အျပင္မွာေမွာင္ေတာ႔မယ္ ညီမေလးေရ. . .။
ခုလိုညေနခင္းေတြဆို
ခိုကုိးရာမဲ႔ငွက္ေတြကို အစာခ်ေကြၽးရင္း
ကိုယ့္ညီမေလးလည္း
ေလာကကို တစ္ဆံုးေတြးေနေတာ႔မယ္။
ေအးကြာ . .
ျမိဳ႔ၾကီးျပၾကီးဆိုတာလည္း
ေတာၾကီးမ်က္မည္းလိုပါပဲ
လမ္းမနဲ႔တူတဲ႔ကိုယ္႔ဘ၀ကို
ငံု႔ၾကည့္ျပီး ေလွ်ာက္တာေတာင္
လမ္းေပ်ာက္လိုေပ်ာက္
သစ္ပင္နဲ႔တူတဲ႔ လူရဲ႕ေအာက္မွာရပ္ရင္း
မ်က္လုံးနဲ႔မတူတဲ့ အၾကည့္ေတြကို ေရွာင္ဖယ္ရင္း
ကိုယ့္ညီမေလးခ်ေကြၽးတဲ႔
အစာဗန္းေလးထဲမွာ
ငွက္တစ္ေကာင္ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။
အခုလို အေမွာင္ေတြ တရစ္ခ်င္းဆင္းလာျပီဆို
ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ညဥ့္နက္ထားရတဲ့ေန႔ေတြဟာ
ေခါင္းေပၚကဆံပင္ေတြလို ရွည္လ်ားဆဲ
ဒုကၡဆုိတာကလည္း
တစ္ခါတစ္ေလ ဖီးသင္သပ္ရပ္လိုက္
တစ္ခါတစ္ေလ ႐ႈပ္ေထြးပြေယာင္းလိုက္မဟုတ္လား
ငွက္ေတြအိပ္တန္း၀င္ၾကျပီ ညီမေလးေရ
“ငါလည္းဒီည ဘယ္အကိုင္းမွာနားမလဲ”
အေတြးထူထူ တိရစာၦန္ရံုနဲ႔တူတဲ႔
ဆူဆူညံညံ အရက္ဆိုင္ေလးထဲက ထြက္လာခဲ႔တယ္။
ကဲ . . .
ေလာကကို ခပ္ေမာ့ေမာ့ၾကည့္တတ္တဲ့ ကိုယ့္ညီမေလးေရ
မိုးေတြလည္းေမွာင္လာျပီ
မင္းအခန္းတံခါးကို ပိတ္လိုက္ေတာ့
မင္းစာဖတ္ခ်ိန္ ၊ မင္းအိပ္ခ်ိန္
ျပီးေတာ့ မင္းအိပ္မက္ေတြထဲ
ေခါင္းငိုက္စိုက္ ပ်ံသန္းလာတဲ႔ငွက္တစ္ေကာင္
ခပ္တိုးတိုးေပါက္ကြဲရင္း
လမ္းေလွ်ာက္ေနတာေတြ႔ရင္လည္း
မင္းသိထားတဲ႔ အဘိဓမၼာေတြ ၊ ဒိုင္ယာေလာ႔ေတြနဲ႔
ငါ႔ဘ၀ထဲ ခ်ေကြၽးပါအံုးကြာ ။
၀င္းျမင့္
No comments:
Post a Comment