သူရဲေကာင္း

ျပင္သစ္စာေရးဆရာ Victor Hugo (1802.2.26-1885.5.22) က ဒီလိုစကားတစ္ခြန္း ဆိုခဲ့ပါတယ္။

"က်ရႈံးျခင္းက က်ရႈံးသူကို ပိုၿပီးျမင့္ျမတ္ေစခဲ့တယ္။ လဲေနတဲ့နပိုလီယံက ရပ္ေနတဲ့နပိုလီယံထက္ ပိုျမင့္ျမတ္ခဲ့ပါတယ္"

၁၈၁၅ခုႏွစ္ Waterlooစစ္ပဲြအၿပီးမွာ နပိုလီယံတစ္ေယာက္ နယ္ႏွင္ဒဏ္ခံရျပန္တယ္။ ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ သူ႔ကို ေဝးလံတဲ့ အတၱလႏၱိတ္သမုဒၵရာနားက Saint Helenaကၽြန္းကို ႏွင္လိုက္ပါတယ္။ ၅ႏွစ္အၾကာမွာ နပိုလီယံဟာ အဲဒီကၽြန္းေပၚမွာပဲ တစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္ဆန္စြာနဲ႔ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ရတယ္။

ဒါေပမယ့္ ဒီကေန႔ရဲ႕ Waterlooမွာေတာ့ နပိုလီယံရဲ႕ရုပ္တုက မားမားမတ္မတ္ႀကီး ရွိေနခဲ့ပါတယ္။ ေမာက္မာဝင့္ၾကြားတဲ့ ဂ်ပုဘုရင္နပိုလီယံဟာ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာအျပည့္နဲ႔ အားရေက်နပ္စြာ ေအာင္ျမင္တဲ့ကိုယ္ေနဟန္ထား ျပေနခဲ့တယ္။

ဥေရာပတိုက္သားတိုင္းရဲ႕ရင္ထဲမွာ နပိုလီယံရဲ႕ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈေတြရွိခဲ့သလို ျမင့္ျမတ္တဲ့ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး၊ ထက္ျမက္တဲ့စစ္သူႀကီး၊ သူရဲေကာင္းတစ္ဦးအေနနဲ႔လည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဝါတာလူးစစ္ပဲြမွာ နပိုလီယံဟာ လံုးဝရႈံးနိမ့္သူျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ ၿပိဳင္ဖက္ကို ျပားျပားဝပ္ေစခဲ့ၿပီး သူ႔႔နာမည္ကို လူေတြထာဝရ စဲြၿမဲမွတ္သားသြားေစေအာင္ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈရွိခဲ့တယ္။

သမိုင္းမွာ နာမည္ႀကီးခဲ့သူတခ်ဳိ႕၊ ယေန႔ထိ လူေတြစဲြစဲြၿမဲၿမဲ မွတ္မိေနသူတခ်ဳိ႕ဟာ အဖက္ဖက္က က်ရႈံးခဲ့ဖူးတယ္ဆိုေပမယ့္ သူတို႔ကို သူရဲေကာင္းမဟုတ္ဘူးလို႔ေတာ့ မေျပာႏိုင္ပါဘူး။

အိုလံပစ္ၿပိဳင္ပဲြမွာ ပါဝင္ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကသူတိုင္းက ေရႊတံဆိပ္ဆုကို ေမွ်ာ္မွန္းၾကသူေတြခ်ည္းပါ။ ဒါေပမယ့္ ေရႊတံဆိပ္ဆုက တစ္ခုပဲရွိတဲ့အတြက္ အႏိုင္အရႈံးဆိုတာကို အားကစားသမားတိုင္း ရင္ဆိုင္ႀကံဳေတြ႔ရပါတယ္။

လူတခ်ဳိ႕က ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈေၾကာင့္ ေရႊတံဆိပ္ဆုကို ေအာင္ျမင္စြာဆြတ္ခူးႏိုင္ခဲ့ၿပီး လူေတြရဲ႕ လက္ခုပ္သံနဲ႔ ပန္းစည္းကို ရခဲ့ၾကတယ္။ လူတခ်ဳိ႕က ႀကိဳးစားအားထုတ္ခဲ့ေပမယ့္ ေငြတံဆိပ္၊ ေၾကးတံဆိပ္ပဲ ရခဲ့တယ္။ တခ်ဳိ႕က ဘာဆုမွ မရခဲ့ၾကဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ကို လူတိုင္း လက္ခုပ္ၾသဘာေပးၾကတယ္။

လူေတြဟာ ဘဝအတြက္ စစ္ပဲြေတြ အမ်ားႀကီးတိုက္ရတယ္။ ဘဝအတြက္ လူတိုင္း ေပးဆပ္ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေပးဆပ္တိုင္း ေမွ်ာ္မွန္းထားတဲ့ အက်ဳိးရလဒ္ကို ခံစားၾကရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ စိတ္ကူးအိပ္မက္ေတြ ၿပိဳကဲြရင္လည္း ၿပိဳကဲြမယ္၊ က်ရႈံးျခင္းနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရင္လည္း ရင္ဆိုင္ရမယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခါတေလမွာ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕တန္ဖိုးက သူလုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့အလုပ္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးရလဒ္ေပၚ မမူတည္ဘဲ ႀကိဳးစားအားထုတ္ခဲ့တဲ့ျဖစ္စဥ္မွာပဲ မူတည္ခဲ့ပါတယ္။ ႀကိဳးစားေနဆဲမွာ ရႈံးနိမ့္တဲ့ေဝဒနာကိုလည္း ခံစားႏိုင္သလို ေအာင္ျမင္တဲ့ေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုလည္း ခံစားႏိုင္မယ္။ ဇဲြရွိရွိနဲ႔ ႀကံံ့ႀကံ့ခံႏိုင္ဖို႔ပဲ လိုခဲ့ပါတယ္။

ဆင္းရဲဒုကၡတိုင္းဟာ စိတ္ဓာတ္အတြက္ ႀကီးမားတဲ့ခြန္အားတစ္ရပ္ျဖစ္ေစသလို လူ႔ဘဝအတြက္ အဖိုးတန္တဲ့ အေတြ႔အႀကံဳလည္းျဖစ္ေစပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူရဲေကာင္းတစ္ဦးကို ရံူးနိမ့္တာ၊ ေအာင္ျမင္တာနဲ႔ အဖိုးျဖတ္လို႔ မရပါဘူး။ ေအာင္ျမင္သည္ျဖစ္ေစ၊ ရႈံးနိမ့္သည္ျဖစ္ေစ သူႀကိဳးစားအားထုတ္ခဲ့တယ္၊ ႀကံ့ႀကံ့ခံရင္ဆိုင္ႏိုင္ခဲ့တယ္ဆိုရင္ လံုေလာက္ပါၿပီ။

သမိုင္းတစ္ေလွ်ာက္က သူရဲေကာင္းတိုင္းဟာ အရာရာကို ေအာင္ျမင္ခဲ့သူမဟုတ္သလို ေျပေျပျပစ္ျပစ္ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့သူေတြလည္း မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ တခ်ဳိ႕က ႏွစ္ရွည္သမိုင္းေတြနဲ႔ သက္ေသျပၿပီး၊ ေရြးခ်ယ္ၿပီးမွ သူရဲေကာင္းဆိုတဲ့ဂုဏ္ပုဒ္ကို ရရွိခဲ့သူေတြျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူ႔ဘဝမွာ အရာရာတိုင္းကိုေအာင္ႏိုင္တဲ့ စစ္သူႀကီးဆိုတာ မရွိသလို ေအာင္ႏိုင္သူတိုင္းမွ သူရဲေကာင္းျဖစ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ရႈံးနိမ့္သူလည္း သုူရဲေကာင္း ျဖစ္ထိုက္ခဲ့ပါတယ္။

သူရဲေကာင္းရဲ႕တကယ့္အဓိပၸာယ္က ဇဲြလံု႔လနဲ႔ႀကံ့ခိုင္မႈကို ပဓာနထားတဲ့ စိတ္ဓာတ္အာနိသင္ပဲျဖစ္ပါတယ္။

ေရးသားသူ--- Hu Bao Lin

ႏိုင္းႏိုင္းစေန (Saturday, December 04, 2010)