ျမန္မာတို႔၏ ဆို႐ိုးစကားတြင္ ''ႏြယ္ျမက္သစ္ပင္ ေဆးဖက္ဝင္'' ဟူေသာ ဆို႐ိုးစကား ရွိပါသည္။ ဗုဒၶဘုရားရွင္ လက္ထက္ သမားေတာ္ႀကီး ဇီဝကက ေဆးဖက္မဝင္ေသာ အပင္ဟူ၍ မရွိေၾကာင္း ေျပာခဲ့ပါသည္။ အစာ လည္းေဆး၊ ေဆးလည္း အစာဟူေသာ စကားအတုိင္း ႏြယ္ျမက္သစ္ပင္တုိင္း ေဆးဖက္ဝင္သည္ မွန္ေသာ္လည္း အပင္ႏွင့္ ေဆးေလာကအေၾကာင္း သိသူမွသာ အသံုးခ်ႏိုင္မည္ ျဖစ္ပါသည္။ ကြၽမ္းက်င္သူတစ္ဦး အေနျဖင့္ အစာလည္း ေဆး၊ ေဆးလည္း အစာျဖစ္ပါသည္။ မသိသူေက်ာ္လႊား၍ သိသူေဖာ္စားဆိုေသာ စကားအတိုင္း ျဖစ္ပါသည္။
ကမၻာေျမေပၚတြင္ ရွင္သန္ ေပါက္ေရာက္ေသာ အပင္အမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိပါသည္။ ထိုအပင္အမ်ဳိးမ်ဳိးတြင္မွ လူသားတို႔ အစာအာဟာရ အတြက ္အသံုးဝင္ေသာ သီးပင္စားပင္မ်ား မ်ားစြာ ရွိေနပါသည္။ သီးပင္စားပင္ မ်ားစြာတြင္ ထပ္မံ၍ ႏွစ္ရွည္ပင္၊ ရာသီပင္ဟူ၍ ခဲြျခားႏိုင္ပါသည္။ ႏွစ္ရွည္ပင္မွာ တစ္ခါစိုက္ပ်ဳိး႐ံုႏွင့္ သက္တမ္းရွည္ ၾကာစြာ စားသံုးႏုိင္ေသာ အပင္မ်ားျဖစ္ၿပီး ရာသီပင္ကမူ သက္တမ္းတို၍ ရာသီ အလုိက္စိုက္ပ်ဳိးရေသာ အပင္ မ်ားျဖစ္ပါသည္။ မည္သို႔ပင္ ရွိေစကာမူ သစ္သီးဝလံ ပန္းမန္တို႔သည္ ကမၻာ့လူသားတို႔ အတြက္ မရွိမျဖစ္ အရာမ်ားဟု ဆိုႏိုင္ပါသည္။
ႏြယ္ပင္ဆိုသည္မွာ မိမိ၏ အကိုင္းအခက္ အရြက္မ်ားျဖင့္ အျခားအပင္မ်ား၊ ဆူးခ်ဳံမ်ား၊ စင္မ်ားအေပၚတြင္ ရစ္ပတ္ တြယ္တက္လ်က္ ရွင္သန္ေသာ အပင္မ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ႏြယ္ပင္တြင္ ဆင္တံုးမႏြယ္၊ ကင္ပြန္းခ်ဥ္၊ ဆူးပုပ္၊ င႐ုတ္ေကာင္း၊ ကြမ္းပင္ကဲ့သို႔ ႏွစ္ရွည္ပင္မ်ား ရွိသကဲ့သို႔ ဘူး၊ ဖ႐ံု၊ ကင္းပံု၊ ကန္စြန္းကဲ့သို႔ ရာသီပင္ မ်ားလည္း ရွိပါသည္။ ကင္ပြန္းခ်ဥ္၊ ဆူးပုပ္ စသည့္ ႏွစ္ရွည္ အပင္တို႔ကို အကိုင္းအခက္မ်ား၊ အၫြန္႔မ်ား ျဖတ္ေတာက္ေပးျခင္းျဖင့္ ရာသီစားပင္ကဲ့သို႔ အသံုးျပဳႏုိင္ေၾကာင္း ေတြ႕ရပါသည္။ ထိုႏြယ္ပင္တို႔သည္ လူသားတို႔ အတြက္ အာဟာရ ျဖစ္ေစေသာ ေဆးဖက္ဝင္ အပင္မ်ားျဖစ္ပါသည္။ ျမက္ပင္ကို ျမန္မာ့ေဝါဟာရ အဘိဓာန္၌ ''မ်ားေသာအားျဖင့္ ေခါင္းပြပင္စည္ရွိ၍ အဆစ္၊ အမ်က္တို႔မွ ရွည္လ်ားေသာ အရြက္၊ အတံ စသည္ ထြက္တတ္၍ အေလ့က်ေပါက္ေသာ သက္တို ျမစ္ပြားပင္မ်ဳိး (စပါး၊ ေျပာင္း၊ က်ဴ၊ ႀကံ၊ ဝါး၊ သက္ငယ္၊ ဂ်ဳံ) စသည္တို႔သည္ ျမက္မ်ဳိး အပါအဝင္ ျဖစ္သည္''ဟူ၍ ေဖာ္ျပထားပါသည္။ လူသားတို႔၏ အာဟာရအတြက္ အဓိက စားသံုးသီးႏွံပင္မ်ား ျဖစ္၍ ေဆးဖက္ဝင္သည္မွာ အထူးေျပာရန္ မလိုေတာ့ပါ။
ဤေနရာတြင္ ေဆးဖက္ဝင္ ကင္းပံုပင္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ တင္ျပလိုပါသည္။ ကင္းပံုပင္သည္ အလြန္စိုက္ပ်ဳိးရ လြယ္ကူေသာ အပင္တစ္မ်ဳိး ျဖစ္ပါသည္။ အေစ့မွ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပင္စည္အကိုင္းအခက္မွ ေသာ္လည္း ေကာင္း စိုက္ပ်ဳိးႏုိင္ပါသည္။ အခ်ဳိမ်ဳိးႏွင့္ အခါးမ်ဳိးဟူ၍ ရွိၿပီး အခါးမ်ဳိးက ပို၍ေဆးဖက္ဝင္ေၾကာင္း သိရပါ သည္။ စိုက္ပ်ဳိးစ ကာလတြင္ ေရပံုမွန္ ေလာင္းေပး႐ံုမွလဲြ၍ အပင္ႀကီးထြားလာသည့္ အခါ ေရေလာင္းရန္ သိပ္မလိုေသာ အပင္ျဖစ္ပါသည္။ အနီးအနားရွိ အပင္မ်ား၊ ခ်ဳံမ်ားေပၚသို႔ တြယ္တက္ၿပီး အသီးသီးေသာ အပင္ ျဖစ္သျဖင့္ အခ်ဳိ႕ေဒသမ်ား၌ ၿခံစည္း႐ိုးတြင္ ေလကာပင္ အေနျဖင့္ စိုက္ပ်ဳိးၾကပါသည္။ အညာေဒသ ကဲ့သို႔ ေရရွားပါးေသာ ေဒသမ်ားတြင္လည္း ျဖစ္ထြန္းေၾကာင္း ေတြ႕ရပါသည္။
ကင္းပံုပင္သည္ ပဥၥငါးပါး အသံုးဝင္ေသာ အပင္ျဖစ္ပါသည္။ သလိပ္ရႊင္ျခင္း၊ ေခ်ာင္းဆိုးေပ်ာက္ျခင္း၊ သန္ေကာင္၊ တုတ္ေကာင္မ်ား က်ေစျခင္း၊ နားကိုက္ေရာဂါ၊ အေရျပားေပၚတြင္ ျဖစ္ေသာ ေရယုန္ကဲ့သို႔ေသာ အနာႏွင့္ အပူနာမ်ားကို ေပ်ာက္ကင္းေစပါသည္။ ကင္းပံုရြက္ သတၱဳရည္ကို ဆီးခ်ဳိေဝဒနာရွင္မ်ားအား ကုသႏုိင္ေၾကာင္း သိရပါသည္။ အထူးသျဖင့္ ႏို႔မထြက္ေသာ မိခင္မ်ား ကင္းပံုသီးကို ခ်က္စားပါက ႏို႔ထြက္ ေစပါသည္။
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ ကင္းပံုပင္သည္ တစ္ခါစိုက္ပ်ဳိး႐ံုျဖင့္ ႏွစ္ရွည္ စားသံုးႏို္င္ေသာ အပင္မ်ဳိးျဖစ္ပါသည္။ အရြက္၊ အၫြန္႔တို႔ကို ဟင္းခ်ဳိ၊ ဟင္းခါး အျဖစ္လည္းေကာင္း၊ ေၾကာ္ခ်က္၍ လည္းေကာင္း စားေသာက္ႏုိင္သည္။ ကင္းပံုသီးကို ဟင္းခ်က္၍ လည္းေကာင္း၊ အခ်ဳိသီးကို သုပ္၍ လည္းေကာင္း၊ အသီးႏုမ်ားကို အတို႔အျမႇဳပ္ အေနျဖင့္ လည္းေကာင္း အမ်ဳိးမ်ဳိး စားသံုးႏိုင္သျဖင့္ ေဆးဖက္ဝင္ေသာ ကင္းပံုပင္အား စိုက္ပ်ဳိးထားပါက ရာသီမေရြး က်န္းမာေရးအတြက္ အေထာက္အကူ ျပဳေစႏုိင္ေၾကာင္း ေရးသားတင္ျပ အပ္ပါသည္။ ။
No comments:
Post a Comment