ကၽြန္ေတာ္ ေသဒဏ္က်ခဲ့ေသာ ၁၇ လ၊ ၁၇ ရက္ - ေဇာ္သက္ေထြး

ေထာက္လွမ္းေရး သတင္ေးပ ျဖစ္ခဲ့သည့္ ဦးတင္ေရႊ (ခ) ဦးမ်ိဳးခ်စ္အတြက္ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ မဲဆြယ္ေပးခဲ့ရသည့္ လူ႔ေဘာင္သစ္ ဌာနခ်ဳပ္ ရဲေဘာ္မ်ား

နိဒါန္း
ကမၻာေလာကႀကီးတြင္ အားကစားဂ်ာနယ္ တစ္ေစာင္၏ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ တစ္ေယာက္ အေနႏွင့္ ႏုိင္ငံေတာ္အား စစ္မက္ဖက္ၿပိဳင္ရန္ ႀကံစည္မႈျဖင့္ ေသဒဏ္က်ခံခဲ့ရျခင္းသည္ ထူးဆန္းေသာ သတင္း တစ္ပုဒ္ဟုဆုိေသာ္ ရႏုိင္ပါသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ အားကစား သတင္းမ်ားကုိသာ ေဖာ္ျပေလ့ရွိေသာ ဂ်ာနယ္ တစ္ေစာင္ကုိ တာ၀န္ယူ ေရးသားေနေသာ္လည္း ႏုိင္ငံေတာ္ သစၥာေဖာက္မႈ ၁၂၂(၁)ျဖင့္ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီး ကုိယ္တုိင္ တရားလုိအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္လ်က္ ရန္ကုန္တုိင္း ေျမာက္ပုိင္းခ႐ုိင္ တရား႐ုံးတြင္ တရားစဲြဆုိခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထုိပုဒ္မျဖင့္ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ ႏုိ၀င္ဘာလ ၂၈ ရက္ေန႔တြင္ ေသဒဏ္က်ခံ ခဲ့ရေသာ္လည္း ေသဒဏ္ခ်မွတ္ျခင္း၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ ၾသဇာအာဏာ ႀကီးထြားေနေသာ ေထာက္လွမ္းေရး အဖဲြ႕၏ အကြက္ခ် ႀကံစည္မႈမ်ား မ႐ုိးသားဖြယ္ ေတြ႕ရွိေနပါသည္။

အထူးသျဖင့္ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖဲြ႕ခ်ဳပ္ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ အၿငိမ္းစား တပ္မေတာ္ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး တင္ဦးတုိ႔အား ဒီပဲယင္းၿမိဳ႕နယ္ထဲတြင္ အသက္အႏၲရာယ္ ထိခုိက္ေစႏိုင္သည္အထိ စီစဥ္တက် လုပ္ႀကံမႈအား ဖံုးလႊမ္းသြားေစရန္ လည္းေကာင္း၊ မီဒီယာ နယ္ပယ္တြင္ လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္ေနေသာ ႏုိင္ငံေရးသမား လူထြက္မ်ား ေခါင္းေထာင္ မလာေစေရး အတြက္လည္းေကာင္း၊ ျပည္သူလူထု တည္ၿငိမ္ ေအးခ်မ္းမႈကုိ ပ်က္ျပားသြားေစရန္ အဖ်က္အေမွာင့္ လုပ္ငန္းမ်ား၊ ဗံုးခဲြမႈမ်ားကုိ ျပဳလုပ္ေနသူမ်ားမွာ  ဒီမိုကေရစီ အေရးကုိ ေတာင္းဆုိ ဆႏၵျပေနၾကေသာသူမ်ားသာ ျဖစ္ေၾကာင္း ၫႊန္းဆုိလုိေသာေၾကာင့္ ယခုအမႈအား ဖန္တီးလုပ္ႀကံလုိက္ျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ကၽြန္ေတာ့္ဘက္မွ အခုိင္အမာ ယူဆပါသည္။ ထုိယူဆခ်က္ မွန္/မမွန္ကုိ ကၽြန္ေတာ္၏ ကုိယ္ေတြ႕ အျဖစ္အပ်က္မ်ားအား ေလ့လာေစ့ငုၿပီး သံုးသပ္ႏုိင္ေစရန္ တင္ျပလုိက္ပါသည္။
ေဇာ္သက္ေထြး

၂၀၀၃ ခု ဇူလိုင္လ ၁၇ ရက္
“ေျဖာင္း..ေျဖာင္း..ေျဖာင္း” ၾကမ္းတမ္းေသာ လက္ဖ၀ါးျဖင့္ ပါးကုိ ဘယ္ျပန္ညာျပန္ အ႐ုိက္ခံ လုိက္ရသည့္ အတြက္ ရွက္စိတ္ျဖင့္ မႊန္ထူသြားခဲ့သည္။

ျဖစ္ပံုမွာ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ဦးစီးဦးေဆာင္ျပဳ ေဆာင္ရြက္ေနေသာ ဂ်ာနယ္႐ုံးခန္းထဲတြင္ လက္ထိပ္ ေနာက္ျပန္ခတ္၊ ဒူးေထာက္ ထုိင္လ်က္ အေနအထားမွ ေထာက္လွမ္းေရး ဗုိလ္မွဴး တစ္ဦး၏ ႐ုိက္ႏွက္ျခင္းကုိ ခံလုိက္ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

“ေျပာစမ္း... ျပည္တြင္းထဲကုိ ေဖာက္ခဲြေရးသမားေတြ ဘယ္ေလာက္၀င္လာသလဲ။ မင္းတုိ႔ ဘယ္ေနရာေတြကုိ ေဖာက္ခဲြမွာလဲ”

မ်က္ႏွာတျပင္လံုး နာက်င္ေနသည့္ၾကားမွ သူ႔ေမးခြန္းေတြေၾကာင့္ ရယ္ခ်င္သြားမိသည္။ ျမန္မာ တစ္ႏုိင္ငံလံုးတြင္ ေစာင္ေရ အမ်ားဆံုးႏွင့္ အေအာင္ျမင္ဆံုး ျဖစ္သည့္  အားကစားဂ်ာနယ္ကုိ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ေနသူကုိ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ အႏွံ႔အျပား၌ ဗံုးခဲြရန္ စီစဥ္ေနသည္ဆုိသည့္ စြပ္စဲြခ်က္အတြက္ ျမန္မာႏုိင္ငံ ေထာက္လွမ္းေရး၏ ဆင္ျခင္တံုတရားႏွင့္ အသိဉာဏ္အေပၚ အမ်ားႀကီး သနားမိသည္။

ထုိက်ဳိးေၾကာင္း မဆီေလ်ာ္ေသာ ေမးခြန္းအတြက္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ အေျဖမရွိေပ။ ထုိစဥ္က ႐ုံးခန္း တည္ရွိရာ ဗဟန္းၿမိဳ႕နယ္၊ ေရႊဂံုတုိင္လမ္းေပၚရွိ ယုဇနတာ၀ါ၊ ၅လႊာတြင္ ကမၻာပ်က္ေသာေန႔ တစ္ေန႔အျဖစ္ မွတ္တမ္း ၀င္သြားခဲ့သည္။ တပ္မေတာ္ ေထာက္လွမ္းေရးမွ ႐ုံးခန္းကုိ ၀င္ေရာက္ စီးနင္းၿပီး ၇၀ ေက်ာ္ ၈၀ ခန္႔ရွိေသာ ၀န္ထမ္းမ်ားမွာ ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ ဆင္းထုိင္ၿပီး ေခါင္းမ်ား ငံု႔ထားရသည္။ လူ ၃၀ခန္႔ရွိေသာ ေထာက္လွမ္းေရး တပ္ဖဲြ႕မ်ားက ႐ုံးခန္း အတြင္းရွိ ဗီဒိုမ်ား၊ ကြန္ပ်ဴတာမ်ား၊ စာရင္းဇယားမ်ားကုိ ရွာေဖြ ေမႊေႏွာက္ေနၾကသည္။ ဒါ႐ုိက္တာ အဖဲြ႕ အခန္းထဲတြင္ CEO အပါအ၀င္ ဒါ႐ုိက္တာ အားလံုး ရွိေနၾကသည္။ ႐ုံးထဲတြင္ ေထာက္လွမ္းေရး အကူ (၂)မွ ဗုိလ္မွဴး ရဲရင့္၀င္း ႏွင့္ ဗုိလ္မွဴး ေလးႏုိင္တုိ႔ ဦးေဆာင္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကုိ စစ္ေဆးေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။

တစ္ႏွစ္ျပည့္မဂၤလာ
၂၀၀၃ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၁၄ ရက္ေန႔သည္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဇနီးေမာင္ႏွံ၏ အိမ္ေထာင္သက္ တစ္ႏွစ္ျပည့္ေျမာက္ေသာေန႔ ျဖစ္သည္။ ထုိေန႔က မအားလပ္၍ ဇူလိုင္ ၁၆ရက္ေန႔ေရာက္မွ ႐ုပ္ရွင္ႏွင့္ စာေပနယ္မွ အေပါင္းအသင္း တခ်ဳိ႕ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး နယ္ပယ္မွ မိတ္ေဆြတခ်ဳိ႕ကုိ ဖိတ္ေခၚၿပီး ညစာ ေကၽြးခဲ့သည္။ ထံုးစံအတုိင္း အေကၽြးအေမြးအျပင္ အေသာက္အစားမ်ားပါ ပါခဲ့၍ ေနာက္တစ္ေန႔ အိပ္ရာမွ ထေသာအခါ ေခါင္းတစ္ခုလံုး မူးေနာက္ေနသည္။

သုိ႔ေသာ္ ဂ်ာနယ္ေဖာင္ပိတ္ ရမည့္ေန႔ မဟုတ္၍ အေလာသံုးဆယ္ႏုိင္စရာ အေၾကာင္းမရွိ။ တာေမြ အ၀ုိင္းထိပ္ရွိ တုိက္ခန္းတြင္ ေနထုိင္ျခင္း ျဖစ္၍ ႐ုံးသုိ႔ ၁၀ မိနစ္ အတြင္း အေရာက္သြားႏုိင္သည္။ ထုိေန႔နံနက္က ႀကိဳးႏွင့္ခ်ိတ္ေပး သြားခဲ့ေသာ သတင္းစာကုိ ဆဲြယူကာ ေအးေအးေဆးေဆးဖတ္သည္။  ဇနီးျဖစ္သူ ေၾကာ္ေကၽြးေသာ ထမင္းေၾကာ္ကုိ စားသည္။ ၉ နာရီ ထုိး၍ တုိက္ေအာက္ဘက္သုိ႔  လွမ္းၾကည့္လုိက္ေသာအခါ လာႀကိဳေနေသာ ႐ုံးကား တုိယုိတာ ကုိ႐ုိလာ ၂က/------ကုိ ေမာင္းလာသည့္ တပည့္ေက်ာ္ မင္းမင္းက အဆင္သင့္ ေစာင့္ေနေလၿပီ။ ဇနီး ျဖစ္သူ ျပင္ဆင္ၿပီးသည္ အထိ ၁၅ မိနစ္ခန္႔ ေစာင့္ေနရေသးသည္။ သူကလည္း သူ႔ဂ်ာနယ္တုိက္သုိ႔ သြားရမွာ ျဖစ္သည္။ ၉ နာရီခဲြတြင္ ဇနီးျဖစ္သူ၏ Living Color မဂၢဇင္း တည္ရွိရာ ေျမနီကုန္း မပုိလမ္းသုိ႔ ေမာင္းလာခဲ့သည္။ ႐ုံးေရွ႕ ေရာက္ေသာအခါ ဇနီး ျဖစ္သူက ဆင္းသြားသည္။ သူ႔ကုိ လက္ေထာင္ျပကာ “ညေန ပံုမွန္ အတုိင္းပဲေနာ္”ဟု ေျပာေတာ့ ေခါင္းညိမ့္ျပၿပီး ႐ုံးခန္းေပၚသုိ႔ တက္သြားသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ဆရာ တပည့္ ႏွစ္ေယာက္ ႐ုံးတည္ရွိရာ ေရႊဂံုတုိင္သုိ႔ ေရာက္လာခဲ့ၾကသည္။

ဂ်ာနယ္ထြက္ရက္ ျဖစ္ေန၍ အလုပ္ သိပ္မ႐ႈပ္ဘဲ ပံုမွန္အတုိင္း ရွိေနသည္။ CEoက Strait Times ဖတ္ေနသည္။ ၁၂ နာရီခန္႔ေလာက္တြင္ ႐ုံးေအာက္ထပ္ ထမင္းဆုိင္သုိ႔ ေရာက္ေနၾကေသာ အယ္ဒီတာေတြက ထမင္းစားဖို႔ လွမ္းေခၚသည္။ တယ္လီဖုန္းေလး ကုိင္ရင္း ဓာတ္ေလွကားႏွင့္ ေအးေအးေဆးေဆး ဆင္းသြားသည္။ ဓာတ္ေလွကားမွ အထြက္တြင္ စတစ္အက်ႌ အျဖဴကုိ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ၀တ္ဆင္ထားေသာ ဗလ ေတာင့္ေတာင့္ႏွင့္ လူတစ္ေယာက္ကုိ ဆံုမိသည္။ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို အကဲခတ္သလို တစ္ခ်က္ၾကည့္ရင္း

“ဆရာေဇာ္သက္ေထြးလား”

ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းညိတ္ျပ လိုက္သည္။ ဆက္လက္၍ သူက

“ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေလတပ္က ဗုိလ္မွဴး သက္ထြန္းေဇာ္က လမ္းၫႊန္လုိက္လုိ႔ပါ။ ဂ်ာနယ္ထုတ္ခ်င္တဲ့ ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဆရာ့ကုိ နည္းနည္း ေမးစရာေလးေတြ ရွိလို႔”

ကၽြန္ေတာ္က  “ရပါတယ္။ လာေလ ကၽြန္ေတာ့္႐ုံးခန္းကုိ သြားၾကရေအာင္”ဟု ေျပာၿပီး ဓာတ္ေလွကားထဲသုိ႔ သူႏွင့္အတူ ျပန္၀င္လုိက္သည္။ ထူးထူးျခားျခား ဓာတ္ေလွကားထဲတြင္ အျခား မည္သူမွမပါ။ ဓာတ္ေလွကားထဲ ေရာက္ၿပီး စကၠန္႔ အနည္းငယ္ အၾကာတြင္ သူက ႐ုတ္တရက္ ကၽြန္ေတာ့္ အက်ႌကုိ ေဆာင့္ဆဲြၿပီး ဓာတ္ေလွကား နံရံႏွင့္ ဖိကပ္ထားလုိက္သည္။

“မင္းကုိ ဂ်ာနယ္အေၾကာင္း ေမးဖို႔မဟုတ္ဘူးကြ။ မင္းတုိ႔ ေဖာက္ခဲြေရးသမားေတြကုိ ဖမ္းဖုိ႔လာတာ”

သူ႔စကား ဆံုးဆံုးခ်င္း ဓာတ္ေလွကားမွာ ၅လႊာသုိ႔ေရာက္ၿပီး ပြင့္သြားသည္။ ဓာတ္ေလွကားေရွ႕ ႏွင့္ ႐ုံးခန္း တစ္၀ုိက္တြင္ စကား ေျပာစက္မ်ား ခါးတြင္ခ်ိတ္ထားေသာ အရပ္၀တ္ႏွင့္ ေထာက္လွမ္းေရး ၃၀ ခန္႔ကုိ ေတြ႕လုိက္ရသည္။ ထုိျမင္ကြင္းကုိ ေတြ႕လုိက္ရသည့္ အတြက္ ေနခ်င္စဖြယ္ ျဖစ္ေနသည့္ ကၽြန္ေတာ္၏ ကမၻာသည္ ႐ုတ္ခ်ည္း ငရဲတမွ် ပူေလာင္ပြက္ေလာ႐ုိက္ သြားခဲ့ရသည္။
ေရွ႕တစ္ပတ္ဆက္ရန္

ေဇာ္သက္ေထြး
http://www.tomorrow.com.mm/?q=articles/1225