နားေထာင္ေပးၾကရဲ႕လား

Written by ေမာင္ေခတ္

  ကိုဂ်ိဳးသည္ သားအငယ္ဆုံးျဖစ္ၿပီး၊ အစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ အစ္မတစ္ေယာက္ရွိသည္။ အငယ္ဆုံးသားျဖစ္သျဖင့္ မိဘမ်ား အသည္းစြဲအခ်စ္ခံရ သူလည္းျဖစ္သည္။ အစ္ကိုႏွစ္ေယာက္တြင္ တစ္ဦးက အင္ဂ်င္နီယာ၊ တစ္ဦးက တကၠသိုလ္ဆရာ၊ အစ္မက ဆရာဝန္ျဖစ္သျဖင့္ အားလုံးပညာ ေတာ္ၾကသည္ဟုေျပာရမည္။ ကိုဂ်ိဳးကို တစ္အိမ္လုံးက အလိုလိုက္ထားသျဖင့္ လူဆိုးေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနရသည္။ ေက်ာင္းတြင္ ျပႆနာရွာ၊ ရပ္ကြက္တြင္း ျပႆနာရွာႏွင့္ လူဆိုးေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနေသာ္လည္း မိဘမ်ားက ခ်စ္ရွာ သည္။ ေက်ာင္းတြင္လည္း ျပႆနာေကာင္၊ စာေမးပြဲအႀကိမ္ႀကိမ္႐ႈံး၊ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး႐ုံးခန္းသို႔ မၾကာခဏ ေရာက္သျဖင့္ တစ္ေက်ာင္းလုံးကလည္း ကိုဂ်ိဳးဆိုလၽွင္ မသိသူမရွိ။ ေက်ာင္းမွ ပညာရည္မွတ္တမ္းတြင္လည္း အဆင့္ C ႏွင့္ D ကမတက္။ သားျဖစ္သူ ျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ေနသည္ကို မိဘႏွင့္ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွစ္မမ်ားက စိတ္မခ်မ္းသာၾကေသာ္လည္း ခ်စ္လြန္းသျဖင့္ အရိပ္တၾကည့္ ၾကည့္ အလိုလိုက္ထားၾကသည္။ တစ္ေန႔တြင္ ဘုရားေက်ာင္းမွျပန္လာသည့္ မိဘမ်ားကို ဆရာမတစ္ဦးကႏႈတ္ဆက္လိုက္ၿပီး "သားက သိပ္ေတာ္တာပဲ၊ မယုံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပဲ" ဟုေျပာလိုက္ေလသည္။ မိဘမ်ားက လူမွားေနၿပီထင္သျဖင့္ ေသေသခ်ာခ်ာေမးၾကည့္မွ ကိုဂ်ိဳး၏ အတန္းပိုင္ဆရာမျဖစ္ေနေၾကာင္း သိလိုက္ ရသည္။ ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ အိမ္သို႔ ပညာရည္မွတ္တမ္းေရာက္လာသည္။ ကိုဂ်ိဳးပညာရည္မွတ္တမ္းတြင္ အဆင့္ A ရသည့္ ဘာသာေလးခု၊ အဆင့္ B ရသည့္ဘာသာက သုံးခုျဖစ္ေနေၾကာင္း ေတြ႕လိုက္ရသည္။ မိဘမ်ားက မယုံၾကည္ႏိုင္သျဖင့္ ေက်ာင္းသို႔လိုက္သြားကာ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးႏွင့္ေတြ႕ဆုံၿပီး အက်ိဳး အေၾကာင္း ေမးျမန္းစုံစမ္းရသည္။ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးက "ဟုတ္တယ္ဗ်၊ သူေျပာင္းလဲသြားၿပီ။ သူ႕ကိုျပင္လိုက္တဲ့သူကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္သမီးပဲ။ သူက မသန္စြမ္းသူေတြ ေက်ာင္းမွာ စာသင္ေပးေနရတဲ့ ဆရာမေလ။ ခု ေက်ာင္းပိတ္တုန္းျပန္လာရင္းက ေမာင္ဂ်ိဳးကိုေတြ႕ေတာ့ သူျပဳျပင္ေပးမယ္ဆိုၿပီး၊ လမ္းေၾကာင္းတည့္ေပးလိုက္တာ" ဟုေျပာလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေက်ာင္းအုပ္ ဆရာႀကီးက ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ "သမီးေရ" ဟုလွမ္းေခၚလိုက္ၿပီး ကိစၥရွိသျဖင့္ ေတာင္းပန္ၿပီး အျပင္သို႔ ထြက္သြားသည္။ ေက်ာင္း႐ုံးခန္းအတြင္းသို႔ ဆရာမေလးက ေခါင္းကေလးငုံ႔ကာ ဝင္လာသည္။ ဆရာမေလးသည္ ကိုဂ်ိဳးမိဘမ်ား ေရွ႕တြင္ သိမ္ေမြ႕စြာထိုင္ရင္း စာ႐ြက္တစ္႐ြက္ယူကာ စာတစ္ေၾကာင္းခ်ေရးလိုက္သည္။ "ကၽြန္မနာမည္ မႏွင္းဆီပါ။ စကားမေျပာႏိုင္ပါ။ သိလိုသည္မ်ားကို စာေရးေျပာခြင့္ျပဳပါ" ဟူ၍ျဖစ္သည္။ ဖခင္ျဖစ္သူက မိခင္ဘက္သို႔လွည့္ၿပီး "ဆရာမေလးက စကားမေျပာတတ္ဖူးပဲ" ဟုေျပာလိုက္သည္။ အနီးတြင္ထိုင္ေနေသာ ကိုဂ်ိဳးက "ဆရာမေလးက မေျပာတတ္ေပမယ့္ နားေထာင္ေပးတတ္တယ္ေဖေဖ။ သူ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာမွန္သမၽွ တစ္လုံးမက်န္ နားေထာင္ေပးတယ္။ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမတို႔လည္း ဆရာမေလးလို သားေျပာသမၽွ နားေထာင္ ေပးရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ" ဟုေျပာလိုက္ေလသည္။
 ၂၈.၄.၂၁၀၅
http://www.maukkha.org/index.php/book-store/essay-maukkha/7500-2015-04-29-02-13-21