သူ႔အိမ္ေရာ ကိုယ့္အိမ္ေရာ
အလြမ္းပဲက်တယ္ တစ္ဝိုင္းထဲမွာ
ကိုယ္စီရီေဝ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ ေဝးရ
တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ ေငးရ
အနမ္းဖဲေတြ ဘယ္ေတာ့မ်ားက်လာမလဲလို႕
အလြမ္းဖဲခံနဲ႔ ဆက္ျပီး ေစာင့္ဆြဲ
ဘယ္ေလာက္အထိလဲ ဘယ္ေရာက္တဲ့အထိလဲ
ခ်စ္သူေရ
ဆြဲဖဲနဲ႔ တက္ဖဲနဲ႔ဟာ
အသဲႏွလံုးတျခားစာ လြဲလြဲခဲ့ရ
ဖဲရြက္ေတြ ကုန္သြားတဲ့ အခါ
မရွိခဲ့ဖူးတဲ့ တြဲလက္တစ္စံုဟာ မရွိေတာ့တာ ဆန္းလား
အလြမ္းမ်ားပိုက္ျပီးျပီ
ဘဝကိုယ္စီ အိမ္ျပန္လိုက္ၾကပါစို႔။ ။
သုအိုင္စံ
၁၂-၀၆-၂၀၁၃
No comments:
Post a Comment