာ့သျဖင့္ နီးစပ္ရာ ေရႊဆိုင္မ်ားတြင္ ၀င္ေရာက္ ေရာင္းခ်ခဲ့ရာမွ ျပႆနာေပါင္းစံု စတင္လာခဲ့ေတာ့သည္။
ေရႊမ်ားမွာ ေရႊရည္မျပည့္မွီျခင္းႏွင့္ အေရာင္အဆင္း မြဲေနျခင္းမ်ားေၾကာင့္ မည္သည့္ ေရႊဆိုင္ကမွ် လက္ခံလိုျခင္း မရွိသလို ေပါင္ႏွံရာတြင္ပင္ အေပါင္ဆိုင္မွ အဆမတန္ ေစ်းႏွိမ္ျခင္းမ်ားကို ခ်ိဳးခ်ိဳးဖဲ့ဖဲ့ ခံလိုက္ရေသာအခါ ေရႊ၀ယ္ခဲ့ မိသည္မွာ မွားေနၿပီလားဟုပင္ ထင္ျမင္ဖြယ္ရာ ရွိေနသည္။ ယင္းတို႔ကဲ့သို႔ ေရႊ၀ယ္ယူသူမ်ားမွာ ေငြပိုလွ်ံ လြန္းေန၍ မဟုတ္ပဲ ၀တ္လဲ ၀တ္ခ်င္ စုခ်င္လဲ စုခ်င္၍ ၀ယ္ယူၾကသူမ်ားျဖစ္ရာ ယင္းကဲ့သို႔ ေရႊရည္ပါတယ္ဆို႐ံု ျဖစ္ေနေသာ ေရႊထည္ ပစၥည္းမ်ားေၾကာင့္ အ႐ံႈးမ်ားစြာျဖင့္ ရင္ဆိုင္ရေသာအခါ တာ၀န္ယူမႈ ကင္းမဲ့ေနေသာ ေရႊထည္မ်ားကို သိမ္း၍ ျပန္ရင္ျပန္၊ သို႔မဟုတ္ပါက ေရႊ၀ယ္ယူခ်ိန္ ေစ်းႏွင့္ အင္မတန္ ကြာဟာေနေသာ ေရႊထည္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္အျပစ္ တင္႐ံုမွလြဲ၍ မည္သို႔မွ် တတ္ႏိုင္ေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။
အရည္အေသြး မျပည့္မီတဲ့ ေရႊေစ်းကြက္ ဘယ္ကစတာလဲ
ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ေရႊေစ်းကြက္ အတြင္းသို႔ အရည္အေသြး မျပည့္မီသည့္ ေရႊထည္ပစၥည္းမ်ား ျပဳလုပ္ေရာင္းခ်ေသာ ေစ်းကြက္မွာ လြန္ခဲ့ေသာ ၈ ႏွစ္၊ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ခန္႔က စတင္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ေရႊဆိုင္ဖြင့္လိုသူမ်ား အေနျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေရႊလုပ္ငန္းရွင္မ်ား အသင္း၏ ေထာက္ခံခ်က္ တစ္စံုတစ္ရာ မလိုအပ္ေတာ့ဘဲ ၿမိဳ႕ေတာ္စည္ပင္သာယာေရး ေကာ္မတီ၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ တရား၀င္ ဖြင့္လွစ္ခြင့္ ရရွိေနေသာေၾကာင့္ ယခုကဲ့သို႔ အရည္အေသြး မျပည့္မီသည့္ ေရႊထည္ ပစၥည္းမ်ား ေရာင္းခ်ေသာ ဆုိင္မ်ား မ်ားျပားလာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ေရႊလုပ္ငန္းရွင္မ်ား အသင္းမွ တာ၀န္ရွိသူ တစ္ဦးက ဆုိသည္။
ယင္းေရႊဆိုင္မ်ား အေနျဖင့္ အေျခခံ လူတန္းစား အမ်ားဆံုး ေနထုိင္သည့္ ၿမိဳ႕ဆင္ေျခဖံုး ရပ္ကြက္မ်ားႏွင့္ နယ္ၿမိဳ႕မ်ားတြင္ အမ်ားဆံုး ဖြင့္လွစ္ၿပီး အေရာင္းအ၀ယ္ ျပဳလုပ္ေနၾကသည္ဟု ေရႊလုပ္ငန္းရွင္ အသိုင္းအ၀ိုင္းမ်ားထံမွ သိရသည္။
ေစ်းကနည္းနည္း ေရႊကႀကီးႀကီး
ျမန္မာႏိုင္ငံ ေရႊေစ်းကြက္ အေနျဖင့္ အေရာင္းအ၀ယ္ ျပဳလုုပ္ရာတြင္ (၁) အေခါက္ေရႊ (၁၆ ပဲ အကယ္ဒမီ)၊ (၂) ၁၄-၁၅ ပဲရည္၊ (၃) အရည္အေသြး မျပည့္မီေသာ ေရႊဟူ၍ သံုးမ်ိဳးခန္႔ျဖင့္ ျပဳလုပ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။
အေျခခံ လူတန္းစားမ်ား ၀ယ္ယူစုေဆာင္းသည့္ ေရႊထည္ပစၥည္းမ်ားမွာ ေစ်းႏႈန္းသက္သာၿပီး၊ နီးစပ္ရာ ေရႊဆုိင္မ်ားမွ ၀ယ္ယူျခင္းျဖစ္သည့္ အတြက္ အရည္အေသြး မျပည့္မီေသာ ေရႊထည္ပစၥည္း အမ်ိဳးအစားမ်ား အမ်ားဆံုး ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရွိရသည္။
“အပိုေငြ ေလးငါးေျခာက္ေသာင္းနဲ႔ ေရႊ၀ယ္၀တ္တာပါ။ ရွိတန္ဆာ မရွိ၀မ္းစာေပါ့။ လိုတဲ့အခ်ိန္မွာ ထုတ္ေရာင္းလို႔ ရတယ္ေလ။ သြားရတာလည္း မေ၀းသလို ေစ်းႏႈန္းမွာလည္း ၿမိဳ႕ထဲက ဆုိင္ႀကီးေတြထက္ ေလ်ာ့တယ္။ အဲဒီေတာ့ အနီးနားက ေရႊဆိုင္ေတြမွာပဲ ၀ယ္ျဖစ္ပါတယ္”ဟု ေတာင္ဒဂံု ၿမိဳ႕နယ္မွ ေရႊ၀ယ္ယူသည့္ အမ်ိဳးသား တစ္ဦးက ဆုိသည္။
“ပိုက္ဆံ ေလးငါးေသာင္းေလာက္နဲ႔ အဲလို ဆုိင္မ်ိဳးေတြမွာ ေရႊထည္လုပ္လို႔ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာဆိုရင္ ခုႏွစ္ေသာင္း ရွစ္ေသာင္းေလာက္မွ ပစၥည္းလုပ္လို႔ ရမွာပါ။ ေရႊရည္ မျပည့္မီတဲ့ အတြက္ ပစၥည္းကို လိုသလိုပံုသြင္းၿပီး စိတ္ႀကိဳက္ျပဳလုပ္လို႔ရတယ္။ အဲဒီ အတြက္ အေျခခံ လူတန္းစားမ်ားတဲ့ ေနရာေတြမွာ အဆင္ေျပတယ္”ဟု ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္တြင္ ေရႊဆိုင္ ဖြင့္လွစ္ထားသည့္ အမ်ိဳးသား တစ္ဦးက ဆိုသည္။
အရည္ေသြးမမီ ေ႐ႊရည္ၿခံဳမ်ားႏွင့္ ဒံုး ႏွင့္ အ႐ံႈး
အရည္အေသြး မျပည့္မီေသာ ေရႊဆိုသည္မွာ ၁၄-၁၅ပဲရည္ ရွိသည္ဟု အာမခံ ေရာင္းခ်ထား ေသာ္လည္း ယင္းအရည္အေသြးအား ျပည့္မွီျခင္း မရွိေသာ ေရႊမ်ားကို ဆိုလိုျခင္းျဖစ္သည္။
“ကၽြန္မတို႔ဆီမွာ ေရႊႏွစ္မ်ိဳး ခြဲၿပီးေရာင္းခ်ပါတယ္။ ေအာက္ထပ္မွာ ေရာင္းတာက ၁၅ ပဲရည္ေတြပါ။ အေပၚမွာ ေရာင္းတာက အေပါင္ဆံုးေပါ့ေနာ္။ သူကေတာ့ ဒံုးလို႔လည္း ေခၚတယ္။ ေရႊရည္ကေတာ့ ၁၄ပဲ ၂ျပားလို႔ ေခၚတယ္။ အေပၚမွာေရာင္းတဲ့ ပစၥည္းေတြက အေပါင္ဆံုး ေရႊေတြကို ျပန္ၿပီးေတာ့ ပစၥည္း ျပန္လုပ္ထားတာပါ။ ကၽြန္မတို႔ဆိုင္က ၀ယ္ထားတဲ့ေရႊကို ျပန္လာေရာင္းရင္ ၀ယ္ရင္းေစ်းရဲ႕ ၁၀ ရာခိုင္ႏႈန္းကိုႏုတ္ၿပီး ျပန္လည္၀ယ္ယူ ေပးပါတယ္။ ေဘာင္ခ်ာ ေပ်ာက္သြားရင္ေတာ့ လက္မခံပါဘူး”ဟု သဃၤန္းကၽြန္းၿမိဳ႕နယ္ အတြင္းရွိ ေရႊဆိုင္တစ္ဆိုင္မွ ေရႊေရာင္းသူ တစ္ဦးက ေျပာသည္။
ေရႊေလာက အေခၚအေ၀ၚ ဒံုး ေရႊဆုိသည္မွာ ေနရာေဒသ အသီးသီးတြင္ ျပဳလုပ္လာေသာ ေရႊထည္ ပစၥည္းမ်ားအား န၀လီ(ေသာင္းေျပာင္း၀ယ္သည့္) လက္ခံ၀ယ္ယူၿပီး ေရႊထည္ ပစၥည္းမ်ား ျပဳလုပ္ကာ ျပန္လည္ေရာင္းခ်ေသာ ပစၥည္းမ်ားျဖစ္ၿပီး၊ ယင္း ပစၥည္းမ်ား အေနျဖင့္ အာမခံခ်က္ တစ္စံုတစ္ရာ မရွိဘဲ ယင္းပစၥည္းမ်ားအား လိုအပ္၍ ျပန္လည္ ေရာင္းခ်မည္ ဆိုပါက ၀ယ္ယူသည့္ ဆုိင္တြင္သာ ျပန္လည္ေရာင္းခ်ႏိုင္ၿပီး၊ အျခားဆုိင္မ်ားတြင္မူ ေရာင္းခ်ရန္ ခက္ခဲေပသည္။
“နယ္ကေန ေဆးလာကုတာ ပိုက္ဆံလိုတယ္ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ဆီကို ေရႊလာေရာင္းတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က မ၀ယ္ခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်န္းမာေရးအတြက္ လိုတယ္ဆိုတာနဲ႔ ေစ်းျဖတ္ေပးတယ္။ သူ႔အေနနဲ႔ကလည္း ၀ယ္ရင္းေစ်းနဲ႔ အေတာ္ကြာသြားလို႔ မေရာင္းဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္မွာလည္း ျဖတ္ေပးတဲ့ ေစ်းမွာတင္ ႐ံႈးေနပါတယ္။ ေရႊရည္က ၁၀ပဲရည္ေလာက္ပဲ ရွိတယ္”ဟု ဦးထံု ေရႊဆိုင္ပိုင္ရွင္ ဦးေက်ာ္၀င္းက အရည္အေသြး မျပည့္မီေသာ ေရႊႏွင့္ပတ္သက္၍ သူေတြ႕ႀကံဳခဲ့ရသည္ကို ေျပာသည္။
ယင္းကဲ့သုိ႔ အာမခံခ်က္ အေနျဖင့္ ၀ယ္ယူသည့္ ေဘာင္ခ်ာတစ္ရြက္သာရွိသည့္ ေရႊေလာကအေခၚ ဒံုးေရႊ၀ယ္ယူသည့္ သူမ်ားအေနျဖင့္ ၀ယ္ယူသည့္ ပစၥည္းအား ယင္းဆိုင္မွာပင္ ျပန္လည္ေရာင္းခ်ရမည္ ျဖစ္ၿပီး အျခားဆုိင္မ်ားမွ လက္ခံ၀ယ္ယူမႈ မရွိျခင္း၊ ျပန္လည္ ေရာင္းခ်ရာတြင္ ၁၀ရာခိုင္ႏႈန္း ျဖတ္ျခင္း၊ ေရႊ၀ယ္ယူခ်ိန္တြင္လည္း အရည္အေသြး မမီေသာ ေရႊမ်ားအား အရည္အေသြး ျပည့္မီသည့္ ၁၄-၁၅ ပဲရည္ ေစ်းႏႈန္းအတိုင္း ၀ယ္ယူရျခင္း၊ ကာလသက္တမ္း တစ္ႏွစ္နီးပါး ရွိလာသည့္အခ်ိန္တြင္ မိမိ၏ အဆင္းတန္ဆာ အတြက္ ၀တ္ဆင္သည့္ ပစၥည္းမွာ ေၾကးေရာင္မ်ား ေပၚေပါက္ကာ ဂုဏ္ရွိန္မတင့္သည့္ အေနအထားမ်ိဳး ႀကံဳေတြ႕ရျခင္း ၀ယ္ယူထားသည့္ ေဘာင္ခ်ာ ေပ်ာက္ဆံုးသြားပါက မူရင္းဆုိင္မွ လက္မခံေတာ့သျဖင့္ ေသာင္းေျပာင္း ၀ယ္ယူသည့္ ဆုိင္မ်ားတြင္ ၀ယ္ယူသည့္ ေပါက္ေစ်းထက္ သံုးခ်ိဳးတစ္ခ်ိဳးခန္႔ျဖင့္သာ ျပန္လည္ ေရာင္းခ်ရျခင္း စသည့္အခ်က္မ်ား ဆံုး႐ံႈးနစ္နာလ်က္ရွိသည္။
ေရႊေတာ့ေရႊပါပဲ...ဆိုတဲ့ တရား၀င္လိမ္တဲ့ ေရႊ ေစ်းကြက္
“ေရာင္းတာကေတာ့ ၁၄ ပဲ၊ ၁၅ ပဲ ေျပာၿပီးေရာင္းတာပဲ။ ေရႊပါ၀င္မႈက ၁၀ ပဲ၊ ၁၁ ပဲ ေလာက္ပဲရွိတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ၉ပဲရည္ေလာက္နဲ႔ လုပ္တဲ့ဆိုင္ေတြေတာင္ရွိတယ္”ဟု နဂါးညီေနာင္ ေရႊဆိုင္မွ ေရႊေရာင္းအ၀ယ္ ျပဳလုပ္သူ ကိုသီဟစိုးမွ ေျပာသည္။
ထိုသို႔ ေရႊရည္နည္းပါးစြာ ျပဳလုပ္ေရာင္းခ်ေနေသာ္လည္း ၀ယ္ယူသူမ်ား အေနျဖင့္ မသိရွိရျခင္းမွာ နည္းပညာမ်ား ျမင့္မားလာသည့္ အတြက္ ထိုကဲ့သို႔ အရည္အေသြးနိမ့္ ေရႊထည္မ်ားအား ေဆးရည္ အသံုးျပဳၿပီး၊ အကယ္ဒမီေရႊကဲ့သို႔ ပံုစံတူ ေရႊေရာင္နည္းပါး ျပဳလုပ္ေရာင္းခ်ေနျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟုလည္း သိရသည္။
“အရင္တုန္းက နည္းပညာ သိပ္မျမင့္တဲ့အတြက္ အရည္အေသြးနိမ့္တဲ့ ေရႊေတြကို အေရာင္ တင္ရင္ ႏွစ္လေလာက္ပဲခံေတာ့ ၀ယ္တဲ့သူေတြ အေနနဲ႔ အခ်ိန္တို အတြင္း သိရတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေရႊ အေၾကာင္း နားလည္တဲ့ ၀ယ္ယူသူဆိုရင္ ခ်က္ျခင္းသိတယ္။ အခု နည္းပညာ ျမင့္လာတဲ့အတြက္ ေရႊကို အေရာင္တင္ထားရင္ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ခံတယ္။ ၀ယ္ယူသူေတြ ခ်က္ျခင္းလည္း သတိမထားမိဘူး။ ေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ကေတာ့ ႏွစ္ႏွစ္အတြင္းမွာ ႀကီးပြားခ်မ္းသာသြားတယ္။ ၀ယ္တဲ့ျပည္သူေတြပဲ အမ်ားႀကီး ဆံုး႐ံႈးနစ္နာရတာ”ဟု ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဆယ္စုႏွစ္ေက်ာ္ ေရႊအေရာင္းအ၀ယ္ ျပဳလုပ္ေနသူ တစ္ဦးက ရွင္းျပသည္။
“သူတို႔ကေတာ့ ၁၅ ပဲရည္ဆိုၿပီး ေရာင္းေပမယ့္ တကယ္တမ္း သူတို႔ လုပ္ေပးလိုက္တဲ့ေရႊက ၁၀ပဲရည္ေလာက္ပဲ ရွိတယ္။ အဲဒီမွာတင္ ၅ ပဲေလာက္ ျမတ္ေနၿပီ။ ပိုဆိုးတာက ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ ေရာင္းၿပီးသြားရင္ ဆုိင္နာမည္ကို ေမတၲာကေန သစၥာလို႔ ေျပာင္းလိုက္တယ္။ ပိုင္ရွင္က မေျပာင္းဘူး။ ၀န္ထမ္းေတြ ေျပာင္းလိုုက္တယ္။ အဲဒီေတာ့ အရင္သူ႔ဆိုင္က ၀ယ္ထားတဲ့ ေရႊထည္ကိုလာ ေရာင္းရင္ လက္မခံေတာ့ဘူး။ အဲဒီေတာ့ ၀ယ္သူေတြပဲ နစ္နာရတာေပါ့”ဟု ျမန္မာႏိုင္ငံေရႊ လုပ္ငန္းရွင္မ်ား အသင္း ဥကၠ႒က ဆိုသည္။
ေရႊထည္၀တ္ဆင္သူမ်ား အတြက္ ျပႆနာမ်ား ေပၚေပါက္လာပါက တုိင္ၾကားရန္ အဖြဲ႕အစည္း မရွိသည့္အျပင္ မတရားနည္းျဖင့္ လုပ္ကိုင္ေနပါက အေရးယူမည့္ ဥပေဒမွာလည္း ျပဌာန္းထားျခင္း မရွိေသးသည့္ အတြက္ ေရႊရည္ေလွ်ာ့၍ လိမ္လည္ ေရာင္းခ်သည့္ ေရႊဆိုင္မ်ား ေပၚေပါက္လာၿပီး ယင္းဆိုင္မ်ား အေနျဖင့္ တရားမ၀င္သည့္ လုပ္ရပ္ ေဆာင္ရြက္ေနေသာ္လည္း တရား၀င္သည့္ လုပ္ငန္းမ်ိဳး ျဖစ္ေနသည္ဟုလည္း ေရႊလုပ္ငန္းရွင္မ်ားက မွတ္ခ်က္ျပဳၾကသည္။
ဘယ္လိုထိန္းခ်ဳပ္မလဲ
“ရွန္ဟဲတို႔ ေဟာင္ေကာင္တို႔မွာ ေရာင္းတဲ့ေရႊဆိုင္ေတြကို သူတို႔ ႏိုင္ငံက အသိအမွတ္ျပဳ လက္မွတ္ ထုတ္ေပးမွ ေရာင္းခြင့္ရွိတယ္။ လက္မွတ္မရွိဘူးဆိုရင္ တရားမ၀င္ဘူး လိမ္တာလို႔ပဲ သတ္မွတ္ထားတယ္။ ဒီမွာက ကုန္အမွတ္တံဆိပ္ တန္ဖိုးကို သတ္မွတ္ေပးတာမ်ိဳး မရွိဘူး။ ၀ယ္ယူသူေတြကလည္း ကုန္အမွတ္တံဆိပ္ တန္ဖိုးကို နာလည္မႈ သိပ္မရွိေသးဘူး”ဟု ေရႊကုန္သည္ တစ္ဦးမွ ေျပာသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံ အေနျဖင့္ ေစ်းကြက္အတြင္းတြင္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေရာင္းခ်ေနေသာ ေရႊဆိုင္မ်ား၊ ေရႊရည္မမီေသာ ေရႊထည္ပစၥည္းမ်ား ေရာင္းခ်ျခင္းမ်ား တားျမစ္ႏိုင္ရန္ႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာ အဆင့္အတန္း တစ္ခုသတ္မွတ္ႏိုင္ရန္ အတြက္ သိပၸံႏွင့္နည္းပညာ ၀န္ႀကီးဌာနႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေရႊလုပ္ငန္းရွင္မ်ား အသင္းတို႔ ေဆြးေႏြးလ်က္ရွိေသာ္လည္း ေရႊလုပ္ငန္းရွင္မ်ား အသင္းထဲမွာပင္ အရည္အေသြး မျပည့္မီေသာ ေရႊထည္ ပစၥည္းမ်ား ေရာင္းခ်ေနသည့္ ပုဂိၢဳလ္မ်ား ပါ၀င္ေနသျဖင့္ ေဆြးေႏြးမႈ ၾကန္႔ၾကာေနသည္ဟုလည္း ေရႊလုပ္ငန္းရွင္မ်ား အသုိင္းအ၀ုိင္းမွ သိရသည္။
ထိန္းခ်ဳပ္ေပးမည့္ ၾကားခံအဖြဲ႔ လိုေနၿပီ
“တစ္ခ်ိဳ႕ၿမိဳ႕ထဲက ေရႊဆုိင္ႀကီးေတြေတာင္ ဆိုင္ေတြပိတ္ၿပီး၊ ၿမိဳ႕ျပင္မွာ အရည္အေသြးနိမ့္ ေရႊထည္ေတြ လုပ္ၿပီးေတာ့ ေရာင္းခ်တာမ်ိဳးေတြေတာင္ ရွိလာပါတယ္။ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ သူက အျမတ္ပိုမ်ားတယ္။ ဒီထက္ေကာင္းတဲ့ အလုပ္မရွိေတာ့ဘူး။ ၿမိဳ႕ထဲမွာက အျမတ္ နည္းနည္ က်န္ဖို႔ေတာင္ ေတာ္ေတာ္ေလး အာေပါက္ေအာင္ ေျပာရပါတယ္”ဟု ၿမိဳ႕ထဲတြင္ ေရႊ ဆုိင္ဖြင့္ထားေသာ ေရႊဆိုင္ပိုင္ရွင္ တစ္ဦးမွ ေျပာသည္။
ယခုျဖစ္ေပၚေနေသာ အရည္ေသြး မျပည့္မီသည့္ ေ႐ႊထည္ ပစၥည္းေစ်းကြက္အား ထိန္းခ်ဳပ္ အေရးယူႏိုင္သည့့္ အဖြဲ႔အစည္း ဖြဲ႔စည္းႏိုင္ျခင္း မရွိပါက အာဆီယံ စီးပြားေရး အသိုက္အ၀န္း အသက္၀င္ခ်ိန္တြင္ ျပည္ပႏိုင္ငံမ်ားမွ အရည္ေသြး မျပည့္မီေသာ ေ႐ႊထည္ ပစၥည္းမ်ား ၀င္ေရာက္ ေရာင္းခ်မႈမ်ား ျပဳလုပ္လာႏိုင္သည္ဟုလည္း ဦးေက်ာ္၀င္းကဆိုသည္။
“ျပည္ပကေန အရည္ေသြး နိမ္႔တဲ႔ ေ႐ႊထည္ေတြ တင္သြင္းလာၿပီး ျပည္တြင္းမွာ ေရာင္းခ်သြားရင္ ျပည္တြင္းကသူေတြ အမ်ားႀကီး နစ္နာတယ္။ သူတို႔က တစ္ခါလာၿပီး ေငြေတြသယ္သြားမွာ။ အဲဒါကို ထိန္းခ်ဳပ္ေပးမယ္႔ အဖြဲ႔စည္း တစ္ခုကေတာ႔ ရွိဖို႔လိုတယ္”ဟု ၄င္းက ဆိုသည္။
ယခုျဖစ္ေပၚေနေသာ အေျခအေနအရ ေရႊ၀ယ္ယူ စုေဆာင္းသူမ်ား အေနျဖင္႔ ၁၄-၁၅ ပဲရည္ အဆင့္ရွိ ေရႊထည္ပစၥည္းမ်ား ၀ယ္ယူရာတြင္ အ႐ႈံးေပၚေနသည့္အျပင္ ယခုကဲ့သို႔ ေရႊရည္ အရည္အေသြး မျပည့္မီသည့္ ပစၥည္းမ်ား ေရာင္းခ်ေနျခင္းေၾကာင့္ ေအာက္ေျခအဆင့္ ျပည္သူမ်ားအတြက္ မ်ားစြာနစ္နာေနသည့္ အေပၚ အေသးအမႊားကဲ့သို႔ သေဘာမထားပဲ သက္ဆိုင္ရာ တာ၀န္ရွိသူမ်ား၊ ႏိုင္ငံေတာ္ တာ၀န္ရွိသူမ်ား အေနျဖင့္ ယင္းေစ်းကြက္အား အျမန္ဆုံး ထိန္းခ်ဳပ္ေပးရန္ လိုအပ္ေနျပီ ျဖစ္ေၾကာင္ ေရးသားတင္ျပလိုက္ရပါသည္။
ကြန္းေဇာ္၊ Kမိုး
http://www.tomorrow.com.mm/?q=articles/1698
No comments:
Post a Comment