(၁)သတင္းစာေစာင္ေရမွာ ေလ်ာ့နည္းမႈမ်ားလြန္းသျဖင့္ သတင္းစာတိုက္သို႕ တယ္လီဖုန္းျဖင့္ ဆက္သြယ္အေၾကာင္းၾကားရာ၊ျမန္မာျပည္တြင္ ဆက္သြယ္ေရးစနစ္ေကာင္းမြန္သျဖင့္ ညေနပုိင္း(၄)နာရီ ထိုးေလာက္မွ ဆက္သြယ္မႈရသည့္အျပင္ မည္သည့္၀န္ထမ္းမွ တာ၀န္ခံေျဖရွင္းေပးမည့္ဆိုသည့္စကားရပ္ မၾကားခဲ့ရပါ။ တခ်ိဳ႕ေသာ၀န္ထမ္းမ်ားၾကေတာ့မနက္ဖန္လိုေနတဲ့ေစာင္ေရျဖည့္ေပးလိုက္ပါမယ္တဲ့။
(၂) တကယ္တန္းလက္ေတြ႕တြင္လိုအပ္ေနေသာ သတင္းစာေစာင္ေရမွာ သံုးရက္ခန္႕ၾကာမွ ေရာက္ရွိလာသျဖင့္သတင္းစားကိုယ္စားလွယ္ႏွင့္သတင္းစာဖတ္ရႈသူအၾကားျပသနာတက္ကာ၊ ေအာ္ဟစ္ ဆဲဆိုၾကိမ္းေမာင္းခံရသည့္အျပင္ နင္တို႕သတင္းစာကလာေတာ့လဲအခ်ိန္မမွန္ သတင္းစာတခုလံုးေၾကာ္ျငာ အခ်ပ္ပိုေတြခ်ည္းပဲ၊ ငါတို႕ကနာေရးသတင္းေလာက္ပဲဖတ္တာဟဲ့ ေမတၱာတံုးေတြ ေနာက္လကစၿပီး မယူေတာ့ဘူးတဲ့။
(၃) သံုးခြသတင္းစာခရမ္းပါသြား၊ ေက်ာက္တန္းကသတင္းစာ၊ သံုးခြပါလာ၊ စည္းပ်က္၊ ကမ္းပ်က္၊ ပရမ္းပတာျဖစ္ေနသည္ကို ၾကံဳေတြ႕ေနရပါသည္။
(၄) သတင္္းစာဖိုးၾကေတာ့ႀကိဳတင္ေငြစနစ္က်န္ေငြနည္းရင္ ယခင္ကအေၾကာင္းၾကားေသာ္လည္း ယခု အသိေပးအေၾကာင္းမၾကားေတာ့ သံုးခြၿမိဳ႕တြင္ သတင္းစာဖိုးလခေတာင္းေတာ့ အထုူးသျဖင့္ ရဲစခန္းအဆိုးဆံုး၊ ဟိုလိုလႊဲခ်၊ ဒီလူလႊဲခ်၊ ေနာက္ဆံုးေခါင္းကုန္စိတ္ညစ္ၿပီး ျပန္လာရတာကမ်ားေနပါသည္။ သတင္းစာဖိုးလခ လဆန္း(၇)ရက္ေတာင္မစံုခ်င္၊ ႏိုင္ငံပိုင္သတင္းစာမ်ားသည္ ႏိုင္ငံအစိုးရ၏ မူ၀ါဒေရဒရာမ်ားကိုသာ အဓိက ထားေရးသားလြန္းေသာ္လည္း ျမန္မာလူမ်ိဳးအမ်ားစုသည္ သည္းခံတတ္သည့္ အမူအက်င့္ေကာင္းမ်ား ေၾကာင့္ ၄င္း၊စိုးရိမ္ေၾကာက္လွန္႕ျခင္းမ်ားေၾကာင့္၄င္း၊ ဥပေဒေရးရာမ်ားအားနည္းမႈေၾကာင့္၄င္း၊ မေျပာ၀ံ့၊ မဆို၀ံ့သည္မ်ားကို အခြင့္ေကာင္းယူကာ ျပည္သူေတြကိုနည္း အမ်ိဳူးမ်ိဳူးျဖင့္ ညွင္းပန္း ႏွိပ္စက္ေနေသာ ၀န္ႀကီးဌာနသည္ သတင္းႏွင့္ျပန္ၾကားေရး ၀န္ႀကီးဌာနပင္ျဖစ္ပါေတာ့သည္။
ဂ်ာနယ္ႀကီး(သံုးခြ)
by Thit Htoo Lwin
No comments:
Post a Comment