အိမ္ေစာင့္နတ္ႏွင့္ပ႒ာန္း႐ြတ္ျခင္း

တကယ္ေတာ့ပ႒ာန္းတရားဟာနတ္ပရိသတ္ေတြအတြက္အဓိကထားျပီး ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားခဲ့တာပါ။ ေဟာတာကိုက နတ္ျပည္မွာေလ။နတ္ျပည္မွာနတ္ပရိသတ္အတြက္ ေဟာထားတဲ့ တရားကို နတ္ေတြက မႏွစ္သက္ဘဲရွိပါ့မလား။သူေတာ္ေကာင္းနတ္ မွန္ရင္ပ႒ာန္းတရားကိုဘယ္သူဘယ္ေနရာမွာရြတ္ရြတ္ ႏွစ္သက္ျမတ္ ႏုိးစြာ လာေရာက္နာယူမွာ ေသခ်ာပါတယ္။
ပ႒ာန္းရြတ္လို႔ အိမ္ေစာင့္နတ္ မေနႏုိင္ဘဲ ထြက္ေျပးရတယ္ဆို တာ သဘာ၀မက်ပါဘူး။ တကယ္ဆို ကိုယ္ရြတ္ေပးလို႔ သူနာရေပ တယ္ဆိုျပီး ကိုယ့္အိမ္ကေတာင္ မခြာႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနမွာပါ။ သူနာခ်င္ တဲ့ပ႒ာန္းရြတ္ေပးတဲ့အတြက္ကိုယ့္ကို ေက်းဇူးေတြတင္ျပီး ခါတိုင္းထက္ ေတာင္ ကူညီေစာင့္ေရွာက္ဦးမွာပါ။
တကယ္လို႔ ပ႒ာန္းသံၾကားတာနဲ႔ ထြက္ေျပးတဲ့ အိမ္ေစာင့္နတ္ ရွိခဲ့တယ္ဆိုရင္လည္း အဲဒီ အိမ္ေစာင့္နတ္ဟာ ဘုန္းကံမရွိတဲ့နတ္၊ သူေတာ္ေကာင္းစိတ္မရွိတဲ့နတ္၊ သူယုတ္မာနတ္ပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီလိုနတ္မ်ဳိး ကိုယ့္အိမ္မွာ လာေစာင့္ေနလို႔လည္း ကိုယ့္အတြက္ ဘာ အက်ဳိးမွ ရွိမွာမဟုတ္ပါဘူး။ မေနႏိုင္လို႔ ထြက္ေျပးသြားလည္း ဘာမွ လြမ္းေနစရာ မလိုပါဘူး။ အဲဒီလိုနတ္မ်ဳိး အိမ္ျပင္မွာ ေနလည္း အလ ကား၊ အိမ္တြင္းမွာ ေနလည္း အလကားပါပဲ။
ပ႒ာန္းတရားအပါအ၀င္အဘိဓမၼာတရားေတာ္ေတြကိုတာ၀တႎသာနတ္ျပည္မွာ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူစဥ္တုန္းက တရား နာပရိသတ္ထဲမွာအကၤုရဆိုတဲ့နတ္သားတစ္ေယာက္လည္းပါ၀င္ခဲ့ပါတယ္။အကုၤရနတ္သားဟာတရားပြဲကိုအေစာဆံုး ေရာက္လာျပီး ေရွ႕ဆံုးက ေနရာဦးထားတာပါ။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ လက္၀ဲဘက္ေနရာ မွာ အနားကပ္ျပီး ေနရာဦးထားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ထက္ ဘုန္းတန္ခိုးၾကီးတဲ့နတ္ေတြ၊ ျဗဟၼာေတြ ေရာက္လာတိုင္း ေရာက္လာတိုင္း ေနာက္ဆုတ္ေနာက္ဆုတ္ျပီး ေနရာဖယ္ဖယ္ေပးေနရတဲ့အတြက္ ေနာက္ဆံုး ျမတ္စြာဘုရားရွင္နဲ႔ဆယ့္ႏွစ္ယူဇနာကြာေ၀းတဲ့ ေနရာကပဲ တရားနာခြင့္ ရပါေတာ့တယ္။ နတ္ၾကီးလာေတာ့ နတ္ငယ္ေနရာဖယ္ေပးရတာေပါ့။
လူ႔ေလာကမွာလည္း ဒီလိုပါပဲ။ ပြဲလမ္းသဘင္တစ္ခု၊ အခမ္း အနားတစ္ခုက်င္းပျပီဆိုရင္ဂုဏ္ၾကီးတဲ့လူ၊မ်က္ႏွာၾကီးတဲ့လူေတြက ေရွ႕ဆံုးက ေနရာယူရျပီးဂုဏ္ငယ္တဲ့လူ၊မ်က္ႏွာငယ္တဲ့လူေတြက ေနာက္ကေန ေနရာယူရပါတယ္။ ဂုဏ္ငယ္ေလ ေနာက္ေရာက္ေလ ပါပဲ။
အိမ္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘုရားမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေနရာဌာနတစ္ခုခုမွာ ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ေယာက္က ပ႒ာန္းတရား ရြတ္ပြားျပီဆိုရင္ ဘုန္းတန္ခုိးၾကီးမားတဲ့နတ္ေတြ၊ ျဗဟၼာအေတြတရားနာေရာက္လာၾကပါတယ္။အိမ္ေစာင့္နတ္အပါအ၀င္နဂိုကရွိေနႏွင့္ျပီးသားနတ္ေတြက ဘုန္းတန္ခိုးနည္းပါးတယ္ဆိုရင္ ဘုန္းတန္ခိုးၾကီးမားတဲ့ နတ္ျဗဟၼာေတြအတြက္(အကုၤရနတ္သားလိုပဲ)ေနရာဖယ္ ေနာက္ဆုတ္ေပးရတဲ့ အတြက္ အေ၀း ေရာက္သြားႏိုင္ပါတယ္။
အကုၤရနတ္သားဟာ အေ၀း ေရာက္သြားေပမယ့္ ျမတ္စြာ ဘုရားရွင္ကို စိတ္မဆိုးဘဲ အေ၀းကေန တရားနာယူသလို အေ၀းေရာက္ သြားတဲ့ အိမ္ေစာင့္နတ္ဟာလည္း ပ႒ာန္းရြတ္ပြားသူကို စိတ္မဆိုးဘဲ ကိုယ့္ကံကိုယ္ နားလည္စြာနဲ႔ အေ၀းတစ္ေနရာကေန ပ႒ာန္းတရား နာၾကားေနမွာပါ။ လူပဲျဖစ္ျဖစ္၊ နတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္နဲ႔ ထိုက္တန္တဲ့ေန ရာကို ကုိယ္ရစၿမဲ မဟုတ္လား။ ကိုယ့္ကံက ေပးတဲ့ေနရာမွာ ကိုယ္ေက် နပ္စြာ ေနရမွာပဲေလ။
ပ႒ာန္းတရား နာၾကားျပီး ကိုယ့္ထက္ဘုန္းတန္ခိုးၾကီးတဲ့ နတ္ ေတြ၊ ျဗဟၼာေတြကိုယ့္ေနရာကိုယ္ ျပန္သြားတဲ့အခါအိမ္ေစာင့္နတ္လည္းအိမ္မွာ ေနၿမဲတိုင္း ျပန္ေနခြင့္ရသြားျပီေပါ့။ ပ႒ာန္းတန္ခိုးေၾကာင့္ သူ႔ရဲ႕ ဘုံဗိမာန္ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာေတြေတာင္ နဂိုကထက္ ၾကီးက်ယ္ခမ္း နားလာမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ ပ႒ာန္းရြတ္လို႔ အိမ္ေစာင့္နတ္မွာ အက်ဳိးမယုတ္တဲ့အတြက္ ပ႒ာန္းရြတ္သူကိုလည္းအိမ္ေစာင့္နတ္ကဘာမွဒုကၡေပးမွာမဟုတ္ပါဘူး။ဒုကၡမေပးတဲ့အျပင္ ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာအျဖာျဖာနဲ႔ ျပည့္စံုေအာင္ေတာင္ အကူအညီေပးပါလိမ့္ဦးမယ္။
တကယ္လို႔ကိုယ့္အိမ္မွာရွိတဲ့အိမ္တြင္းနတ္ေတြ၊အိမ္ျပင္နတ္ ေတြက နတ္လို႔နာမည္ခံထားတဲ့မေကာင္းဆိုး၀ါးေတြ၊အစိမ္းသရဲေတြ၊ဖုတ္ျပိတၲာေတြ၊နတ္မိစၦာေတြျဖစ္ေနခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ပ႒ာန္းတရားကို နားခါးျပီးထြက္ေျပးခ်င္ ေျပးပါလိမ့္မယ္။သူယုတ္မာနဲ႔သူေတာ္ေကာင္းတရားမအပ္စပ္လို႔ ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႔စြာ ထြက္ေျပးသြားၾကတဲ့ (တရားမၾကိဳက္ နတ္ငမိုက္) ေတြ ကိုယ့္အိမ္မွာ မရွိေတာ့တာ ပိုေတာင္ ေကာင္းပါေသးတယ္။ ၀မ္းနည္းစရာမဟုတ္ပါဘူး၊ ၀မ္းသာစရာပါ။
ေ၀သာလီျပည္မွာ ကပ္ေဘးၾကီးေတြ ဆိုက္ေရာက္ခဲ့စဥ္တုန္း က ျမတ္စြာဘုရားရွင္နဲ႔ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြ ရတနသုတ္ လွည့္ လည္ရြတ္ဆိုၾကေတာ့ ဘုန္းတန္ခိုးၾကီးတဲ့ နတ္ျဗဟၼာေတြ တရားလာ နာၾကတဲ့အတြက္ မေကာင္းဆိုး၀ါးေတြ၊ နတ္မိစၦာေတြ ျမိဳ႕တြင္းမွာ မေန ႏိုင္ေတာ့ဘဲအိုးနင္းခြက္နင္းထြက္ေျပးသြားၾကပါတယ္။ ေ၀သာလီျပည္ လည္း ကပ္ေဘးၾကီးေတြက လြတ္ေျမာက္ျပီး ခ်မ္းသာရာ ရခဲ့ပါတယ္။
ပ႒ာန္းတရားပဲရြတ္ရြတ္၊ တျခားတရားပဲရြတ္ရြတ္၊ ကိုယ့္ဘက္ ကေတာ့မေကာင္းဆိုး၀ါးေတြ၊နတ္မိစၦာေတြ၊တန္ခုိးနည္းတဲ့နတ္ေတြကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္မွာမေနႏိုင္ဘဲထြက္ေျပးသြားေစခ်င္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ ဆိုးမ်ဳိး မထားနဲ႔ေပါ့။
အယုတ္အလတ္အျမတ္မေရြးဘယ္သတၲ၀ါမဆိုတရားနာယူျပီး ေကာင္းက်ဳိးရေစခ်င္တဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ေကာင္းပဲထားျပီးရြတ္ပါ။ကိုယ့္ဘက္ကရည္ရြယ္ခ်က္ဆိုးျပီး ေမတၲာတရား ေခါင္းပါး ေနရင္ေတာ့ အေ၀း ထြက္ေျပးရတဲ့ နတ္ေတြက ေနႏွင့္ဦးေပါ့ကြာ၊ အလွည့္က်ရင္ မႏြဲ႕စတမ္းေဟ့ဆိုျပီးကိုယ့္ကံနိမ့္တဲ့အခါ၊ရြတ္ဖတ္မႈ ျပတ္သြားတဲ့အခါမ်ဳိးေတြမွာ တု႔ံျပန္ကလဲ့စားေခ်တတ္ပါတယ္။ ကိုယ့္ ေစတနာ ကိုယ့္အက်ဳိးေပးတာပါပဲ။
အေကာင္းဆံုးကေတာ့ ပ႒ာန္းတရားပဲျဖစ္ျဖစ္၊ တျခားတရား ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ တရားေတာ္ တစ္ခုခု ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္မႈ ျပဳေတာ့မယ္ဆိုရင္ ပထမဦးဆံုး ေမတၲာဘာ၀နာပြားမ်ား၊ ေမတၲသုတ္ရြတ္ဆိုျပီးမွ ျပဳတာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။ ေမတၲာတရားေပးေ၀မႈကိုသတၲ၀ါတိုင္း ႏွစ္သက္လိုလားၾကတာမို႔ဘာတရားေတာ္ပဲရြတ္ရြတ္၊ ေမတၲသုတ္ကို အရင္ရြတ္ပါ၊ ေမတၲာဘာ၀နာ အရင္ပြားပါလို႔ ေမတၲာနဲ႔ အၾကံ ေပးလိုက္ပါတယ္။
ပ႒ာန္းတရားကိုအိမ္မွာလည္းရြတ္သင့္ပါတယ္၊ရြတ္ျခင္း ေၾကာင့္ဒုကၡမေရာက္တဲ့အျပင္ ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာက်က္သေရမဂၤလာအျဖာျဖာနဲ႔ ျပည့္စံုႏိုင္ပါတယ္ …
……………………………………………………………………
~ပ႒ာန္း၂၄-ပစၥည္းရြတ္ဖတ္ရျခင္းအက်ိဳး~
(ပ႒ာန္း ၂၄-ပစၥည္း အက်ယ္/ပ႒ာန္း ၂၄-ပစၥည္း ျဖစ္ေတာ္စဥ္)
(ပ႒ာန္း၂၄ပစၥည္းပစၥယနိေဒၵသပါဠိကိုအျမဲမျပတ္ရြတ္ဖတ္ပြားမ်ားသူတို႔မွာ အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာမွ ေဘးရန္မ်ားကို ကာဆီး ဟန္႕တား ႏုိင္ျခင္း၊သူခိုး၊ဓားျပရန္၊မေကာင္းဆုိး၀ါး၊ ေအာက္လမ္းပညာျဖင့္ ၾကံစည္သူတုိ႔ရန္မွ ကင္းေ၀းေစပါသည္။)
(ပ႒ာန္း ၂၄-ပစၥည္း အက်ယ္/ပ႒ာန္း ၂၄-ပစၥည္း ျဖစ္ေတာ္စဥ္)
ashinsandardika (shwe parami tawya)