“ဒုကၡသည္ေတြလြတ္ေျမာက္ေရး
သာသနာေရး၀န္ႀကီးဌာနနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ၿပီးကူညီေပးခဲ့တဲ့ လူ႔အခြင့္အေရး လႈပ္ရွားသူ
ဦးထြန္းေရႊ အား ထူးႀကီးေဒသခံမ်ားက ဂုဏ္ျပဳမွတ္တမ္းေပးအပ္စဥ္” ဓာတ္ပံု- ဆလိုင္းသန္႔စင္
မၾကာခင္မွာပဲ ရန္ကုန္ - ထူးႀကီးေျပးဆဲြတဲ့ “ေအာင္ေက်ာ္မိုး” ေလအိတ္ကားႀကီးက တၿငိမ့္ၿငိမ့္နဲ႔ ေမာင္း၀င္ လာၿပီး ေကာ့ေသာင္းကျပန္လာတဲ့ ေရႊ႕ေျပာင္းလုပ္သားဒုကၡသည္ေတြ ကားေပၚက ဆင္းလာခ်ိန္မွာေတာ့ မဟာသီ၀ံေစတီနားတ၀ိုက္မွာ ငိုသံေတြ၊ ရီသံေတြ ပြက္ေလာတိုက္ေအာင္ ဆူညံသြားၾကတယ္။
တနသၤာရီတိုင္းေဒသႀကီးေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႕နယ္က ထူးထူးတိုး ရာဘာစိုက္ပ်ဳိးေရးကုမၸဏီမွာ သြားအလုပ္ လုပ္ၿပီး ဒုကၡေရာက္ေနၾကတဲ့ ထူးႀကီးေဒသက ေရႊ႕ေျပာင္းလုပ္သား ၆၅ ဦးကို သာသနာေရး၀န္ႀကီးဌာနက တာ၀န္ယူၿပီး သူတို႔မိဘမ်ားထံ ျပန္ပို႔ေပးခဲ့တဲ့အတြက္ ထူးႀကီးေဒသက မိသားစုအမ်ားအျပားဟာ သူတို႔ ခ်စ္ရတဲ့ ခင္ပြန္းေတြ၊ သားသမီးေတြ၊ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းေတြကို ဖက္လွဲတကင္းႀကိဳဆိုရင္း သီးတင္းကၽြတ္ အႀကိဳ အဖိတ္ေန႔ညမွာ ပီတိအၿပံဳးေတြနဲ႔ ေ၀ဆာေနၾကတယ္။
ေကာ့ေသာင္းကျပန္လာတဲ့ အလုပ္သမားေတြ
“သာသနာေရးသာ မကယ္ရင္ က်ေနာ္တို႔ဘ၀က တပိန္ပိန္တလိန္လိန္နဲ႔ေသရမွာပဲ” လို႔ ေကာ့ေသာင္းကေနျပန္ေရာက္လာတဲ့ ကိုသန္းထုိက္၀င္းက ခရီးေဆာင္အိတ္ကို လြယ္ထားရင္းနဲ႔ ေျပာတယ္။
သတင္းေထာက္ရဲ႕အေမးကိုေျဖရင္း လက္ကလည္း သူတလတာေ၀းကြာခဲ့တဲ့ သူ႔သားေလးကို ဆဲြထား တယ္။ သူ႔အမ်ဳိးသမီး မမိုးမိုးကလည္း အခက္အခဲမ်ားစြာၾကားက ျပန္ေရာက္လာတဲ့ ခင္ပြန္းျဖစ္သူကိုၾကည့္ၿပီး ၿပံဳးေနတယ္။
သာသနာေရးဌာနျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး ဦးဆန္းဆင့္ရဲ႕ညႊန္ၾကားခ်က္နဲ႔ အမ်ဳိးသား ၃၇ ဦး၊ အမ်ဳိးသမီး ၂၁ ဦးနဲ႔ ကေလး ၇ ဦးပါ၀င္တဲ့ ဒုကၡသည္ေတြကို တနသၤာရီတိုင္းေဒသႀကီး သာသနာေရးဌာနက ထူးႀကီး
ေက်းရြာ အထိ တာ၀န္ယူေခၚေဆာင္လာခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီလူေတြကို ထူးႀကီးေက်းရြာမွာေနတဲ့ ကိုအငယ္ေလး (ေခၚ) ေဌးလင္း၊ ကိုလွဟန္နဲ႔ ကိုမိုးေဇာ္ ဆိုသူေတြ က ေကာ့ေသာင္းက ရာဘာၿခံမွာ ေဆးျဖန္းရမယ္၊ ရာဘာပင္စိုက္ရမယ္၊ တေန႔ကို လုပ္ခ ၄၅၀၀ က်ပ္ရမယ္ လို႔ ေျပာဆုိစည္းရံုးၿပီး ေခၚေဆာင္သြားရာမွာ ဟိုေရာက္ေတာ့ ေျပာထားတဲ့အတုိင္းလုပ္ခမရဘဲ အေၾကြးနဲ႔ ခ်ည္ေႏွာင္ခုိင္းေစခံရတဲ့အတြက္ အလုပ္သမားေတြက မေက်ပ္နပ္လို႔ျပႆနာေတြတက္ၾကပါတယ္။
အဲဒါနဲ႔ေအာက္တိုဘာလ ၁၂ ရက္ေန႔မွာ ထူးထူးတိုးကုမၸဏီက ထူးႀကီးကအလုပ္သမားေတြကို ႏွင္ထုတ္ လုိက္ရာမွာ ေကာ့ေသာင္းခရိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးက ဘုတ္ျပင္းၿမိဳ႕အထိေရာက္ေအာင္ ကူညီေပးခဲ့ၿပီး ဘုတ္ျပင္းၿမိဳ႕ဓမၼ၀ိဇယေက်ာင္းတိုက္ဆရာေတာ္နဲ႔ ဘုတ္ျပင္းၿမိဳ႕ ဌာနဆိုင္ရာေတြက ဒုကၡသည္ေတြ ကို ေစာင့္ေရွာက္ထားၾကပါတယ္။
ေနာက္ပိုင္းမွာ သာသနာေရးဌာနအကူအညီနဲ႔ ဒုကၡသည္ေတြကို ေနရပ္ျပန္ေပးခဲ့တာျဖစ္ေၾကာင္း သိရပါ တယ္။ ေနရပ္ျပန္ေရာက္လာတဲ့ ေရႊ႕ေျပာင္းလုပ္သားေတြေျပာဆိုခ်က္အရ ထူးထူးတိုးကုမၸဏီဟာ ရာဘာ စိုက္ပ်ဳိးေရးကုမၸဏီမဟုတ္ဘဲ ေရလုပ္ငန္းအျဖစ္သာ မွတ္ပံုတင္ထားတဲ့ ကုမၸဏီ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရပါတယ္။ ထူးထူးတိုးကုမၸဏီရဲ႕ရာဘာစိုက္ဧက ၆၀၀၀ ေလာက္ရွိၿပီး ပိုင္ရွင္ျဖစ္သူက ဦးေက်ာ္ေက်ာ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
ရာဘာစိုက္ခင္းကိုေတာ့ သူေဌးျဖစ္သူကတခါမွလာေရာက္ျခင္းမရွိဘဲ ဦး၀င္းႏိုင္ ဆိုသူက စုိက္ခင္းတာ၀န္ခံ အျဖစ္ သူတို႔ကိုစီမံအုပ္ခ်ဳပ္ခုိင္းေစခဲ့တယ္လို႔ အလုပ္သမားေတြက ေျပာပါတယ္။
အလုပ္လုပ္ခဲ့ရတဲ့ကာလမွာ သူတို႔ကိုအေၾကြးနဲ႔ခ်ည္ေႏွာင္ၿပီး အလုပ္ခုိင္းတာ၊ ဆူပူႀကိမ္းေမာင္းတာ၊ အဓမၼ လုပ္အားေပးခုိင္းေစတာနဲ႔ ရာဘာစိုက္ခင္းအနီးမွာရွိတဲ့ ေျချမန္တပ္ရင္း ၅၉၇ နာမည္သံုးၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္တာေတြလုပ္တယ္လို႔ ေရႊ႕ေျပာင္းလုပ္သား ဒုကၡသည္ေခါင္းေဆာင္ ကိုျမစိုးက ဧရာ၀တီကိုေျပာပါတယ္။
“က်ေနာ္တို႔ကို ႏွင္ထုတ္တဲ့ညကဆို ေသနတ္ေတြမိုးေပၚေထာင္ေဖာက္ၿပီး ထူးႀကီးကဟာေတြ ခ်က္ျခင္းထြ က္ဆိုၿပီး ေမာင္းထုတ္တယ္။ နင္တို႔ကုိ ခမရ ၅၉၇ တပ္ကိုေခၚၿပီး အကုန္ပစ္သတ္ ခိုင္းမယ္လို႔လည္း သူေဌးရဲ႕မိန္းမကေျပာဆိုၿခိမ္းေျခာက္တာေတြ လုပ္တယ္။ လမ္းခင္းဖို႔ အတြက္ အဓမၼလုပ္အားေပးခုိင္းေစ တာေတြလည္း လုပ္ခဲ့ရတယ္”လို႔ သူက ေျပာပါတယ္။
ေအာက္တုိဘာလ ၁၂ ေန႔မနက္ပိုင္းက ထူးထူးတိုးရာဘာစိုက္ခင္းက အလုပ္သမားေတြ အားလံုး လမ္း ကိုေက်ာက္ခင္းဖို႔အတြက္ လုပ္အားေပးဆင္းခဲ့ရၿပီး သူကမလုိက္တဲ့အတြက္ လုပ္ခထဲကေန ၅၀၀၀ က်ပ္ အျဖတ္ခံခဲ့ရတယ္လို႔ ကိုေဇယ်ာလင္းက ေျပာပါတယ္။
“သူတို႔လမ္းျပင္တာ က်ေနာ္ကိုလုပ္အားေပးလုပ္ရေအာင္ဆိုၿပီး လာေခၚတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ အလုပ္လုပ္ ရေအာင္ေခၚတာလား လုပ္အားေပးလုပ္ရေအာင္ေခၚတာလားဆိုၿပီး က်ေနာ္က ေျပာလုိက္တယ္။ အဲဒါနဲ႔ လိုက္မသြားဘူး။ မနက္ခင္းကေန ေန႔လည္ ၁ ခ်က္တီးမွ အလုပ္ျဖဳတ္ေပးတယ္။ လုပ္ခတျပားမွမေပးဘူး။ ေက်ာက္ေတြခင္းခိုင္းေနတာ။ အဲဒါနဲ႔က်ေနာ္က မလုိက္ေတာ့ ေငြ ၅,၀၀၀ အျဖတ္ခံရတယ္”လို႔ သူက ေျပာပါတယ္။
ထူးႀကီးေဒသကေန ေကာ့ေသာင္းကုိလူေပါင္း ၁၀၃ ဦးေခၚေဆာင္သြားခဲ့ရာမွာ အခုဆိုရင္ ရာဘာစိုက္ခင္းကေန ထြက္ေျပးလာသူ ၁၂ ဦး၊ သာသနာေရးဌာနအကူအညီနဲ႔ ျပန္ေရာက္လာသူ ၅၈ ဦး (ကေလးမ်ား မပါ) ရွိပါတယ္။
ထူးျခားခ်က္အေနနဲ႔ ဧရာ၀တီတုိင္းအစိုးရ၀န္ႀကီးခ်ဳ႔ပ္ ဦးသိန္းေအာင္ရဲ႕ဇာတိရြာျဖစ္တဲ့ ထူးႀကီးေက်းရြာ အုပ္စု အလယ္စုရြာက အလုပ္သမား ၅ ဦကုိေတာ့ ထူးထူးတိုးကုမၸဏီက သူတို႔အစီအစဥ္နဲ႔ ေဒသ ကို ျပန္ပို႔ေပးထားၿပီးျဖစ္ေၾကာင္းလည္း သိရပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ထူးႀကီးေဒသက လူေပါင္း ၂၈ ဦးေလာက္ ရာဘာစုိက္ခင္းထဲမွာက်န္ေနေသးၿပီး ပဲခူးတိုင္း နတၱလင္း၊ ျပည္စတဲ့ေဒသမ်ားက အလုပ္သမားေတြနဲ႔ဆိုရင္ စိုက္ခင္းထဲမွာ လူေပါင္း ၁၀၀ နီးပါးေလာက္ ရွိေနေသးတယ္လို႔ ေကာ့ေသာင္းကျပန္လာတဲ့အလုပ္သမားေတြက ေျပာပါတယ္။
“တခ်ဳိ႕ဆို ၇ ႏွစ္၊ တခ်ဳိ႕ဆို ၅ ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီ။ ခုခ်ိန္အထိ သူတို႔အေၾကြးေတြ မေက်ေသးဘူး ေျပာတယ္။ အေၾကြးေက်မွျပန္ရမွာဆိုေတာ့ သူတို႔လည္းျဖစ္သလိုေန ျဖစ္သလိုစားၿပီး ဆက္လုပ္ေနၾကတယ္။ သာေပါင္းၿမိဳ႕ကလူတဦးဆိုရင္ သူ႔သားေလးကို ၈ တန္းေက်ာင္း ထားလို႔ရတယ္ဆိုလို႔ လိုက္လာတာ။
ဟိုေရာက္ေတာ့ ဘာေက်ာင္းမွမရွိဘူး။ အဲဒီကေလးလည္း ေက်ာင္းမတက္ရဘဲ သူ႔အေဖနဲ႔အတူ ေပါင္းရွင္း
ေန တာေတြ႔ခဲ့ရတယ္”လို႔ ကိုေဇယ်ာလင္းက ေျပာပါတယ္။
အသက္ ၇၀ ေက်ာ္နဲ႔ ေကာ့ေသာင္းလုိက္သြား တဲ့ ဦးေအးေသာင္းက“ဟိုမွာ စားစရာမရွိေတာ့ ငါးပိပဲ
ေန႔တုိင္းနီးပါး စားခဲ့ရတယ္။ ေနတဲ့အေဆာင္ကမိုးယိုေတာ့ အခန္းေထာင့္တေနရာမွာ လူ ၃ ၊ ၄ ေယာက္စု ၿပီး နံရံမွီၿပီးေစာင္ၿခံဳအိပ္ရတယ္။ စိုက္ခင္းထဲကေဆးခန္းက အခမဲ့လို႔သာ နာမည္တပ္ထားတယ္။ ပတ္တီး တခါစည္း ၅၀၀၊ ပါရာစီတေမာတလံုးကို ၂၀၀။ ေရာက္ကတည္းက အင္း ငါတုိ႔ေတာ့ ထိုင္းဘတ္ေငြနဲ႔ မဟုတ္ဘဲ ျမန္မာေငြေပါေပါေလာေလာနဲ႔ ေရာင္းစားခံလုိက္ရၿပီလို႔ပဲ နားလည္လုိက္တယ္”လို႔ ေျပာပါတယ္။
အံ့ၾသစရာတခုကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာင္ဘက္စြန္း တနသၤာရီေဒသကေန မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာ ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး တာ၀န္ယူေခၚလာခဲ့တဲ့ဒုကၡသည္ေတြကို သာသနာေရးဌာနက ဧရာ၀တိုင္းက တာ၀န္ရွိသူေတြထံ အခမ္းအနား နဲ႔ျပန္လည္အပ္ႏွံဖို႔စီစဥ္ခဲ့ေပမယ့္ အဲဒီအခမ္းအနားကို ဧရာ၀တီတိုင္းက တိုင္းအဆင့္၊ ခရိုင္အဆင့္၊ ၿမိဳ႕နယ္အဆင့္သာမက ထူးႀကီးေက်းရြာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးအဆင့္ေတာင္ မတက္ေရာက္ခဲ့လို႔ ရာအိမ္မွဴး၊ ဆယ္အိမ္မွဴးေတြကိုပဲ ဒုကၡသည္ေတြ အပ္ႏွံခဲ့ရပါတယ္။
ဒုကၡသည္အပ္ႏွံတဲ့အခမ္းအနားျပဳလုပ္ဖို႔အတြက္ ေနရာေတာင္းခံရာမွာ အဆင္မေျပလို႔ မဟာသီ၀ဘုရား
ေစာင္းတန္းေရွ႕ လမ္းေဘးမွာပဲ အခမ္းအနားကိုျဖစ္သလိုလုပ္ခဲ့တာလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။
“သာသနာေရးဌာနက ထူးႀကီးေဒသကလူေတြကို ေကာ့ေသာင္းကေန ကယ္ထုတ္ေပးတဲ့ အတြက္ ၀မ္း သာပါ တယ္။ ဒါေပမယ့္အပ္ႏွံတဲ့အခမ္းအနားလုပ္ဖို႔ ေနရာေတာင္းတာ ၿမိဳ႕ေတာ္ ခန္းမ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးရံုး
ေတြအားေနေပမယ့္ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျပၿပီး ေနရာမေပးဘူး။ အဲေတာ့ ဘုရားေစာင္းတန္းေရွ႕ လမ္းေဘး မွာပဲ ျဖစ္သလိုလုပ္ခဲ့တာ တအားရုပ္ဆိုးတယ္။ တနသၤာရီတိုင္းကလုိက္ပို႔တဲ့ အရာရွိေတြကိုေတာင္ အားနာ မိတယ္။ ထူးႀကီးေဒသအတြက္ ရွက္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ေန႔ပဲ”လို႔ ေဒသခံတဦးကေျပာပါတယ္။
အဲဒီအခမ္းအနားမွာ ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ေရႊ႕ေျပာင္းလုပ္သားေတြကို ေနရပ္ျပန္ေရာက္ေအာင္ အဓိကကူညီ
ေပးတဲ့ သာသနာေရး၀န္ႀကီးဌာန ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး ဦးဆန္းဆင့္ကို ေဒသခံေတြက ဂုဏ္ျပဳ မွတ္တမ္း
ေပးအပ္ခဲ့ၿပီး ထူးႀကီးအထိလုိက္ပို႔ေပးတဲ့ တနသၤာရီတိုင္း ေဒသႀကီးသာသနာေရးဌာနနဲ႔ ပုသိမ္ၿမိဳ႕ အေျခစိုက္ လူ႔အခြင့္အေရး ေစာင့္ၾကည့္ ကာကြယ္ေရးကြန္ရက္ (HRWDN)ကိုလည္း ဂုဏ္ျပဳမွတ္တမ္း တေစာင္စီ ေပးအပ္ခဲ့ပါတယ္။
ထူးထူးတိုးကုမၸဏီဟာ အလုပ္အကိုင္ရွားပါးတဲ့ေဒသကလူေတြကို အလုပ္လုပ္ဖို႔ ဆဲြေဆာင္ စည္းရံုးျခင္း၊ လူစုေဆာင္းျခင္း၊ လဲႊေျပာင္းပို႔ေဆာင္ျခင္း၊ လုပ္အားခ ေခါင္းပံုျဖတ္ျခင္း၊ ေၾကြးၿမီနဲ႔ခ်ည္ေႏွာင္ ခိုင္းေစျခင္း မ်ား ေတြ႔ရွိရတဲ့အတြက္ ပုသိမ္ၿမိဳ႕ရွိလူကုန္ကူးမႈ တားဆီး ႏွိမ္နင္းေရးရဲတပ္ဖဲြ႔ထံ အေၾကာင္းၾကား ထား ခဲ့ရာမွာ လူကုန္တားရဲတပ္ဖဲြ႔က အလုပ္သမားေတြကို ေမးျမန္းစစ္ေဆးခ်က္ေတြယူသြားခဲ့ေပမယ့္ ခုခ်ိန္ အထိ အေရးယူ ေဆာင္ရြက္တာေတြ မၾကားမိေသးဘူးလို႔ HRWDN အဖဲြ႔က ဦးထြန္းေရႊက ေျပာပါတယ္။
အဆင္မေျပမႈေတြ အခက္အခဲေတြၾကားကေနဘဲ သာသနာေရးဌာနျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး ဦးဆန္းဆင့္က ေကာ့ေသာင္းမွာ ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ဧရာ၀တီတိုင္းသားေတြကို ကယ္ထုတ္ေပးခဲ့ပါၿပီ။
ဒါဟာ အဂၤပူၿမိဳ႕နယ္ ထူးႀကီးေဒသကလူေတြအတြက္ ဦးဆန္းဆင့္ေပးတဲ့ *“သီတင္းကြၽတ္လက္ေဆာင္”* လို႔ပဲ တင္စားေျပာဆိုပါရေစဗ်ာ…
ေကာ့ေသာင္းက ျပန္လာတဲ့ အလုပ္သမားေတြနဲ႔ သူတုိ႔ မိသားစု၀င္တခ်ိဳ႕
ဆလိုင္းသန္႔စင္ ~
No comments:
Post a Comment