ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြလုပ္လာတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားဆုိတာ ဒီႏွစ္ ကုန္ရင္ ရွိမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူးလို႔ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္က ကတိေပးထားခဲ့တယ္။
တဆက္တည္းမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပၾကခ်င္လုိ႔ ခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းေပမယ့္ မရတဲ့အခါ မူလ စီစဥ္ထားသလို ဆႏၵျပၾကျပန္ေတာ့ ပုဒ္မ ၁၈ ကုိ အသံုးျပဳၿပီး ႏုိင္ငံေရးတက္ၾကြလႈပ္ရွားေနသူေတြကို ဖမ္းဆီး၊ ႐ံုးတင္၊ ေထာင္ ခ်တာေတြ လုပ္လာေနတယ္။
လက္ပံေတာင္းကို လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့သူ ဖမ္းဆီးခံခဲ့ရစဥ္၊ ဓာတ္ပံု- ေတဇလႈိင္/ဧရာ၀တီ
ဒါေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ထုိင္းႏုိင္ငံမွာလည္း အေျခစိုက္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းမွာလည္း ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ အတြက္ လႈပ္ရွားေနတဲ့ AAPP ေခၚ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေရးအဖြဲ႔ကေတာ့ ေအာက္တုိဘာလ ၄ ရက္ေန႔က စာတမ္း တေစာင္ ထုတ္ျပန္လုိက္ပါတယ္။
အျပည့္အစံုကေတာ့....
ရက္စြဲ။ ။ ေအာက္တိုဘာလ ၄ ရက္၊ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္
ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္
ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ စုေ၀းဆႏၵျပျခင္းႏွင့္ စီတန္းလွည့္လည္ျခင္းဆုိင္ရာ ဥပေဒပုဒ္မ
၁၈ အား အသံုးခ်ကာ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္မႈမ်ား ဆက္လက္က်ဴးလြန္ေနျခင္း
မိမိတုိ႔ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေရးအသင္း (ျမန္မာႏုိင္ငံ)၊ ေအေအပီပီ အေနျဖင့္ ပုဒ္မ ၁၈မွ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ႏုိင္ငံေရးလြတ္လပ္ခြင့္မ်ားအား အႏၱရာယ္ျပဳ ၿခိမ္းေျခာက္ ေနျခင္း ႏွင့္ ဥပေဒပုဒ္မ ၁၈ အား အသံုးျပဳၿပီး လူ႔အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္မႈမ်ား လုပ္ေဆာင္ေနျခင္းအား ျမန္မာျပည္သူလူထု ႏွင့္ ႏုိင္ငံတကာ အသုိင္းအ၀ုိင္းမွပါ သတိထားမိလာေစ ရန္ ေထာက္ျပေဖာ္ထုတ္လုိပါသည္။
ပုဒ္မ ၁၈ အား က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ အသံုးခ်ကာ ႏုိင္ငံေရးတက္ႂကြ လႈပ္ရွားသူမ်ားအား ဖမ္းဆီးျခင္း၊ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ႏွင့္ ျပစ္ဒဏ္မမွ်တစြာ အက်ဥ္းခ်အျပစ္ေပးျခင္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ေနသည္ကုိ မိမိတုိ႔ ေအေအပီပီမွ မ်ားစြာ စုိးရိမ္မကင္းျဖစ္မိပါသည္။
အျခားႏုိင္ငံမ်ားတြင္ ျပည္သူလူထု လြတ္လပ္ခြင့္မ်ားအား မည္သုိ႔ခြင့္ျပဳလုပ္ေဆာင္ေပးသည္၊ ျပည္သူလူထု စုေ၀းမႈမ်ားအား မည္သုိ႔စီမံေဆာင္ရြက္သည္ ဆုိသည္ကုိ ယခုစာတမ္းတြင္ ႏိႈင္းယွဥ္ေထာက္ျပ ေဖာ္ျပ သြားမည္ျဖစ္ပါသည္။
ထုိသုိ႔ စုရံုးဆႏၵျပျခင္းႏွင့္ဆုိင္သည့္ အေျခအေနအား ကုိင္တြယ္ရန္ ျမန္မာအစုိးရမွ အသံုးျပဳေနသည့္ နည္းလမ္းႏွင့္ အျခားဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံမ်ားတြင္ အသံုးျပဳသည့္နည္းလမ္းမ်ား ကြာျခားပံုအားလည္း ယခုစာတမ္းမွ ႏိႈင္းယွဥ္ ေဖာ္ျပသြားမည္ျဖစ္ပါသည္။
တက္ႂကြ လႈပ္ရွားသူမ်ားအား ထိမ္းခ်ဳပ္ရန္၊ အျပစ္ေပးရန္ နည္းလမ္းတခု အျဖစ္ ပုဒ္မ ၁၈ အား အသံုးခ်ျခင္း သည္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ဥပေဒစုိးမုိးမႈ ကင္းမဲ့ေနျခင္းႏွင့္ တရားစီရင္ေရး ဆိုင္ရာ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲ မႈတရပ္ အျမန္ဆံုး ေဖာ္ေဆာင္ရန္လုိအပ္ေနေၾကာင္း ထပ္မံေဖာ္ျပေနသည့္ အေျခအေနတ ရပ္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။
ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပျခင္းႏွင့္ စီတန္းလွည့္လည္ျခင္းဆုိင္ရာ ဥပေဒ ပုဒ္မ ၁၈ အား ျပဌာန္းလုိက္သည့္ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လ ၅ ရက္ေန႔မွ ယခုလက္ရွိကာလအထိ ထုိဥပေဒအရ ျပစ္ဒဏ္ေပးခံရသူ အနည္းဆံုး ၂၉ ဦးရွိၿပီး ထုိထဲမွ ၁၅ ဦးမွာ လက္ရွိကာလတြင္ အက်ဥ္းက်ေနဆဲျဖစ္ပါသည္။
ပုဒ္မ ၁၈ အရ ေထာင္ဒဏ္ ၁ ႏွစ္ ႏွင့္ ဒဏ္ေငြ က်ပ္ ၁၀၀၀၀ မွ ၃၀၀၀၀ အထိ က်ခံေစရန္ျပဌာန္း ထား သျဖင့္ ျပစ္ဒဏ္ေပးမႈမွာ က်ဴးလြန္မႈႏွင့္ မမွ်တသည့္ ျပစ္ဒဏ္ပင္ျဖစ္ပါသည္။
ထုိ႔အျပင္ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ားအေပၚ ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈမ်ားႏွင့္ ၿခိမ္းေျခာက္ေႏွာက္ယွက္မႈမ်ား လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ေစရန္ ထုိဥေပဒမွခြင့္ျပဳထားသျဖင့္ လြတ္လပ္စြာ ဖြင့္ဟ ေဖာ္ထုတ္ႏုိင္ခြင့္ႏွင့္ ပတ္သက္ သည့္ ႏုိင္ငံတကာ စံခ်ိန္စံညႊန္းမ်ား ကုိသာမက ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ အေျခခံဥပေဒတြင္ ထည့္သြင္း အတည္ျပဳ ေပး ထားသည့္ စံညႊန္းမ်ားကုိပါ အတိအလင္း ခ်ိဳးေဖာက္ေနသည့္ ဥပေဒျဖစ္ပါသည္။
ထုိဥပေဒအား တေျပးညီက်င့္သံုးျခင္းမဟုတ္ပဲ အခ်ိန္၊ ေနရာ၊ လူပုဂၢိဳလ္၊ အေၾကာင္းအရာတုိ႔ေပၚ မူတည္ ကာ ပံုစံကဲြျပားစြာ က်င့္သံုးျခင္းအားၾကည့္ျခင္းျဖင့္ အာဏာပုိင္မ်ားမွ တရားစီရင္ေရးအား ၄င္းတုိ႔အက်ိဳး အတြက္ လိုသလုိ အသံုးျပဳေနေၾကာင္း အထင္အရွားေတြ႔ျမင္ႏုိင္ပါသည္။
ႏုိင္ငံေရး တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ား၊ တဖက္တြင္ လူ႔အခြင့္အေရး လႈပ္ရွားသူမ်ားအား ထုိဥေပဒအရ ဖမ္းဆီး၊ ထိ္န္းသိမ္း၊ ျပစ္ဒဏ္ေပးေနခ်ိန္ အျခားတဖက္တြင္ အာဏာပုိင္မ်ားမွ ၄င္းတုိ႔ႏွင့္အလြမ္းသင့္သူမ်ားအား လြတ္လပ္စြာ စုရံုးခြင့္ေပးထားသည့္ သာဓကမ်ားရွိေနပါသည္။
တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ားအား ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းရန္အတြက္ အသံုးျပဳသည္သာမက ထုိပုဒ္မအရ တရားစဲြဆုိ အမႈတပ္ခံရသူမ်ား၏ လြတ္လပ္စြာသြားလာလႈပ္ရွားခြင့္တုိ႔အား ကန္႔သတ္ထိန္းခ်ဳပ္ရန္အတြက္ပါ ပုဒ္မ ၁၈ အား အသံုးျပဳသည္ကုိ ေတြ႔ရပါသည္။
အမႈရင္ဆုိင္ေနရသူမ်ားအေနျဖင့္ ၿမိဳ႕နယ္မတူသည့္ တရားရံုးမ်ားတြင္ အမႈစဲြဆုိ ခံရသည့္အျပင္ အမိန္႔မခ်မီ ရံုးခ်ိန္းေပါင္းမ်ားစြာ ဆင့္ေခၚခ်ိန္းဆိုခံရသျဖင့္ ရံုးခ်ိန္းမ်ားတက္ရန္ မၾကာခဏ ခရီးေ၀း သြားရသည့္ အေျခအေနအား ရင္ဆုိင္ၾကရပါသည္။
ထုိသုိ႔ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ားအား တရားရံုး ရံုးခ်ိန္းမ်ားႏွင့္ အလုပ္ရႈပ္ေနကာ ဘယ္မွမသြားႏုိင္ ဘာမွ မလုပ္ႏုိင္ေစရန္ ကန္႔သတ္ထားျခင္းအားျဖင့္ ၄င္းတုိ႔၏ေန႔တဓူ၀ ေနထုိင္မႈဘ၀အား အာဏာပုိင္တုိ႔မွ တရား မမွ်တစြာ ထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ခြင့္အား ပုဒ္မ ၁၈ မွ ခြင့္ျပဳထားရံုသာမက မည္သည့္ ႏိုင္ငံေရး လူ႔အခြင့္အေရး တက္ႂကြသူကုိမဆုိ ၿခိမ္းေျခာက္ ေႏွာက္ယွက္ခြင့္အားလည္း တရား၀င္ျဖစ္ေစရန္ အပ္ႏွင္းထားပါသည္။
အဖမ္းအဆီးမ်ားႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး မၾကာခနႀကံဳေတြ႔လာရသည့္ ပံုစံသစ္တခုမွာ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ားမွ ၄င္းတုိ႔ ဆႏၵျပခ်င္သည့္ အေၾကာင္းအရာႏွင့္ အခ်ိန္ကာလမတုိင္မီ မည္သည့္အတြက္ မည္သည့္အခ်ိန္ မည္သည့္ေနရာတြင္ ဆႏၵျပခ်င္ေၾကာင္း ဆႏၵျပခြင့္ရရန္ ႀကိဳတင္ကာ ေလွ်ာက္လႊာတင္သြင္း ခြင့္
ေတာင္းၾက ပါသည္။
သုိ႔ေသာ္လည္း တက္ႂကြ လႈပ္ရွားသူမ်ားအေနျဖင့္ ၄င္းတုိ႔၏အခြင့္အေရးျဖစ္သည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာစုေ၀း ဆႏၵျပ ခြင့္ အား ပုဒ္မ ၁၈ အားအသံုးခ်ကာ ဟန္႔တားပိတ္ပင္မႈမ်ားႏွင့္သာ အမ်ားအားျဖင့္ႀကံဳၾကရပါသည္။
ထုိသုိ႔ ဆႏၵျပခြင့္ တရား၀င္အခြင့္အေရးမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒတြင္ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပ ထားရံု သာမက လူ႔အခြင့္အေရးႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး အနိမ့္ဆံုး မရွိမျဖစ္အျဖစ္ အပ္ႏွင္းရန္ သေဘာတူ သတ္မွတ္ ထားသည့္ ႏိုင္ငံတကာ စံခ်ိန္စံႏႈန္းမ်ားထဲတြင္ တခုအပါအ၀င္ျဖစ္ပါသည္။
မရွိမျဖစ္ အနိမ့္ဆံုး ႏုိင္ငံတကာ စံခ်ိန္စံႏႈန္းမ်ား ကမၻာေပၚရွိႏုိင္ငံအမ်ားစုတြင္ ဆႏၵျပခ်င္သူမ်ားအတြက္ ၄င္းတုိ႔အခြင့္အေရးျဖစ္သည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာဆႏၵျပခြင့္အား အကာအကြယ္ေပး အာမခံထားသည့္ မူ၀ါဒမ်ား၊ သေဘာတူညီခ်က္မ်ား ခ်မွတ္ျပဌာန္းထားပါသည္။
ဆႏၵျပခ်င္သူမ်ား အေနျဖင့္ မည္သည့္အတြက္ ဆႏၵျပသည္ဆုိသည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္အား အာဏာပုိင္မ်ား သိေစရန္ အေလးထားလာေစရန္ လုပ္ေဆာင္ျခင္းျဖစ္သည့္အတြက္ ဆႏၵျပခ်င္သူမ်ားအေနျဖင့္ စုေ၀းခြင့္ ဆႏၵျပခြင့္အတြက္ ခြင့္ေတာင္းရန္ မလုိအပ္ေၾကာင္း ေတြ႔ရပါသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္မူ အက်ိဳးအေၾကာင္းညီညြတ္စြာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာဆႏၵျပခြင့္ေတာင္းခံမႈမ်ားအား ျငင္းပယ္ရန္ႏွင့္ ခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းေသာ္လည္း မရသည့္အတြက္ ခြင့္ျပခ်က္မရွိပဲဆႏၵျပၾကသည့္ ဆႏၵျပသူမ်ားအား ဖမ္းဆီးအေရးယူရန္ ပုဒ္မ ၁၈ အား မ်ားေသာအားျဖင့္ အသံုးခ်မႈမ်ား မၾကာခဏျဖစ္ပြားေနပါသည္။
ဥေရာပသမဂၢ လူ႔အခြင့္အေရး သေဘာတူညီခ်က္ အခန္း ၁၁ တြင္ အစုိးရမ်ားအေနျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပမႈမ်ားအား ေခ်ာေခ်ာေမြ႔ေမြ႔ျဖစ္ေစေရးအတြက္ ပံ့ပုိးေပးရမည္ဟု ေအာက္ပါအတုိင္း ျပဌာန္းထားပါ သည္။
၁။ လူတုိင္းတြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ စုေ၀း၊ စုရံုးပုိင္ခြင့္ႏွင့္ အလုပ္သမားသမဂၢမ်ားဖဲြ႔စည္းျခင္းအပါအ၀င္ မိမိအခြင့္ အေရးႏွင့္ အက်ိဳးစီးပြားတုိ႔အား ကာကြယ္ရန္ အျခားသူမ်ားႏွင့္စုေပါင္းကာ အဖဲြ႔အစည္း အသင္းပင္းမ်ား ဖဲြ႔စည္းပိုင္ခြင့္ရွိသည္။
၂။ ဒီမုိကေရစီ လူ႔အဖဲြ႔အစည္းတခုတြင္း အျခားသူမ်ား၏ လြတ္လပ္ခြင့္မ်ား သုုိ႔မဟုတ္ က်န္းမာေရး သုိ႔မဟုတ္ က်င့္၀တ္ႏွင့္ ကုိယ္က်င့္တရားမ်ားအား ကာကြယ္ရန္အတြက္၊ ရာဇ၀တ္မႈမ်ား သုိ႔မဟုတ္ ဆူပူရမ္းကားမႈမ်ားအား ဟန္႔တားရန္အတြက္၊ ျပည္သူလူထု လံုၿခံဳေရး သုိ႔မဟုတ္ ႏုိင္ငံေတာ္ လံုၿခံဳေရး တုိ႔အား ကာကြယ္ရန္အတြက္ စသည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္တုိ႔ျဖင့္ ဥပေဒမွျပဌာန္းဟန္႔တားထားသည္မ်ားမွလဲြ၍ ထုိအခြင့္အေရးမ်ားအား က်င့္သံုးသည္ကုိ ပိတ္ပင္ ဟန္႔တားမႈမ်ား မရွိေစရ။
ထိုဆႏၵျပခြင့္အခြင့္အေရးမ်ားအား အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆုိင္ရာ၀န္ထမ္းမ်ား သုိ႔မဟုတ္ ရဲတပ္ဖဲြ႔၀င္မ်ား သုိ႔မဟုတ္ လက္နက္ကုိင္တပ္ဖဲြ႔၀င္မ်ားမွ က်င့္သံုးျခင္းမရွိေစရန္ ဥပေဒအရ တားဆီးစည္းၾကပ္ထားျခင္းမ်ားအား ယခုသေဘာတူညီခ်က္မွ ဟန္႔တားပိတ္ပင္ျခင္းမရွိေစရ
[1]။ ၁၉၄၈ ကုလသမဂၢ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ လူ႔အခြင့္အေရးေၾကညာစာတမ္း အပုိဒ္ ၁၉ ႏွင့္ ၂၀ တုိ႔တြင္ လည္း ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ စုေ၀းခြင့္ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ အခြင့္အေရးမ်ားအား ေအာက္ပါအတုိင္း ထည့္သြင္းျပဌာန္း ထားပါသည္။
အပုိဒ္ ၁၉။ လူတုိင္းတြင္ လြတ္လပ္စြာ ထင္ျမင္ ယူဆႏုိင္ခြင့္ႏွင့္ လြတ္လပ္စြာ ဖြင့္ဟ ေဖာ္ျပႏုိင္ခြင့္ရွိသည္။ အဆုိပါ အခြင့္အေရးမ်ား၌ အေႏွာင့္အယွက္မရွိဘဲ လြတ္လပ္စြာ ထင္ျမင္ယူဆႏုိင္ခြင့္ ပါ၀င္သည့္အျပင္၊ ႏုိင္ငံနယ္နိမိတ္မ်ားကုိ ေထာက္ထားရန္ မလုိဘဲ သတင္းအေၾကာင္းအရာႏွင့္ သေဘာတရားမ်ားကုိ တနည္းနည္းျဖင့္ လြတ္လပ္စြာ ရွာယူဆည္းပူးႏုိင္ခြင့္၊ လက္ခံႏုိင္ခြင့္ႏွင့္ ေ၀ငွျဖန္႔ခ်ီခြင့္တုိ႔လည္း ပါ၀င္သည္။
အပုိဒ္ ၂၀။
၁။ လူတုိင္းတြင္ လြတ္လပ္ ေအးခ်မ္းစြာ စုေ၀းႏုိင္ခြင့္ႏွင့္ ဖဲြ႔စည္းႏုိင္ခြင့္တုိ႔ရွိသည္။
၂။ မည္သူကုိမွ် အဖဲြ႔အစည္းတခုသုိ႔ ၀င္ေစရန္ အတင္းအက်ပ္မျပဳရ
[2]။ ႏုိင္ငံတကာ ႏုိင္ငံသားႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးအခြင့္အေရးဆုိင္ရာ သေဘာတူစာခ်ဳပ္ (International Covenant on Civil and Political Rights-ICCPR) အပုိဒ္ ၂၁ တြင္လည္း “လြတ္လပ္စြာ စုရံုးပုိင္ခြင့္အား အသိအမွတ္ျပဳရမည္။
ဒီမုိကေရစီ လူ႔အဖဲြ႔အစည္းတခုတြင္း အျခားသူမ်ား၏ လြတ္လပ္ခြင့္မ်ား သုုိ႔မဟုတ္ က်န္းမာေရး သုိ႔မဟုတ္ က်င့္၀တ္ႏွင့္ ကုိယ္က်င့္တရားမ်ားအား ကာကြယ္ရန္အတြက္၊ ရာဇ၀တ္မႈမ်ား သုိ႔မဟုတ္ ဆူပူရမ္းကားမႈမ်ား အား ဟန္႔တားရန္အတြက္၊ ျပည္သူလူထု လံုၿခံဳေရးေရး သုိ႔မဟုတ္ ႏုိင္ငံေတာ္ လံုၿခံဳေရးတုိ႔အား ကာကြယ္ ရန္ အတြက္ စသည့္ရည္ရြယ္ခ်က္တုိ႔ျဖင့္ ဥပေဒမွျပဌာန္းဟန္႔တားထားသည္မ်ားမွလဲြ၍ ထုိအခြင့္အေရးမ်ားအား က်င့္သံုးသည္ကုိ ပိတ္ပင္ ဟန္႔တားမႈမ်ား မရွိေစရ။
[3]” ဟု အတိအလင္း ထည့္သြင္းျပဌာန္းထားပါသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံအေနျဖင့္ ထုိသေဘာတူစာခ်ဳပ္အား လက္မွတ္ေရးထုိး အတည္ျပဳထားသည့္ ႏုိင္ငံေပါင္း ၁၆၇ ႏုိင္ငံတြင္ မပါ၀င္ေသာ္လည္း လြတ္လပ္သည့္ ဒီမုိကေရစီ လူ႔အဖဲြ႔အစည္းတခုအတြက္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာစုေ၀းခြင့္ အားခြင့္ျပဳရန္ မည္မွ်အေရးပါေၾကာင္း သေဘာတူစာခ်ဳပ္တြင္ ရွင္းရွင္း လင္းလင္း ေဖာ္ျပထားပါသည္။
အဆုိပါ ႏုိင္ငံတကာ ေၾကညာစာတမ္းမ်ား သေဘာတူညီခ်က္မ်ားႏွင့္ စာခ်ဳပ္စာတမ္းမ်ားအားလံုးအေနျဖင့္ ျပည္သူလူထု၏ ဆႏၵျပခြင့္ဆုိင္ရာ အေျခခံအခြင့္အေရးမ်ား တည္ရွိေနသည္ဆုိသည္ႏွင့္ ၄င္းအခြင့္အေရး မ်ားအား ျမႇင့္တင္ ကာကြယ္ေပးရန္ လုိအပ္ခ်က္သည္ ဒီမုိကေရစီ လူ႔အဖဲြ႔အစည္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ရမည့္ အေျခခံလုိအပ္ခ်က္ပင္ျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပေနၾကပါသည္။
ျပည္သူလူထု၏ အေျခခံအခြင့္အေရးမ်ားအား ကာကြယ္ရန္ လုိအပ္ေၾကာင္း မည္သုိ႔ပင္ ေဖာ္ျပ အတည္ျပဳ ထားသည္ျဖစ္ေစ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္မူ ပုဒ္မ ၁၈ သည္ ၄င္းတုိ႔၏ လူ႔အခြင့္အေရးမ်ားအား လက္ေတြ႔က်င့္သံုး ရန္ ႀကိဳးပမ္းသည့္ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ားအား အေရးယူအျပစ္ေပးရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္သာ တည္ရွိေန ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ျမန္မာအစုိးရအေနျဖင့္ လြတ္လပ္မွ်တသည့္ ဒီမုိကေရစီအစုိးရျဖစ္လာေစရန္ အမွန္တကယ္ စစ္မွန္သည့္ စိတ္ဆႏၵ ရွိသည္ဆုိပါက ပုဒ္မ ၁၈ ကုိ သာမက ၄င္း ပုဒ္မကုိ အသံုးျပဳသည့္နည္းလမ္းမ်ားကုိပါ ျပဳျပင္ ေျပာင္း လဲရန္ လုိအပ္ပါသည္။
စစ္မွန္သည့္ ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံမ်ားအေနျဖင့္ လက္ရွိအုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားအား ဆန္႔က်င္သူမ်ား၊ သုိ႔မဟုတ္ စိတ္ သေဘာ မတိုက္ဆုိင္သူမ်ားအား ၿခိမ္းေျခာက္အက်ပ္ကုိင္ ဟန္႔တားေႏွာက္ယွက္ရန္ သုိ႔မဟုတ္ အျပစ္ေပး အေရးယူရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ဥပေဒမ်ားအား ျပဌာန္းျခင္း၊ အသံုးျပဳျခင္းမ်ိဳး မရွိသင့္ပါ။
ယခုကဲ့သုိ႔ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ားအား ဖမ္းဆီး အက်ဥ္းခ်ရန္၊ ၄င္းတုိ႔၏ အေျခခံအခြင့္အေရးျဖစ္သည့္ လြတ္လပ္စြာစုရံုးခြင့္အား ျငင္းပယ္ကန္႔သတ္ရန္ ပုဒ္မ ၁၈ ကုိ အသံုးခ်ေနျခင္းအား ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ လြတ္လပ္ၿပီး ျပည္သူတုိ႔၏အခြင့္အေရးမ်ားအား အာမခံေပးထားသည့္ ဒီမုိကေရစီ လူ႔အဖဲြ႔အစည္းဆီသုိ႔ ေရာက္ရွိရန္ ျမန္မာအစုိးရအေနျဖင့္ မ်ားစြာအလွမ္းေ၀းေနဆဲျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ပုဒ္မ ၁၈ အား လုိသလုိအသံုးခ်မႈတြင္ ဓားစာခံျဖစ္ရသူတုိ႔၏ ဥပမာမ်ား ေအာက္ေဖာ္ျပပါျဖစ္ရပ္မ်ားသည္ ပုဒ္မ ၁၈ အားအသံုးျပဳကာ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ားအား ဖမ္းဆီးအက်ဥ္းခ်ျခင္းမ်ားမွ ထင္ရွားသည့္ ဥပမာ အခ်ိဳ႕ျဖစ္ပါသည္။
အျငင္းပြားေနဆဲ လက္ပံေတာင္းေတာင္ ေၾကးနီစီမံကိန္းအား ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္သည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပ မႈ တရပ္ စီစဥ္သည္ဟူသည့္ အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ ဦးျမင့္ေအာင္သည္ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၆ ရက္ေန႔တြင္ အမိန္႔ခ်အျပစ္ေပး ခံရပါသည္။
ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပခဲ့ျခင္းျဖစ္ေသာ္ျငားလည္း ဦးျမင့္ေအာင္အေနျဖင့္ အလုပ္ၾကမ္းႏွင့္ ေထာင္ဒဏ္ ၁၈ ခ်မွတ္ အျပစ္ေပးခံခဲ့ရပါသည္။ ဦးျမင့္ေအာင္၏ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ ႏွစ္ဦးမွာလည္း က်ပ္ ၃၀၀၀၀ စီ ဒဏ္ေငြခ်မွတ္ ခံခဲ့ရပါသည္။
ေဒၚေနာ္အုန္းလွအေနျဖင့္ လက္ပံေတာင္း ေၾကးနီစီမံကိန္းအား ကန္႔ကြက္သည့္ လူထုဆႏၵျပပဲြတခုအတြက္ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လတြင္ ခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းခံခဲ့ေသာ္လည္း ခြင့္ျပဳခ်က္မရခဲ့ပါ။
ခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းခံသည္ကုိ ျငင္းပယ္ ခံရရံုသာမက ေဒၚေနာ္အုန္းလွသည္ ပုဒ္မ ၁၈ ႏွင့္ ပုဒ္မ ၅၀၅ (ခ) တုိ႔ကုိ က်ဴးလြန္သည္ ဆုိသည့္အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ ဖမ္းဆီးခံခဲ့ရပါသည္။
ေဒၚေနာ္အုန္းလွအား လံုၿခံဳေရးတပ္ဖဲြ႔၀င္မ်ားမွ အတင္းအက်ပ္ အၾကမ္းဖက္ဖမ္းဆီးရာတြင္ အ၀တ္အစား မ်ား စုတ္ၿပဲကုန္သည္အထိ တြန္းထုိးဆဲြယမ္း ဖမ္းဆီးျခင္းခံခဲ့ရပါသည္။
ေဒၚေနာ္အုန္းလွသည္ ပုဒ္မ ၅၀၅ (ခ) ျဖင့္ ေထာင္ဒဏ္ ၂ ႏွစ္ အျပစ္ေပးခံခဲ့ရၿပီး ပုဒ္မ ၁၈ ျဖင့္ စဲြဆုိထား သည့္ အမႈအား ရင္ဆုိင္ေနရဆဲျဖစ္ပါသည္။ ကုိမုိးေသြးသည္ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေန႔တြင္ လမ္းေလွ်ာက္ခ်ီတက္သည့္အတြက္ ပုဒ္မ ၁၈ အရ စဲြဆုိထားသည့္ အမႈအား ရင္ဆုိင္ေနရပါသည္။
ကုိမုိးေသြးသည္ ၂၀၁၂ ႏုိ၀င္ဘာလ ၂၇ ရက္ေန႔တြင္ ေဒၚေနာ္အုန္းလွ ႏွင့္ အတူ ပုဒ္မ ၁၈ အရ ထပ္မံ တရားစဲြဆုိခံခဲ့ရကာ ဒီဇင္ဘာလ ၂ ရက္ေန႔တြင္ ကုိေအာင္စုိးႏွင့္အတူ ဖမ္းဆီး ထိန္း သိမ္း ျခင္း ခံခဲ့ရၿပီး ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၁၁ ရက္ေန႔တြင္ ခံ၀န္ခ်က္ျဖင့္ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္ခဲ့ပါသည္။
ထုိ႔ေနာက္ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၂၈ ရက္ေန႔တြင္ ကုိဒီၿငိမ္းလင္းႏွင့္အတူ ထပ္မံစဲြဆုိၾကားနာခံခဲ့ရ ပါသည္။ ကုိမုိးေသြးသည္ ပုဒ္မ ၁၈ အရ အမႈေပါင္း ၃ မႈ စဲြဆုိခံထားရပါသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံ ဖံြ႔ၿဖိဳးတုိးတက္ေရး ေကာ္မီတီမွ ကုိထင္ေက်ာ္သည္ လက္ပံေတာင္းေတာင္ ေၾကးနီစီမံကိန္းကုိ ကန္႔ကြက္ ဆႏၵျပသူမ်ားအား အာဏာပုိင္မ်ားမွ အၾကမ္းဖက္ၿဖိဳခဲြရာတြင္ ဒဏ္ရာရရွိခဲ့သည့္ သံဃာေတာ္ မ်ား အေရးအား ေျဖရွင္းေပးရန္အတြက္ အာဏာပုိင္မ်ားအား ေတာင္းဆုိဆႏၵျပသည့္အေနျဖင့္ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၁၅ ရက္ေန႔တြင္ သိမ္ႀကီးေစ်းမွ ဆူးေလဘုရားလမ္းအထိ တကုိယ္ေတာ္လမ္းေလွ်ာက္ ဆႏၵျပခဲ့ သည့္အတြက္ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၁၇ ရက္ေန႔တြင္ ပုဒ္မ ၁၈ အရ တရားစဲြဆုိခံခဲ့ရပါသည္။
ကုိထင္ေက်ာ္ႏွင့္ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ ၃ ဦးမွာ အင္းစိန္အက်ဥ္းေထာင္ တြင္ အခ်ဳပ္အျဖစ္ ထိန္းသိမ္းျခင္း ခံေနၾကရၿပီး ပုဒ္မ ၁၈ ႏွင့္ ပုဒ္မ ၅၀၅ (ခ) တုိ႔အရ စဲြဆုိထားသည့္ ေနာက္ထပ္အမႈမ်ား ရင္ဆုိင္ေနၾကရ ပါသည္။
မ်ိးဆက္လိႈင္းႏွင့္ လူငယ္မ်ိဳးဆက္ အဖဲြ႔၀င္မ်ားျဖစ္ၾကသည့္ တင္ထြဋ္ပုိင္၊ လိႈင္မင္းဦး၊ စည္သူ၊ ေက်ာ္သူ၊ နီလာဟန္ ႏွင့္ ေက်ာ္ေနလင္းတုိ႔သည္ ခြင့္ျပဳခ်က္မရွိပဲ ဆႏၵျပသည္ဟူသည့္ အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းခံေနၾကရၿပီး ၄င္းတုိ႔ ဆႏၵျပရာတြင္ ျဖတ္သန္းခဲ့သည့္ ၿမိဳ႕နယ္ ၇ ၿမိဳ႕နယ္ တရားရံုး တခုခ်င္းစီတုိ႔မွ စဲြဆုိမည့္ ပုဒ္မ ၁၈ စဲြဆုိခ်က္မ်ားအား ရင္ဆုိင္ၾကရဖြယ္ရွိပါသည္။
၄င္းတုိ႔ဆႏၵျပခဲ့သည္မွာ ပုဒ္မ ၁၈ အား လုိသလုိအသံုးခ်ေနျခင္းအား ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ၿပီး ယခုအခါ ၄င္းတုိ႔ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပခဲ့ၾကသည့္ ပုဒ္မ ၁၈ အရ ထိန္းသိမ္းခံေနၾကရျခင္းျဖစ္ပါသည္။
တေန႔ထဲတြင္ပင္ ၁၉၈၈ ဒီမုိကေရစီအေရးေတာ္ပံု ၂၅ ႏွစ္ျပည့္ အမွတ္တရအထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ လူရာ ေပါင္း မ်ားစြာအား ဦးေဆာင္ခ်ီတက္ ဆႏၵျပသည့္အတြက္ေၾကာင့္ အျခားတက္ႂကြလႈပ္ရွားသူ ႏွစ္ဦးမွာလဲ ပုဒ္မ ၁၈ အရ တရားစဲြဆုိခံခဲ့ရပါသည္။
၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လ ၄ ရက္ေန႔တြင္ ဦးထြန္းထြန္းဦးႏွင့္ ဦးသန္း၀င္းတုိ႔သည္ လူ ၂၀၀ ခန္႔အား ဦးေဆာင္ ကာ ဆႏၵျပသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ပုဒ္မ ၁၈ အရ စဲြဆုိခံခဲ့ရပါသည္။ ၄င္းတုိ႔အေနျဖင့္ ဆႏၵျပခြင့္ရရွိရန္ ဇူလုိင္လ ၁ ရက္ေန႔တြင္ တရား၀င္ တင္ျပေတာင္းဆုိခဲ့ေသာ္လည္း ျငင္းပယ္ခံခဲ့ရၿပီး ခြင့္ျပဳခ်က္မဲ့ ဆႏၵျပသည္ဟူသည့္ အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ တရားစဲြဆုိ ခံခဲ့ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။
အထက္ေဖာ္ျပပါ ဥပမာမ်ားသည္ တရား၀င္ခြင့္ျပဳထားသည့္ ဆႏၵျပခြင့္အား လက္ေတြ႔အေကာင္ အထည ္ေဖာ္ က်င့္သံုးရန္ႀကိဳးစားရင္း တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ား ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းခံရ သုိ႔မဟုတ္ အမႈစဲြဆုိခံရသည့္ ျဖစ္ရပ္မ်ားထဲမွ ဥပမာ အခ်ိဳ႕ပင္ျဖစ္ပါသည္။
လက္ရွိကာလတြင္ ပုဒ္မ ၁၈ အရ တရားစဲြဆုိခံရကာ အမႈရင္ဆုိင္ေနရသူေပါင္း ၁၂၈ ဦး ရွိပါသည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ တရားစီရင္ေရးအား ဖိႏွိပ္အုပ္ခ်ဳပ္ရန္အတြက္ လုိသလုိအသံုးခ်ေနျခင္းသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ တရားစီရင္ေရး ဆုိင္ရာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈတရပ္ လုပ္ေဆာင္ရန္ႏွင့္ ဥပေဒစုိးမုိးမႈတရပ္ ထူေထာင္ရန္ အမွန္တကယ္ အေရးတႀကီး လုိအပ္ေနေၾကာင္း သိသာထင္ရွားေစသည့္ အခ်က္ပင္ျဖစ္ပါသည္။
“ဒါဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ့ ဥပေဒစုိးမုိးမႈပါ။ အာဏာပုိင္ေတြကုိအလုပ္အေကြ်းျပဳဖုိ႔ အတြက္ပဲ အလုပ္ျဖစ္တဲ့ ဥပေဒစုိးမုိးမႈပါ။ ျပည္သူလူထုကုိ ကာကြယ္ဖုိ႔ ဒါမွမဟုတ္ က်မတုိ႔အားလံုးရဲ့ ဒီမုိကေရစီ အခြင့္အေရးေတြကုိ ကာကြယ္ဖုိ႔ ရည္ရြယ္တဲ့ ဥပေဒစုိးမုိးမႈမဟုတ္ပါဘူး။ ဥပေဒစုိးမုိးမႈမရွိသမွ် လူ႔အခြင့္အေရးအတြက္ အာမခံ ခ်က္လည္း ဘယ္ေတာ့မွ ရွိလာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။”
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ စက္တင္ဘာ ၂၀၁၂
ျပည္သူလူထု၏ အခြင့္အေရးမ်ားအတြက္ ေဆာင္ရြက္ေပးရန္ သုိ႔မဟုတ္ ကာကြယ္ေပးရန္ ဖန္တီးထားသည့္ တရားစီရင္ေရးစံနစ္တရပ္မရွိလွ်င္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ေရရွည္တည္တံ့ အက်ိဳးရွိမည့္ အေျပာင္းအလဲ အစစ္ အမွန္ မ်ားအားလည္း ေဖာ္ေဆာင္ရန္ခဲယဥ္းပါလိမ့္မည္။
ထုိ႔အတြက္ တရားစီရင္ေရး က႑ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ေဆာင္ျခင္းမွစတင္ကာ ဥပေဒစုိးမုိးေရးတရပ္ တည္ေထာင္ေရးသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြက္ အဓိကဦးစားေပး လုပ္ေဆာင္ေဆာင္ရမည့္ လုပ္ငန္းတရပ္ ျဖစ္ပါသည္။ ျပည္သူလူထု၏ လူ႔အခြင့္အေရးအား ကာကြယ္ေပးရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ေဖာ္ေဆာင္သည့္ ဥပေဒစုိးမုိးမႈျဖစ္ရပါမည္။
ပုဒ္မ ၁၈ ကဲ့သုိ႔ မွ်တမႈမရွိ ရည္ရြယ္ခ်က္ မမွန္သည့္ ဥပေဒမ်ားအား ျပည္သူလူထုကုိ ဖိႏွိပ္အုပ္ခ်ဳပ္ရန္ အစုိးရမွ အသံုးခ်ခြင့္ရေနသမွ်ကာလပတ္လံုး ျပည္သူလူထု တရပ္လံုးသည္လည္း တရားမမွ်တသည့္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္မွ လြတ္ေျမာက္ႏုိင္မည္မဟုတ္ပါ။
ဥပေဒစုိးမုိးမႈသည္ ျပည္သူလူထု အခြင့္အေရးမ်ားအား ကာကြယ္ေပးသည့္ ဥပေဒစုိးမုိးမႈ ျဖစ္ရပါမည္။ ျပည္သူလူထု ရင္ဆုိင္ေနရသည့္ အျပစ္ေပးအေရးယူခံရျခင္းအား စုိးရံြ႕မႈကုိ ဖယ္ရွားေပးရန္ ရည္ရြယ္ ခ်က္ျဖင့္ ေဖာ္ေဆာင္သည့္ ဥပေဒစုိးမုိးမႈ ျဖစ္ရပါမည္။
တရားစီရင္ေရးအား အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပုိင္းမွ လႊမ္းမုိးစြက္ဖက္ေနသည္ကုိ ဖယ္ရွားကာ တရားစီရင္ေရးအား သီးသန္႔ျဖစ္ေစရန္ သီးျခားရပ္တည္ႏုိင္ေစရန္ ဖယ္ထုတ္လုိက္ျခင္းအားျဖင့္ ဥပေဒစုိးမုိးမႈသည္ ႏုိင္ငံေရး အရအသံုးခ်ခံ သုိ႔မဟုတ္ အစုိးရ အာဏာပုိင္မ်ား၏ အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ အသံုးခ်ခံအျဖစ္မွ ေလ်ာ့နည္း ကင္းလြတ္သြားမည္ျဖစ္သည္။
အထက္တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည့္ လူ႔အခြင့္အေရးႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ႏုိင္ငံတကာ စံခ်ိန္စံႏႈန္းမ်ား၊ သေဘာတူ ညီခ်က္မ်ား၊ စာခ်ဳပ္စာတမ္း မ်ားအား ပါ၀င္အတည္ျပဳ လက္မွတ္ေရးထုိးျခင္းအားျဖင့္လည္း ျမန္မာႏုိင္ငံ တြင္ အမွန္တကယ္ လြတ္လပ္တရားမွ်တသည့္ တရားစီရင္ေရး မ႑ိဳင္တခု တည္ေထာင္ႏုိင္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပရာေရာက္ပါသည္။
လက္ရွိအေျခအေနႏွင့္ လုိက္ေလ်ာညီေထြ မရွိေတာ့သည့္ ဥပေဒေဟာင္းမ်ားအား ပယ္ဖ်က္လုိက္ေသာ္ျငား အသစ္ျပဌာန္းသည့္ ဥပေဒမ်ားသည္ ဖိႏွိပ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကုိ ဆက္လက္ အေထာက္အကူျပဳေနသည့္ ဥပေဒမ်ားျဖစ္ေနပါသည္။
အမွန္တကယ္ အမွီအခုိကင္း လြတ္လပ္မွ်တသည့္ တရားစီရင္ေရးမ႑ိဳင္တရပ္ တည္ရွိျခင္းအားျဖင့္ ေရးဆဲြျပဌာန္းေသာ ဥပေဒမ်ားသည္ အစုိးရအက်ိဳးစီးပြားအတြက္ မဟုတ္ပဲ ျပည္သူလူထုအခြင့္အေရး မ်ားအား ျမႇင့္တင္ေပးရန္ ကာကြယ္ေပးရန္ ပုိမုိအာမခံခ်က္ေပးႏုိင္ပါလိမ့္မည္။
ဆႏၵျပခြင့္ဥပေဒသည္ အေပၚယံအားျဖင့္ ျပည္သူလူထု၏ လြတ္လပ္စြာဆႏၵျပခြင့္အား အသိအမွတ္ျပဳ ကာကြယ္ေပးရန္ ျပဌာန္းထားသည့္ အသြင္ေဆာင္ေသာ္လည္း အတြင္းအႏွစ္သာရတြင္မူ တက္ႂကြ လႈပ္ရွားသူမ်ားအား ခ်ဳပ္ခ်ယ္ ကန္႔သတ္ရန္ အျပစ္ေပး အေရးယူရန္ ေဇာင္းေပးထားသည့္အတြက္ ထုိအခ်က္မ်ားအား ဖယ္ရွားျပဳျပင္ရပါမည္။
ထုိဥပေဒအား လက္ရွိအသံုးျပဳေနသည့္ပံုစံအား ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ လူ႔အခြင့္အေရး လႈပ္ရွားသူမ်ားအား ၿခိမ္းေျခာက္ ဟန္႔တား ေႏွာက္ယွက္ ဖိႏွိပ္ အျပစ္ေပးျခင္းမ်ားအား ဥေပဒမွခြင့္ျပဳေနၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ေဖာ္ေဆာင္လုပ္ကုိင္ေနသည့္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးမ်ားသည္ ျပည္သူလူထုႏွင့္ ၄င္းတုိ႔၏အခြင့္အေရးမ်ား အား ကာကြယ္ေပးရန္ လုံေလာက္သည့္ လုပ္ေဆာင္မႈမ်ားမဟုတ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပေနသည့္ တုိက္ရုိက္ ဥပမာပင္ျဖစ္ပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ပုဒ္မ ၁၈ ကုိ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရန္ အထူးလုိအပ္ေနသည့္ တရားစီရင္ေရးမ႑ိဳင္ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲ ေရး၏ အစိတ္အပုိင္းတခုအျဖစ္ လုပ္ေဆာင္ရပါမည္။
အမွီအခိုကင္းၿပီး လြတ္လပ္မွ်တသည့္ တရား စီရင္ေရး မ႑ိဳင္တရပ္ ေဖာ္ေဆာင္ျခင္းႏွင့္ တရားမွ်တ ဘက္မလုိက္သည့္ ဥပေဒစုိးမုိးမႈတရပ္ တည္ေထာင္ျခင္းတုိ႔သည္ ဒီမုိကေရစီစံနစ္ဆီသုိ႔ခ်ီတက္ရာတြင္ အဓိကလုပ္ေဆာင္ရမည့္ အခ်က္မ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။
ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားကူညီေစာင့္ေရွာက္ေရးအသင္း (ျမန္မာႏိုင္ငံ)
ဆက္သြယ္ရန္-
ကိုတိတ္ႏိုင္(အတြင္းေရးမႈး) +၆၆ (၀) ၈၁ ၂၈၇ ၈၇၅၁
ကိုဘိုၾကည္ (တြဲဘက္အတြင္းေရးမႈး) ၀၉၄ ၂၅၃၀ ၈၈၄၀
No comments:
Post a Comment