ႏူးညံ့ေသာမုန္တုိင္း (၂၈)
အၿမဲတမ္း ႏုိင္ငံေရး အလုပ္သမား
••••••••••••••••••••••••••••••
တုိ႔ဗမာအစည္းအရုံး ဌာနခ်ဳပ္သည္ ၁၉၃၉ခုႏွစ္၊ ေမလ
၃၀ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ ပန္းဆုိးတန္းလမ္း၊ အမွတ္ ၂၇၇ မွ ရန္ကုန္
အေရွ႕ပုိင္း ေရေက်ာ္လမ္း၊ အမွတ္(၇၆) သုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႕သည္။ ထုိေနရာ
သည္ သခင္ေအာင္ဆန္း၏ ႏုိင္ငံေရး ရိပ္ၿမံဳျဖစ္လာသည္။ သခင္ေအာင္ ဆန္းသည္ သူ၏ေဟာင္းႏြမ္းေသာ ေမြ႕ရာလိပ္ႏွင့္ စာအုပ္ေသတၱာ၂လုံး
အဝတ္အစားေသတၱာ တစ္လုံးတုိ႔ကုိ လန္ျခားႏွင့္ တုိ႔ဗမာအစည္းအရုံး
႒ာနခ်ဳပ္သုိ႔ သယ္ယူေျပာင္းေရႊ႕လာသည္။ သူသည္ ေမာ္လၿမိဳင္ညီလာ
ခံမွ ေရြးခ်ယ္ခံရေသာ တုိ႔ဗမာအစည္းအရုံး၏ အေထြေထြအတြင္းေရးမွူး
အၿမဲတမ္း အလုပ္သမားျဖစ္ေနေပၿပီ။ သခင္ေအာင္ဆန္းကုိ ျမင္လွ်င္
တကၠသုိလ္ေက်ာင္းထြက္ ဟူ၍ပင္ ယုံႏုိင္စရာမရွိေခ်။ ေခါင္းစုတ္ဖြား၊
ရွဴးသုိးသုိးႏွင့္ လုံခ်ည္တုိတုိ ဝတ္ၿပီးလွ်င္ ေလယာဥ္ပ်ံဖိနပ္ ေသာ္လည္း
ေကာင္း၊ ခုံဖိနပ္ေသာ္လည္းေကာင္း စီး၍သာ အျမဲေတြ႕ရမည္ျဖစ္သည္။
သခင္ေအာင္ဆန္းသည္ လုံခ်ည္တစ္ထည္ကုိ ဆယ့္ငါးရက္ တစ္လ
ၾကာေအာင္ ဝတ္တတ္သည္။ ဆံပင္ကုိလည္း တစ္လတစ္ခါပင္ မညွပ္
ျဖစ္ခဲ့။ အလုပ္ခြင္တြင္ ေခါင္းျမွဳပ္၍ အလုပ္စ်ာန္ပြားေသာ သခင္ေအာင္
ဆန္းကုိ " ခင္ဗ်ားဆံပင္ေတြ မုတ္ဆိတ္ေတြ ရွည္လွပါပေကာ၊ ေတာ
ထြက္မလုိ႔လား၊ လာဗ်ာ ဆံပင္ညွပ္ဆုိင္ သြားညွပ္ရေအာင္ " ဟု
အေပါင္းအသင္း ရဲေဘာ္မ်ားက ေျပာေျပာဆုိဆုိႏွင့္ ဆဲြေခၚၿပီး ဆံပင္
ညွပ္ဆုိင္တြင္ ဆံပင္ညွပ္၊ အေမြးအမွင္မ်ား ရွင္းလင္းသုတ္သင္ခုိင္းၾက
ရသည္လည္း ရွိခဲ့သည္။ သခင္ေအာင္ဆန္း၏ ဘဝကုိ စာေရးဆရာ
ျမေဒါင္းညိဳက ' လမ္းေဘးထမင္းဆုိင္မွာ ဝယ္စားရင္း ဒုကၠရစရိယာ
က်င့္ေနေသာအခါေပတည္း ' ဟု ေရးသား မွတ္တမ္းတင္ေလသည္။
သခင္ေအာင္ဆန္းသည္ တုိ႔ဗမာအစည္းအရုံးတြင္ အဆင္းရဲ
ခံႏုိင္ဆုံး ႏုိင္ငံေရးသမားတစ္ဦး ျဖစ္သည္။ အစည္းအရုံး၌ အၿမဲတမ္း
ႏုိင္ငံေရးလုပ္သူမ်ားအတြက္ေထာက္ပံ့ေငြသည္ဘ႑ာေရးက်ပ္တည္း
မႈေၾကာင့္ လေပါင္းမ်ားစြာ ျပတ္လပ္ေနေလ့ရွိရာ ႒ာနခ်ဳပ္ရုံး၌ အလုပ္
လုပ္ေနေသာ သခင္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ သခင္ေခါင္းေဆာင္အခ်ဳိ႕သည္
အမ်ားအားျဖင့္ နံနက္စာကုိ နပ္မွန္ေအာင္ မစားၾကရေခ်။ ညစာအ
တြက္မူ ေရေက်ာ္ညေစ်းတြင္ ထမင္းေရာင္းေနသည့္ ညီအစ္မႏွစ္
ေယာက္က ႏုိင္ငံေရးသမားမ်ားအား ၾကည္ညိဳၿပီး အေၾကြးေပး၍သာ
စားၾကရသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ အားနားလွသျဖင့္ ဗုိကေမွာက္၍ အိပ္
ေနလုိက္ၾကသည္လည္းရွိသည္။ သခင္ေအာင္ဆန္းသည္ ေခါင္းကုိ
သ သည္ဟူ၍ မရွိခဲ့။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူ၏ ဆံပင္မ်ားသည္ ေရွ႕သုိ႔ ဖြား
ရရား က်ေနေလ့ရွိၿပီး သူ စိတ္ကူးရ၍ ေခါင္းၿဖီးသည့္ အခါတြင္မူ
မွန္ၾကည့္ၿပီး မ်က္ႏွာအမူအရာ ၿပံဳးတုံးတုံး လုပ္ေနေလ့ရွိသည္။ သူ႔
အိပ္ရာမွာလည္း ေဟာင္ႏြမ္းလွသည့္ လႊာခ်င္းေစာင္တစ္ထည္၊
ေခါင္းအုံး ၂လုံးႏွင့္ ေလွ်ာ္ဖြပ္ေလ့မရွိေသာ ေမြ႔ရာခင္းတုိ႔အျပင္ ဗလ
ပြႀကဲေနေသာ သတင္းစာစကၠဴအေဟာင္းမ်ားႏွင့္ ေရာေႏွာလ်က္ ရွိ
ေလသည္။ သခင္ေအာင္ဆန္းသည္ ဤမွ် စားရမဲ့မဲ့၊ ေသာက္ရမဲ့မဲ့၊
ဝတ္ရမဲ႔မဲ႔ ျဖစ္ေနေစကာမူ သူ႔အား လစဥ္ေၾကးလုိသမွ် ေထာက္ပံ့
ႏုိင္ေသာ သူ႔မိခင္ႀကီးအား ဒုကၡမေပးေခ်။ တစ္ခါမွ်သာ သူ႔မိခင္ႀကီး
ထံ ေငြ ၈၀ိ/ ေပးပုိ႔ရန္ စာေရးေတာင္းဆုိခဲ့ဖူးသည္း
အေထြေထြအတြင္းေရးမွူး သခင္ေအာင္ဆန္းသည္ ဤမွ်
ဆင္းရဲငတ္ျပတ္စြာ ေနထုိင္ခဲ့ရေသာ္လည္း အစည္းအရုံး၏ ေငြထိန္း
ျဖစ္သူ သခင္ႏုထံမွလည္း " က်ဳပ္ထမင္း မစားရေသးဘူး၊ အဲဒါ ပုိက္
ဆံရွာေပးစမ္းပါ။ က်ဳပ္ေတာ့ျဖင့္ ဆာတယ္ " စသည္ျဖင့္ တစိႀကိမ္
တစ္ခါမွ် ေျပာဆုိေတာင္းခံျခင္း မရွိေခ်။ ျဖစ္သလုိ ေနသြားသည္။
ေရာင္းရင္း သခင္တုိ႔က " လာထမင္းစားရေအာင္၊ သခင္ေအာင္
ဆန္းလာပါ " ဆုိမွ ထစားလုိက္သည္။
သခင္ေအာင္ဆန္းသည္ အစားဆင္းရဲမႈကုိ ညည္းညဴျခင္း
မရွိသကဲ့သုိ႔ အေနဆင္းရဲမႈကုိလည္း ညည္းညဴးျခင္းမရ်ိေခ်။ ျဖစ္သ
လုိေနသြားသည္။ ႒ာနခ်ဳပ္တြင္ေနထုိင္ေသာ အျခားအမႈေဆာင္မ်ား
သည္ မိမိတုိ႔၏ အိပ္ရာခင္းကုိ ေသသပ္စြာထားေလ့ရွိသည္။ သခင္
ေအာင္ဆန္းသည္ ႏုိင္ငံေရးကုိသာ အၿမဲအာရုံစုိက္ေနသူျဖစ္ရာ၊ သူ႔
အခန္းတြင္ ၾကမ္းပုိးမ်ား ေသာင္းက်န္းေနသည္ကုိလည္း ဂရုမစို္က္၊
အိပ္ခ်င္လွ်င္ ဝင္အိပ္၍ အိပ္ၿပီးလွ်င္ ညပီးသည့္အတုိင္း ပစ္ထား
လုိက္သည္။ တစ္ခါက သခင္ေအာင္ဆန္း၏ အခန္းတြင္ နယ္မွ
ဧည့္သည္မ်ား ဝင္အိပ္ဖူးရာ ည ၁၂နာရီခန္႔၌ ထုိဧည့္သည္မ်ား
အျပင္သုိ႔ေျပာင္း၍ အိပ္ၾကရသည္။ သခင္ေအာင္ဆန္း၏အခန္း
၌ အိပ္မရေလာက္ေအာင္ပင္ ၾကမ္းပုိးမ်ားေသာင္းက်န္းေနေသာ
ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ သုိ႕ေသာ္ သခင္ေအာင္ဆန္းအဖုိ႔ကား ၾကမ္းပုိး
ကုိက္မႈကုိ လုံးဝ ဂရုမစိုက္ေခ်။
ဆက္ပါဦးမည္****
ဗုိလ္ရဲထြဋ္(ရဲေဘာ္သုံးက်ိပ္)ႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးသမားႀကီး
မ်ား ကမကထျပဳစုေသာ " အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း " အတၳဳပၸတၱိစာအုပ္မွ ကူးယူေဖၚျပပါသည္။
Than Win Thu
No comments:
Post a Comment