(၁) တဆင့္စကား အဆင့္ဆင့္ ၾကားရသည္တို႔အေပၚမွာလည္း အၿပီးသတ္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မခ်ၾကကုန္ႏွင့္။
(၂) သင္တို႔အထက္က ဘိုးေဘးဘီဘင္ အစဥ္အဆက္လာ ဓေလ့ထံုးတမ္းမ်ားကိုလည္း အဆံုးသတ္ အားကိုးၿပီး အဟုတ္မွတ္၍ မက်င့္သံုးၾကကုန္ႏွင့္
(၃) အေျခအျမစ္မပါသည့္ သူေျပာငါေျပာ ေကာလာဟလ စကားတို႔ကိုလည္း လက္ခံမမွားၾကကုန္ႏွင့္။
(၄) ဘာသာေရးက်မ္းစာတို႔၏ အရွိန္ဩဇာေအာက္မွာလည္း နစ္ျမဳပ္၍မေနၾကကုန္ႏွင့္။
(၅) အက်င့္ႏွင့္ အသိမပါ တကၠီဝါဒီတို႔၏ အေတြးအေခၚမ်ားကိုလည္း ဟုတ္ၿပီ မွန္ၿပီဟု အတည္မယူၾကကုန္ႏွင့္။
(၆) အျခားအျခားေသာလူတို႔ အျခားအျခားေသာ အယူဝါဒတို႔ထံမွ ပံုတူကူး၍ က်င့္သံုးျခင္းသည္လည္း မိမိတို႔ ဘဝႏွင့္ အပ္စပ္လိမ့္မည္ဟု အတည္တက် မယူၾကကုန္ႏွင့္။
(၇) မိမိတို႔အေတြးအေခၚ အယူအဆကို မိမိတို႔၏ အေတြးျဖင့္သာလွ်င္ အေၾကာင္းယုတၲိေပး၍ တင္ျပႏိုင္႐ံု မွ်ျဖင့္ ကိုယ့္အေတြး ကိုယ့္ယုတၲိ ဟုတ္ၿပီဟု မယူၾကကုန္ႏွင့္။
(၈) ဆရာတစ္ေယာက္ေယာက္ လာေရာက္ေဟာေျပာခ်က္သည္ မိမိေတြးထင္ထားသည္ႏွင့္ ကိုက္ညီသြားၿပီဆို ႐ံု မွ်ျဖင့္လည္း ဟုတ္ၿပီမွန္ၿပီဟု မယူဆၾကကုန္ႏွင့္။
(၉) ေလးစားထိုက္ေသာ ေလာကကဂ႐ုျပဳေနသည့္ပုဂၢိဳလ္ႀကီးတစ္ေယာက္၏ ဝါဒသည္ျဖစ္ႏိုင္ဖြယ္ရွိသည္ ဟူ၍လည္း တစ္ထစ္ခ် မယူၾကကုန္ႏွင့္
(၁၀) မိမိတို႔ ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ေသာ ဆရာတို႔၏ စကားတိုင္းသည္လည္း ဟုတ္ၿပီမွန္ၿပီ အက်ိဳးရွိၿပီဟု အၿပီးသတ္ မမွတ္ယူၾကကုန္ႏွင့္။
ဟူ၍ ဘုရားရွင္ မိန္႔မွာေတာ္မူခဲ့သည္ကို သတိမူၾကကုန္ေလာ့ ....
ေဂါတမဗုဒၵ (ဘီစီ ၅၆၃ - ၄၈၃)
...................................................................................
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေကသမုတၱိ ဆိုေသာ နိဂံုးအရပ္သို႔ ေရာက္ခဲ့ေလ၏ ။ ထိုအရပ္၌ ကာလာမ အမည္ရွိေသာ ပုဏၰားတို႔ ေနၾကေလ၏ ။ ကာလမ ပုဏၰားတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ေတြ႕ဆံု
စဥ္ ေအာက္ပါအတိုင္း ေမးျမန္း စူးစမ္းၾကေလ၏ ။
" အရွင္ဘုရား ၊ အခ်ဳိ႕ေသာ ရဟန္း ပုဏၰား ( သာမဏ ျဗဟၼဏ ) တို႔သည္ ဤ ေကသမုတၱိ နိဂံုးသို႔ ေရာက္လာခဲ့ၾကဖူးပါတယ္ ၊ ဒီ ရဟန္း ပုဏၰားတို႔ဟာ မိမိတို႔ရဲ႕ အယူ၀ါဒ ကိုသာျပဆိုၾကပါတယ္ ၊ ထြန္းပေစၾကပါတယ္ ၊ သူတစ္ပါး အယူ၀ါဒ ကိုမူကား ထိပါးၾကပါတယ္ ၊ မထီမဲ့ျမင္ ျပဳၾကပါတယ္ ၊ ရႈတ္ခ်ၾကပါတယ္ ၊ေခ်ဖ်က္ၾကပါတယ္ ။"
" အရွင္ဘုရား ၊ ေနာက္ထပ္လည္း အျခားေသာ ရဟန္း ပုဏၰား ေတြ ဤ နိဂံုး အရပ္သို႔ ေရာက္လာၾကပါတယ္ ၊ သူတို႔ကလည္း သူတို႔ရဲ႕အယူ၀ါဒကိုသာ ျပၾကပါတယ္ ၊ ထြန္းပေစၾကပါတယ္ ၊ သူတစ္ပါးရဲ႕ အယူ၀ါဒေတြကိုေတာ့ ထိပါးၾကပါတယ္ ၊ ရႈတ္ခ်ၾကပါတယ္။ေခ်ဖ်က္ၾကပါတယ္ ။"
" အရွင္ဘုရား ၊ အဲဒီ သာမဏ ျဗဟၼဏ ေခၚတဲ့ ရဟန္းပုဏၰားေတြထဲမွာ ဘယ္သူဟာ မွန္တဲ့စကား ကိုဆိုသလဲ ဆိုတာ တပည့္ေတာ္တို႔မွာ ယံုမွားေတြးေတာျပီး သံသယ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္ " လို႔ ဗုဒၶကို ကာလာမ ပုဏၰားမ်ားက ေလွ်ာက္ထား ခဲ့ဖူးပါတယ္ ။
ထိုအခါ ဗုဒၶဘုရား က ကာလာမပုဏၰား တို႔အေနႏွင့္ သံသယ ျဖစ္မည္ဆိုလွ်င္ ျဖစ္ထိုက္ေၾကာင္းကိုေျပာဆို ညႊန္ျပျပီး အၾကင္သူသည္ အယူ၀ါဒတစ္ခုကို မွန္သည္ မွားသည္ ဆံုးျဖတ္လိုေသာ္ ျပဳက်င့္အပ္သည္ ဟု အခ်က္ ဆယ္ ခ်က္ကို ညႊန္ျပေတာ္မူခဲ့ေလသည္ ။
ထိုအခ်က္သည္ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ သိပၸံနည္းက် အေတြးအျမင္ အားလံုး၏ အေျခခံမူ ျဖစ္ရံုသာမက ကမၻာေပၚတြင္ ေပၚေပါက္ခဲ့ျပီးသမွ် ဒႆန အယူ အားလံုးႏွင့္လည္း အက်ဳံး၀င္လ်က္ ရွိသည္ကို ေတြ႕ရေလသည္ ။ ထို အသိပညာတစ္ခု သစၥာဆိုက္မႈ၏ စံ ဟု ဆိုအပ္ေသာအခ်က္ ဆယ္ခ်က္၏ အေရးပါအရာေရာက္မႈကို မဆိုမီ ထိုဆယ္ခ်က္ကို ဤတြင္ အသိေပး လိုပါေသးသည္ ။
သို႔မွသာ အမွန္ကိုသိလိုေသာသစၥာ၀ါဒီတိုင္း အတြက္ ထိုအခ်က္ ဆယ္ခ်က္သည္ ဘ၀ တစ္ခုလံုးကို အလင္းေပးေသာ မီးတိုင္ ဆယ္တိုင္အျဖစ္ တည္ရွိ ေနပါလိမ့္မည္ ။
ေကသမုတၲိ နိဂံုးသား ကာလာမမင္းတို့အား ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားျခင္း...
“ ကာလာမ မင္းတို႔ ၊ သင္တို႔မွာ ယံုမွားသံသယ ၿဖစ္သင့္ေပ၏ ။ သင္တို႔သည္္
(၁) ေၿပာသံ ၾကားကာမ်ွၿဖင့္ ဟုတ္ၿပီ ။ မွန္ၿပီ ဟု အတည္မယူကုန္လင့္ဦ း ။
(၂) အစဥ္ အဆက္ စကားမ်ားၿဖင့္လည္း မယူကုန္လင့္ဦ း ။
(၃) ဤသို႔ ၿဖစ္ဖူသတတ္ဟူေသာ စကားမ်ွၿဖင့္လည္း မယူကုန္လင့္ဦ း ။
(၄) ပိဋကတ္စာေပ နွင့္ ညီညြတ္ေပသည္ ဟူ၍လည္း မယူကုန္လင့္ဦ း ။
(၅) ၾကံဆေတြးေတာ၍ ယူၿခင္းမ်ွၿဖင့္လည္း မယူကုန္လင့္ဦ း ။
(၆) အၿခင္းအရာကို “ ၾကံစည္” ေသာ အားၿဖင့္လည္း မယူကုန္လင့္ဦ း ။
(၇) မွတ္ယူထုိက္ေသာ သေဘာမ်ွၿဖင့္လည္း မယူကုန္လင့္ဦး ။
(၈) ငါတို႔ေလးစားေသာ ရဟန္း၏ စကားဟူ၍ လည္း မယူကုန္လင့္ဦး ။
ကာလာမ မင္းတို႔ ---
(၉) ဤတ႐ားတို႔ကား အကုသိုလ္တရား ။ အၿပစ္ရွိေသာ တရား ။ ပညာရွိတို႔ ကဲ႕ရဲ႕အပ္ေသာ တရားတည္း ။ထိုတရားတို႔ကို က်င့္သံုးပါက အစီးအပြားမရွိၿခင္ငွာ ၊ ဆင္းရဲၿခင္းငွာ ။ ၿဖစ္ကုန္၏ ဟု သင္တို႔သည္ “ မိမိတို႔ ကိုယ္တိုင္ ” သိေသာ အခါ၌ ယင္းတို႔ကို စြန္႔ပယ္ရာ၏ ။
(၁၀) ဤတ႐ားတို႔ကား ကုသိုလ္တရား ။အၿပစ္ မရွိေသာ တရား ။ ပညာရိွိတုိ႔ ခ်ီးမြမ္းအပ္ေသာ တရားမ်ားၿဖစ္၍ ယင္းတို႔ကို က်င့္သံုးပါက အစီးအပြားရွိသည္ ခ်မ္းသာၿခင္းငွါ ၿဖစ္သည္ဟု “မိမိ ကိုယ္တုိင္ ” သိေသာ အခါ၌ မူ သင္တို႔သည္ ယင္းတို႔နွင့္ ၿပည့္စံု ေနကုန္ရာ၏ ။
( အဂုၤတၱရနိကာယ္ ။ တိက နိပါတ္ ။ မဟာ ဝဂ္ ေကသ မုတၲိသုတ္ ) —
No comments:
Post a Comment