ေအာင္ရင္ၿငိမ္း အျပာဝတၳဳ ေရးသလား

စည္သူေအာင္ျမင့္

ျပီးခဲ့တဲ့ ရက္ပိုင္းက ၀တၱဳသစ္ တအုပ္ထြက္ျပီး ဆုိင္ေတြေပၚ ေရာက္ပါတယ္။
ေရးသူက ေအာင္ရင္ျငိမ္း၊ ၀တၱဳနာမည္က “ရိုမန္းေဘာ့ထ္ေတြရဲ႕ ကမၻာ” တဲ့။ စာအုပ္ မ်က္ႏွာဖံုး အေပၚဘက္မွာေတာ့ NC 18 ဆိုျပီးလည္း ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ၁၈ ႏွစ္ေအာက္ မဖတ္ရ ဆိုတာမ်ိဳးေပါ့။ ဒီ NC 18 ဆိုတဲ့ အသံုးအႏွဳန္းေလးကိုေတာ့ ဒီဂ်စ္တယ္ ဓာတ္ျပားစနစ္ေတြ မေပၚခင္ အရင္ ဗီဒီယို ေခြငွားတဲ့ ေခတ္က အျပာကားေတြ (တရားမ၀င္ လိင္ဆက္ဆံမွဳ ေခြေတြ) ကို ေခၚေ၀ၚခဲ့ဖူးပါတယ္။ ေနာက္စာလံုးတလံုးက Not For Conservatives ပါတဲ့၊ အယူအဆ အေဟာင္းသမားေတြအတြက္ မဟုတ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ အင္း … အမွာစာ ေရးေပးသူေတြကလည္း ႏွယ္ႏွယ္ရရေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီမိုကေရစီေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရး နဲ႔ ႏုိင္ငံတကာ ေရးရာေတြကို ဘာသာျပန္ေလ့ရွိတ့ဲ စာေရးဆရာ “မင္းခက္ရဲ” နဲ႔ စာေရးဆရာ “မေလး” ပါ။ ဒီ စာအုပ္အေၾကာင္း ဘာလို႔ ေျပာျပခ်င္တာလဲ။ စာအုပ္ေ၀ဖန္ေရး ေရးမလို႔လား။ စာအုပ္ ေၾကာ္ျငာ လုပ္မလို႔လား။ မဟုတ္ပါဘူး။ စာနယ္ဇင္း လြတ္လပ္ခြင့္ ရလာတဲ့ သက္တန္း ၂ ႏွစ္တာ ကာလအတြင္း ေရးသားေဖာ္ျပလာမႈေတြနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ေဆြးေႏြးမလို႔ပါ။ လြတ္လပ္စြာ ေရးသားထုတ္ေ၀ခြင့္နဲ႔ လူ႔အဖဲြ႕အစည္း အဆက္အစပ္အေၾကာင္း ေဆြးေႏြးမလို႔ပါ။ အျပာ (အျပာဆန္ဆန္မဟုတ္) ဒါမွမဟုတ္ ညစ္ညမ္းတယ္လို႔ လူ႕အဖဲြ႕အစည္းက သတ္မွတ္ထားတဲ့ ရုပ္ပံုေတြ၊ စာသားေတြကို ပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀ခြင့္ ျပဳသင့္ေနျပီလား စတာေတြ ေဆြးေႏြးသြားဖို႔ပါ။

၀တၱဳဆိုေတာ့ ျဒပ္မဲ့ ၀တၱဳေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဇာတ္ေကာင္ ရွိသလို ဇာတ္လမ္းလည္း ရွိပါတယ္။ ဇာတ္လမ္းရဲ႕ အဓိက ဇာတ္ေကာင္က ရိုမန္းေဘာ့ထ္ လို႔ေခၚတဲ့ လူတပိုင္း စက္တပိုင္း လူ၊ သူ႔ ပတ္၀န္းက်င္ကေတာ့ သူ႕ကို လူအျဖစ္ပဲ သတ္မွတ္ထားတဲ့ သေဘာ။ မိန္းမရဖူးတယ္၊ ကေလးရဖူးျပီး ကဲြေနတဲ့သူ၊ မိန္းမေတြ တစ္ေယာက္ျပီး တစ္ေယာက္နဲ႔ လိုက္လံ အိပ္စက္ လိင္ ဆက္ဆံေနတဲ့သူ။ အဲဒီအထဲမွာ ရိုးရိုး အမ်ိဳးသမီးေတြ ပါသလို ၁၇ ႏွစ္အရြယ္၊ အရြယ္မေရာက္ေသးသူလည္း ပါ၊ အသက္ၾကီးၾကီး ေယာက္်ား နဲ႔ ကေလးေတြ ရထားတဲ့ အိမ္ေထာင္သည္ အမ်ိဳးသမီးနဲ႔လည္း အိပ္ရဲ႕။ အဲ… အိပ္တဲ့အခန္း၊ ေဆာရီး သူကေတာ့ လိင္ဆက္ဆံတဲ့ အခန္းလို႔ပဲ ရွင္းရွင္းေခၚတယ္။  အဲဒီအခန္းေတြကို အေသအခ်ာ ေရးျပထားေလရဲ႕။ ေနာက္ျပီး ကာမပိုင္ရွိတဲ့ မိန္းမနဲ႔ တိတ္တဆိတ္ လိင္ဆက္ဆံၾကတာဟာ အမွားက်ဴးလြန္တာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာမ်ိဳးလည္း အေသအခ်ာ တရားေဟာထားေလရဲ႕။ ေနာက္ဆံုး နိဂံုးက်မွသာ တန္ဘိုးအေဟာင္းေတြ အေတြးအေခၚ အေဟာင္းေတြ ျပိဳက်ျပီး တန္ဘိုးသစ္ အေတြးအျမင္သစ္ေတြ ေျပာင္းလဲမွဳေတြကို ျမင္ေတြ႕ရမယ္ ဘာညာ သာရကာ နိဂံုးခ်ဳပ္ထားေလရဲ႕။

ဒီေနရာမွာ ၀တၱဳကို တန္ဆာဆင္ထားတဲ့ ရိုမန္းေဘာ့ထ္ ရဲ႕ လိင္ဆက္ဆံပံုအေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားတာေတြကို ထုတ္ႏွဳတ္ ကိုးကားရင္ ေကာင္းမလား မေကာင္းဘူးလား စဥ္းစားရပါတယ္။ အေစာဆံုး ေဖ့ဘုတ္ စာမ်က္ႏွာတင္သူ တေယာက္ကေတာ့ မ်က္ႏွာဖံုး ႏွစ္ခုကိုပဲ တင္ျပီး ေ၀ဖန္ပါတယ္။ အတြင္းက စာသားေတြ ေဖာ္ျပရင္ သူ႕ေ၀ါ ညစ္ညမ္းမွာ စိုးလို႔တဲ့။ ဒါေပမယ့္ ေ၀ဖန္ေဆြးေႏြးသူေတြကလည္း မနည္းပါဘူး။ ေဆြးေႏြးၾကပါတယ္။ အေမရိကား ေရာက္ေနတဲ့ ဒါရိုက္တာ ခ်ိဳတူးေဇာ္ တို႔ေတာင္ ပါလိုက္ေသးရဲ႕။ ခက္တာက သူတို႔ေတြက ဒီ ၀တၱဳထဲမွာ ဘယ္လုိ ေရးသားေဖာ္ျပထားမွန္း မသိၾကဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အသက္ ၅၀ အရြယ္ရွိျပီ။ က်ေနာ့္တသက္ တရား၀င္ ပံုႏွိပ္ေဖာ္ျပတဲ့ စာအုပ္စာတန္းေတြမွာ တၾကိမ္မွ မေတြ႕ဘူးတဲ့ အေရးအသားေတြ ေဖာ္ျပထားတယ္ဆိုတာ သိေစခ်င္တဲ့အတြက္ ဘာပဲေျပာေျပာ နမူနာ တခ်ိဳ႕ ထုတ္ႏွဳတ္ေဖာ္ျပပါမယ္။

“ သူ႕ေပါင္ႏွစ္ဖက္ၾကားထဲ ေခါင္း၀င္ျပီး ပစၥည္းကို လ်ွာနဲ႔ နမ္းဖို႔ ဟန္ျပင္လိုက္ေတာ့ ဘာမွမလုပ္ရေသးပဲ အရည္ေတြ စိုရဲႊေနတာ ေတြ႕ရတယ္၊ သူ လိင္စိတ္ ႏိုးၾကားျပင္းထန္ေနတဲ့ သေဘာပါပဲ။ လွ်ာနဲ႔ စ နမ္းလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ သူ႕ကိုယ္လံုးေလး တစ္ခ်က္ တြန္႕သြားျပီး အနမ္းခံရတဲ့ အရသာကို ခါးေကာ့ ခံစားေနပါတယ္။”

“ သူ႕ရင္သားႏွစ္ဖက္ကို လက္နဲ႔ ဆုတ္ကိုင္ျပီး ကၽြန္ေတာ့္ပစၥည္းကို သူ႔ပစၥည္းထဲ ထိုးသြင္းလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ သူ႔ေပါင္တံ ႏွစ္ဖက္ကားလို႔ ကၽြန္ေတာ့လက္ေတြကို ဆုပ္ကိုင္ထားပါတယ္။” (စာ- ၃၈)

“ အိပ္ယာေပၚက ေခါင္းေထာင္ထ၊ လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ကိုင္ျပီး ကိုယ္ခႏၶာကို သူ႕ဆီ အတင္းဆဲြယူေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ပစၥည္းကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ငနဲက အေၾကာျပိဳင္းျပိဳင္းထ ေထာင္မတ္လို႔၊ ဒူးေထာင္ကားထားတဲ့ သူ႕ေပါင္တံ ႏွစ္ဖက္ကို အလိုက္သင့္ တြန္းတင္ျပီး သူ႔ပစၥည္းထဲ ကၽြန္ေတာ့္ပစၥည္း ထိုးသြင္းဖို႔ ဟန္ျပင္လိုက္တယ္။” (စာ- ၆၃)

“ သူက လိင္မဆက္ဆံျဖစ္တာ ၄ ႏွစ္ေက်ာ္ ၾကာျမင့္ေနလို႔ ထင္ပါရဲ႕။ သူ႔ပစၥည္းက တကယ့္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ အပ်ိဳစင္လို ျပန္ျဖစ္ေနျပီး ကၽြန္ေတာ့္ပစၥည္းက သူ႕အထဲမွာ ျပည့္က်ပ္ ညွပ္ေနတယ္လို႔ ထင္မိတယ္။ သူကလည္း ဘ၀မွာ ေမ့ေလ်ာ့ထားရတဲ့ လိင္အရသာကို အျပည့္အ၀ ခံစားလို႔။” (စာ- ၁၃၇)

အင္း … ေတာ္ေလာက္ျပီထင္တယ္။ စာအုပ္ထဲမွာ ဒီထက္ ပိုမ်ားပါတယ္။ အမယ္ … အဲလို စာသားေတြကို ေဒါက္တာခ်က္ၾကီး ၀က္ဘ္ဆိုက္မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြလို သာမာန္ကာလွ်ံကာ ထည့္သြင္းထားတာမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာထရန္ ရပ္ဆဲလ္၊ ဆီမြန္ဒီဗူးဗြား၊ အိုရွိဳး၊ မိုက္ကယ္ဖူကိုး စတဲ့ ကမၻာ့ ဒိတ္ဒိတ္ၾကဲ ဒႆန ပညာရွင္ေတြရဲ႕ ဘာသာျပန္ စာလံုး စာပိုဒ္ေတြနဲ႔ တအုပ္လံုး မြန္းမံ ခ်ယ္မွဳန္းထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ စစ္အာဏာရွင္ေတြလက္ေအာက္ ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ နီးပါး ေနခဲ့ရပါတယ္။ လြတ္လပ္မွဳ မွန္သမွ် နင္းေျခ ခံခဲ့ရပါတယ္။ အခု အစိုးရသစ္ သက္တန္း ၃ ႏွစ္တာ ကာလ အတြင္းမွာလည္း လူ႕အခြင့္အေရး၊ တုိင္းရင္းသား အခြင့္အေရး မရၾကေသးပါဘူး။ အာဏာအရပ္ရပ္ကို စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြနဲ႔ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းေတြက ျမဲျမဲျမံျမံ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားျမဲ ရွိပါေသးတယ္။ ဒီၾကားထဲ ျပီးခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္ကမွ စာနယ္ဇင္း လြတ္လပ္ခြင့္ ရလာတာပါ။ စာနယ္ဇင္း လြတ္လပ္ခြင့္ ရလာတာနဲ႔ အမွ် အေရးအသား ေပါင္းစံု ေပၚထြက္လာခဲ့တာမွာ အခု ေဖာ္ျပပါ ၀တၱဳကလည္း တအုပ္ အပါအ၀င္ပါ။

ေကာင္းပါျပီ။ ဒါဟာ အႏုပညာနဲ႔ ေဖာ္က်ဴးတဲ့ ၀တၱဳ တစ္ပုဒ္လား။ လိင္ကိစၥ ဆိုတာကေတာ့ တကယ့္ လူ႕ဘ၀ ထဲမွာ ရွိေနေလေတာ့ ဒါကို တနည္းနည္းနဲ႔ ေရးသား ေဖာ္ျပၾကတာပါပဲ။ ႏိုင္ငံတကာမွာ ရွိခဲ့သလို ျမန္မာ ၀တၱဳေတြမွာလည္း ရွိခဲ့တာပါပဲ။ စာေရးဆရာၾကီး သိန္းေဖျမင့္ရဲ႕ အေရွ႕က ေန၀န္းထြက္သည့္ပမာ လို ဂႏၳ၀င္ေျမာက္ အထင္ကရ ၀တၱဳၾကီးမွာလည္း ပါတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီလို ေဖာ္ျပတာမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဆံုးပါးသြားျပီျဖစ္တဲ့ စာေရးဆရာၾကီး နတ္ႏြယ္ကလည္း “တံခြန္တိုင္ေမာင္ႏွမမ်ား” ရာဇ၀င္ ၀တၱဳမွာလည္း ဒီလို ဇာတ္၀င္ခန္း ပါတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ “ ဇီးျဖဴသီး စေကာထဲ လွိမ့္သလို၊ လမ္းၾကမ္းၾကမ္းမွာ လွည္းစီးရသလို” ဆိုတာမ်ိဳးေလာက္ပဲ ေရးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေတာင္ ညစ္ညမ္းတယ္ ဆိုျပီး အျပင္းအထန္ ေ၀ဖန္လို႔ ဆရာနတ္ႏြယ္ စိတ္ဆိုးခဲ့ပါေသးတယ္။ ျပင္သစ္မွာလည္း “ေလဒီခ်က္တာလီရဲ႕ ခ်စ္သူ” မွာလည္း အဲလို အခန္းမ်ိဳး ပါတာပါပဲ။ အဲဒီအတြက္ ကာလတခု ပိတ္ပင္တာေတာင္ ခံခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခု ၀တၱဳမွာ ေရးသလိုမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။

အဲေတာ့ ဒီစာအုပ္ကို ဘယ္ျခင္းေတာင္းထဲ ထည့္ရမွာပါလဲ။ အႏုပညာနဲ႔ ဖန္တီးတဲ့ ၀တၱဳစာရင္းထဲ ထည့္ရင္ေတာ့ တကယ့္ ရသ၀တၱဳေရးဆရာေတြ လက္ခံၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဘိဓမၼာ စာအုပ္ထဲ ထည့္ရေလာက္ေအာင္လဲ ဘာ အသစ္မွ မေတြ႕ရပါဘူး။ ေဆးပညာ စာ အုပ္ထဲလည္း ထည့္လို႔ မရပါဘူး။ ေျပာရရင္ ႏုိင္ငံမွာ မုဒိန္းမွဳ ျဖစ္ပြားမွဳႏွဳန္း ျမင့္တက္ေနခ်ိန္၊ အဲဒီအထဲကမွ လူမဆန္တဲ့ သက္ငယ္ မုဒိန္း အမွဳေတြက ရာခိုင္ႏွဳန္း အခ်ိဳးအစား အမ်ားၾကီး ပါ၀င္ေနခ်ိန္ ျပည္သူေတြ ပူပန္ေသာက ေရာက္ေနခ်ိန္ ဒီ ၀တၱဳ ထုတ္ေ၀လာတာပါ။

ဒီလို ညစ္ညမ္းတာမ်ိဳးေတြ ေဖ့ဘုတ္လို၊ အင္တာနက္ ၀က္ဘ္ ဆိုက္လိုမ်ိဳးေတြမွာ လြယ္လြယ္ကူကူ ရွာဖတ္ႏိုင္တာပဲ။ ဓာတ္ျပားေတြလည္း ေအာလပံု ၀ယ္လို႔ ရႏုိင္တာပဲ မဟုတ္ဘူးလား။ ဘာမ်ား ထိန္းခ်ဳပ္ခ်င္သလဲ ေမးခြန္းေမးႏိုင္ပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ ညစ္ညမ္းမွဳေတြဟာ သူ႕ေနရာနဲ႔ သူ ရွိေနၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္တုိင္းျပည္မွာမွ အိမ္ဦးခန္း ထားေလ့မရွိပါဘူး။ လြတ္လပ္စြာ ေရးသားခြင့္ လြတ္လပ္စြာ ေဖာ္ထုတ္ခြင့္ကို လံုး၀ မပိတ္ပင္လိုပါဘူး။ လြတ္လပ္စြာ ေရးသားပါ။ ျပီးရင္ လြတ္လပ္စြာ ေ၀ဖန္တာကိုလည္း ခံယူရပါမယ္။ ဒီေနရာမွာ လြတ္လပ္စြာ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆုိမွဳေၾကာင့္ အမုန္းတရားေတြပြားျပီး လူမ်ိဳးတုန္း သတ္ၾက ျဖတ္ၾကတဲ့ အျဖစ္မ်ိဳး ေရာက္သြားမွာမ်ိဳးကို ေ၀ဖန္ တားဆီးရမွာ ျဖစ္သလို လူ႔အဖဲြ႕အစည္းက သတ္မွတ္ထားတဲ့ က်င့္၀တ္တန္ဘိုး ပ်က္စီးေအာင္၊ ရာဇ၀တ္မွဳ က်ဴးလြန္မွဳကို အားေပးသလို ျဖစ္လာမွာမ်ိဳးေတြကိုေတာ့ ေ၀ဖန္ရပါမယ္။ လိုအပ္ရင္ တားဆီးရပါမယ္။

အေရးၾကီးဆံုး အခ်က္က ဒီႏုိင္ငံဟာ အရင္ စစ္အာဏာရွင္ေတြက ဖ်က္ဆီးထားခဲ့လို႔၊ ပညာေရးဟာ ဟိုးေခ်ာက္ထဲအထိ နိမ့္က် ေနတဲ့ ႏိုင္ငံတႏုိင္ငံပါ။ အဲလို အေျခအေနေအာက္က ျပည္သူေတြကို ဘာလြတ္လပ္မွဳ၊ ညာလြတ္လပ္မွဳ ဆိုျပီး ခုလို ၀တၱဳတစ္အုပ္ ထည့္ေပးတာကေတာ့ မသင့္ေတာ္ပါဘူး။ စာအုပ္ေရာင္းေကာင္းခ်င္လို႔၊ ညွိဳ႕မဂၢဇင္းတုန္းကလို ေငြေၾကး အျမတ္အစြန္းရခ်င္လို႔ ဆိုရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ သေဘာပါပဲ။

ညစ္ညမ္းတဲ့ အေၾကာင္းေျပာလို႔ ညစ္ညမ္းတဲ့ အျပာကားတကား နဲ႔ပဲ နိဂံုးခ်ဳပ္ပါမယ္။ ႏုိင္ငံျခား အျပာ ဗီဒီယို ဇတ္ကား တစ္ခုပါ။ ဇတ္လမ္းအစမွာ လူတစ္ေယာက္ဟာ အမ်ိဳးသမီး ႏွစ္ေယာက္ကို ေျမတိုက္ထဲ ဖမ္းေခၚလာပါတယ္။ ေနာက္ … အဲဒီ ေျမတိုက္ထဲမွာ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားျပီး အမ်ိဳးမ်ိဳး ျပဳက်င့္ပါတယ္။ တကားလံုး အဲဒီ အခန္းပါပဲ။ ဇာတ္လမ္းျပီးခါနီးမွာ ရဲက ေျမတုိက္ထဲ ထိုးေဖာက္၀င္ေရာက္ျပီး ျပစ္မွဳက်ဴးလြန္သူကို ဖမ္းပါတယ္။ ျပီးေတာ့ စာတန္းထုိးပါတယ္။ ရာဇ၀တ္ေဘး ေျပးမလြတ္ တဲ့။ အခု ေအာင္ရင္ျငိမ္းရဲ႕ ၀တၱဳဟာလည္း အဲဒီ ဗီဒီယို ဇာတ္ကားလို ျဖစ္ေလမလားပဲ။ က်ေနာ္ ကြန္ဆာေဗးတစ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ ၀တၱဳကို အဲလိုပဲ ျမင္ပါတယ္။ ေဟာ … ေျပာရင္းဆိုရင္း ဒီေဆာင္းပါးေတာင္ ညစ္ညမ္းေဆာင္းပါး ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္သြားေလျပီလား မေျပာတတ္ေတာ့ပါဘူး။

(စည္သူေအာင္ျမင့္သည္ ရန္ကုန္ အေျခစိုက္ သတင္းစာဆရာ တဦးျဖစ္သည္။ လတ္တေလာ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးႏွင့္ လူမႈေရး အျဖစ္အပ်က္မ်ား အေပၚ ေဝဖန္ သုံးသပ္ခ်က္ ေဆာင္းပါးမ်ားကို သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္မ်ားတြင္ ေရးသားလ်က္ ရွိသည္။)

Irrawaddy