ကုန္းေဘာင္ဆက္တို႔ ဘုန္းေရာင္တက္ခဲ့သည့္ မင္းေနျပည္ေတာ္

အစိုးရမ်ား စိုးမိုးအုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ေသာ ကာလမ်ားအတြင္း ႏိုင္ငံေတာ္ ေအးခ်မ္းသာယာေရးႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး ေကာင္စီေခတ္သည္ ဇာတိေသြး ဇာတိမာန္ႏွင့္ ေရွးဘုရင္ေခတ္ ဂုဏ္မ်ားကို အေဖာ္ထုတ္ဆုံးကာလဟု ဆိုရမည္ ျဖစ္သည္။ တစ္နည္းေျပာရလွ်င္ ဘုရင္ေခတ္ ဘုန္းမီးေနလ ေတာက္ခဲ့ပုံမ်ား၊ မင္းခမ္းမင္းနားမ်ား အေဆာင္အေယာင္မ်ားကို ပြဲတိုင္းလိုလိုတြင္ ထည့္သြင္း အသုံးျပဳခဲ့ၾကသည္။ စစ္အစိုးရ အဖြဲ႕ဝင္မ်ားသည္ မိမိတို႔ ၾသဇာအာဏာ ရခဲ့ျခင္းမွာ ကံေကာင္းေထာက္မ၍ ရခဲ့ျခင္းဟု ခံယူထား႐ုံမက၊ ကံတရားအေပၚ ယုံၾကည္ၿပီး ေဗဒင္၊ နတ္၊ တန္ခိုးရွင္မ်ား၏ ေစာင္မ ၾကည့္႐ႈမႈေၾကာင့္ ဟုလည္း ခံယူထားၾကသည္။ မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ေသာ စစ္ရာထူးမ်ားျဖင့္ အေျခအေနတစ္ခုတြင္ “မ႐ြယ္ဘဲ ေစာ္ကဲမင္းျဖစ္” ဆိုသလို ျဖစ္ခဲ့ရသည့္ အတြက္လည္း သူတို႔ တန္ခိုးၾသဇာ အာဏာကို အလြန္ေပ်ာက္မွာ စိုးရိမ္ခဲ့ၾကသည္။ သို႔ျဖစ္ရာ ျပည္ေထာင္စု မၿပိဳကြဲေရး၊ တိုင္းရင္းသား စည္းလုံးညီညြတ္မႈ မၿပိဳကြဲေရး၊ ႏိုင္ငံေတာ္ တည္ၿငိမ္ေရး၊ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရး စသည့္ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားကို တြင္တြင္ေျပာၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေနေၾကာင္း ႂကြားလုံးထုတ္ႏိုင္သည့္ အခမ္းအနားပြဲေပါင္း မ်ားစြာကိုလည္း ႐ုပ္ျပအေနႏွင့္ ဆင္ယင္က်င္းပေလ့ ရွိေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။


ႏိုင္ငံေတာ္ ေအးခ်မ္းသာယာေရးႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးေကာင္စီ လက္ထက္တြင္ ယခင္ နဝတအစိုးရ၏ အေအာင္ျမင္ဆုံး လုပ္ေဆာင္ခ်က္မွာ ေနျပည္ေတာ္ကို မင္းေနျပည္ေတာ္ တစ္ခုပမာ ခမ္းနားႀကီးက်ယ္စြာ တည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ စစ္အစိုးရမ်ား လက္ထက္တြင္ လက္မေထာင္ႏိုင္ေလာက္သည့္ ႏိုင္ငံေတာ္ တည္ေဆာက္ေရး လုပ္ငန္းႀကီးတစ္ခုကို ရည္႐ြယ္ခ်က္ ရွိရွိျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။ ဒုတိယစစ္အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္သည့္ ကာလတြင္ ၿမိဳ႕ေတာ္ႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဗဟိုအျဖစ္ ေနျပည္ေတာ္ကို ထူေထာင္ႏိုင္ျခင္း၊ ေနျပည္ေတာ္သို႔ ရန္ကုန္ ၿမိဳ႕ေတာ္မွ လုပ္ငန္းမ်ား ေျပာင္းေရႊ႕ႏိုင္ေအာင္ စီမံႏိုင္ခဲ့ျခင္းမွာ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ေခတ္ကာလမ်ားတြင္ ေျပာင္ေျမာက္သည့္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ တစ္ခုလည္း ျဖစ္သည္။

၁၉၉၉ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၇ ရက္ေန႔တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေရႊက မိန္႔ခြန္းေျပာၾကားခဲ့သည္။ ထိုမိန္႔ခြန္းတြင္ ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ အမ်ိဳးသားေရး စိတ္ဓာတ္သည္ အေရးႀကီးေၾကာင္း၊ ႏိုင္ငံစည္းလုံး ညီညြတ္လွ်င္ တိုင္းျပည္ ႀကီးပြားဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ႏိုင္ေၾကာင္း၊ ပုဂံ၊ ေတာင္ငူ၊ ကုန္းေဘာင္မင္းဆက္ ကာလမ်ားတြင္ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ားအေပၚ လႊမ္းမိုးႏိုင္မႈ ရွိခဲ့ေၾကာင္း၊ သို႔ျဖစ္ရာ စည္းလုံးညီညြတ္မႈ ရွိေစလိုေၾကာင္း တိုက္တြန္း ေျပာၾကားသြားခဲ့သည္။

စစ္အစိုးရ အာဏာရခဲ့သည့္ ကာလမ်ားတြင္ တိုင္းရင္းသား စည္းလုံးညီညြတ္ေရးအေၾကာင္း တြင္တြင္ေျပာေနရင္းက ေနျပည္ေတာ္ႀကီးကို ႀကီးက်ယ္ ခမ္းနားေအာင္ တည္ေဆာက္ျပၿပီး ဂုဏ္ယူ ဝင့္ႂကြားခဲ့ၾကသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ေနျပည္ေတာ္ႀကီးကို မင္းေနျပည္ေတာ္ႀကီး တစ္ခုပမာ တည္ေဆာက္ ခဲ့ၾကရေၾကာင္းကို ျပန္ေျပာင္း သုံးသပ္ၾကည့္လွ်င္ အခ်က္သုံးခ်က္ အေပၚတြင္ အေျခခံေနေၾကာင္း ေတြ႕ရွိရသည္။
ေရွးမင္းအဆက္ဆက္ ျပန္လည္တမ္းတမႈမ်ား


၁၉၈၈ ခုႏွစ္ အာဏာသိမ္းၿပီး ကတည္းက နဝတအစိုးရသည္ မင္းေကာင္းမင္းျမတ္တို႔၏ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းမ်ား၊ ဓေလ့ထုံးစံမ်ားအတိုင္း လိုက္လံ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေစရန္ ႀကဳိးပမ္းခဲ့ေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။ ကိုလိုနီေခတ္အလြန္ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးခ်ိန္ ၁၉၅၁ ခုႏွစ္က ဆ႒သဂၤါယနာ တင္ျခင္းကို ႏိုင္ငံေတာ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုက ႀကီးမွဴး ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ ပဥၥမ သဂၤါယနာကို မင္းတုန္းမင္ႀကီး လက္ထက္က ျပဳလုပ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ၿပီး မင္းေကာင္းမင္းျမတ္မ်ားသည္ သာသနာေတာ္ သန္႔ရွင္းေရးႏွင့္ တည္တံ့ခိုင္ၿမဲေရးကို လုပ္ေဆာင္ေလ့ ရွိသည္ဆိုသည့္ အယူအဆအတိုင္း ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္မ်ားက လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။

ပထမ စစ္ေခါင္းေဆာင္ အာဏာရွင္ ဦးေနဝင္း လက္ထက္တြင္ မဟာဝိဇယ ေစတီေတာ္ႀကီးကို တည္ထား ကိုးကြယ္ခဲ့သည္။ ထိုေစတီေတာ္ႀကီးကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ ထင္ရွားသည့္ သမိုင္းဝင္ တန္ခိုးႀကီးဘုရား၊ ျမန္မာျပည္သားမ်ား၏ အသည္းႏွလုံး ေစတီႀကီး တစ္ခုျဖစ္သည့္ ေရႊတိဂုံ ေစတီေတာ္ႀကီးႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ကုန္းေတာ္ေပၚတြင္ အၿပိဳင္တည္ေဆာက္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုမဟာဝိဇယ ေစတီေတာ္ႀကီးကို တည္ထား ကိုးကြယ္ရန္အတြက္ သာသနာပိုင္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးမ်ား၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္ ဆိုေသာ္လည္း ႏိုင္ငံေတာ္အေပၚ ႀကီးစြာေသာ ေအာင္ျမင္မႈႀကီး ရရန္အတြက္ အတိတ္တေဘာင္ နိမိတ္ေဆာင္ကာ တည္ထားကိုးကြယ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္းကို အားလုံးသေဘာေပါက္ နားလည္ ထားခဲ့ၾကသည္သာ ျဖစ္သည္။

ဦးႏုအစိုးရ၊ ဦးေနဝင္း အစိုးရႏွင့္ နဝတ/နအဖ အစိုးရမ်ားသည္ မတူညီသည့္ ပုံစံမ်ားျဖင့္ တိုင္းျပည္ကို စိုးမိုးအုပ္ခ်ဳပ္ သြားခဲ့ၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။ စစ္အစိုးရမ်ား လက္ထက္တြင္ အမ်ိဳးသားႏိုင္ငံေတာ္၊ အမ်ိဳးသား ႏိုင္ငံေရးကို ေဖာ္ေဆာင္သူမ်ားအျဖစ္ ဂုဏ္တင္ေျပာဆိုေလ့ ရွိသည္။ အမ်ိဳးသားေရးကို အလြန္ျမတ္ႏိုး ေဖာ္ေဆာင္သည့္ မ်ိဳးခ်စ္တပ္မေတာ္အျဖစ္ ေဖာ္က်ဴးလိုေသာေၾကာင့္လည္း အမ်ိဳးသား ယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္မ်ား ေဖာ္ထုတ္ေရး၊ ထူေထာင္ တည္ေဆာက္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို ေငြေပါင္း သိန္းသန္းခ်ီ အကုန္ခံၿပီး ျပဳျပင္လုပ္ေဆာင္ေလ့ ရွိၾကသည္။ ထိုသို႔ လုပ္ေဆာင္ေနျခင္းမ်ားမွာ အတိတ္ကာလ မင္းေကာင္းမင္းျမတ္မ်ား၏ အေလ့အထမ်ားကိုယူၿပီး ျပန္လည္ လုပ္ေဆာင္ေနျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း သိသာလွသည္။

၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္အတြင္း စစ္အစိုးရသည္ ပုဂံမင္းေနျပည္ေတာ္ကို ျပန္လည္ တည္ေဆာက္ျပဳျပင္မႈမ်ား လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကသည္။ ပုဂံ ေနျပည္ေတာ္ႀကီးသည္ ပထမ မင္းေနျပည္ေတာ္ႀကီးအျဖစ္ ရန္အေပါင္းကို တြန္းလွန္ ေအာင္ျမင္ႏိုင္ခဲ့ေသာ မင္းေကာင္းမင္းျမတ္၏ ေဒသဟု နဝတ/နအဖအစိုးရက ယုံၾကည္ထားသည္။ သို႔ျဖစ္ရာ ေရွးေဟာင္း အေမြအႏွစ္ ပုဂံဘုရားမ်ား တည္ေဆာက္ ျပဳျပင္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို စတင္စီမံ ေဆာင္႐ြက္ေတာ့သည္။ ထို႔ျပင္ အျခား မင္းေနျပည္ေတာ္မ်ားျဖစ္သည့္ ပဲခူးၿမိဳ႕ရွိ ဘုရင့္ေနာင္ မင္းတရားႀကီး တည္ထားခဲ့ေသာ ကေမၺာဇသာဒီ နန္းေတာ္ရာ ေဖာ္ထုတ္ျခင္းလုပ္ငန္း၊ ပုဂံၿမိဳ႕႐ိုး မုခ္ဦးဘုရားမ်ား တည္ေဆာက္ျခင္း လုပ္ငန္း၊ အင္းဝၿမိဳ႕တံတိုင္း တည္ေဆာက္ေရး လုပ္ငန္း၊ ျမနန္းစံေက်ာ္ နန္းေတာ္ႏွင့္ ၿမိဳ႕႐ိုးတည္ေဆာက္ေရး လုပ္ငန္းမ်ား စသည္တို႔ကို တစ္ခ်ိန္တည္း တစ္ၿပိဳင္တည္း လုပ္ေဆာင္ေတာ့သည္။

၁၉၉၉ ခုႏွစ္တြင္ ႏိုင္ငံေတာ္ ေအးခ်မ္းသာယာေရးႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး ေကာင္စီသည္ ဆင္ျဖဴရွင္ မင္းတရားႀကီးႏွင့္ မင္းတုန္းမင္း တရားႀကီးတို႔၏ အတုကိုယူၿပီး ေရႊတိဂုံေစတီ၏ ထီးေတာ္ကို အသစ္ျပန္လည္တင္ရန္ ႀကဳိးပမ္း လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္။ ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အနီး မင္းဓမၼကုန္းေတာ္ေပၚတြင္ ဗုဒၶေက်ာက္ဆင္းတုေတာ္ႀကီးကို တည္ထား ကိုးကြယ္ရန္ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့သည္။ ယင္းသို႔ ဘုရားမ်ား ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားစြာ တည္ထား ကိုးကြယ္ေနျခင္းမွာ ကုန္းေဘာင္မင္းဆက္ ဘႀကီးေတာ္ မင္းတရားႀကီးႏွင့္ မင္းတုန္းမင္းႀကီးတို႔၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားအတိုင္း တုပလုပ္ေဆာင္ေနျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း သိသာထင္ရွားလွသည္။

၂၀၀၁ ခုႏွစ္မွ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္အတြင္း စစ္အစိုးရသည္ ဆင္ျဖဴေတာ္ သုံးေကာင္ကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့ေၾကာင္း ထုတ္ေဖာ္ ေၾကညာခဲ့သည္။ ယင္းသို႔ ဆင္ျဖဴေတာ္မ်ား ေပၚထြက္လာျခင္းအား ဘုရင့္ေနာင္ မင္းတရားႀကီးေခတ္ ေရာက္သေယာင္ ယူဆၿပီး အားတက္ ဂုဏ္ယူခဲ့ၾကသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဆင္ျဖဴမ်ားရွင္ဘြဲ႕ခံ မင္းသုံးပါး ရွိခဲ့ေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။ ယင္းတို႔မွာ ဘုရင့္ေနာင္၊ အေလာင္းဘုရားႏွင့္ ဆင္ျဖဴရွင္မင္းမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ျမန္မာ့အယူအဆမွာ ဆင္ျဖဴမ်ား ေပၚထြန္းလာလွ်င္ တန္ခိုးၾသဇာ ဘုန္းတန္ခိုးတက္ၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္ ေအးခ်မ္းသာယာမည့္ နိမိတ္ေဆာင္သည္ဟု ယူဆၾကသည္။ သို႔ျဖစ္ရာ ႏိုင္ငံေတာ္ အႀကီးအကဲမ်ားက ဆင္ျဖဴေတာ္မ်ားကို ဘြဲ႕မ်ားျဖင့္ ခ်ီးေျမႇာက္ၿပီး မင္းတို႔ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းအတိုင္း အခမ္းအနားမ်ား က်င္းပကာ ဂုဏ္ျပဳခဲ့ၾကသည္။

နဝတ/နအဖ အစိုးရလက္ထက္တြင္ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားျဖစ္ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေစာေမာင္ကလည္း သူ႔ကိုယ္သူ က်န္စစ္သားမင္းႀကီးေသ၍ ဝင္စားသူဟု ယုံၾကည္ေနသူ ျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေရႊ ကိုယ္တိုင္ကလည္း သူ႔ကိုယ္သူ ကုန္းေဘာင္မင္းဆက္ ဘိုးေတာ္မင္းတရားႀကီး ဝင္စားသူဟု ထင္မွတ္ေနသည္။ သို႔ျဖစ္ရာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေရႊသည္ မင္းျမတ္တို႔ ထုံးစံ၊ မင္းေနျပည္ေတာ္ အသစ္တည္ကာ ေျပာင္းေရႊ႕ရသည့္ ထုံးစံအတိုင္း လုပ္ေဆာင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

ေနျပည္ေတာ္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့ျခင္းကို ျပန္လည္ သုံးသပ္ၾကည့္လွ်င္ ေတာင္ငူႏွင့္ ကုန္းေဘာင္ မင္းဆက္မင္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည့္အတိုင္း မင္းေနျပည္ေတာ္ကို ေျခာက္ေသြ႕သည့္ ေဒသသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ တည္ထားျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ႏိုင္ငံေတာ္၏ ဗဟိုအခ်က္အခ် က်သည့္ေနရာတြင္ အေျခခ်ကာ ေနရာယူထားလိုက္ျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။ ေနျပည္ေတာ္သည္ ယခင္ မင္းေနျပည္ေတာ္ ေတာင္ငူေခၚ ေကတုမတီ ၿမိဳ႕ေဟာင္း အနီးတြင္ရွိၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရး ေခတ္ကာလမ်ားတြင္ အေရးပါသည့္ စစ္တိုင္းေဒသႀကီး တစ္ခုအျဖစ္ တည္ရွိခဲ့ေသာေနရာ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း ဂ်ပန္ခုခံေရး စစ္ပြဲကာလတြင္ အေရးပါခဲ့သည့္ ေနရာတစ္ေနရာ ျဖစ္ခဲ့႐ုံမက ဒုတိယကမာၻစစ္ အတြင္းကလည္း ခုခံစစ္အတြက္ အေရးပါသည့္ ေနရာတစ္ေနရာ ျဖစ္ခဲ့သည္။ တစ္နည္း ေျပာရလွ်င္ စစ္ပြဲကို ေအာင္ႏိုင္ခဲ့ေသာ အတိတ္ေဆာင္ နိမိတ္ေကာင္းခဲ့ေသာ ေနရာတစ္ေနရာဟု စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားက ယူဆခဲ့သည့္ ေနရဟုလည္း ဆိုႏိုင္သည္။

ေနျပည္ေတာ္ ဆိုသည္မွာ ‘မင္းေနျပည္ေတာ္’ ဆိုသည့္ အနက္ကိုလည္း ေဆာင္ပါသည္။ ဘိုးေတာ္ဘုရား မင္းလက္ထက္က အင္းဝ မင္းေနျပည္ေတာ္မွ အမရပူရ ေနျပည္ေတာ္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ကာ စံစားခဲ့ဖူးပါသည္။ ဘိုးေတာ္ဘုရားသည္ အမရပူရၿမိဳ႕ကို မင္းေနျပည္ေတာ္ဟု သတ္မွတ္ၿပီး ခုနစ္ရက္ ေျပာင္းေရႊ႕နန္းစံခဲ့သည္။ သူႏွင့္အတူ ပိုင္ဆိုင္မႈမ်ား၊ ေက်းေတာ္ ကြၽန္ေတာ္မ်ား အားလုံးကို ေနျပည္ေတာ္သစ္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ေပးခဲ့ၿပီးမွ အင္းဝသို႔ ျပန္လည္ ႂကြခ်ီလာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ေနရာသစ္တြင္ အသားမက်၊ စိတ္ေတာ္ မခ်မ္းေျမ့ေသာေၾကာင့္ ျပန္ေျပာင္းလာခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။

ယင္းပုံစံအတိုင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေရႊသည္ ပ်ဥ္းမနားရွိ ေနျပည္ေတာ္သစ္သို႔ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလ ၆ ရက္ေန႔တြင္ ေျပာင္းေရႊ႕လိုက္ၿပီးေနာက္ ငါးရက္ခန္႔သာေနၿပီး သူ႔အိမ္ေတာ္ပါ အခိုင္းအေစမ်ားႏွင့္ လူယုံမ်ားကို ထားခဲ့ကာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ ျပန္လာခဲ့သည္။ သူကိုယ္တိုင္ ေနျပည္ေတာ္သို႔ သတ္မွတ္သည့္ ရက္အတြင္း ေျပာင္းေရႊ႕ျခင္း မျပဳလွ်င္ အေရးယူမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း အစိုးရ အရာထမ္း၊ အမႈထမ္းမ်ားကို အမိန္႔ထုတ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဖုန္ထူေရရွား၊ ပူအိုက္လွသည့္ ၿမိဳ႕ေတာ္သစ္ႀကီးသို႔ အစိုးရအမႈထမ္းမ်ား ေၾကာက္ေၾကာက္ႏွင့္ ေရာက္လာခဲ့ၾကရၿပီး ျပႆနာေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ၾကားတြင္ ျဖစ္သလို ေနထိုင္ခဲ့ၾကရရွာသည္။

ေနျပည္ေတာ္သို႔ အမိန္႔အာဏာမ်ားျဖင့္ ခ်က္ခ်င္းေျပာင္းေရႊ႕၊ အားခ်င္း တည္ေဆာက္၊ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း သက္ေရာက္ေစျခင္းသည္ တစ္နည္းအားျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေရႊသည္ မိမိအာဏာစက္အား မည္မွ်အထိ တည္ရွိေနေသးေၾကာင္း စမ္းသပ္လိုက္သည့္ သေဘာလည္း ျဖစ္သည္။ မည္သို႔ဆိုေစ အတိတ္မင္းမ်ား၏ ထုံးဓေလ့အတိုင္း ေခတ္သစ္မင္းမ်ားကား ေနျပည္ေတာ္တြင္ အုပ္ခ်ဳပ္ မင္းလုပ္ႏိုင္ခဲ့သည္ကေတာ့ အမွန္ပင္ ျဖစ္သည္။

အယ္ဒီတာတစ္ဦး
- See more at: http://thevoicemyanmar.com/index.php/article/item/5252-kbs#sthash.nuVi4FlB.dpuf