ယခုအခါ အိမ္ေထာင္ေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေခတ္ပညာတတ္အမ်ိဳးသမီးမ်ားအေပၚတြင္ အထင္ေသး အျမင္ေသး ျဖစ္ေနၾကသည္မ်ားကို ေတြ႕ရ၏။ မ်ားစြာေသာ ေယာက်္ားတုိ႔သည္ ပညာတတ္ မိန္းကေလး မ်ား ကို လက္ထပ္ထိမ္းျမားရန္ အလိုမရွိၾကေခ်။
“ပညာတတ္မိန္းမေတြဟာ မိန္းမ မၿပီသဘူး။ ကုိယ့္ကုိအလွျပင္ဘို႔ေလာက္သာ ဂရုစိုက္ေနၾကတဲ့ ေဘာ္ေၾကာ့မ ပ်ံလႊားမေတြပဲ။ ခ်က္မႈျပဳတ္မႈ အိမ္ေထာင္ထိန္းသိမ္းမႈဆိုတဲ့ မိန္းမတို႔ သိအပ္တဲ့ တာ၀န္၀တၱရားေတြဆိုတာ လံုး၀ မသိနားမလည္ၾကသည့္အျပင္ “ငါ ပညာတတ္ဟဲ့” ဆိုတဲ့ မာနဂုဏ္ေမာက္ၿပီး ေယာက်္ားေတြကို ျပန္အံတုေနၾကမွာနဲ႔ တို႔ေတြ ဘယ္ေတာ့မွ ကၽြန္တြင္းက တက္မွာမဟုတ္ဘူး စသည္ျဖင့္ တဘက္သတ္ အယူသီးၿပီးလွ်င္ ပညာတတ္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို ကဲ့ရဲ႕ရႈံ႕ခ်ေလ့ရွိေသာ ေယာက်္ားမ်ားကား အသေခ်ၤႏွင့္ အနႏၱပင္တည္း။
ပညာတတ္ျခင္းႏွင့္မဆိုင္
စင္စစ္ “မိန္းမ မၿပီသဘူး၊ ၿပီသတယ္၊ အိမ္တြင္းမႈ တတ္တယ္၊ မတတ္ဘူး” ဆိုသည္မ်ားမွာ ပညာတတ္သည္၊ မတတ္သည္ႏွင့္ လံုး၀ မသက္ဆိုင္ေခ်။ အမွန္မွာ ပညာတတ္မိန္းကေလးမ်ားသည္ ပညာမတတ္ေသာ မိန္းကေလးမ်ားထက္ ေယာက်္ားေလးမ်ားႏွင့္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံရာ၀ယ္ ပိုမိုရဲတင္းၾက၏။ ရဲတင္းသည္ဆိုသည္မွာ အေၾကာင္းရွိက ေျပာရဲဆုိရဲရွိသည္ကိုသာ ဆိုသည္။ (အရွက္အေၾကာက္မရွိ ေယာက္်ားေလးမ်ားႏွင့္ အလြန္တမင္း အေရာတ၀င္လုပ္ျခင္းကို မဆို) သို႔ သြက္သြက္လက္လက္ ေျပာမႈဆိုရဲရွိသည္မ်ာကုိ “မိန္းမမၿပီသဘူး ပ်ံလႊားမေတြ” ဟု မယူဆသင့္ေခ်။ ေလာကၾကီး၀ယ္ ေယာက်္ား မိန္းမဟူ၍ ၂ မ်ိဳး ၂ စားသာလွ်င္ ခြဲျခားထားရာ အေရးအေၾကာင္းရွိ၍မွ ေယာက္်ား မိန္းမ မေျပာရဘူးဆိုလွ်င္ ေခတ္သစ္ကို ျပဳျပင္ၾကမည့္ လူငယ္ကေလးမ်ား၏ ေျခလွမ္းကို တားလိုက္သည္ႏွင့္ တူလွ၏။ ၎ျပင္ “ပညာတတ္ မိန္းမေတြဟာ အင္မတန္ စြာတယ္၊ ေနရာတကာ ေယာက်္ားေတြနဲ႔ လိုက္ျပိဳင္ေနတာပဲ” စသည္ျဖင့္ တဖြဖြ ေျပာဆို ျပစ္တင္ေလ့ရွိၾကေသာ ေယာက်္ားမ်ားကိုယ္တိုင္ပင္ လူထဲသူထဲ မတိုး၀ံ့ပဲ ရွက္ရြံ႕ေသာ မ်က္ႏွာထားႏွင့္ အရုပ္လို ငုတ္တုတ္ထုိင္ေနမည့္ မိန္းမမ်ိဳးကား အိမ္သယ္ဇနီးအျဖစ္ ေပါင္းသင္းရန္ လိုလားမည္မဟုတ္ေပ။
လက္ေတြ႕ပညာ
ခ်က္မႈျပဳတ္မႈ အိမ္ေထာင္ထိန္းသိမ္းမႈ ကိစၥမ်ားကို အျခားပညာရပ္ကဲ့သို႔ သင္အံက်က္မွတ္၍ ရသည္မဟုတ္၊ ကုိယ္တုိင္ လက္ေတြ႕နည္းလမ္းျဖင့္ စမ္းသပ္လုပ္ကိုင္မွသာ တတ္သိနားလည္ႏိုင္ေပမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပညာတတ္ မိန္းမေတြဆိုရင္ ပညာသင္ေနရတာနဲ႔ အိမ္တြင္းမႈကိစၥကုိ လံုး၀နားလည္မွာ မဟုတ္ဘူူးဟူေသာ တထစ္ခ်အယူၾကီးကို စိတ္ထဲမွာ စြဲမထားသင့္ေခ်။ ဤကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ ၾသစေတးလီးယားျပည္ နန္းရင္း၀န္ေဟာင္း ဂ်ိဳးလိုင္းရမ္း၏ဇနီး ကေလး ၁၁ ေယာက္ မိခင္ျဖစ္သူ “ဒိန္း-အိနစ္-လိုင္းရမ္း”ေခၚ အိုင္းရစ္အမ်ိဳးသမီးၾကီးတဦး၏ အတၳဳပတၱိကို သိအပ္ေပသည္။
ကေလး ၁၁ ေယာက္အေမ
ဒိန္းအီနစ္လိုင္းရမ္းသည္ အိုင္ယာလန္ဇာတိျဖစ္၍ ငယ္ရြယ္စဥ္အခါကပင္ ေက်ာင္း၌ စာေပသင္ၾကားျခင္းျဖင့္ အခ်ိန္ကုန္ရ၏။ အသက္တဆယ့္ခုနစ္ႏွစ္ ဆရာျဖစ္ အတတ္ကို သင္ၾကားေနစဥ္ ဂ်ိဳးလိုင္းရမ္းဆိုသူႏွင့္ ခ်စ္ၾကိဳက္ၾက၍ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ လက္ထပ္ထိမ္းျမားလိုက္ၾကေလသည္။ ထိုစဥ္အခါ ဂ်ိဳလိုင္းရမ္းမွာ ပညာေရးအျဖစ္ လုပ္ကိုင္လ်က္ရွိ၏။ မစၥလိုင္းရမ္း အသက္ ၁၈ ႏွစ္အရြယ္တြင္ သားဦးကေလးတေယာက္ ေမြးဖြားၿပီးေနာက္ ဂ်ိဳးလိုင္းရမ္းသည္ ပညာေရးအလုပ္ကို လံုး၀စြန္႔ျပစ္လ်က္ ႏုိင္ငံေရးဘက္သို႔ လိုက္စားေတာ့၏။ သို႔လိုက္သည္ႏွင့္ တျပိဳင္နက္၀င္ေငြမွာ ေရွးကေလာက္ မလံုေလာက္ေပ။ ၀င္ေငြမလံုေလာက္သေလာက္ပင္ သားသမီးမ်ားလည္း တေယာက္ၿပီးတေယာက္ ဆယ့္တေယာက္တုိင္တိုင္ပင္ တိုးပြားလာေတာ့၏။
အိမ္တြင္းမႈ
မစၥလိုင္းရင္းမွာ အေစခံဟူ၍တဦးတေယာက္မွ မထားႏုိင္သည့္အျပင္ ထမင္းခ်က္ ကေလးထိန္း အ၀တ္ေလွ်ာက္ အစရွိေသာ အိမ္တြင္းကိစၥ အ၀၀ကို ကုိယ္တုိင္ တေယာက္တည္း ေဆာက္ရြက္ရ၏။ သို႔ အိမ္တြင္းမႈ ကိစၥအ၀၀တုိ႔ျဖင့္ မအားမလပ္ ျဖစ္ေနရေသာ ဇနီးသယ္အား ဂ်ိဳးလိုင္းရမ္းသည္ ခ်မ္းသာခြင့္မေပး အသင္းမ်ား၌ ေျပာဆိုရန္စကားမ်ားကို စီစဥ္ေရးသားခိုင္းေသး၏။ ကေလးထိန္းယင္း အ၀တ္ေလွ်ာ္ယင္းႏွင့္ မစၥလိုင္းသည္ လင္၏ အလိုကို ျပည့္စံုေစသည့္ျပင္ အိမ္ေထာင္ေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ စာမ်ားျဖင့္ အၾကံဥာဏ္ေတာင္းၾကေသာ မိတ္ေဆြမ်ားအားလည္း ကိုယ္တုိင္ျပန္လည္ ေျဖၾကားရန္ မလစ္ဟင္းေခ်။
ဤသည္ကို ေထာက္ထားသျဖင့္ “ပညာတတ္ မိန္းမေတြဟာ ေဘာ္ေၾကာ့ေတြ အိမ္ေထာင္မႈကိစၥေတြ လံုး၀နားမလည္ဘူး” ဆိုတဲ့ တဖက္သတ္အယူမွာ မွား၍ ပညာတတ္ မိန္းကေလးမ်ားသည္ အိမ္ေထာင္ထိန္းသိမ္းေရးတြင္ ေကာင္းမြန္စြာ တတ္သိနားလည္ရံုတြင္မက အျခားကိစၥအ၀၀တို႔၌လည္း တတ္ကၽြမ္းစြမ္းေဆာင္ႏုိင္ေၾကာင္းကို ေရးသားေဘာ္ျပလိုက္ရေပသည္။
ေဒၚအုန္း (M.A)
ေရႊတူဂ်ာနယ္ (၁၅၊ ၈၊ ၁၉၇၁)
(မွတ္ခ်က္။ ။ မူရင္းသတ္ပံုအတိုင္း ေဖာ္ျပပါသည္)
No comments:
Post a Comment