ကပ္ဆုိးသဖြယ္ တြင္က်ယ္ေနေသာ ကၽြန္ျပဳျခင္း

ေအာက္တိုဘာ ၁၉။

လူအမ်ားစုက ကၽြန္ဟူေသာ စကားလံုးကုိ သမုိ္င္းစာအုပ္ထဲမွ အရာဟုသာ မွတ္ယူုေနခ်ိန္တြင္ မ်က္ေမွာက္ ကမၻာတြင္ ကၽြန္ဇာတ္သြင္းသည့္ ျဖစ္္ရပ္မ်ားမွာ တျဖည္းျဖည္းမ်ားျပားလာခဲ့ၿပီဟု သြန္မဆင္ရုိက္တာ ေဖာင္ေဒးရွင္းမွ အလုပ္ အမႈေဆာင္ခ်ဳပ္ Monique Villa က ဆုိုလုိက္သည္။ သူသည္ Global Slavery Index ကုိ ဦးေဆာင္ေရး သားေနသည့္ Kevin Bales လည္းပါ၀င္သည့္ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ လူကုန္ကူးမႈ ျပႆနာရပ္မ်ား ေဆြးေႏြးခန္းတြင္ ေျပာၾကားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

ကၽြန္ျပဳျခင္းသည္ အတိတ္ေခတ္ကာမ်ားက ဇာတ္သိမ္းခန္း တုိင္ခဲ့ၿပီဟု သမုိင္းစာအုပ္မ်ား၊ ဇာတ္လမ္းမ်ားတြင္ ေတြ႔ရေသာ္လည္း ၂၁ရာစုတြင္ အခ်ဳိ႕ေသာ သူမ်ားအတြက္ ကပ္ဆုိးသဖြယ္ ႀကံဳေတြ႔ေနရေၾကာင္း စစ္တမ္းမ်ား ေထာက္ျပေန၏။ ကၽြန္ဟူေသာ အဓိပၸါယ္ကုိ ဖြင့္ဆုိရာတြင္ တစ္စံုတစ္ေယာက္၏ စိိတ္ပုိင္း၊ ရုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာကုို အလုပ္ရွင္က နည္းလမ္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ကာ အဓမၼေစခုိင္းျခင္းဟု ဆုိၾကသည္။

မေ၀းလွေသာ အတိ္တ္ကာလမ်ားက အာဖရိကတြင္ သားေယာက်္ားေလးမ်ားကုိ စစ္သားအျဖစ္ ေရာင္းျခင္း၊ သမီးမိန္းက ေလးမ်ားကုိ လိင္ကုန္အျဖစ္ ေရာင္းျခင္းမ်ား ရွွိခဲ့သည္။

ဥေရာပအေရွ႕ပုိင္း တုိင္းႏုိင္ငံမ်ားတြင္ ရာဇ၀တ္ဂုိဏ္းမ်ားက အရြယ္မေရာက္ေသးသည့္ မိန္းကေလးမ်ားကုိပင္ အတင္းအက်ပ္ ဖမ္းဆီးကာ မႏွစ္ၿမိဳ႕ဖြယ္ လုပ္ရပ္မ်ားအတြက္ ေရာင္းကုန္ အျဖစ္ အသံုးျပဳျခင္းမ်ား ရွိေနသည္။

ယင္းသုိ႔ ကၽြန္ျပဳရာတြင္ ေငြေၾကးမက္ေမာမႈေၾကာင့္ျဖစ္ျခင္း၊ အေပ်ာ္အပါး မက္၍ျဖစ္ရျခင္း၊ ေၾကြးမီမကင္း၍ ခံရျခင္း၊ စား၀တ္ေနေရး က်ပ္တည္းျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ရျခင္း၊ ပညာမဲ့၍ ခံရျခင္း၊ မိဘမွ သားသမီးထံ ဆုိးေမြခံရျခင္း စသျဖင့္ အမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိသည္။ ထုိမွ်မက မိမိလုိအင္ဆႏၵ မပါဘဲ ဖမ္းဆီးကာ အသက္ကုိ ၿခိမ္းေျခာက္ၿပီး အဓမၼခုိင္းေစခံသည့္ အတြက္ မိမိမလုိခ်င္ေသာ ဘ၀ဆုိးသုိ႔ က်ေရာက္ရသူ မ်ားစြာရွိသည္။

အဆုိးရြားဆံုးမွာ ကေလးသူငယ္မ်ားျဖစ္၏။ သူတုိ႕သည္ ေခတ္သစ္ကၽြန္ျပဳသည့္ ဇာတ္အတြင္း၀ယ္ ျပည္တြင္းလုပ္သား ျဖစ္ေစျခင္းမ်ား၊ လိင္လုပ္သား ျဖစ္ေစျခင္းမ်ား၊ စစ္သားဘ၀သုိ႔ အတင္းအက်ပ္ပုိ႕ေဆာင္ျခင္းမ်ားျဖင့္ သူတုိ႕၏ ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါးကုိ အသံုးခ် ခုိင္းေစျခင္းမ်ဳိးစံု ပါ၀င္ေနသည္။

လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ ယင္းသုိ႔ေသာ အျဖစ္ဆုိးကုိ ႏုိင္ငံတုိင္းလုိလုိက အနည္းအမ်ား က်ဴးလြန္ေနဆဲပင္။ Global Slavery Index သည္ ေခတ္သစ္ကၽြန္ဇာတ္သြင္းသည့္ ျဖစ္ရပ္မ်ားကို ေထာက္ျပတားျမစ္ရန္ ရည္ရြယ္ေသာ အစီအစဥ္ တစ္ခုျဖစ္သည္။ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ကာတြင္ ကမၻာေပၚတြင္ သူေပါင္း သန္း၃၀ေက်ာ္သည္ ထုိအျဖစ္မ်ဳိးႏွင့္ ရင္ဆုိင္ေန ရ၏။

ထုိသန္း၃၀ေက်ာ္ စာရင္းထဲမွ ၇၆ရာခုိင္ႏႈိင္းသည္ တရုတ္၊ အိႏိၵယ၊ ပါကစၥတန္၊ ႏုိက္ဂ်ီးရီးယား၊ အီသရုိးပီးယား၊ ရုရွား၊ ထုိင္း၊ ကြန္ဂုိ၊ ျမန္မာႏွင့္ ဘဂၤလားေဒ့ ဆုိသည့္ ႏုိင္ငံ ၁၀ႏုိင္ငံ၌ ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ျပဳခုိင္းေစမႈ အျမင့့့္ဆံုးႏိုင္ငံမွာ ေမာ္ရီေတးနီးယား ႏုိင္ငံျဖစ္ၿပီး ၃ဒႆမ၄ သန္းေသာ ျပည္သူမ်ားအနက္ ေလးရာခုိင္ႏႈန္းသည္ ေခတ္သစ္ ကၽြန္ျပဳသည့္ နည္းလမ္းမ်ားႏွင့္ တစ္နည္းတဖံု ရင္ဆုိင္ေနရသည္။ ေမာ္ရီေတးနီးယား ေနာက္တြင္ ေဟတီ၊ ပါကစၥတန္၊ အိႏိၵယႏွင့္ နီေပါ ႏုိင္ငံမ်ားက အစဥ္အတုိင္း လုိက္ေနသည္။

အိႏိၵယမွ ၁၄သန္းမွ်ေသာ ျပည္သူမ်ားသည္ ေၾကြးမီျပႆနာ သုိ႔မဟုတ္ အလုပ္ ဟူေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ႏွင့္ ႏုိင္ငံတြင္း၌ပင္ ကၽြန္ျပဳျခင္း ျပန္ခံေနရေၾကာင္း စစ္တမ္းမ်ားက ဆုိသည္။ ေဆာ္ဒီအာေရးဗီးယာ၊ ကာတာႏွင့္ ယူေအအီး ကဲ့သုိ႔ေသာ ႏုိင္ငံမ်ားတြင္မူ ႏုိင္ငံျဖတ္ေက်ာ္ အလုပ္သမားမ်ားသည္ အခြင့္အေရးမ်ားစြာ ဆံုးရံုးေနၿပီး အလုပ္ၾကမ္းခုိင္း ေစခံမႈႏွင့္ ႀကံဳေတြ႔ေနရသည္မွာ ဆယ္စုႏွစ္တစ္စု ၀န္းက်င္ပင္ ရွိေနၿပီျဖစ္သည္။

Ref; Aljazeera
ျမန္မာ့ေခတ္