“ကုိေက်ာ္ရွိန္၊ခင္ဗ်ားရဲ့လူမုိက္ဇာတ္လမ္းကုိရပ္လုိက္ဖုိ႔ေကာင္းျပီ။ခင္ဗ်ားသတင္းေတြၾကားေနရတာ မေကာင္းလွ ဘူး။လူမုိက္ဆုိတာအရြယ္ရွိတယ္။အခ်ိန္အခါအေျခအေနရွိတယ္။အခုခင္ဗ်ားအသက္ငါးဆယ္နားကပ္ေနျပီ။ အေရးဟယ္အေၾကာင္းဟယ္ရွိလုိ႔၊သူတင္ကုိယ္တင္ယွဥ္ၾကရမယ္ဆုိရင္၊ခင္ဗ်ားအရင္လိုမစြမ္းႏိုင္ေတာ့ တာေသခ်ာ တယ္”
ကၽြန္ေတာ့္ကုိစိုက္ၾကည့္ေနေသာသူ႔မ်က္လံုးအစံုသည္ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာဆီမွလႊဲဖယ္ကာ၊ အေဝးသို႔ေငးေမွ်ာ္ၾကည့္ ရွဳေနသည္။သုိ႔ေသာ္ကၽြန္ေတာ့္စကားကုိမူနားစုိက္ေထာင္ေနဟန္ရွိ၏။
“ေခတ္ေတြကလည္းေျပာင္းေနျပီ။အခုခင္ဗ်ားမွသားနဲ႔မယားနဲ႔ျဖစ္ေနျပီ။ခင္ဗ်ားဒီအတုိင္းဆက္သြားေနမယ္ ဆုိ ရင္၊ဘဝနိဂံုးမေကာင္းမွာေသခ်ာတယ္။လံုးလံုးလ်ားလ်ားၾကီးဘုရားဒကာလုိေနပါလို႔ကၽြန္ေတာ္ဆုိလုိတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ခင္ဗ်ားရဲ့မုိက္ဂုဏ္ေလးကုိလိမ္လိမ္မာမာအသုံးခ်ျပီးေတာ့၊ေနေစခ်င္တာ”
ကၽြန္ေတာ့္စကားဆံုးေသာ္ျငား၊သူသည္ကၽြန္ေတာ့္အားတလံုးတပါဒမွ်ခြန္းတုန္႔ျပန္ျခင္းမရွိပဲ၊ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ကုလားထုိင္မွာခပ္ငူငူၾကီးထုိင္ေနေလသည္။
သူဟုကၽြန္ေတာ္ရည္ညႊန္းခဲ့သူကား၊သံုးမည္ရရာဇဝင္လူမုိက္ေက်ာ္ရွိန္(ေခၚ)ကမာရြတ္(ေခၚ) အငယ္ေလးျဖစ္၏။ေက်ာ္ရွိန္သည္အရပ္အေမာင္းအေနေတာ္၊ပိန္ပါးပါးခႏၶာကုိယ္ႏွင့္အသားအလတ္စား ထဲကျဖစ္သည္။
(၁၉၇၀)ခုႏွစ္ဝန္းက်င္ႏွစ္မ်ားဆီကကမာရြတ္ေဟ့ဆုိလွ်င္၊လူမိုက္ခ်င္းေခါင္းေထာင္မၾကည့္ရဲရံုသာမက၊ ရန္ကုန္တိုင္းတစ္တုိင္းလံုးမွပုလိပ္ မ်ားပါဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ေအာင္ေၾကာက္ခဲ့ရေသာ၊ထိပ္ထိပ္ၾကဲလူဆုိးစာရင္းဝင္ခဲ့သူျဖစ္၏။
(၂)ကံၾကမၼာေစစားရာဟုဆုိရမည္ေလာ၊ဘဝေပါင္းမ်ားစြာကပါရမီေပေလာမဆုိႏိုင္။ကၽြန္ေတာ္သည္ နာမည္ေက်ာ္လူ ဆုိးလူမုိက္မ်ားႏွင့္ေရစက္ဆံုခဲ့ရသည္။ေက်ာ္ရွိန္ေခၚ ကမာရြတ္တုိ႔မိသားစုသည္၊ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္တလမ္းတည္းေနခဲ့ သူျဖစ္၏။တိတိက်က်ေျပာရလွ်င္ေက်ာ္ရွိန္တုိ႔အိမ္သည္၊ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အိမ္ႏွင့္မ်က္ေစာင္းထုိးသုံးအိမ္အကြာတြင္ တည္ရွိသည္။
ေက်ာ္ရွိန္႔အေဖဦးေအးသည္အရက္ကုိမုိးမလင္းေသာက္သံုးသူျဖစ္၍၊မူးေလတုိင္းမိန္းမကုိရုိက္ႏွက္ရာတြင္ လက္သံေျပာင္သူျဖစ္၍တလမ္းလံုးကရြံေၾကာက္ေၾကာက္ၾကသည္။ေက်ာင္းပညာသံုးတန္းခန္႔အေရာက္တြင္ ၊ေက်ာ္ ရွိန္တစ္ေယာက္၊သူ႔အေမကုန္စိမ္းၾကိဳရာ၊ လမ္းမေတာ္ကီလီလမ္းႏွင့္အကၽြမ္းတဝင္ျဖစ္လာျပီးသည္ေနာက္ ကီလီ လမ္းလူမုိက္ေလာကတြင္က်င္လည္စျပဳခဲ့သည္။
ေက်ာ္ရိွန္၏နာမည္ေက်ာ္လူမုိက္ဘဝသည္သူလူပ်ဳိေပါက္အရြယ္၌အစျပဳခဲ့သည္။ေအးရပ္ကြက္ ဓနိေတာအစပ္မွ မြန္နား၏ညီမ၊မေအးႏွင့္အိမ္ေထာင္က်ကာစအခ်ိန္၊အုပ္စုလိုက္ရုိက္ပြဲတြင္ေက်ာ္ရွိန္က အားလံုးကုိယ္စားတစ္ ေယာက္တည္းက်ဴးလြန္ေၾကာင္းေျဖာင့္ခ်က္ေပးကာ၊အင္းစိန္ေထာင္တြင္းသုိ႔ေရာက္ ခဲ့ရေသာ္ျငား၊ေက်ာ္ရွိန္၏ ေစတနာသည္အရာမထင္ခဲ့ေခ်။
သူေခါင္းခံခဲ့ေသာေၾကာင့္ျပစ္ဒဏ္မွလြတ္ေျမာက္ခဲ့ေသာသူ႔မိုက္ဖက္မ်ားေၾကာင့္ ပင္သူ႔ဇနီးမိေအးျပည့္တန္ဆာဘဝေရာက္ရသည္ဟုဆုိသည္။ေက်ာ္ရိွန္သည္ေထာင္တြင္းမွေန၍၊သူ႔မုိက္ေဖာ္ မ်ားကိုတစ္ေယာက္မက်န္သတ္မည္ဟုရာဇသံေပးထားခဲ့ျပီး၊ေထာင္မွလြတ္လာခ်ိန္တြင္သူရာဇသံေပးထား သည့္အ တုိင္း၊လက္စားေခ်ခဲ့သျဖင့္၊ေက်ာ္ရွိန္႔လက္ခ်က္ေၾကာင့္ အသက္ေပ်ာက္ရေသာလူမုိက္စုစုေပါင္းရွစ္ဦးရွိခဲ့သည္။ (၃)ထူးျခားခ်က္ကား၊ေက်ာ္ရိွန္လူသတ္ရာတြင္၊ပုန္းလွ်ဳိးကြယ္ရွဳိးမသတ္ပဲ၊တစ္ေယာက္ခ်င္းကိုတစ္ေနရာစီခ်ိန္း ဆုိ ကာ၊ရင္ဆုိင္သတ္ျဖတ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။ မထူးဇာတ္ခင္းခဲ့ေလေသာေက်ာ္ရိွန္သည္၊လူသတ္မွဳတသီတတန္းၾကီးႏွင့္ ဖမ္းဆီးရံုးတင္တရားစြဲခံခဲ့ရျပီး၊အမိန္႔ခ်သည့္ေန႔က၊အမိန္႔ဖတ္ေနေသာတရားသူၾကီးအား၊လက္ထိပ္တန္း လန္းျဖင့္ ကုလားထုိင္ႏွင့္ဆြဲရုိက္ပစ္သည္အထိရာဇဝင္ေျပာင္ခဲ့သည္။
ေထာင္ဒဏ္အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္အပါအဝင္ေသဒဏ္ပါက်ခဲ့ရေသာေက်ာ္ရွိန္တစ္ေယာက္ကံေကာင္းေထာက္မစြာ
ေသဒဏ္မွလြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ရခဲ့ျပီး၊စုစုေပါင္းေထာင္ဒဏ္အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္တေပါင္းတည္းက်ခံခဲ့ရ ၏။ေက်ာ္ရွိန္ သည္သူ၏မုိက္ဇကုိေထာင္တြင္း၌လူသတ္မွဳထပ္မံက်ဴးလြန္ျခင္းျဖင့္၊အေရာင္တင္ခဲ့ျပန္ရာ၊ေထာင္သက္ၾကာ ရွည္ ခဲ့ျပန္သည္။
(၁၉၈၈)ခုႏွစ္အေရးအခင္းကာလၾကီးတြင္၊အင္းစိန္ေထာင္ေပါက္ရာမွေက်ာ္ရွိန္အပါအဝင္၊လူမုိက္တျပံဳတမၾကီး လြတ္ေျမာက္လာၾကရာ၊ေက်ာ္ရွိန္ တစ္ေယာက္ေထာင္ေျခက်င္းၾကီးတန္းလန္းႏွင့္၊အျပင္ေရာက္လာခဲ့သည္။
ထုိမွ သည္ေက်ာ္ရွိန္၏ငယ္ေပါင္းကၽြန္ေတာ့္လက္ရံုးဟိႏၵဴလူမုိက္စာရင္းဝင္ ဘားလား၏ပင့္ေဆာင္မွဳေၾကာင့္၊ကၽြန္ေတာ့္ ရံုးခန္းသုိ႔ေက်ာ္ရွိန္ေျခစက္က် ခဲ့ေလေတာ့၏။ထုိ႔ျပင္ေခတ္ျပိဳင္လူမုိက္မ်ားျဖစ္ၾကကုန္ေသာေမာင္ေမာင္ၾကီး၊ဂ်ာ ဝါး၊ဘားလား၊စုိးေအာင္တုိ႔သည္လည္းကၽြန္ေတာ္ရံုးခန္းသုိ႔ေျခေၾကာင္းက်ၾကျပန္ေလရာ၊ကၽြန္ေတာ္သည္ အလုိလုိေနရင္းလူမုိက္တုိ႔၏ဆရာျဖစ္လာေတာ့သည္။
ေက်ာင္းဆရာဘဝကလာခဲ့၍ေပေလာ၊အမွန္ပင္ဆရာစာရင္းသြင္းေလသေလာ၊ကၽြန္ေတာ္မသိေသာ္ျငား၊ သူတုိ႔အားလံုးကကၽြန္ေတာ့္အားတညီတညြတ္တည္းဆရာဟုတေလးတစားေခၚကာအာစရိယဂုိဏ္းဝင္ အျဖစ္ဇြတ္တင္ခဲ့ ၾကေသာ္ျငားစင္စစ္ကၽြန္ေတာ္သည္သတ္ရဲျဖတ္ရဲေသာလက္မရြံ႕လူမုိက္ကားမဟုတ္။ဟုိစပ္စပ္ဒီစပ္စပ္ စာတုိေပ စဖတ္ရွဳလ်က္၊လူ႔သေဘာမေနာကုိေလ့လာေနသူသာျဖစ္သည္။လူမိုက္တုိ႔အထာႏွင့္ေက်ာ(ေဂ်ာ)ကုိ၊ ခန္႔မွန္းႏုိင္ သူမွ်သာျဖစ္သည္။
ကၽြန္ေတာ္ေလ့လာစူးစမ္းမိသမွ်လူမုိက္တုိင္းလိုလုိသည္လူေၾကာက္မ်ားျဖစ္ၾက၏။သူတပါးကုိလက္ရဲ ဇက္ရဲရိုက္ႏွက္သတ္ျဖတ္ရဲၾကေသာ္လည္းကိုယ္ခံရမည့္အလွည့္တြင္၊မယံုၾကည္ႏုိင္ေလာက္ေသြးေၾကာင္ တတ္ၾကသည္။အခ်ဳိ႕တဲ့ဆံုးကားဆင္ျခင္တံုတရားျဖစ္၏။
လူ႔အသုိင္းအဝုိင္းႏွင့္ကာလၾကာျမင့္စြာကင္းကြာေနခဲ့ၾကသူမ်ားျဖစ္၍၊အလြန္ရုိးရွင္းေသာဘဝပုစၦာမ်ား၏ အေျဖကုိတြက္ထုတ္ျခင္းငွာမစြမ္းသာၾက။အထူးသျဖင့္သူ႔တုိ႔၏ႏွလုံးသားေရး၊အိမ္ ေထာင္ေရး၊စီးပြားေရး ကိစၥရပ္မ်ားတြင္နကန္းတစ္လံုးမွနားလည္ၾကသူမ်ားမဟုတ္ရာ၊ထုိေခါင္းစဥ္ေအာက္တြင္ စာရင္းဝင္သည့္ျပႆနာမွန္သမွ်ဒုိင္ခံေဆြးေႏြးအေျဖရွာေပးျခင္းျဖင့္ကၽြန္ေတာ္သည္သူတုိ႔၏ဆရာျဖစ္လာျခင္း သာတည္း။
(၄)စစ္တပ္မွအာဏာသိမ္းျပီးစအခ်ိန္၊ေထာင္တြင္းမွျပင္ပေလာကသုိ႔ေယာင္တီးေယာင္အ၊ေရာက္လာၾကေသာ အဆုိပါလူမုိက္တုိ႔မွာ ထစ္ကနဲရွိမုိက္ဂုဏ္ကုိးခ်င္ၾကသည္။အရက္ေသာက္စရာမရွိလွ်င္၊အိမ္စားရိတ္ျပတ္လွ်င္ မုိက္ေၾကးခြဲသလုိလုိလုပ္တတ္သည့္စရုိက္မ်ဳိးမေပ်ာက္။ထုိအထဲဲတြင္ေက်ာ္ရွိန္ေခၚကမာရြတ္သည္အစြာဆံုး အဆုိးဆံုးျဖစ္သည္။
ထုိသည္ေၾကာင့္ပင္၊ဤစာ၏အစ၌ေဖာ္ျပခဲ့သည့္အတုိင္းေက်ာ္ရိွန္႔ကုိကၽြန္ေတာ္ႏွစ္ကုိယ္ၾကားတရားခ်ေနခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါ၏။ေလာကသဘာဝအရလူဆုိးလူမုိက္တုိ႔ေန႔ခ်င္းညခ်င္းလူေကာင္းဘဝကူးေျပာင္းရန္အားထုတ္ၾကရာတြင္ေနာက္ဆက္တြဲျပႆနာအၾကီးအက်ယ္ရွိတတ္သည္။ေတာ္ရံုလူစြမ္းႏုိင္ခဲသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္သူ႔အားလူမိုက္ဘဝကုိလံုးလုံးၾကီးခဝါခ်မည္ဟုကၽြန္ေတာ္ဆုိလုိရင္းမဟုတ္ပဲ၊ထုိေခတ္ထုိအခ်ိန္က မွဳိလိုေပါက္ေနေသာဖဲဒုိင္၊ခ်ဲဒုိင္၊ ဂ်င္ဒုိင္တုိ႔တြင္၊ပြဲထိန္းအျဖစ္သူ၏မုိက္ဂုဏ္ျဖင့္၊ဣေျႏၵရရေနရန္သာကၽြန္ေတာ္လမ္းညြန္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
သုိ႔ေသာ္ေက်ာ္ရိွန္သည္ကၽြန္ေတာ့္စကားကုိနားမဝင္ခဲ့ေခ်။ေနာက္မဆုတ္စတမ္းလူမုိက္ဘဝျဖင့္သာဘဝကုိ အရုိးထုတ္သြားရန္ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပံုရသည္။အဆုိးဆံုးကား၊ေက်ာ္ရွိန္သည္လူမုိက္အျဖစ္မွသည္သူခုိးဘဝသုိ႔ ကူးေျပာင္းသြားခဲ့ျခင္းပင္တည္း။
ကၽြန္ေတာ့္ဧည့္သည္ေက်ာင္းဆရာမၾကီးတစ္ဦး၊ကၽြန္ေတာ့္ရံုးခန္းတြင္ေမ့က်န္ရစ္ေသာစာၾကည့္မ်က္မွန္ကုိ၊ အလစ္သုတ္ကာေရာင္းစားပစ္ခဲ့သည့္ကိစၥရပ္မွသည္သူႏွင့္ကၽြန္ေတာ္လမ္းခြဲခဲ့ၾကသည္။
“ေဟ့ေကာင္ေက်ာ္ရွိန္၊လူမုိက္မွာလည္းလူမုိက္စည္းကမ္းရွိရတယ္ကြ။ကိုယ့္က်င့္တရားရွိရတယ္။ မင္းဟာလူမုိက္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ေအာက္တန္းစားသူခုိးျဖစ္သြားျပီ။မင္းနဲ႔ငါဒီေန႔ကစျပီးေသခန္းျပတ္ျပီ”
စင္စစ္ေက်ာ္ရိွန္သည္ကၽြန္ေတာ့္ထက္ေျခာက္ႏွစ္ခန္႔ၾကီးပါသည္။ရာဇဝင္လူမုိက္ၾကီးသည္ ကၽြန္ေတာ္ေဒါသတၾကီးငါလုံးျခင္းရုိက္လ်က္ေအာ္ဟစ္ၾကိမ္းေမာင္းျခင္းကုိေခါင္းငုိက္စုိက္နာခံရင္းေျခလွမ္း က်ဲၾကီးမ်ားျဖင့္ကၽြန္ေတာ့္ရံုးခန္းမွထြက္ခြာသြားခဲ့၏။သူႏွင့္ကၽြန္ေတာ္သည္သံုးႏွစ္ေက်ာ္မွ်လက္ပြန္းတတီးေနခဲ့ ၍၊သူႏွင့္လမ္းခြဲခ်ိန္မွာ (၁၉၉၂) ခုႏွစ္ဝန္းက်င္ျဖစ္ သည္။
(၅)(၁၉၉၄)ခုႏွစ္၊တခုေသာသန္းေကာင္ယံအခ်ိန္။ ။
“မင္းလားကြ။လူေတြအမ်ားၾကီးသတ္ရဲတယ္ဆုိတဲ့လူမုိက္။ကမာရြတ္ဆုိတာနာမည္ၾကီးလူမုိက္ ဆုိ။ေခြးသူေတာင္ းစား၊မင္းေခတ္ကုန္ျပီကြ၊အားလံုးထြက္ၾကည့္ၾကပါဗ်ာ။နာမည္ေက်ာ္လူမုိက္ကမာရြတ္ေခြး သူခုိးကုိ၊ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဆံုးမေနတာ”
“ကယ္ၾကပါဦးဗ်ာ။ကၽြန္ေတာ့္ကုိကယ္ၾကပါဦး။ကၽြန္ေတာ္လူမိုက္မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး၊ကၽြန္ေတာ့္ကိုကယ္ၾကပါ”
အိမ္ေရွ႕လမ္းမဆီမွဆူညံေသာအသံတုိ႔ေၾကာင့္အိပ္ယာမွ၊ကၽြန္ေတာ္လူးလဲထကာ၊ဝါးရန္တာမွန္ျပဴတင္းၾကား မွေန၍၊လမ္းမေပၚသုိ႔လွမ္းၾကည့္လုိက္ခ်ိန္တြင္၊ေက်ာ္ရွိန္သည္လက္ေမာင္းတြင္ဓားဒဏ္ရာျဖင့္ေသြးေတြ ရႊဲနစ္ေနရင္း ကယ္ပါယူပါတစာစာေအာ္ေနသည္ကုိျမင္ေတြ႔ေနရသည္။
သူ႔ေဘးတြင္မူ၊လက္တဖက္တြင္ဓားရွည္၊အျခားတဖက္ကေက်ာ္ရွိန္၏ဂုတ္ပုိးကုိကုိင္ရင္းဒရြတ္တုိက္ဆြဲေခၚ လာေနေသာ၊အာရမြန္းကုိလည္းေတြ႔ေနရသည္။ေက်ာ္ရွိန္၏အျခားတဘက္တြင္ကား အာရမြန္း၏ညီမာရီမူတူး သည္ လည္း၊လက္တြင္ဓားတေခ်ာင္းႏွင့္ရွိေန၏။
သည္ျဖစ္ရပ္မတုိင္မီက၊အာရမြန္းတုိ႔ညီအကိုထံမွေငြေၾကးတခ်ဳိ႕လိမ္လည္သလုိလုိ၊မုိက္ေၾကးခြဲသလုိလုိ လုပ္ေနသျဖင့္၊အာရမြန္းတုိ႔မေက်မခ်မ္းအသံထြက္ေနသည္ကုိလည္းကၽြန္ေတာ္သိထားျပီးျဖစ္ပါသည္။ အမွန္တကယ္ အားျဖင့္အာရမြန္းတုိ႔ညီအကုိသည္၊ ဝါရင့္လူဆုိးစာရင္းမဝင္ပါ။သံတုိသံစပစၥည္းေဟာင္းေရာင္းဝယ္ေသာေဗာ္တယ္ကုလားမ်ားျဖစ္၍၊ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္လည္းခင္မင္ရင္းႏွီးၾကပါ၏။
ေက်ာ္ရွိန္သည္ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္တရင္းတႏွီးေနခဲ့သျဖင့္
“ခင္ဗ်ားတပည့္ေက်ာ္ဘယ္ဘဝေရာက္ေနတယ္ ဆုိတာ ၾကည့္ပါဦးဗ်ာ”ဟု၊
အာရမြန္းတုိ႔ဆုိလိုခ်င္သေလာ။ကမာရြတ္ကိုယ္တုိင္လည္းကၽြန္ေတာ္ဝင္ေရာက္ကူညီလုိ ကူညီ ျငားကၽြန္ေတာ္ၾကားေလာက္ေအာင္တုိင္တည္ရည္စူးေလသေလာ၊ကၽြန္ေတာ္မေဝခြဲႏုိင္ေသာ္ျငား၊ အဆုိပါစိတ္မခ်မ္းေျမ့ဖြယ္ျမင္ကြင္းသည္၊ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ေရွ႕တြင္၊အခ်ိန္အေတာ္ၾကာျမင့္ခဲ့သည္။
အာရမြန္းတုိ႔ညီအကုိသည္ေက်ာ္ရွိန္အား၊ကမာရြတ္ဘူတာရံုမွသည္၊လွဳိင္ျမစ္ကမ္းနားထိတုိင္ေအာင္ ဒရြတ္တုိက္ ဆြဲေခၚကာ၊ သူ၏လူမိုက္ရာဇဝင္ကုိေျမျမွဳပ္သျဂိဳဟ္ပံုမွာအိႏၵိယရုပ္ရွင္(ကုလားကား)ဆန္လွသည္။
အေျခအေနအရပ္ရပ္ကုိေထာက္ရွဳ၍ကၽြန္ေတာ္ၾကားဝင္၍လည္းအက်ဳိးထူးစရာမရွိ။သည္အေျခသည္ ဘဝမ်ဳိးၾကံဳလာမည္ကုိကၽြန္ေတာ္အတန္တန္သတိေပးခဲ့ျပီးျဖစ္၍၊ထုိညကကမာရြတ္ကုိကၽြန္ေတာ္လ်စ္လ်ဴရွဳခဲ့ သည္။စိတ္ထဲ တြင္မူမေကာင္းလွေခ်။
(၆)အာရမြန္းတုိ႔ညီအကိုသည္ဓားဒဏ္ရာတန္းလန္းႏွင့္ေက်ာ္ရွိန္ကို၊ေထာင္တြင္းသုိ႔ေရာက္ေအာင္ျပန္လည္ ပုိ႔ေဆာင္ ခဲ့၏။ အင္းစိန္ေထာင္အတြင္းတြင္၊ေက်ာ္ရိွန္အသတ္ခံရသလုိလုိ၊နာမက်န္း၍ေသဆံုးသလုိလုိသတင္းမ်ားထြက္ေပၚ ခဲ့ျပီး၊ေက်ာ္ရွိန္တစ္ေယာက္လူမုိက္ေလာကမွလည္းေကာင္း၊လူ႔ေလာကမွလည္းေကာင္း၊ယေန႔တုိင္ေအာင္ အစအနေပ်ာက္သြားခဲ့သည္။အျပီးတုိင္ေနဝင္သြားခဲ့သည္။
လြန္ခဲ့ေသာအႏွစ္သံုးဆယ္ဝန္းက်င္၊လွဳိင္ျမိဳ႕နယ္သား၊ကမာရြတ္(ေခၚ)ေက်ာ္ရိွန္(ေခၚ)အငယ္ေလးသည္၊ ရန္ ကုန္တတိုင္းလုံး၏နာမည္ေက်ာ္ လူမုိက္ျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္း၊မ်က္ေမွာက္ေခတ္၊လွဳိင္ျမိဳ႕နယ္သားလူငယ္တုိ႔အား၊ျပန္ လည္ေျပာျပမည္ဆုိလွ်င္၊ယံုႏုိင္ဖြယ္မရွိ၊ဒ႑ာရီဆန္ေနမည္မွာေသခ်ာလွသည္။
ကၽြန္ေတာ္သည္ေဗဒင္၊ဆန္းက်မ္း၊နကၡတၱေဗဒစသည္တုိ႔ကိုတစ္လံုးတပါဒမွ်နားလည္တတ္ကၽြမ္းသူမဟုတ္ သည့္ အျပင္၊ ေရွ႕ျဖစ္ကုိလည္းၾကိဳတင္ေဟာကိန္း ထုတ္ႏုိင္သူမဟုတ္ပါ။အတက္ရွိလွ်င္အက်ရွိသည္။
ေလာကၾကီးတြင္မည္သည့္အရာမွ် မတည္ျမဲ။ေနထြက္ခ်ိန္ရွိလွ်င္ေနဝင္ခ်ိန္ရွိသည္ ဟူေသာ၊ေလာကသေဘာကုိသာမန္အဆင့္ျဖင့္ေစာေၾကာမိေသာ ေၾကာင့္၊ေက်ာ္ရွိန္႔ကုိ၊သတိေပးစကားဆုိ ခဲ့ျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ့္ဝန္းက်င္တြင္၊မိုက္လံုးၾကီးေနသူမ်ား၊မုိက္ဂုဏ္ျပေနသူမ်ား၊မုိးေကာင္းတုန္း၊ေခတ္ေကာင္းတုန္းဗြက္ထ ေအာင္ရြာေနၾကသူမ်ားကုိေတြ႔ျမင္ရေလတုိင္း၊ေက်ာ္ရွိန္႔ကုိကၽြန္ေတာ္သတိရမိသည္။
အထူးသျဖင့္၊လက္ရွိကာလ ကၽြန္ေတာ့္ဇာတိႏုိင္ငံမွ၊ႏုိင္ငံေရးဇာတ္ခံုတြင္ထင္တုိင္းၾကဲေနၾကသူမ်ား၊အာဏာပါဝါျဖင့္ရမ္းကားေနၾကသူမ်ား၊
မတရားမွဳ၌လက္ေစာင္းထက္ေနၾကသူမ်ား၊အေၾကာင္းျမင္ရၾကားရသည့္အခါ ၊ေက်ာ္ရွိန္၏ဘဝေနဝင္ခ်ိန္ဇာတ္သိမ္းကုိ၊ကၽြန္ေတာ္ပုိ၍သတိရသည္။ ။
မင္းဒင္
No comments:
Post a Comment