နံ႔သာပင္သည္၊ ပန္းပြင့္ျပီကို
ေနျခည္ႏြဲဆိုး ၊ မသိႏိုးလည္း
ရိုးရိုးစင္စင္၊ ရနံ႔လြင္လ်က္ ။
နံ႔သာပင္သည္၊ ပန္းပြင့္ျပီဆို
ေလျပည္ကခိုး၊ သယ္ေဆာင္ပိုးလည္း
ညိဳးညိဳး ညင္ညင္၊ ရနံ႔တင္လ်က္ ။
နံ႔သာရည္တင္၊ ႏုပါးျပင္သည္
ေမႊးခ်င္စဖြယ္၊ အလွၾကြယ္လ်က္ ။
တစ္ခက္တစ္ပြင့္၊ ေကသာဆင့္လွ်င္
နမ္းခ်င့္စဖြယ္၊ အလွထည္လ်က္ ။
ေၾသာ္……..
ဘဝျဂိဳလ္ျပာ၊ အလည္လာခိုက္
နံ႔သာလိုလူ၊ ပန္းလိုလူဟု
ၾကည္ျဖဴဆိုရန္၊ ျမတ္မ်ိဳးမွန္ေအာင္
တန္ဖိုးျမွင့္လ်က္၊ အမွတ္ပြား…
စံထိုးခ်င့္တြက္၊ သနပ္ခါး..။ ။
(စာေပဗိမာန္ဆုရ စာအုပ္မွကဗ်ာအား ကူးယူတင္ျပထားပါသည္)
ကဗ်ာကို poemscorner မွကူးပါသည္။
ရင္ခြင္ သစ္
No comments:
Post a Comment