ေစာမြန္လွ အလြမ္း

aရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္း ခရီးစဥ္ကေနအိမ္ကို ျပန္ရန္ေတာ႕ ကင္မရာထဲက မဲန္မိုရီစတစ္ကို ထုတ္ၿပီး card reader ထဲထည္႕ကာ ကြန္ပ်ဳတာနဲ႕ခ်ိတ္လိုက္ျပီး ရိုက္ခဲ႕တဲ႕ ဓာတ္ပံုေတြကို ျပန္ၾကည္႕မိေတာ႕ ပံုတိုင္းလိုလိုက စိမ္းစို မိႈင္းေဝေနတဲ႕ရွမ္းျပည္ရဲ႕ အလွကို ေဖာ္ျပေနတာမို႕ ေက်နပ္စရာရယ္ပါ.. ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္း မူဆယ္ၿမိဳ႕အနီးက စယ္လန္႕ရြာေလးကို ေရာက္ခဲ႕ၿပီး ေစာမြန္လွေမြးဖြားခဲ႕တဲ႔ အိမ္ေတာ္ရာေဟာင္း ေနရာကိုလည္း ဒုတိယအၾကိမ္ ေရာက္ခဲ႕ျပန္ပါတယ္။ ပထမအႀကိမ္ေရာက္ျပီး ေနာက္ပိုင္းမွာလည္း ေစာမြန္လွအေၾကာင္း စာေရးျဖစ္ခဲ႔သလို ခု ဒုတိယအႀကိမ္ ေရာက္ျပန္ေတာ႕လည္း ေစာမြန္လွနဲ႕ပတ္သက္ျပီး စာေရးခ်င္စိတ္က တားဆီးမရျဖစ္လာတာမို႕ ေရးမိရျပန္ပါတယ္။ ေစာမြန္လွ ေမြးဖြားရာဇာတိျဖစ္တဲ႕ စယ္လန္႕ ရြာကေလးဟာ အလြန္သာယာလွၿပီး ပန္းေတြလည္း စံုလင္လွပါတယ္။ ရိုးသားတဲ႕ရွမ္းလူမ်ိဳးေတြရဲ႕ ရြာျဖစ္ၿပီး စယ္လန္႕သူေတြ ေခ်ာတယ္ ဆိုတာကေတာ႕ ခုခ်ိန္ထိ နာမည္ႀကီးတုန္းျဖစ္ပါတယ္။ ေခ်ာေမာလွပတဲ႔ စယ္လန္႔ရြာသူ တစ္ေယာက္အေၾကာင္း ေျပာျပရမယ္ဆိုရင္ ပုဂံရာဇဝင္ေတြ ထဲမွာပါတဲ႕ အေနာ္ရထာမင္းႀကီးရဲ႕ မိဖုရားတစ္ပါး ျဖစ္ခဲ႕သူ ရွမ္းမင္းသမီး ေစာမြန္လွကို ညႊန္ျပရမွာျဖစ္ပါတယ္။ေစာမြန္လွေမြးဖြားရာ နန္းေတာ္ေဟာင္းေနရာေလးဟာ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္း မူဆယ္ၿမိဳ႕နဲ႕ မေဝးလွတဲ႕ စယ္လန္႕ရြာကေလးဆီက သာယာလွတဲ႔ ေတာင္ကုန္းေလးေပၚ တည္ရွိပါတယ္။ လြန္ခဲ႔တဲ႕ႏွစ္ တစ္ေထာင္ေက်ာ္ခန္႕ ကတည္းက ႀကီးက်ယ္ စည္ကားခဲ႕တဲ႕ ေမာရွမ္းဘုရင္တို႕ စိုးစံခဲ႕ရာ စယ္လန္႕ရြာရွိ နန္းေတာ္ေဟာင္းေနရာဟာ ခုခ်ိန္မွာေတာ႕ ဘုရားေက်ာင္းကန္ ေစတီပုထိုးေတြ တည္ထားၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ မယ္ဇလီပင္ေတြနဲ႕ အုပ္ဆုိင္းညိွဳ႕မိႈင္းေနတဲ႔ ေတာင္ကုန္းေလးဟာလည္း သာသာယာယာလည္း ရွိသလို လြမ္းစရာ ေဆြးစရာလည္း ေကာင္းလွပါတယ္။ နန္းေတာ္ေဟာင္းေနရာကေန ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ ရႈခင္းေတြကို ဓာတ္ပံုေတြ ရိုက္ျဖစ္ရင္းက မိဖုရား ေစာမြန္လွကို ထူးထူးျခားျခား သတိရမိပါတယ္။ ကၽြန္မ ဓာတ္ပံု ရိုက္တဲ႕ေနရာမွာ ခံုတန္းေလးတစ္ခု ရွိပါတယ္။ အဲဒီမွာထိုင္ၿပီး ၾကည္႕လိုက္ရင္ ဟိုးခပ္ေဝးေဝးက မိႈင္းညိွဳ႕ရီေဝေနတဲ႕ ေတာင္တန္းျပာျပာေတြကို လြမ္းေမာစဖြယ္ ျမင္ရပါတယ္။ နန္းေတာ္နဲ႕ မလွမ္းမကမ္းကေန တိတ္ဆိတ္ညင္သာ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ရစ္ေခြစီးဆင္းေနတဲ႕ ေရႊလီျမစ္ႀကီးကိုလည္း ေနေရာင္ေအာက္မွာ ေငြေရာင္ေတြ တလက္လက္ ေတာက္ပေနတာကို လွမ္းျမင္ႏိုင္ပါေသးတယ္။ ျမစ္ရဲ႕ ေဘးတစ္ဖက္ တစ္ခ်က္မွာေတာ႕ က်ယ္ဝန္းျပန္႕ျပဴးလွတဲ႕ ေျမႏုလြင္ျပင္ေတြရွိျပီး ရွမ္းေတာင္သူေတြရဲ႕ လယ္ခင္းေတြ စိုက္ခင္းေတြ မ်က္စိတဆံုး ရႈမဆံုးႏိုင္ေအာင္ စိမ္းလန္းစုိေျပစြာ တည္ရွိေနပါတယ္။

ေစာမြန္လွဟာ ေမာရွမ္းကိုးျပည္ေထာင္ကို အစုိးရတဲ႔ (ရွမ္းဘုရင္) ရွမ္းေစာ္ဘြားႀကီး တစ္ဦးရဲ႕ သမီးေတာ္ျဖစ္ျပီးေတာ႕ အင္မတန္ လွပေခ်ာေမာကာ အမ်ိဳးသမီးေကာင္းတိုရဲ႕ ၾကန္အင္လကၡဏာ က်က္သေရ အျဖာျဖာနဲ႕ျပည္႔စံုသူ ျဖစ္တယ္လို႕ သိရပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႕လည္း တရုတ္ျပည္ကို စြယ္ေတာ္ သြားဖူးရာကေန အျပန္မွာ ေစာမြန္လွတို႕ နန္းေတာ္ရွိရာ ေရႊလီျမစ္အနီးက ရြာတစ္ရြာမွာ စခန္းခ် နားေနတဲ႔ အေနာ္ရထာ မင္းႀကီးကို ရွမ္းေစာ္ဘြားႀကီးက သြားေရာက္ေတြ႔ဆံုျပီး ႏွစ္ႏိုင္ငံ ခ်စ္ၾကည္ေရး လက္ေဆာင္အျဖစ္ သမီးေတာ္ ေစာမြန္လွကို ပဏၰာဆက္လာခဲ႕ပါတယ္။ ေခ်ာေမာလွပ သိမ္ေမြ႕ျပီး အသားအေရ ညက္ေညာျဖဴစင္လွကာ သူမ မတ္တပ္ရပ္လိုက္ရင္ေတာင္ အရပ္နဲ႔ညီမွ်ေအာင္ ရွည္လ်ားလွတဲ႔ ဆံႏြယ္မည္းမည္း ခက္ခက္ေတြကို ပိုင္ဆိုင္တဲ႕ ရွမ္းမင္းသမီး ေစာမြန္လွကို အေနာ္ရထာမင္းႀကီးက ရွမ္းေစာ္ဘြားႀကီးရဲ႕ လက္ေဆာင္အျဖစ္ ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး သိမ္းပိုက္ၿပီး ပုဂံေရႊနန္းေတာ္ဆီကို ေခၚေဆာင္ သြားခဲ႕တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပေဒသရာဇ္ ေခတ္မ်ားဆီက ႏွစ္ႏိုင္ငံ ခ်စ္ၾကည္ေရးအတြက္ ပ႑ာဆက္ခံရတဲ႕ ဘုရင္႕သမီးေတာ္မ်ား၊ နန္းတြင္းသူေလးမ်ားမွာ ကိုယ္ပိုင္ ခံစားခ်က္ဆိုတာကို လစ္လ်ဴရႈလို႕ ႏွင္းဆက္ခံရတဲ႕ ဘုရင္ကိုသာ သခင္အျဖစ္ သတ္မွတ္ၿပီး လိုက္ပါသြားခဲ႔ၾကရပါတယ္။

အဲဒီလို မိမိ ေမြးဖြားႀကီးျပင္းလာရာ ေမာရွမ္းေတာင္တန္းႀကီးေတြကို စြန္႔ခြာၿပီး တစ္ပါးသူေနာက္ကို လိုက္ပါသြားရေတာ႕မယ္ ဆိုတဲ႕ ေစာမြန္လွရဲ႕ ရင္ထဲမွာ ထိုေခတ္ ထိုအခါက ဘယ္လိုမ်ား ခံစားခဲ႔ ရမွာပါလိမ္႕လို႕ ကၽြန္မ သူ႕ရင္ထဲကို ဝင္ၾကည္႕ခ်င္မိသလို၊ သူ႕ကိုယ္စားလည္း အေတြးေတြ ပြားမိရပါတယ္။ သူ လိုက္ပါသြားရေတာ႕မဲ႕ ပုဂံျပည္႔ရွင္ အေနာ္ရထာမင္းဆိုတာ သူလံုးလံုး မေတြ႔ဖူး မသိခဲ႕ဖူးတဲ႕သူ.. မသိတဲ႕ သူေနာက္ကို ေယာင္ေနာက္ ဆံထံုးပါ လိုက္ပါသြားရေတာ႕မယ္။ မျမင္ဖူး မသိဖူးတဲ႕ သူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ ျမတ္ႏိုးမႈေတြဟာ မင္းသမီး ေစာမြန္လွရဲ႕ ရင္ထဲမွာ ရွိေကာင္းမွ ရွိပါလိမ္႔မယ္။ ကိုယ္တစ္သက္လံုး ေနထိုင္ၾကီးျပင္းရာ စယ္လန္႕ ေမာရွမ္းေျမနဲ႕ မိသားစု ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြကို စြန္႕ျပီး ေမြးရပ္ေျမနဲ႕ ေဝးလံလွတဲ႕ ပုဂံနန္းေတာ္ႀကီးဆီကို လိုက္ပါသြားရေတာ႕မဲ႕ ႏုနယ္ ငယ္ရြယ္ေသးသူ မိန္းခေလး တစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္ထဲမွာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ား နာက်င္ ေၾကကြဲေနမလဲ ရယ္လို႕လည္း ကၽြန္မ ကိုယ္ခ်င္းစာမိပါေသးတယ္။

ေစာမြန္လွ နန္းေတာ္ရာမွ ေတြ႔ျမင္ရသည့္ လြမ္းေမာဖြယ္ ေရႊလီျမစ္
မင္းသမီး ေစာမြန္လွတစ္ေယာက္ အခု ကၽြန္မ ဓာတ္ပံုရိုက္တဲ႕ေနရာေလးမွာ ထိုင္ျပီး ဟိုေဝးေဝးက ေတာင္တန္း ျပာျပာႀကီးေတြရယ္၊ ေငြေရာင္တစ္လက္လက္ ထေနတဲ႕ ေရႊလီျမစ္ျပင္ရယ္၊ စိမ္းလဲ႔ညီညာ ေနတဲ႕ လယ္ကြင္းျပင္ၾကီးေတြဆီကို ေငးေမာရင္း သူတစ္ေခါက္မွ မေရာက္ဖူး မသြားဖူးတဲ႔ ပုဂံေနျပည္ေတာ္ ခရီးအတြက္ ရင္ခုန္ စိတ္လႈပ္ရွားေနမလား၊ ဒါမွမဟုတ္ သူခ်န္ထားရစ္ခဲ႕ရေတာ႕မဲ႕ ဒီေျမ ဒီေရ ဒီေတာေတာင္ေတြကို လြမ္းဆြတ္ႏွေျမာေနမလား၊ သို႕တည္းမဟုတ္ မိသားစုေတြ ခ်စ္သူ ခင္သူေတြနဲ႕ ခြဲခြာရမွာေတာ႕မို႕ ေၾကကြဲ ဝမ္းနည္း ေနမလားရယ္လို႕ မွန္းဆ ၾကည္႕ခ်င္စရာရယ္ပါ။ ပုဂံဆိုတာလည္း ေမာရွမ္းတို႕ရဲ႕ ေတာင္တန္းႀကီးေတြနဲ႔က ေဝးကြာလြန္းလွတယ္မဟုတ္လား။ ေမြးရပ္ေျမကို ထားရစ္ခဲ႔ရျပီး ပုဂံေရႊနန္းေတာ္ႀကီးကို မိဖုရားတစ္ပါးအျဖစ္ ေရာက္သြားျပန္ေတာ႕ ဘုရင္ အေနာ္ရထာမင္းက ရွမ္းမင္းသမီးေလး ေစာမြန္လွကို ႏွစ္သက္ျမတ္ႏိုး ရွိလွေပမဲ႔ နန္းတြင္းထဲက အျခားေသာ မိဖုရားႀကီးနဲ႕ ေမာင္းမမိႆံေတြကို ေစာမြန္လွကို မလိုလား မႏွစ္သက္ ရွိၾကျပန္ပါတယ္။ အေနာ္ရထာမင္း အခ်စ္အခင္ ပ်က္ေအာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ဂံုးတိုက္ၿပီး ေစာမြန္လွ မေကာင္းေၾကာင္းကို ေျပာၾကဆိုၾက တိုင္ၾက ေတာၾက လုပ္တာကို ခံၾကရပါတယ္။

နန္းတြင္းသူနဲ႕ အျခားေသာ မိဖုရားေတြရဲ႕ မလိုမုန္းထားကို ခံေနရရွာတဲ႕ တစ္ျပည္သူ ေစာမြန္လွဟာ နန္းေတာ္ထဲမွာလည္း ၾကည္သာရႊင္ပ် စိတ္ႏွလံုး ခ်မ္းျမႏိုင္မယ္ မထင္ပါဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မိမိရဲ႕ ေမြးရပ္ေျမနဲ႕ မိဘေတြကို ဘယ္ေလာက္မ်ား သတိရ တမ္းတေနမလဲဆိုတာ ခန္႕မွန္းၾကည္႕ႏိုင္ပါတယ္။ ပုဂံနန္းေတာ္ထဲ မေရာက္ခင္ကတည္းက ဗုဒၶဘာသာကို ယံုၾကည္သက္ဝင္ျပီးသူ ေစာမြန္လွဟာ နန္းေတာ္ထဲ ေရာက္ေတာ႕လည္း ဘာသာတရားကို အလြန္ အင္မတန္မွ ကိုင္းရႈိင္းသူ ျဖစ္ပါတယ္။ နန္းေတာ္ထဲမွာ စိတ္မခ်မ္းေျမ႕တိုင္း ဘာသာတရားကိုသာ လိုက္စားျပီး တရားကို လက္ကိုင္ထား ေအးခ်မ္းရာကို ရွာေဖြရင္း ေနေနခဲ႕ရသူပါ။ ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်း ကေလးဘဝကတည္းက မိဘမ်ားရဲ႕ ဆိုဆံုးမမႈေၾကာင္႔ တရားဓမၼမွာ ေပ်ာ္ေမြ႕သူ ျဖစ္သလို သူမ ေမြးရပ္ေျမမွာ ကတည္းက ဝတ္ဆင္ခဲ႕တဲ႕ နားေတာင္းထဲမွာလည္း ဗုဒၶျမတ္စြာရဲ႕ ဓာတ္ေတာ္မ်ားကို ဌာပနာ ထားခဲ႕ပါတယ္။ အဲဒီ ဓာတ္ေတာ္ေတြဟာ ညအခ်ိန္မွာ ေရာင္ျခည္ေတာ္ ကြန္႕ျမဴးေတာက္ပေနတာကို စုန္းေတာက္စားတယ္ရယ္လို႕ အေနာ္ရထာမင္းထံ ဂံုးတိုက္တဲ႕အခါမွာေတာ႕ အေနာ္ရထာမင္းက ေစာမြန္လွကို ေနရပ္ကို ျပန္လိုက ျပန္ပါေတာ႕လို႕ ခြင္႕ျပဳလိုက္ပါတယ္။

နန္းေတာ္ထဲမွာ မိဖုရားေစာမြန္လွ မေပ်ာ္ပိုက္တာကို သိလို႕ ျပန္ခိုင္းလိုက္တာလား။ သို႕မဟုတ္ ဂံုးတိုက္စကားေတြကို ယံုစားလို႔ ျပန္ခိုင္းလိုက္တာလား ဆိုတာကိုေတာ႔ အေနာ္ရထာမင္းႀကီး ကိုယ္တိုင္မွသာ သိမယ္ ထင္ပါတယ္။ သို႕ေပမဲ႔ မိဖုရား ေစာမြန္လွဟာ စိတ္ႏွလံုး ပင္ပန္း ပူေဆြး ဝမ္းနည္းမႈေတြနဲ႕ ေမြးရပ္ေျမ ေမာရွမ္းဌာေနကို ျပန္လာခဲ႔တဲ႔ အျပန္လမ္း တစ္ေလွ်ာက္မွာလည္း ယခု မႏၱေလးျမိဳ႕အနီးက သူမနားမွာ ပန္ဆင္ထားတဲ႔ နားေတာင္းျပဳတ္က်ရာ “နားေတာင္းက်ေခ်ာင္း” နားမွာ ေရႊစာရံေစတီကို တည္ထားခဲ႕ပါေသးတယ္။ အဲဒီလို ေစတီတည္တာကို သိတဲ႔ အေနာ္ရထာမင္းႀကီးဟာ မိဖုရားေစာမြန္လွ တည္ထားခဲ႔တဲ႔ ေရႊစာရံေစတီ ေဘးပတ္လည္က ေျမ တာေပါင္းမ်ားစြာကို ဘုရားဝတၱကေျမအျဖစ္ လွဴဒါန္းေပးခဲ႔တာကို ၾကည္႕ျခင္းအားျဖင္႔ အေနာ္ရထာမင္းႀကီးဟာ မိဖုရား ေစာမြန္လွအေပၚမွာ ယတိျပတ္ စိတ္ျပတ္တာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ ခ်စ္ခင္ ႏွစ္သက္မႈ ရွိေနဆဲဆိုတာ ခန္႕မွန္းၾကည္႔ႏိုင္ပါတယ္။ လမ္းခရီးမွာ စိတ္ႏွလံုးေၾကကြဲျပီး ေနထိုင္မေကာင္းျဖစ္ရွာတဲ႕ ေစာမြန္လွဟာ ေမြးရပ္ေျမ စယ္လန္႔နန္းေတာ္ကိုေတာင္ မေရာက္ႏိုင္ေတာ႕ဘဲ လမ္းခရီးတစ္ဝက္ျဖစ္တဲ႔ ရွမ္းေတာင္တန္းေပၚက သီေပါၿမိဳ႕ကို ေရာက္တဲ႕ အခ်ိန္မွာေတာ႔ ကံေတာ္ကုန္ ဆံုးပါးရပါေတာ႔တယ္။ သီေပါၿမိဳ႕မွာ ေစာမြန္လွရဲ႕ အရိုးအိုး ေစတီကိုလည္း ေတြ႔ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။

ေစာမြန္လွဟာ သီေပါျမိဳ႕မွာလည္း ေစတီတစ္ဆူတည္ထားခဲ႔ျပီး အဲဒီေစတီကို ေဘာ္ႀကိဳဘုရားလို႕ ေခၚတယ္လို႕ (ေဘာ္ႀကိဳဆိုတာ ေစာမြန္လွရဲ႕ အေဖလာၾကိဳတဲ႕ေနရာမို႕ ေဘာ္ႀကိဳဘုရားလို႕အမည္တြင္ေၾကာင္း) လူအမ်ားက ဆိုၾကေပမဲ႔ ေဘာ္ႀကိဳဘုရားဟာ သီရိဓမၼာ ေသာကမင္းႀကီး တည္ထားတဲ႕ဘုရားသာ ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း အခ်ိဳ႕ေသာ မွတ္တမ္းမ်ားက ဆိုပါတယ္။

ႏွစ္ေပါင္း တစ္ေထာင္နီးပါး ရွိၿပီ ျဖစ္ေပမဲ႔ ေစာမြန္လွဟာ ရာဇဝင္ထဲမွာ ထင္ရွားဆဲပါ။ ရွမ္းလူမ်ိဳးတို႕ရဲ႕ ရင္ထဲ ႏွလံုးသားထဲမွာလည္း ေစာမြန္လွ တည္ရွိေနဆဲ ျဖစ္သလို ပုဂံရာဇဝင္ေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးသူမ်ားကလည္း ေစာမြန္လွကို သတိတရ ရွိေနၾကဆဲပါ။ ေစာမြန္လွအတြက္ ရည္စူးျပီး အလွဴဒါနမ်ား ၊ ပြဲလမ္းသဘင္မ်ားကိုလည္း ခုခ်ိန္ထိ က်င္းပေနဆဲျဖစ္ပါတယ္။ ေစာမြန္လွ ေမြးဖြားရာ နန္းေတာ္ေဟာင္း ေနရာမွာလည္း ေစာမြန္လွအမွတ္တရ ေစတီအျပင္ ေစာမြန္လွအတြက္ နန္းေဆာင္နဲ႕အတူ ေစာမြန္လွရဲ႕ ရုပ္တုမ်ားကိုလည္း ေတြ႔ျမင္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ႕အျပင္ ပထမတစ္ေခါက္ ေရာက္စဥ္က မရွိေသးတဲ႕ ေရႊေစတီ ေငြေစတီမ်ားကိုလည္း ဒုတိယအၾကိမ္မွာ ဖူးေတြ႔ရပါတယ္။ ပထမအၾကိမ္ေရာက္စဥ္က ေရးျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ ေစာမြန္လွအေၾကာင္းနဲ႕ ေစာမြန္လွ နန္းဦးေစတီမ်ားဓာတ္ပံုကိုေတာ႕ ဒီေနရာမွာ ၾကည္႕ႏိုင္ပါတယ္။

သစ္ပင္ေတြ အုပ္အုပ္ဆိုင္းဆိုင္းနဲ႕ စိမ္းစို ညွိဳ႕မိႈင္းေနတဲ႔ စယ္လန္႕ေမာရွမ္း ေနျပည္ေတာ္ နန္းေတာ္ေဟာင္းေနရာဟာ လြမ္းခ်င္စရာေကာင္းလွသလို အတိတ္သမိုင္းကိုလည္း ျပန္ေျပာင္းသတိရခ်င္စရာ ေကာင္းလွပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္မ ကိုယ္တိုင္လည္း ေစာမြန္လွနန္းရွိရာ ေတာင္ကုန္းမို႕မို႕ေလးေပၚက ခံုတန္းလ်ားေလးမွာ ထိုင္ရင္း ျမင္ေနရတဲ႕ ေရႊလီျမစ္ႀကီးကို လြမ္းေမာစြာ ေငးေမာကာ အေတြးေရယဥ္ေတြဟာ တစ္သြင္သြင္နဲ႕ စီးဆင္းေနခဲ႕မိပါတယ္။

(ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ကိစၥေတြ၊ ေရွာင္လႊဲလို႔ မရတဲ့ ကိစၥအဝဝေတြနဲ႔ ဘေလာ့ဂ္မွာ စာမေရးျဖစ္တာ ၾကာသြားတဲ့အတြက္ စာဖတ္သူမ်ားႏွင့္ ဘေလာ့ဂ္ မိတ္ေဆြမ်ားအားလံုးကို ေတာင္းပန္ပါရေစရွင္။)

ေခ်ာ (အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္)

အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္< Thanks