သမီးေတာ္ေတြဟာ သြားေလရာမွာ ေျပာစမွတ္တြင္ေအာင္ကို စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ၾက၊ ေတာ္ၾကပါေပတယ္။ ခက္တာက အာဏာရွင္ၾကီးေရာ သူ႕ဇနီးကေရာ ဒီသမီးေတာ္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ဒီလိုေတာ့မလုပ္နဲ႔၊ ဟိုလိုေတာ့ မလုပ္နဲ႔ဆိုျပီး ဆံုးမပဲ့ျပင္ျခင္း လံုး၀မရွိတာပဲ။ သားသမီးေတြအေပၚ အလြန္တစ္ရာမွ သည္းခံ အလိုလိုက္တဲ့ မိဘေတြျဖစ္တယ္။ မိဘေတြ အလိုလိုက္ေလေလ သမီးေတာ္ေတြက ဆိုးေလေလ ျဖစ္တယ္။ သမီးေတာ္ေတြကလည္း တစ္ပါးနဲ႔ တစ္ပါးက မတည့္ၾကေလေတာ့ ဘယ္သြားသြား ဘာလုပ္လုပ္ သမီးေတာ္ တစ္ပါးစီအတြက္ ကားဆိုလဲ သီးသန္႔ တစ္စီးစီ၊ သြားခ်င္တဲ့ ေနရာေတြလည္း သီးသန္႔စီ လုပ္ေပးရတယ္။ ခက္တာက သမီးေတာ္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ဘယ္သူမွ မ်က္ႏွာမရပဲ ျပႆနာေတြခ်ည္း ရေနတာပဲ။ သမီးေတာ္ေတြ လာေတာ့မယ္ ဆိုတာနဲ႕ လာမဲ့ေဒသက တပ္မွဴးေတြေရာ တပ္မွဴးကေတာ္ေတြေရာ သမီးေတာ္မ်ားကို ျပဳစုဆက္ဆံနည္းဆိုတဲ့ အေရးေပၚ အလုပ္ရံု ေဆြးေႏြးပြဲေတြ လုပ္ရတယ္။ သမီးေတာ္ေတြကို ဘာမွျပန္မေျပာရ၊ ဘာအၾကံမွ မေပးရဆိုတာက အေရးအၾကီးဆံုး ျဖစ္တယ္။ မ်က္ႏွာလို မ်က္ႏွာရ လုပ္ျပီး အၾကံတစ္ခုခု သြားေပးလို႔ကေတာ့ ေသမယ္သာ ၾကံေပေတာ့။ အဲဒီအၾကံနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဖက္ ေထာ္ေလာ္ကန္႕လန္႕ေတြ လုပ္ျပီး ဒုကၡေပး ျပပါလိမ့္မယ္။
၂၀၀၃ခုႏွစ္ သၾကၤန္ ကာလမွာေတာ့ လားရွိဳးကို သမီးေတာ္ေတြက ခ်ဥ္ျခင္းတပ္ပါတယ္။ ထံုးစံအတိုင္း မိသားစုလိုက္ သၾကၤန္ပြဲေတာ္ကို လားရွိဳးမွာ ဆင္ႏႊဲရင္း ညဖက္မွာ ေစ်း၀ယ္ခ်င္တဲ့ ခ်ဥ္ျခင္းက ထပ္တက္လာျပန္ေရာ။ အဲဒီအခ်ိန္က ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးက စေနျပီဆိုေတာ့ အရင္ကလို လားရွိဳးက ေမွာင္ခိုေခတ္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ဘာပစၥည္းမဆို ရန္ကုန္မွာ ေစ်းအေပါဆံုးနဲ႔ ၀ယ္လို႔ရေနခ်ိန္ ျဖစ္ေပမယ့္ သမီးေတာ္ေတြကို ဘယ္သူက ဘာေျပာရဲမွာလဲ။ ဒီလိုနဲ႕ ညခုနစ္နာရီမွာ သမီးေတာ္ တစ္သိုက္ကို လားရွိဳးက တရုတ္ကုန္စံုဆိုင္ တစ္ခုကို ပို႔ေပးရတာေပါ့။ သမီးေတာ္ေတြက ဆိုင္ထဲပစၥည္း တစ္ခုကို ဆြဲလိုက္၊ ေဘးက ရံေရြေတာ္ေတြက ကားေတြေပၚ သြားတင္ေပးလိုက္နဲ႔ ညကိုးနာရီေက်ာ္တဲ့အထိ ေ၀သာလီျပည္ ဘီလူး၀င္သလို ပစၥည္းေတြ ကားေပၚတင္လိုက္ၾကတာ ဆိုင္ရွင္ တရုတ္ဆို စာရင္းေတာင္ မွတ္လို႔ မႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္သြားတယ္။ သမီးေတာ္ေတြလဲ ျပန္သြားေရာ ဆိုင္ရွင္က ယူသြားတဲ့ စာရင္းကို အေရွ႕ေျမာက္တိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္က ေစ်း၀ယ္ တာ၀န္ခံကိုျပေတာ့ အဲဒီအရာရွိခမ်ာ ဘာလုပ္ရ ဘာကိုင္ရမွန္းမသိ ျဖစ္သြားတယ္။ သူ႔လက္ထဲမွာ ပါလာတာက က်ပ္ငါးသိန္း။ သမီးေတာ္ေတြ ၀ယ္သြားတာက ၆၈သိန္း။ လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ့္တစ္ႏွစ္က ေစ်းေနာ္။ ဒီေတာ့ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိပဲ တိုင္းမွဴးကို ေျပးေျပာရေတာ့တာေပါ့။ တိုင္းမွဴးမွာလည္း အဲဒီေလာက္ ပိုက္ဆံက မရွိေလေတာ့ ၾကံရာမရေတြျဖစ္၊ ေခါင္းကို တြင္တြင္ကုတ္ရင္း လားရွိဳးမွာရွိတဲ့ ေလးေကာင္ ဂ်င္၀ိုင္းေတြကို ညတြင္းခ်င္း ဖမ္းေစဆိုျပီး အၾကံကုန္ ဂဠဳန္ဆားခ်က္ အမိန္႔ထုတ္ရေတာ့တယ္။
ဒါနဲ႔ တိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္က အရာရွိေတြက ရဲကိုေမးျပီး အၾကီးဆံုး ေလးေကာင္ဂ်င္၀ိုင္း လုပ္ေနတဲ့ အိမ္ကို၀ိုင္းေတာ့ ထိုသားေတြ အကုန္ ထြက္ေျပးၾကတာေပါ့။ အမွန္က စကတည္းက လူကိုဖမ္းခ်င္တာမွ မဟုတ္တာ။ လူကိုဖမ္းမိရင္ တရားရံုး တင္ရမွာေလ။ ဖမ္းမိတာေတြက ႏိုင္ငံေတာ္ ဘ႑ာျဖစ္သြားမွာ။ အခုက ေငြအေရးတစ္ၾကီး လိုေနတာ မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ ဖမ္းမယ္ လုပ္ျပေတာ့ အကုန္လံုး ထြက္ေျပးၾကတာ ၀ိုင္းထဲမွာ ေလာင္းေၾကးက ဆယ့္ငါးသိန္းေက်ာ္ မိလိုက္တယ္။ ဒါနဲ႕လဲ စတိုးဆိုင္မွာ ရွင္းရမဲ့ေငြက မေလာက္ေသးေတာ့ ထိုးသားေတြ ထားပစ္ခဲ့တဲ့ ကားႏွစ္စီးကို သိမ္းလာခဲ့ရျပန္ေရာ။ ေနာက္ေန႔မွ အဲဒီကားႏွစ္စီးကို ေရာင္းလိုက္သလား၊ မူလပိုင္ရွင္ေတြကို လည္ပင္းညွစ္ျပီး ျပန္ေရြးခိုင္းသလားေတာ့ မသိဘူး။ သိန္းငါးဆယ္ ထပ္ရလာလို႔ အဲဒီေငြေတြနဲ႔ စတိုးဆိုင္ကို ရွင္းလိုက္ရေတာ့တယ္။ သမီးေတာ္ေတြ ေစ်း၀ယ္ေကာင္းလို႔ သူ႕ဟာသူ လိုင္းေၾကးေပးျပီး ဖြင့္ေနတဲ့ ေလးေကာင္ဂ်င္၀ိုင္းေတာင္ မေနရဘူးဆိုျပီး လားရွိဳးက ေလာင္းကစားသမားေတြ ေလာကမွာလည္း တစ္ခါတည္း နာမည္ၾကီးသြားတာေပါ့။ သမီးေတာ္ေတြ ကိုယ္တိုင္ေတာင္ ဒါကို သိမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါကေတာ့ ေညာင္ဦးကမ္းပါး ျပိဳတာနဲ႔ စမၸာနဂိုရ္က ႏြားမၾကီး ေပါင္က်ိဳးတဲ့ ဇာတ္လမ္းေပါ့ဗ်ာ။
လာရွိဳးမွာ ကဲျပီးေတာ့ သမီးေတာ္ေတြက ျပင္ဦးလြင္ကို ဆက္ဆင္းၾကတယ္။ ျပင္ဦးလြင္မွာေတာ့ သမီးေတာ္ တစ္ပါးက ညဖက္ဆီးေဆာ စီးခ်င္တယ္ဆိုလို႔ ကန္ေတာ္ၾကီးထဲက ဆီးေဆာရွိရာကို အခ်ိန္မေတာ္ လိုက္ပို႕ၾကရတယ္။ အဲဒီမွာ သူက တစ္ဖက္က ထိုင္လိုက္ရင္ တစ္ဖက္က ထိုင္ေနတဲ့ ပိန္ပိန္ေသးေသး ရံေရြေတာ္ တပ္မွဴးကေတာ္ေတြက ေလထဲကို ေျမာက္ေျမာက္ျပီး တက္သြားတာကို သေဘာက် အရသာခံျပီးမွ ျပန္ျပီး စက္ေတာ္ ေခၚေတာ္မူတယ္။ ေနာက္ေန႔မနက္ မႏၱေလးကို အားလံုးကရ ဟတ္ယာဥ္နဲ႔ ဆင္းၾကေပမဲ့ သမီးေတာ္ တစ္ပါးကေတာ့ ေလယာဥ္မစီးခ်င္ဘူး။ ကားနဲ႕ပဲ မႏၱေလးကို ဆင္းမယ္လို႔ အမိန္႕ေတာ္ ခ်ျပန္ေရာ။ ဒီေတာ့ ကဗ်ာကရာ ကားေတြ စီစဥ္ရျပန္တာေပါ့။ အဲဒီ သမီးေတာ္က ကားနဲ႔အဆင္း ျပင္ဦးလြင္ နာရီစင္ၾကီးေရွ႕က တြန္းလွည္းနဲ႔ ေရာင္းေနတဲ့ မုန္႔ဟင္းခါးဆိုင္ကို ျမင္ေတာ့ ကားရပ္ျပီး မုန္႕ဟင္းခါး ႏွစ္ပြဲကားေပၚမွာ ထိုင္ျပီး ဆြဲလိုက္ေသးတယ္။
စားေသာက္လဲျပီးေရာ သမီးေတာ္ေတြ လာတိုင္း ကားေမာင္း ပို႕ရေလ့ရွိတဲ့ ကားဆရာက သမီးေတာ္ အၾကိဳက္ အလိုက္တသိ ေဇာ္၀င္းထြဋ္ရဲ႕ ေရာ့အင္ရိုး သီခ်င္းေတြ အသံအက်ယ္ၾကီး ဖြင့္လိုက္ခ်ိန္မွာ သမီးေတာ္က မ်က္စိကိုမွိတ္၊ ေခါင္းတစ္ျငိမ့္ျငိမ့္ လုပ္ျပီး လက္ထဲမွာ ကိုင္ထားတဲ့ ပုတီးၾကီးကို တစ္ေဂ်ာက္ေဂ်ာက္နဲ႔ စိပ္ရင္း မႏၱလာျမိဳ႕ကို ၾကြခ်ီသြားေလပါေရာဗ်ား။
လက္ေစာင္းထက္
tomorrow
No comments:
Post a Comment