ပုိက္ဆံ မရွိလွ်င္ ဘာလုပ္မလဲ???

လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၆ႏွစ္ေလာက္တုန္းက ျမန္မာျပည္က ဂ်ပန္စာသင္တန္းတခုမွာ က်မဂ်ပန္စာ သင္ယူခဲ့စဥ္ကေပါ့။ ဆရာမက ဂ်ပန္လူမ်ဳိး။ သင္ခန္းစာထဲမွာ ” ရင္ (လ ွ်င္)” ဆိုတဲ့ စကားစပ္သဒၵါကို ဆရာမက ဥပမာတခုနဲ႔ ရွင္းျပဖို႔ လုပ္တယ္။
သူက ဥပမာတခုအေနနဲ႔ ေမးတယ္
” ဥပမာ ပိုက္ဆံမရွိရင္(လ ွ်င္)၊ ပိုက္ဆံလိုတယ္ဆိုရင္ (လ ွ်င္) ဘာလုပ္မလဲ ” တဲ့။

ကၽြႏ္ုပ္အပါအဝင္ အားလံုးေသာ ျမန္မာသင္တန္းသားမ်ားက ပိုက္ဆံမရွိလ ွ်င္ ပိုက္ဆံေခ်းမယ္၊
ပိုက္ဆံလိုရင္ ဆြဲၾကိဳးေပါင္မယ္၊
ပိုက္ဆံမရွိလ ွ်င္ အေမ့ဆီက ေတာင္းမယ္၊
ပိုက္ဆံလိုရင္ အိ္မ္က တီဗီေရာင္းမယ္…. စသျဖင့္ တစ္ေယာက္တစ္မ်ဳိး ၾကိဳးစားပမ္းစားဂ်ပန္လို ဝါက်တည္ေဆာက္ျပီး ေျဖၾကတယ္။

ဒီမွာတင္ ဂ်ပန္လူမ်ဳိး ဆရာမေလးက တခ်က္ျငိမ္သြားတယ္။ ျပီးေတာ့ အခုလိုေျပာတယ္။

ေျဖတဲ့ အေျဖေတြက သဒၵါနည္းအရ မွန္ပါတယ္တဲ့၊ ဒါေပမယ့္ တမ်ဳိးပဲေနာ္တဲ့။ ဒီသင္ခန္းစာအတြက္ သဒၵါေရာ၊ အဓိပၺါယ္ေရာ၊ ယုတၱိအရွိဆံုးျဖစ္တဲ့ အေကာင္းဆံုး အေျဖေတာ့ မဟုတ္ဘူး တဲ့။
ကၽြႏ္ုပ္တို႔အေျဖေတြကို သူက ယုတၱိမရွိဘူးဆိုပါ့လား။

ျပီးေတာ့ သူက အခုလိုဆက္ျပီး ေမးေျပာ ေျပာလိုက္ပါတယ္။
တကယ္ဆို ေလာကမွာ လူတစ္ေယာက္ ပိုက္ဆံမရွိဘူးဆိုရင္၊ ပိုက္ဆံလိုတယ္ဆိုရင္ အေျဖက
” အလုပ္လုပ္ရမယ္ ” မဟုတ္ဘူးလားတဲ့။
ဒါဟာ သူ႔ရဲ႕ ယုတၱိရွိတဲ့ အေျဖလား။

သူက မခ်ိတင္ကဲ ထပ္ေျပာျပန္တယ္။
” ပိုက္ဆံမရွိရင္ အလုပ္လုပ္မယ္ေလ ”
” ပိုက္ဆံလိုခ်င္ရင္ အလုပ္လုပ္ရမယ္ေလ ”
အဲ့လိုမဟုတ္ဘူးလားဟင္ တဲ့။

တျခားသူေတြေတာ့ ဘယ္ႏွယ့္ရွိတယ္ မေျပာတတ္ဘူး၊ ကၽြႏ္ုုပ္ကေတာ့ အဲ့သည့္တုန္းက ဂ်ပန္လူမ်ဳိးဆရာမေလးရဲ႕ မ်က္ေပါက္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးေတြ ဝိုင္းသြားတဲ့အထိ ကၽြႏ္ုုပ္တို႔အေပၚၾကည့္တဲ့ နားမလည္တဲ့ အၾကည့္၊ အံ့ၾသတဲ့အၾကည့္ေတြကို မွတ္မိေနတုန္းပဲ။

ကၽြႏ္ုုပ္တို႔ ေျဖလိုက္တဲ့ အေျဖေတြဟာ ကၽြႏ္ုုပ္တို႔ေန႔စဥ္ျဖတ္သန္းေနရတဲ့ ဘဝအေနအထားမ်ားအရ လတ္တေလာပိုက္ဆံလိုရင္ တကယ္လုပ္ျဖစ္မယ့္ ကိစၥေတြဆိုတာကို ကၽြႏ္ုုပ္တို႔အခ်င္းခ်င္းပဲ နားလည္ႏိုင္ပါတယ္။

တနည္းအားျဖင့္ေျပာရရင္ သူက သိပ္မမွန္ဘူးလို႔ေျပာတဲ့ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အတြက္ အမွန္တရားကို သူ မခံစားတတ္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။
ဘယ္ခံစားတတ္ပါ့မလဲ၊ သူက ဂ်ပန္ျပည္က ဂ်ပန္ကိုး။

အဲ့သည့္တုန္းက ကၽြႏ္ုုပ္တို႔ကလည္း ” ပိုက္ဆံလိုရင္ အလုပ္လုပ္ရမယ္ ” ဆိုတဲ့ သူ႔အမွန္တရားကို လက္မခံခ်င္ဘူး။ မခံစားတတ္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ ဘယ္ခံစားတတ္ပါ့မလဲ၊ ကၽြႏ္ုပ္တို႔က ျမန္မာျပည္က ျမန္မာကိုး။

ျမန္မာျပည္မွာက တစ္ရက္အတြင္း၊ တစ္ပါတ္အတြင္း၊ တစ္လအတြင္း လတ္တေလာ ပိုက္ဆံလိုေနရင္ ခ်က္ခ်င္းအလုပ္ေကာက္လုပ္၊ ခ်က္ခ်င္းပိုက္ဆံရတဲ့ အေနအထားမ်ဳိးမွ မရွိတာ။

အဲ့သည္လို အေနအထားမ်ဳိးရွိတဲ့ (ဂ်ပန္ကဲ့သို႔ေသာ) တိုင္းျပည္တျပည္မွာ တိုင္းသူျပည္သားျဖစ္ရတဲ့ အရသာကို အဲ့တုန္းက ဂ်ပန္မေရာက္ဖူးေသးေတာ့ ကၽြႏ္ုပ္လည္း မသိခဲ့ဘူးေပါ့။

လူတစ္ေယာက္မွာ ” အလုပ္လုပ္ရင္ ပိုက္ဆံရမယ္ ” ဆိုတဲ့စိတ္အေတြးမ်ဳိး ငယ္စဥ္ကတည္းက ကိန္းေအာင္းေနျခင္းဟာ အဲ့သည့္လူအဖို႔ ဘာမဆိုျဖစ္ႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့၊ အင္မတန္တန္ဖိုးရွိတဲ့ စိတ္ရတနာတပါးကို ပိုင္ဆိုင္ထားသလို ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာကို အခုေတာ့ က်မေကာင္းေကာင္းၾကီး နားလည္ခဲ့ရျပီ။

အလားတူပဲ လူတစ္ေယာက္ဟာ ” ပိုက္ဆံမရွိရင္ အလုပ္လုပ္ဖို႔ထက္ တျခားေသာ ျဖတ္လမ္းနည္းမ်ားကိုသာ စဥ္းစားေတြးတတ္ျခင္းဟာလည္း အဲ့သည့္လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အနာဂတ္အတြက္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ အႏၱရာယ္ၾကီးတယ္၊ ပ်က္စီးေစတယ္ ” ဆိုတာကိုလည္း အခုေတာ့ က်မေကာင္းေကာင္းၾကီး သိခဲ့ရျပီ။

တဆက္တည္းမွာပဲ အဲ့ဒီလို ျဖတ္လမ္းသမားမ်ား စုစည္းေနတဲ့ တိုင္းျပည္တျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္ဟာလည္း ဘယ္ေလာက္ေတာင္ အႏၱရာယ္ၾကီးသလဲဆိုတာ အခုေတာ့ က်မေကာင္းေကာင္းၾကီး သေဘာေပါက္ခဲ့ရျပီ။

ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ အဲ့သည္လို တိုင္းသူျပည္သားမ်ားရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ေတြ၊ အနာဂတ္ေတြ ပ်က္စီးေအာင္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈညံ့ဖ်င္းလွတဲ့ အစိုးရတရပ္ဟာလည္း အဲ့သည့္တိုင္းျပည္အတြက္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ဆိုးရြားတဲ့၊ အႏၱရာယ္ၾကီးတဲ့ အစိုးရျဖစ္တယ္ဆိုတာကို အခုေတာ့ က်မေကာင္းေကာင္းၾကီး ႏႈိင္းယွဥ္တတ္ခဲ့ျပီ။

ဒါ့အျပင္ ” ဘယ္အစိုးရတက္တက္ ကိုယ္လုပ္မွ ကိုယ္စားရတာပဲ” ဆိုတဲ့ ရုတ္တရက္ၾကားရရင္ အမွန္တရားလိုလိုရွိတဲ့ ထုိစကားကိုုလည္း ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္ၾကီးပြားေနတဲ့ တိုင္းျပည္မ်ားမွာ လူျဖစ္ခြင့္ရတဲ့ ဘယ္တိုင္းသူျပည္သားကမွ ကိုယ့္တိုင္းျပည္အစိုးရနဲ႔ပါတ္သက္ျပီး လက္လြတ္စပယ္ ေျပာေလ့မရွိေၾကာင္းကိုလည္း ေလ့လာေတြ႔ရွိခဲ့ရျပီ။

ျမန္မာျပည္ၾကီးကိုလည္းေလ…. တေခတ္တခါ တခ်ီတေမာင္းေလာက္ေတာ့ အစိုးရေကာင္းတရပ္က အုပ္ခ်ဳပ္တာ ခံၾကည့္ခ်င္စမ္းလွတယ္။

အရသာဆိုတာ ေျပာျပတာထက္ ကိုယ္တိုင္ခံစားရမွ သိတာမ်ဳိးကလား။

Credit: Ma Nandar