ထိုေန႔အတြက္ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးထဲမွ လူ႔အခြင့္အေရးကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရင္း ပုဒ္မ ၁၈(ခြင့္ျပဳခ်က္ မယူဘဲ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ျခင္းကုို အေရးယူသည့္ပုဒ္မ) ႏွင့္ ပုဒ္မ ၅၀၅ ၊ ခ (ႏိုင္ငံေတာ္ အစိုးရႏွင့္ ႏိုင္ငံ ေတာ္ၿငိမ္၀ပ္ပိျပားေရးကိုထိခိုက္ေစသည့္ျပစ္မႈ ရာဇသတ္ႀကီးပုဒ္မ) တို႔ျဖင့္ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၂၉ ရက္က မံုရြာတရား႐ံုးမွ ေထာင္ဒဏ္ ႏွစ္ႏွစ္က်ခံေစရန္အမိန္႔ခ်မွတ္ခံခဲ့ရၿပီး ႏို၀င္ဘာ ၁၅ ရက္တြင္ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ရရွိၿပီး ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာသူ ေဒၚေနာ္အုန္းလွထံသြားေရာက္ကာ သူမခံ ယူထားသည့္ လူ႔အခြင့္အေရးတစ္ရပ္ကိုအျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ အမ်ိဳးသမီးလူ႔အခြင့္အေရးကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္သူမ်ားအတြက္ ဂုဏ္ျပဳေမးျမနး္ခဲ့သည္။
အန္တီေနာ္အုန္းလွခံယူထားတဲ့ လူ႕အခြင့္အေရးဆိုတာက ဘယ္လိုပံုစံမ်ိဳးျဖစ္မလဲဆိုတာ အရင္ရွင္းျပေပးပါ။
အန္တီတို႔ ႏိုင္ငံမွာအခုအခ်ိန္ထိ ကိုယ့္ရဲ႕အခြင့္အေရးဆုိတာ ဘာမွန္းမသိျဖစ္ေနတဲ့လူေတြအမ်ားႀကီး က်န္ေနပါေသးတယ္။ အထူးသျဖင့္ အမ်ိဳးသမီးေတြပါ။ အခုခ်ိန္မွာ ဒီမိုကေရစီလမ္းကို သြားေနပါၿပီလို႔ ေျပာေနတဲ့ အစိုးရဲ႕လက္ေအာက္မွာ သုံးႏွစ္နီးပါးေနလာခဲ့တဲ့ အန္တီတို႔ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေတြဟာ ခုခ်ိန္ အထိ အခြင့္အေရးဆိုတာေတြကို မသိေသးတာျမင္ေနရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ေက်းလက္ေတာရြာေတြမွာ ပိုသိလာေအာင္အန္တီတို႔ကလိုက္ၿပီးေတာ့ မွ်ေ၀ေပးေနတယ္။ အန္တီခံ ယူထားတာက လူ႔အခြင့္အေရးဆိုတာနဲ႔ပတ္သက္ရင္ UN ရဲ႕ေၾကညာစာတမ္းအတိုင္း ျဖစ္ခ်င္တယ္။ ျဖစ္လာေအာင္လည္း ႀကိဳးစားေနပါတယ္။
ကိုယ္တိုင္အေရးယူခံခဲ့ရဖူးေတာ့ လူ႕အခြင့္အေရးေဖာ္ေဆာင္ၾကတဲ့သူေတြကို ဘာေၾကာင့္ အမႈဖြင့္ အေရး ယူၾကတယ္လို႔ ျမင္မိလဲ။
အဓိကယကေတာ့ အန္တီတို႔ႏိုင္ငံသားေတြကို ဥပေဒကကာကြယ္မေပးႏိုင္တဲ့ အခ်က္ကို ျမင္ရတယ္။ ဥပ ေဒကိုျပ႒ာန္းေပးတဲ့ လူေတြနဲ႔လည္းသက္ဆုိင္တယ္။ ဒီႏိုင္ငံအသြင္ေျပာင္းတဲ့ကာလမွာလႊတ္ေတာ္တစ္ခု ကေတာ့ ေပၚလာတယ္။ ဒါေပမဲ့ အားကိုးေလာက္တဲ့ အေနအထား မရွိေသးဘူး။ သမၼတကလည္း ျပည္သူက ေရြးတယ္လို႔သာေျပာတာ အေပၚယံေလာက္ကပဲ ေျပာင္းလဲေသးလို႔ ဒီလိုေတြျဖစ္ေနတာလို႔ အန္တီျမင္တယ္။
ပုဒ္မ ၁၈ ဆိုတာကို လူ႕အခြင့္အေရးေဖာ္ေဆာင္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္က ဘယ္လိုမ်ိဳးသုံးသပ္ခ်င္ပါသလဲ။ မရွိသင့္တဲ့ပုဒ္မတစ္ခုပါ။ မလိုအပ္ဘဲနဲ႔ ျပည္သူေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားတဲ့ ပုဒ္မပါ။ ျပည္သူေတြ ဘာမွမလုပ္ရဲ၊ မကိုင္ရဲျဖစ္ေအာင္ ဒီပုဒ္မကို သူတို႔အတြက္၊ လက္ရွိလူတစ္စုအတြက္ လုပ္ထားတာလို႔ျမင္ ပါတယ္။
ေထာင္ထဲမွာေနစဥ္တစ္ေလ်ာက္မွာအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ရဲ႕အခြင့္အေရးဘာေတြဆုံးရံႈးခဲ့လဲ။အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ရဲ႕အခြင့္အေရးအေနနဲ႕ေျပာရရင္ေတာ့ အက်ဥ္းေထာင္ေတြရဲ႕ပုံစံနဲ႔ အက်ဥ္း ဦးစီးကေတာ့ နည္းနည္းေျပာင္းလဲလာပါၿပီ၊ မေျပာင္းလဲတာကေတာ့ ျပည္သူ႔ရဲေတြပါ။ ဥပေဒလို႔ ေျပာၿပီးေတာ့ လက္ရွိမွာ ျပည္သူေတြကိုဖိႏွိပ္ေနတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုလို႔အန္တီျမင္တယ္။ အရင္တုန္းကဆိုရင္ က်န္းမာ ေရးေစာင့္ေရွာက္တာကအစ အားနည္းတာကိုေတြ႕ရတယ္။ အခုဆိုဆရာ၀န္ေတြလည္းအမ်ားႀကီးေပး ထားတယ္။ အစားအေသာက္ကအစ အမ်ားႀကီးေျပာင္းလဲလာတယ္။ အရင္တုန္းကဆိုရင္ ေထာင္ထဲသြား ရင္ ေခါင္းစြပ္စြပ္ရတယ္။ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္းေလာက္ကစၿပီးေတာ့ မလိုအပ္ေတာ့ဘူး။ ဒါေတြက ႏိုင္ငံတကာ ထိေတြ႕ဆက္ဆံမႈေတြနဲ႔လည္းဆိုင္တယ္။ အက်ဥ္းဦးစီးမွာဆိုရင္ ICRC ကအၿမဲ၀င္သလိုဂ်ပန္ႏိုင္ငံကလည္း လာၿပီးေတာ့ေလ့လာကူညီတာေတြရွိလာတယ္။
ဒါေပမဲ့ ေနရာတိုင္းမွာ ဥပေဒနဲ႔ကိုင္ေပါက္တဲ့ ျပႆနာကေတာ့အဆိုးဆံုးပါပဲ။
အန္တီ့ကို ဖမ္းတဲ့အခါတုန္းကကာယိေျႏၵပ်က္ေလာက္ေအာင္ ဖမ္းခဲ့တာကိုေတြ႕ရတယ္၊ အဲဒါနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘာမ်ားေျပာခ်င္လဲ။
အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္အတြက္ ဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳးက အခြင့္အေရးအမ်ားႀကီး ထိခိုက္ခံရတာပါပဲ။ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ မတိုင္ခင္ကလုပ္ရပ္ေတြဆိုရင္ စစ္အာဏာရွင္ လက္ေအာက္မွာေနခဲ့ရတာဆိုေတာ့ဒီလိုအေရးယူ ခံရတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာစရာမရွိပါဘူး။ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ေနာက္ပိုင္း ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းကို သြား ေနၿပီလို႔ေျပာေနတဲ့ အစုိးရရဲ႕လက္ေအာက္မွာအန္တီတို႔ကို ဒီလိုဖမ္းတာေတာ့ ႐ႈတ္ခ်ခ်င္တယ္။ ပုဒ္မ ၁၈ အတိုင္း ဆႏၵထုတ္ေဖာ္မယ္ဆိုၿပီး စာတင္တာခြင့္မွမျပဳေတာ့ အန္တီ့ဘာသာတစ္ေယာက္ထဲ ဆႏၵေဖာ္ ထုတ္တယ္။ ဒါကအန္တီ့ရဲ႕ အခြင့္အေရးေလ။ ဒါကိုဖမ္းတယ္။ တကယ္ေတာ့ ရဲစစ္ခ်က္ယူရမွာကို မယူဘဲနဲ႔ တရား႐ုံးကေနရမန္ယူၿပီး တစ္ခါတည္းေထာင္ထဲတန္းထည့္တာက လူ႔အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္တယ္ လို႔အန္တီခံစားရတယ္။ တရား႐ုံးတင္ေတာ့လည္း သုံးရက္နဲ႔အမိန္႔ခ်တာ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ဒါေတြအားလံုးက မညီမွ်မႈေတြပါပဲ။
အန္တီလိုမ်ိဳး လူ႕အခြင့္အေရးလႈပ္ရွားတဲ့အမ်ဳိးသမီးေတြ အေရးယူခံရၿပီး မလြတ္ေျမာက္ေသးသူေတြအတြက္ေကာ ဘာေျပာခ်င္ပါလဲ။
ဒါကမတရားဖမ္းစီးမႈေတြပါ။
ေတာင္သူလယ္သမားကို ကူညီတယ္ဆိုတာက ကိုယ့္အခြင့္အေရးဆိုတာ မသိတဲ့လူေတြကုိ သိတဲ့လူေတြ ကတရားမွ်တေအာင္ လုိက္ၿပီးေတာ့ကူညီတာပါ။ အခု ေဒၚျမင့္ျမင့္ေအးနဲ႔ ေဒၚမိမိခိုင္၊ ေဒၚေဘာက္ဂ်ာတို႔ ကို ဖမ္းထားေသးတယ္။ အန္တီဆိုရင္လည္း ႏုိင္ငံတကာကေန ဘယ္သူ႔ကိုလႊတ္ေပးပါဆိုမွ လႊတ္ေပး တာပါ။ အဲလိုႏိုင္ငံတကာအဖြဲ႕အစည္းေတြက ဘယ္သူေတြက်န္ေသးတယ္လို႔ေျပာလာမွ နည္းနည္း ခ်င္းလႊတ္ေပးေနတဲ့ ပံုစံမ်ိဳးျဖစ္ေနတယ္။
ဒီမိုကေရစီအခြင့္အေရးရွိတဲ့ ႏုိင္ငံဆိုရင္ အျပစ္မရွိတဲ့လူေတြကို အမႈရွိေနတယ္ဆိုရင္ေတာင္မွ အမႈပိတ္သိမ္းၿပီးေတာ့လႊတ္ေပးေစခ်င္တယ္။
ေတာရြာေတြမွာ လူ႔အခြင့္အေရးအသိပညာေပးတာေတြလုပ္ေနတယ္ဆိုေတာ့ ေတာရြာေတြက အမ်ိဳးသမီးေတြကို အသိပညာေပးဖို႔ဘယ္ေလာက္လိုအပ္ေနလဲေျပာျပပါ။
အန္တီ့ အေတြ႕အႀကံဳအရေျပာရရင္ မေကြးတိုင္း၊ ဧရာ၀တီတိုင္း၊ စစ္ကိုင္းတိုင္း၊ ပဲခူးတိုင္းမွာဆိုရင္ နည္း နည္းအေၾကာက္တရားရွိေသးတယ္။ တခ်ိဳ႕ေဒသေတြဆိုရင္ အန္တီတို႔ ခဏခဏသြားမွ သူတို႔ေတြ ပိုသိလာတယ္။ သိလာတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ထဲ သူတို႔ေတြရဲ႕လုပ္ပုိင္ခြင့္ေတြကို ျပန္ေျပာႏုိင္တယ္။
ေက်းလက္ေဒသက အမ်ိဳးသမီးေတြကို အသိပညာေပးဖို႔အမ်ားႀကီး လိုအပ္ပါတယ္။ ေနရာတိုင္းမွာအမ်ိဳးသမီးအဖြဲ႕ေတြရွိေပမယ့္ ေနရာအႏွံ႔ကိုမေရာက္ႏုိင္ဘူး။ အဓိကလုပ္ေပးရမယ့္ သူကေတာ့အစိုးရပါဘဲ။ အန္တီတို႔သြားတဲ့ ေနရာေတြမွာ အခုအခ်ိန္အထိ အေၾကာက္တရားေတြ ႀကီးစိုးေနၾကတယ္။ အမ်ိဳးသမီးေရးရာအဖြဲ႕ေတြရွိေပမယ့္လို႔ သူတို႔က အစိုးရကခြင့္ျပဳလို႔ ဒါလုပ္ဆိုမွ လုပ္ၾကတာျဖစ္ေတာ့ ဘာ မွထိထိေရာက္ေရာက္ မလုပ္ႏုိင္ဘူး။ အန္တီတို႔ကေတာ့ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ ရပိုင္ခြင့္ေတြ၊ အခြင့္အေရးေတြကို အၿမဲေျပာျပရင္း အသိပညာေပးေနရဆဲပါပဲ။
No comments:
Post a Comment