ေသရြာျပန္ သေဘၤာသား

======================
သေဘၤာေပၚတြင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ကိုမ်ိဳးမင္းဦးတစ္ေယာက္ တစ္ခန္းတည္း
အတူေန ကိုညီထြဋ္၏ ေအာ္ဟစ္လန္႔ႏိုးမႈေၾကာင့္ ထိတ္လန္႔သြားသည္။ အိပ္ရာ
မွႏိုးႏိုးခ်င္း အျခားအခန္းငါးခန္းတြင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ျမန္မာသေဘၤာသားမ်ား
ကို ကိုမ်ိဳးမင္းဦးႏွင့္ ကိုညီထြဋ္တုိ႔ အျမန္လိုက္ႏိႈးသည္။ ႐ုရွားႏုိင္ငံအေျခစိုက္ 
Dalniy Vostok ငါးဖမ္းသေဘၤာေပၚတြင္ လိုက္ပါလာေသာ သေဘၤာသား ၁၃၂ ဦး
စလံုးမွာ သေဘၤာႀကီးတိမ္းေစာင္းကာ နစ္ျမဳပ္ေတာ့မည္ကို ျမင္ေတြ႕သည့္အခါ ကမၻာပ်က္သည့္အလား ဆူညံသြားသည္။

သေဘၤာတစ္ျခမ္းေစာင္းသြားၿပီး မၾကာမီတိမ္းေမွာက္ေတာ့မည္ျဖစ္၍ ကိုမ်ိဳးမင္းဦး
အပါအဝင္ ျမန္မာသေဘၤာသား ၄၂ ဦးသည္ အေအးခံဝတ္စံုႏွင့္ အသက္ကယ္
ခါးပတ္မ်ား ဝတ္ဆင္လိုက္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာသေဘၤာသား ၄၂ ဦးတြင္ 
အေအးခံဝတ္စံု ဝတ္ခြင့္မရသူတစ္ဦးရွိသည္။ ယခုအခ်ိန္ထိ ေပ်ာက္ဆံုးေနဆဲ 
ကိုကိုေမာင္သည္ အေအးခံဝတ္စံုမက်န္ေတာ့၍ မဝတ္ခဲ့ရေပ။

ကုိမ်ိဳးမင္းဦး အပါအဝင္ ျမန္မာသေဘၤာသားအခ်ိဳ႕သည္ သေဘၤာထိပ္ပိုင္းတြင္ထိုင္
ကာ သေဘၤာမျမဳပ္ေအာင္ ရသမွ် ဘုရားတရားစာမ်ား ရြတ္ဆိုရင္း ဆုေတာင္း
ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ သိပ္မၾကာမီ သေဘၤာေနာက္ပိုင္းသည္ အေပၚေထာင္တက္
သြားၿပီး ‘‘ဝုန္းခနဲ’’ၿပိဳလဲကာ သေဘၤာခါးပိုင္းက်ိဳးၿပီး ပင္လယ္ထဲသုိ႔ နစ္ျမဳပ္သြားေ
ေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ကိုမ်ိဳးမင္းဦးအပါအဝင္ ျမန္မာသေဘၤာသားမ်ားသည္ 
ေရခဲမွတ္ထိေရာက္ရွိေနသည့္ မုဆိုးပင္လယ္ျပင္ထဲသို႔ ခုန္ဆင္းကာ အသက္ေဘး
မွ လြတ္ေျမာက္ရန္ ေသမင္းႏွင့္စစ္ခင္းရေတာ့သည္။

ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ႐ုရွားကယ္ဆယ္ေရးသေဘၤာမ်ားသိရွိ၍ ေရာက္ရွိလာၿပီး အနီး
ကပ္ကယ္ဆယ္ေရးမ်ား မျပဳလုပ္ေသးဘဲ သေဘၤာတိမ္းေမွာက္မႈျဖစ္ပြားရာေနရာ
တစ္ဝိုက္ကို ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ဝိုင္းလိုက္ၾကသည္။ ႐ုရွားကယ္ဆယ္ေရး သေဘၤာ
မ်ားသည္ သေဘၤာတိမ္းေမွာက္မႈျဖစ္ပြားရာေနရာသို႔ အနီးကပ္လာေရာက္
ကယ္ဆယ္လွ်င္ သေဘၤာခုတ္ေမာင္းလာမႈေၾကာင့္ လိႈင္း႐ိုက္၍ ပင္လယ္ျပင္တြင္
ေမ်ာေနေသာ သေဘၤာသားမ်ား ေပ်ာက္ဆံုးသြားမည္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ 
သေဘၤာသားမ်ား အေဝးသို႔ ေမ်ာပါမသြားရန္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ဝိုင္းထားလိုက္ျခင္း
ၿဖစ္သည္။ သေဘၤာတိမ္းေမွာက္မႈျဖစ္ပြားရာ ပင္လယ္ျပင္တြင္ လိႈင္းႀကီးေန
ေသာေၾကာင့္ စက္တပ္ေလွငယ္ (Speed Boat)မ်ားျဖင့္ ကယ္ဆယ္ေရးမ်ား
ၿပဳလုပ္၍ မရေပ။

ေမွာင္မည္းေနေသာ ပင္လယ္ျပင္ဝယ္ ကယ္ဆယ္ေရးသေဘၤာမ်ား၏ မီးေရာင္
ပ်ပ်မ်ားကို ျမင္ေတြ႕ေနရ၍ ကိုမ်ိဳးမင္းဦး အားတက္လာသည္။ အေအးခံဝတ္စံု
ဝတ္ထား၍ အစပိုင္းတြင္ တစ္ကိုယ္လံုးလံုၿခံဳေနသည္။ ထိုဝတ္စံုဝတ္ထား၍ လက္ျဖင့္ကူးခပ္မရေသာေၾကာင့္ ကိုမ်ိဳးမင္းဦးသည္ ကယ္ဆယ္ေရးသေဘၤာ
မ်ားအလာကိုသာ ေစာင့္ဆုိင္းၿပီး ပက္လက္အေနအထားျဖင့္ ပင္လယ္ျပင္တြင္ လုိက္ပါေမ်ာေနသည္။ တစ္နာရီခန္႔အၾကာတြင္ ပင္လယ္ျပင္၌ ေမ်ာပါေနေသာ အလုပ္လုပ္ေဖာ္ ျမန္မာသေဘၤာသားတစ္ဦးျဖစ္သည့္ အသက္(၃၀)အရြယ္ ကိုခင္ေမာင္ျမင့္ႏွင့္ေတြ႕သည္။

‘‘ျမန္မာေတြရွိေသးလား’’ဟု ကိုမ်ိဳးမင္းဦးက ကိုခင္ေမာင္ျမင့္အား ေအာ္ေမး
လိုက္သည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးကပ္သြားခ်ိန္တြင္ လူခ်င္းကြဲမသြားရန္ လက္ခ်င္းခ်ိတ္
ထားလိုက္သည္။

‘‘အဲဒီအခ်ိန္မွာ ႏွစ္ေယာက္သား စကားေတြေျပာျဖစ္တယ္။ အဓိကေျပာျဖစ္တာ
ကေတာ့ ဘုရားတရားအေၾကာင္းေတြပဲ။ ဘုရားစာေတြကို ယံုၾကည္မႈရွိလားလို႔ 
သူ႔ကိုေမးၿပီး ကြၽန္ေတာ္သမၺဳေဒၶရြတ္ေနတယ္လို႔ သူ႔ကိုေျပာတယ္။ သူကလည္း ရြတ္ေနပါတယ္လို႔ ေျပာတယ္။ သူလည္း ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ေတြ႕ေတာ့ အားတက္
သြားတယ္’’ ဟု ႐ုရွားသေဘၤာတိမ္းေမွာက္မႈတြင္ အသက္ရွင္လြတ္ေျမာက္ခဲ့ၿပီး 
ဧၿပီ ၁၂ ရက္က ရန္ကုန္သုိ႔ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာေသာ စစ္ကုိင္းတုိင္း 
ေဖာင္းျပင္ၿမိဳ႕နယ္ ဟဲေလွာင္ရြာမွ အသက္(၃၀)အရြယ္ ကိုမ်ိဳးမင္းဦးက
ေၿပာသည္။နာရီဝက္အၾကာတြင္ သူတုိ႔ႏွစ္ဦးမွာ ျမန္မာသေဘၤာသား ကုိဇြဲေဝယံ
ၿဖင့္ ထပ္မံေေတြ႕ျပန္သည္။ ထိုအခါ သံုးေယာက္သား လက္ခ်င္းခ်ိတ္၍ ပင္လယ္
ၿပင္တြင္ စီးေမ်ာေနခဲ့သည္။ေအးစက္ေနေသာ ပင္လယ္ျပင္တြင္ တစ္နာရီေက်ာ္
ႀကာ စီးေမ်ာေနရေသာေၾကာင့္ ကိုခင္ေမာင္ျမင့္သည္ အေအးဒဏ္မခံႏုိင္ဘဲ 
ၿဖစ္လာသည္။

‘‘သူက ကြၽန္ေတာ္အေအးဒဏ္မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ မရေတာ့ဘူးလို႔ေျပာတယ္။ 
ကြၽန္ေတာ္က အားမေလွ်ာ့ပါနဲ႔ကြာ။ မဟုတ္လည္း အေအးခန္းထဲမွာပဲ အလုပ္လုပ္
ေနရတာပဲ။ အားတင္းထားပါလို႔ျပန္ေျပာရတယ္။ သူ႔သာ ေျပာရတာ၊ ကြၽန္ေတာ္
လည္း အေအးဒဏ္မခံႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ဇြဲေဝယံက အေအးဒဏ္ခံႏုိင္တယ္လို႔ 
ေၿပာရမယ္။ ကယ္ဆယ္ေရးသေဘၤာေတြနဲ႔လည္း ကပ္လာလုိက္၊ ေဝးသြားလိုက္
နဲ႔ပဲ သေဘၤာႀကီးေတြဆုိေတာ့ အနားကို ကပ္လာလို႔မရဘူးေလ’’ဟု ကိုမ်ိဳးမင္းဦး
က သူ၏ ေသရြာျပန္အေတြ႕အႀကံဳမ်ားကို ဖြင့္ဟသည္။တစ္နာရီခန္႔အၾကာတြင္ 
ကိုဇြဲေဝယံက သံုးဦးစလံုး ယခုအတိုင္းစီးေမ်ာေနပါက အသက္ရွင္ရန္ မလြယ္
ေသာေၾကာင့္ လူခြဲ၍ သေဘၤာမ်ားဆီသုိ႔ ကူးခပ္ရန္ေျပာသည္။

‘‘ကိုခင္ေမာင္ျမင့္က မသြားပါနဲ႔ ေရာက္ပါ့မလားလို႔ေျပာတယ္။ သူက အဲဒီလို
လုပ္မွရမွာလို႔ေျပာၿပီး ခြဲထြက္သြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ကိုခင္ေမာင္ျမင့္နဲ႔က 
ႏွစ္ေယာက္က်န္ခဲ့ေသးတယ္။ လက္တြဲမျဖဳတ္ေသးဘူး’’ဟု ကိုမ်ိဳးမင္းဦးက
ေၿပာသည္။အခ်ိန္ႀကာလာသည္ႏွင့္အမွ် ကိုမ်ိဳးမင္းဦးတို႔ ဝတ္ဆင္ထားေသာ 
အေအးခံအက်ႌ၏ မ်က္စိ၊ ႏွာေခါင္းေပါက္တုိ႔မွ ပင္လယ္ေရခဲေရမ်ား 
တျဖည္းျဖည္းစိမ့္ဝင္လာ၍ ခႏၶာကိုယ္ေအးခဲလာသည္။ကယ္ဆယ္ေရး
သေဘၤာမ်ားႏွင့္လည္း တျဖည္းျဖည္းေဝးကြာသြားေသာေၾကာင့္ အသက္
ရွင္ရန္မလြယ္ေတာ့ဟု သူအေတြးဝင္လာသည္။

‘‘အသက္ရွင္ဖို႔ရာ ကံဇာတာမပါေတာ့ဘူးလို႔ ေတြးလိုက္တယ္။ အဲဒါနဲ႔ 
ကိုခင္ေမာင္ျမင့္နဲ႔လည္း လမ္းခြဲလိုက္တယ္။ သူ႔ကို ဘုရားစာေတြရြတ္ၿပီး 
ေရာက္ေအာင္သြားပါလို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ဗုဒၶံသရဏံဂစၧာမိ
လို႔ တစ္ခါရြတ္လိုက္၊ လက္ကတစ္ခါကူးလိုက္။ ဓမၼံသရဏံဂစၧာမိလုိ႔ တစ္ခါ
ရြတ္လိုက္၊ လက္ကတစ္ခါကူးလုိက္။ သံဃံသရဏံဂစၧာမိလို႔ တစ္ခါရြတ္လိုက္၊ လက္ကတစ္ခါကူးလိုက္ လုပ္ေနတာ’’ဟု ကိုမ်ိဳးမင္းဦးကေျပာသည္။တစ္နာရီ
ႀကာကူးခပ္ေနၿပီးေနာက္ နံနက္ ၈ နာရီတြင္ ကယ္ဆယ္ေရးသေဘၤာတစ္စီး
သည္ ကိုမ်ိဳးမင္းဦးဆီသုိ႔ တည့္တည့္ေရာက္ရွိလာသည္။

‘‘သေဘၤာတစ္စီးက ကြၽန္ေတာ့္ဆီကို တည့္တည့္ႀကီးလာခဲ့တယ္။ အဲဒီသေဘၤာ
ေပၚကိုတက္ဖို႔ ခက္ခက္ခဲခဲလုပ္ခဲ့ရတယ္။ တက္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတုန္းမွာ ေရေအာက္
ေရာက္သြားၿပီး အေအးခံထဲကို ေရဝင္သြားခဲ့တယ္။ ဆယ္မိနစ္အတြင္းမွ အဲဒီ
သေဘၤာေပၚမတက္ႏုိင္ခဲ့ရင္ ကြၽန္ေတာ္ေသၿပီ။ သေဘၤာေပၚကုိ ေရာက္သြားတဲ့
အခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္သတိလစ္သြားတယ္’’ဟု ကိုမ်ိဳးမင္းဦးက အသက္ရွင္
လြတ္ေျမာက္ခဲ့ပံုကို ဖြင့္ဟသည္။

ပင္လယ္ျပင္တြင္ အတူလက္တြဲေနခဲ့ေသာ သံုးဦးအနက္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ သာေကတ
ၿမိဳ႕နယ္ေန ကိုဇြဲေဝယံသည္ ဧၿပီ ၁၂ ရက္ ညက ကိုမ်ိဳးမင္းဦးႏွင့္အတူ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕
သို႔အသက္ရွင္လ်က္ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာခဲ့ေသာ္လည္း ေက်ာက္တံတားၿမိဳ႕နယ္
တြင္ ေနထိုင္ေသာ အသက္(၃၀)အရြယ္ ကိုခင္ေမာင္ျမင့္မွာမူ ေသဆံုးခဲ့သည္။ 
ကိုခင္ေမာင္ျမင့္၏ ႐ုပ္အေလာင္းမွာ ဧၿပီ ၁၆ ရက္ ေန႔လယ္က ျမန္မာႏုိင္ငံသို
႔ျပန္ေရာက္လာခဲ့သည္။

ကုိခင္ေမာင္ျမင့္သည္ ဟိႏၵဴလူမ်ိဳး၊ ဗုဒၶဘာသာဝင္တစ္ဦးျဖစ္ၿပီး ၎၏ အစ္ကိုဝမ္းကြဲ
ေတာ္စပ္သူ အသက္(၃၄)ႏွစ္အရြယ္ ကိုရာေဂ်းႏွင့္အတူ ႐ုရွားငါးဖမ္းသေဘၤာေပၚ
တြင္ အလုပ္လုပ္ရန္ သြားေရာက္ခဲ့ၾကကာ ညီအစ္ကိုႏွစ္ဦး အတူေသဆံုးလ်က္ 
ၿပန္ေရာက္ရွိလာျခင္းျဖစ္သည္။

‘‘ကြၽန္ေတာ္တုိ႔မွာ ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္စလံုး ဆံုး႐ႈံးရတာဗ်ာ။ လုပ္ခလစာ
ကလည္း ဘာမွမရၾကေသးပါဘူး။ အခုျပန္ရလာေတာ့ ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အေလာင္းေတြပါပဲ’’ဟု ကိုခင္ေမာင္ျမင့္ႏွင့္ ကိုရာေဂ်းတုိ႔၏အစ္ကို ကိုေဇာ္သူ
က ေျပာသည္။ကိုခင္ေမာင္ျမင့္ႏွင့္ ကိုရာေဂ်းသည္ ဘာသာေရးကိုင္း႐ိႈင္းသူမ်ား
ၿဖစ္ၿပီး လူခ်စ္လူခင္ေပါမ်ားေၾကာင္း ကိုေဇာ္သူကေျပာသည္။

သေဘၤာသား ၁၃၂ ဦး လိုက္ပါလာေသာ ႐ုရွားငါးဖမ္းသေဘၤာသည္ ဧၿပီ ၁ ရက္ 
နံနက္ ၄ နာရီတြင္ ႐ုရွားမုဆိုးပင္လယ္ျပင္၌ သေဘၤာတိမ္းေမွာက္ခဲ့့ျခင္းျဖစ္
သည္။ ထုိသေဘၤာတြင္ ျမန္မာသေဘၤာသား ၄၂ ဦး လုိက္ပါလာကာ ၂၂ ဦး အသက္ရွင္လြတ္ေျမာက္ခဲ့ၿပီး ၁၆ ဦးေသဆံုးခဲ့ကာ ေလးဦးေပ်ာက္ဆံုးေနဆဲ
ၿဖစ္သည္။

အသက္ရွင္ကယ္ဆယ္ရရွိေသာ ျမန္မာသေဘၤာသား ၂၂ ဦးသည္ ရန္ကုန္
ေလဆိပ္သို႔ ဧၿပီ ၁၂ ရက္ ညက ျပန္ေရာက္ရွိခဲ့ၿပီး ေသဆံုးသြားသည့္ ျမန္မာ
သေဘၤာသား ၁၆ ဦး၏ ႐ုပ္အေလာင္းမ်ားသည္ ဧၿပီ ၁၆ ရက္က စင္းလံုးငွား
ေလယာဥ္ျဖင့္ ျပန္ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။ျမန္မာသေဘၤာသား ၄၂ ဦးသည္ ေစလႊတ္
ခဲ့သည့္ ကုမၸဏီမ်ားအား ဝန္ေဆာင္ခအနည္းဆံုး က်ပ္ ၁၆ သိန္းမွ အမ်ားဆံုး
က်ပ္ ၂၈ သိန္းအထိ ေပးေဆာင္ခဲ့ၾကရသည္။၎တုိ႔သည္ တစ္လလွ်င္ အေမရိကန္
ေဒၚလာ ၄၀၀ (က်ပ္ေငြေလးသိန္းေက်ာ္) လုပ္အားခရရွိၾကၿပီး သံုးလလွ်င္တစ္ႀကိမ္ 
ေငြလႊဲပို႔ေပးမည္ဟု ေစလႊတ္သည့္ ကုမၸဏီမ်ားႏွင့္ သေဘာတူခဲ့သူမ်ားျဖစ္သည္။

သေဘၤာသားအမ်ားစုသည္ ၂၀၁၄ ႏိုဝင္ဘာအတြင္းက ထြက္ခြာသြားၾကသူမ်ား
ၿဖစ္ၿပီး တိမ္းေမွာက္မႈျဖစ္ပြားသည့္ ငါးဖမ္းသေဘၤာတြင္ ငါးလသာ အလုပ္
လုပ္ကိုင္ရေသးသည္။ အခ်ိဳ႕မွာ အိမ္ရွိပစၥည္းမ်ားအား ေပါင္ႏွံေရာင္းခ်ျခင္း၊ 
ေငြတိုးျဖင့္ ေခ်းယူျခင္း စသည္တို႔ျဖင့္ သေဘၤာထြက္သြားၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။
ငါးလစာလုပ္အားခအတြက္ တစ္ဦးလွ်င္ က်ပ္သိန္း ၂၀ ေက်ာ္ ရရွိၾကမည္ျဖစ္
ေသာ္လည္း သံုးလလွ်င္တစ္ႀကိမ္ ေငြလႊဲပို႔ေသာေၾကာင့္ သေဘၤာသားမ်ား၏ 
အိမ္မ်ားသို႔ သံုးလစာလုပ္အားခအတြက္ တစ္ႀကိမ္သာ ေငြလႊဲရရွိၾကေသးသည္။

‘‘သေဘၤာထြက္ဖို႔အတြက္ ကုမၸဏီကို ၁၆ သိန္းေပးရတယ္။ အခုမွ ကုန္က်စရိတ္ အရင္းေလာက္ပဲရေသးတယ္။ ႐ုရွားသေဘၤာေမွာက္တယ္ဆိုေတာ့လည္း 
ကြၽန္ေတာ့္သားနဲ႔ ဘာမွမဆိုင္ဘူးလို႔ ထင္ေနတာ။ သူတုိ႔ကုမၸဏီေျပာေတာ့ ကိုရီးယားသေဘၤာလိုင္းလို႔ ေျပာတာကိုး။ ေသၿပီးလို႔ ေလးရက္ေလာက္ေနမွ 
ကြၽန္ေတာ့္သား ႐ုရွားသေဘၤာလိုင္းမွာပါတယ္ဆုိတာ သိရတာ’’ဟု သေဘၤာ
တိမ္းေမွာက္မႈတြင္ ေသဆံုးသြားသည့္ ျမင္းၿခံခ႐ိုင္၊ ေညာင္ပင္႐ိုးေက်းရြာေန 
သေဘၤာသား ကိုျမင့္ေဇာ္ဝင္း၏ဖခင္ ဦးေငြသန္းကေျပာသည္။

သေဘၤာသား ၄၂ ဦးအား ေစလႊတ္လုိက္ေသာ ကုမၸဏီငါးခုသည္ ကိုရီးယား
ဆီသြတ္ဘူးသေဘၤာတြင္ လုိက္ပါရမည္ဟု ေျပာဆိုတင္ပို႔ေပးလုိက္ျခင္းျဖစ္ၿပီး ငါးဖမ္းရမည္ဆိုေသာအခ်က္ မပါဝင္ေၾကာင္း အသက္ရွင္၍ ျပန္ေရာက္လာေသာ သေဘၤာသားမ်ားကေျပာသည္။၎တို႔အား တင္ပို႔ေပးလိုက္ေသာ Sea Rider ၊ 
Top Chance၊ Asia Wave၊ Light Oasis ႏွင့္ Star Global စသည့္ ကုမၸဏီ
ငါးခုကို ခြင့္ျပဳသည့္ သေဘၤာေပၚသို႔ တင္ေဆာင္ျခင္းမရွိဘဲ တိမ္းေမွာက္သြား
သည့္ ႐ုရွားသေဘၤာေပၚသို႔ တင္ပို႔ျခင္း၊ အေရးႀကီးျဖစ္စဥ္အား အခ်ိန္မီသတင္း
မေပးပို႔ျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံေရေၾကာင္းပို႔ေဆာင္ေရးဦးစီးဌာနက ဧၿပီ 
၃ ရက္က လုပ္ကိုင္ခြင့္ရပ္ဆုိင္းခဲ့သည္။

‘‘ဒါေအးဂ်င့္မွာ တာဝန္ရွိတယ္။ ေခၚေတာ့တစ္မ်ိဳး။ လုပ္ေတာ့တစ္မ်ိဳး။ ဒါဟာ
ေရာင္းစားတာပဲ။ ဒါဟာ လူကုန္ကူးျခင္းပဲ’’ဟု ျမန္မာႏုိင္ငံပင္လယ္ကူးသေဘၤာ
သား၊ အလုပ္သမားမ်ားအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ႏုိင္ငံတကာဆက္ဆံေရးဆပ္ေကာ္မတီမွ 
ဦးသီဟက ၎၏အျမင္ကိုေျပာသည္။

တိမ္းေမွာက္သြားသည့္ ငါးဖမ္းသေဘၤာကို ပိုင္ဆုိင္ေသာ Magellan ကုမၸဏီက အသက္ရွင္သည့္ ျမန္မာသေဘၤာသား ၂၂ ဦးအား အေမရိကန္ေဒၚလာ ၃,၀၀၀ 
ႏွင့္ညီမွ်ေသာ ႐ူဘယ္လ္ေငြမ်ား၊ ေသဆံုးသြားသည့္ ျမန္မာသေဘၤာသား ၁၆ 
ဦးအား အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁၅,၀၀၀ ႏွင့္ညီမွ်ေသာ ႐ုရွား႐ူဘယ္လ္ေငြမ်ားကို ဧၿပီေနာက္ဆံုးပတ္တြင္ ေပးအပ္မည္ဟု ႐ုရွားႏုိင္ငံဆုိင္ရာ ျမန္မာသံ႐ံုးက 
ထုတ္ျပန္ထားသည္။‘‘ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ တတ္ႏုိင္သေလာက္ အဆင္ေျပေအာင္
လုပ္ေပးမွာပါ။ ေလ်ာ္ေၾကးေပးဖို႔လည္း အစီအစဥ္ရွိပါတယ္’’ဟု သေဘၤာသား 
၂၇ ဦးတင္ပို႔ရာမွ ၁၁ ဦးေသဆံုးမႈျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ Sea Rider ကုမၸဏီမွ 
ကိုသီဟႏိုင္ကေျပာသည္။

ေသဆံုးသြားသည့္ သေဘၤာသား႐ုပ္အေလာင္း ၁၁ ေလာင္းကို ဧၿပီ ၁၆ ရက္
က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ သၿဂႋဳဟ္လိုက္ၾကၿပီး မအူပင္၊ ျမင္းၿခံ၊ ဒလႏွင့္ သန္လ်င္ၿမိဳ႕
တုိ႔မွ သေဘၤာသား႐ုပ္အေလာင္းေလးေလာင္းကို ၎တို႔၏မိသားစုမ်ားက သယ္ေဆာင္သြားၾကၿပီျဖစ္သည္။

ကိုမ်ိဳးမင္းဦးသည္ သူ၏ဇာတိေက်းရြာသို႔ မျပန္ႏိုင္ေသးပါ။ သေဘၤာတက္စဥ္က 
အိမ္မွရွိသည္မ်ား ထုခြဲရွာေဖြေပးခဲ့ရေသာ က်ပ္သိန္း ၅၀ ျပန္ရရန္ ရွာေဖြရဦးမည္
ၿဖစ္သည္။ ငယ္စဥ္ကတည္းက သေဘၤာသားဘဝကို အားက်ဝါသနာပါခဲ့သူ
ၿဖစ္၍ သေဘၤာသားအလုပ္ ဆက္လုပ္လိုေနဆဲ။‘‘လိုင္းေကာင္းမယ့္ သေဘၤာ
ေတြ႕ရင္ေတာ့ သေဘၤာျပန္တက္ခ်င္ပါေသးတယ္’’ဟု ေသရြာျပန္ ကိုမ်ိဳးမင္းဦး
က ၿပံဳး၍ေျပာေလသည္။

သတင္းေဆာင္းပါး- ၿငိမ္းခ်မ္း( 7 Day )