လူေတာတိုးရမွာ ေၾကာက္ေသာ ေရာဂါ

ကို ထက္'s photo.

သူစိမ္းမ်ားႏွင္႔ ေတြ႕ရသည့္အခါ ရွက္တတ္ၾက ေၾကာက္တတ္ၾကသည္မွာ
လူအမ်ားစုႀကီးတြင္ ျဖစ္ေနက် သဘာဝျဖစ္စဥ္တစ္ခုသာျဖစ္၏။ သူစိမ္းေတြနဲ႔
ေတြ႕ရမည္၊ လူေရွ႕ထြက္ စကားေျပာရမည္ စသျဖင္႔ သူစိမ္းမ်ားႏွင္႔ ပထမဆံုး
ေျပာဆိုဆက္ဆံရသည့္အခါ လူတိုင္းနီးပါး ႏွလံုးခုန္ေတြ ျမန္မည္၊ လက္ဖဝါး
ေျခဖဝါးေတြ ေခၽြးျပန္မည္၊ ရင္ထဲက တစ္လွပ္လွပ္ ဝမ္းထဲက တစ္ဇပ္ဇပ္
တုန္လာမည္ပဲ ျဖစ္သည္။

ထိုသို႔ေသာ အျဖစ္မ်ားကို လူတိုင္းနီးပါး ႀကံဳၾကမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း
ပံုမွန္အေျခအေနရွိေသာ အမ်ားစုႀကီးကား စႀကံဳရသည့္ တစ္ေခါက္
ႏွစ္ေခါက္ေလာက္တြင္သာ မေနတတ္ မထိုင္တတ္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ၾက၍
ႀကံဳပါမ်ားလာေသာအခါ က်င္႔သားရသြားၿပီး ေအးေအးေဆးေဆး ျဖစ္သြားေတာ႔သည္။
ပံုမွန္မဟုတ္သူမ်ားကား မည္မွ်ပင္ႀကံဳႀကံဳ ႀကံဳတိုင္းမွာ အထက္ပါအတိုင္း
ခံစားခ်က္မ်ားက အသစ္ အသစ္ ေပၚလာၾကသည္ခ်ည္းျဖစ္သည္။ အေၾကာက္ေတြ လြန္ေနမည္၊
အရွက္ေတြ လြန္ေနမည္၊ သူစိိမ္းေတြနား ေရာက္တိုင္း ထိုသို႔ ရွက္သည့္
ေၾကာက္သည့္စိတ္ႀကီးက အလိုလို ေပၚလာမည္။ ထိုသို႔ျဖစ္ျခင္းသည္
စိတ္ေရာဂါတစ္မ်ဳိးျဖစ္သည္။ လူေတာ မတိုးရဲသည့္စိတ္ေရာဂါဟု
ေခၚလို႔ရႏိုင္သည္။

လူေတာမတိုးရဲသည့္ စိတ္ေရာဂါဆိုသည္မွာ အဘယ္နည္း။

လူေတာမတိုးရဲသည့္ စိတ္ေရာဂါ၏ အဓိက ဇစ္ျမစ္မွာ အရွက္လြန္ျခင္းျဖစ္သည္။
ထိုေဝဒနာရွိသူမ်ားသည္ လူေတြနဲ႔ ေတြ႕ဆံုဆက္ဆံရမွာ ေၾကာက္သည္ဟု ဆိုျခင္းထက္
ရွက္သည္ဟုဆိုလွ်င္ ပိုမွန္သည္။ ကိုယ္ ဘာလုပ္လုပ္ သူမ်ားေတြက
လိုက္ၾကည့္ၿပီး ေလွာင္ေနၾကမလားဆိုသည့္စိတ္ႀကီးက ထိုလူေတြရင္ထဲမွာ
တစ္ခ်ိန္လံုးႀကီးစိုး ေျခာက္လွန္႔ေနသည္။ ရလဒ္အျဖစ္ ထိုေဝဒနာသည္မ်ားသည္
ေန႔စဥ္ဘဝ ဆက္ဆံေရးမ်ားမွာပင္ ေပါ႔ေပါ႔ပါးပါး မရွိၾကဘဲ တစ္ခ်ိန္လံုး
သတိအေနအထားႏွင္႔ ျဖစ္ေနတတ္ၾကသည္။

လူေတာမတိုးရဲသည့္ စိတ္ေဝဒနာရွင္မ်ားသည္ မိဘ ေမာင္ဘြား အေပါင္းအသင္း
ေရာင္းရင္း ခင္မင္သူမ်ားႏွင္႔ ေျပာဆိုဆက္ဆံရာတြင္မူ ပံုမွန္သာျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ သူစိမ္းမ်ားႏွင္႔ ေတြ႕ၿပီဆိုလွ်င္ေတာ႔ ၎တို႔၏
အရွက္လြန္စိတ္မ်ားက အျမင္႔ဆံုးထိ ထႂကြလာၾကေတာ႔သည္။ သူစိမ္းမ်ားႏွင္႔
စကားေျပာရမည္၊ လူအမ်ားေရွ႕ စကားေျပာရမည္ဆိုသည့္အခါမ်ားတြင္ ထိုလူမ်ား၏
ရွက္စိတ္သည္ ငယ္ထိပ္ထိ တက္ေဆာင္႔သည္ဟု ဆိုႏိုင္ေလာက္ေအာင္
အရွက္ႀကီးရွက္ကာ စကားတစ္လံုးမွပင္ မထြက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ဆြံ႕အ
ေနတတ္ၾကသည္။ လူအမ်ားၾကားေရာက္လွ်င္ သူမ်ားေတြ ငါ႔ကို ၾကည့္ၿပီး ဘာေတြမ်ား
ေလွာင္ေနၾကမလဲဆိုသည့္ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို သတိထားၿပီး ထိန္းလြန္းေသာစိတ္ႀကီးက
ဖိစီးလႊမ္းမိုးေနသျဖင္႔ လူေတြႏွင္႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေပါ႔ေပါ႔ပါးပါး
မဆက္ဆံႏိုင္ေတာ႔ဘဲ လူေတြၾကားထဲ ေနရတာကို အလိုလို စိတ္ကုန္ေနတတ္ၾကေတာ႔သည္။

လူ႔ခႏၶကိုယ္တြင္ပါဝင္ေသာ အေရးေပၚအေျခအေန တံု႔ျပန္မႈစနစ္
ခ်ဳိ႕ယြင္းျခင္းသည္ လူေတာမတိုးရဲျဖစ္ေစေသာ အေၾကာင္းတစ္ခ်က္ျဖစ္သည္။
အႏၲရာယ္တစ္စံုတစ္ခုႏွင္႔ ျဗဳန္းဒိုင္းႀကီး ႀကံဳလာရပါက လူ႔ခႏၶာကိုယ္သည္
ဝုန္းဆို ဒိုင္းခနဲ အလိုအေလ်ာက္ တံု႔ျပန္တတ္သည့္စနစ္ရွိသည္။ ထိုသို႔
တံု႔ျပန္မႈစနစ္ကို ဦးေႏွာက္အတြင္းမွ ထြက္လာေသာ အဒရီနယ္လင္ဟိုမုန္း
အနည္းအမ်ားက ထိန္းခ်ဳပ္သည္။ အေရးေပၚ အေျခအေနႀကံဳလိုက္ရသည္ႏွင္႔
ဦးေႏွာက္သည္ ထို အဒရီနယ္လင္ဟိုမုန္းမ်ားကို
အမ်ားအျပားထုတ္ေပးလိုက္ျခင္းျဖင္႔ လူသည္ အေရးေပၚတံု႔ျပန္မႈကို ျပဳသည္။
ထိုစနစ္သည္ အေရးေပၚအေျခအေနႀကံဳလွ်င္သာ အသံုးဝင္ၿပီး ပံုမွန္အေျခအေနတြင္
ထိုစနစ္ အလြန္အမင္း တက္ႂကြေနပါက လူကို မ်ားစြာအႏၲရာယ္ရွိေစမည္ျဖစ္သည္။
လူေတာမတိုးရဲေသာ ေဝဒနာခံစားေနရသူမ်ားကား ထိုဟုိမုန္းမ်ား
ဦးေနွာက္အတြင္းမွ ပံုမွန္ထက္ပိုထြက္ရွိေနၾကျခင္းေၾကာင္႔ျဖစ္သည္။
ပံုမွန္ထက္ ပိုထြက္ေနသျဖင္႔ သူတို႔အဖို႔ ေတြ႕ရသမွ် ႀကံဳရသမွ်သည္
ေၾကာက္စရာ အထိတ္တလန္႔ တံု႔ျပန္စရာမ်ားခ်ည္း ျဖစ္ေနေတာ႔သည္။

လူေတာမတိုးရဲ ေဝဒနာက လူတစ္ေယာက္၏ ဘဝအေပၚမည္သို႔ သက္ေရာက္မႈရွိသနည္း။

၁။ လူေတာမတိုးရဲ မေျပာရဲ မဆိုရဲခဲ႔သျဖင္႔ လက္လႊတ္ဆံုးရံႈးခဲ႔ရသည့္
အခြင္႔အေရးမ်ားအေၾကာင္းကို ျပန္ေတြးမိၿပီး ႏွေျမာတသကာ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုလည္း
အားမလိုအားမရႏွင္႔ မေက်နပ္စိတ္မ်ား ျဖစ္ေပၚႏိုင္သည္။

၂။ ေက်ာင္းမွာ၊ အလုပ္ခြင္မွာ ေနရာေပး အေလးထားမခံရသျဖင္႔ သိမ္ငယ္စိတ္ဝင္ႏိုင္သည္။

၃။ ရွက္လြန္းေနသျဖင္႔ လုပ္သင္႔တာကို ထမလုပ္မိ၊ အစြမ္းျပသင္႔တာကို
ထမျပမိသျဖင္႔ အခြင္႔အေရးမ်ား လက္လြတ္ကာ သူမ်ားေနာက္ေရာက္ေနရသည့္
အရံႈးသမားစိတ္မ်ား ဝင္လာႏိုင္သည္။

လူေတာမတိုးရဲသည့္ ေဝဒနာ ဘာေၾကာင္႔ျဖစ္ရသနည္။

ေမြးကတည္းက ခႏၶာကိုယ္တြင္း ခ်ဳိ႕ယြင္းလာမႈ

ေမြးကတည္းက မိဘမ်ားဆီက အေမြရလာေသာ မ်ဳိးဗီဇမ်ားေၾကာင္႔
မ်ဳိးရိုးလိုက္ၿပီး လူေတာမတိုးရဲသည့္ေဝဒနာ ခံစားေနရသူမ်ားလည္း ရွိသည္။
မိဘဘိုးဘြားမ်ားဆီက လက္ခံရရွိထားေသာ မ်ဳိးဗီဇမ်ားသည္ လက္ခံရရွိသူ၏
ဦးေႏွာက္လုပ္ငန္းမ်ားအေပၚ လႊမ္းမိုးကာ စိတ္ဖိစီးမႈမ်ား၊ ရွက္စရာ
ေၾကာက္စရာမ်ား၊ စိတ္ရႈပ္ေထြးစရာမ်ားႏွင္႔ ႀကံဳလာရပါက ဦးေႏွာက္၏
တံု႔ျပန္ပံုကို လႊမ္းမိုးသည္။ ရွက္ရွက္ရြံ႕ရြံ႕ တံု႔ျပန္ေအာင္ လုပ္သည္။

မိဘေတြ၏ လႊမ္းမိုးမႈေၾကာင္႔

မိဘလုပ္သူေတြကိုယ္တိုင္က ရွက္တတ္ရြံ႕တတ္သူေတြျဖစ္ေနလွ်င္ ကေလးသည္
မိဘအတုကိုခိုးၿပီး ရွက္ရြံ႕တတ္သူေလးမ်ား ျဖစ္လာတတ္သည္။ ကေလးက အလိုလိုကမွ
ရွက္တတ္ ေၾကာက္တတ္ရသည့္အထဲ မိဘ ဘိုးဘြားလုပ္သူမ်ားက ကေလးကို ေနရာတစ္ကာ
ကာဆီးကာဆိး လုပ္ေနဦးမည္ဆို ထိုကေလးမ်ဳိး
လူေတာတိုးရမွာေၾကာက္သည့္ေဝဒနာကို ပိုခံရဖြယ္ရွိသည္။

ဘဝနာခဲ႔မႈမ်ား

ေမြးလာကတည္းက ခပ္ရွက္ရွက္သမားအျဖစ္ ေမြးလာသူသည္ တစ္ခ်ီဆို ဆိုသေလာက္
ျပင္းထန္ေသာ အရွက္ရစရာတစ္ခုခုႏွင္႔ တိုးရသည့္အခါ နဂိုရွက္မွာ အပိုထပ္ကာ
လူေတာတိုးရမွာ ေၾကာက္သြားသည္အထိ စိတ္ဒဏ္ရာကို ရသြားျခင္းေၾကာင္႔လည္း
ျဖစ္ႏိုင္သည္။

ဝမ္းသာစရာေကာင္းသည့္တစ္ခ်က္မွာ လူေတာတိုးရမွာေၾကာက္ေသာ ေဝဒနာသည္
ကုလို႔မေပ်ာက္သည့္ ေဝဒနာမဟုတ္။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔
ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ျပဳျပင္သြားမည္ဆို ေပ်ာက္ကင္းႏိုင္ေသာ
ေဝဒနာတစ္ရပ္ျဖစ္သည္။ ေဘးက အေပါင္းအသင္းေရာင္းရင္းမ်ားကလည္း ထိုလူမ်ားမွာ
စိတ္ဒဏ္ရာေတြ ထပ္မျဖစ္ေအာင္ ကူညီဝိုင္းဝန္းၾကရမည္။

ဘယ္သူေတြက ကူညီႏိုင္သလဲ။

ဆရာဝန္မ်ား။ ။ လူေတာတိုးရမွာေၾကာက္သည့္ေဝဒနာရွင္မ်ားကို အျဖစ္မွန္ကို
အမွန္အတိုင္း ျမင္ႏိုင္ေအာင္ ကၽြမ္းက်င္ေသာ စိတ္ကုဆရာဝန္ေကာင္းမ်ားက
ကူညီႏိုင္သည္။ သာမန္ကိစၥေလာက္ကိုပင္ အလြန္အမင္း ရွက္စရာႀကီးအျဖစ္
ျမင္ေနသူမ်ားကို အမွန္အတိုင္းျမင္ၿပီး ရွက္စိတ္မႊန္ျခင္း ေလ်ာ႔သြားေအာင္
ဆရာဝန္ေကာင္းမ်ားက ကူညီႏိုင္သည္။ လူေတာတိုးရမွာေၾကာက္သည့္ေဝဒနာသည္
လူေတာမ်ားမ်ားတိုးၿပီး ေျပာဆိုဆက္ဆံလာေလ ေပ်ာက္ကင္းဖို႔မ်ားေလျဖစ္ရာ
လူေတာမတိုးရဲျဖစ္ေနသူမ်ား ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လူေတာတိုးၿပီး
ေျပာဆိုဆက္ဆံႏိုင္လာမည့္ အစီအစဥ္မ်ားကို ကၽြမ္းက်င္ေသာ စိတ္ကုဆရာဝန္မ်ားက
ဝိုင္းဝန္းခ်မွတ္ေပးျခင္းသည္ ေဝဒနာရွင္အတြက္ မ်ားစြာထိေရာက္မည္ျဖစ္သည္။

မိသားစုမ်ား အေပါင္းအသင္း ေရာင္းရင္းမ်ား ။ ။ ထိုလူမ်ားသည္လည္း
လူေတာတုိးရမွာေၾကာက္သူမ်ားကို အေကာင္းဆံုးကူညီႏိုင္သူမ်ားျဖစ္သည္။
မိသားစုဝင္မ်ား၊ အေပါင္းအသင္း ေရာင္းရင္းမ်ား၏ ဝိုင္းဝန္းအားေပးမႈျဖင္႔
လူေတာတိုးရမွာေၾကာက္ေသာသူသည္ ၎၏ ျပင္ပကမာၻကလူမ်ားႏွင္႔ ဆက္ဆံဖို႔ ပိုမို
စိတ္အားရွိလာမည္ျဖစ္သည္။ လူေတာမတိုးရဲရေကာင္းလားဆိုၿပီး ဝိုင္း
ေဝဖန္ျခင္း၊ ျပစ္တင္ျခင္း၊ ရႈတ္ခ်ျခင္းမ်ားသည္ ေဝဒနာရွင္မ်ားကို
အေျခအေနပိုဆိုးေအာင္လုပ္သလိုသာျဖစ္ေၾကာင္းကိုလည္း သတိထားၾကရမည္။

လူေတာတိုးရမွာေၾကာက္ျခင္းကို ေက်ာ္လႊားျခင္း

လူေတာတိုးရမွာေၾကာက္ျခင္းကို ရင္ဆိုင္ေက်ာ္လႊားဖို႔ရန္မွာ စိတ္ရွည္ဖို႔
လိုသည္၊ ေၾကာက္ေနတာႀကီးကိုပဲ ရင္ဆိုင္ရဲသည့္ သတၱိရွိဖို႔လည္း လိုသည္၊
ေၾကာက္ေၾကာက္ႏွင္႔ပင္ လူေတာမ်ားမ်ားတိုးျဖစ္ေအာင္
ႀကိဳးစားေလ႔က်င္႔လိုသည့္စိတ္လည္း ရွိရမည္။ ထိုသို႔ တစ္ျဖည္းျဖည္းခ်င္း
ေရွ႕တိုးသြားေသာနည္းျဖင္႔ လူေတာထဲမွာ အရွက္လြန္ၿပီး
မေနတတ္မထိုင္တတ္ျဖစ္ေနသူမ်ားသည္ တစ္ျဖည္းျဖည္း
ေနတတ္ထိုင္တတ္ျဖစ္လာမည္ျဖစ္သည္္။ ေျခလွမ္းေသးေလးမ်ား တစ္လွမ္းခ်င္း
ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လွမ္းသြားျခင္းျဖင္႔ တစ္လွမ္းလွမ္းလို႔ ေအာင္ျမင္တိုင္း
ရရွိလာမည့္ စိတ္ေက်နပ္မႈ ဂုဏ္ယူမႈက ေနာက္ေျခလွမ္းမ်ား ဆက္လွမ္းခ်င္စရာ
စိတ္ခြန္အားကို ေပးမည္ျဖစ္သည္။ လူေတာတိုးရမွာေၾကာက္ျခင္း၊ လူေတာတိုးရမွာ
ရွက္လြန္းျခင္းမ်ား တစ္ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လြင္႔စဥ္ေပ်ာက္ကြယ္လာသည္ႏွင္႔အမွ်
၎တို႔ေနရာတြင္ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈမ်ား၊
အေကာင္းျမင္အျပဳေတြးစိတ္မ်ား ဝင္လာမည္ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း
ေရွ႕တိုးသြားျခင္းျဖင္႔ လူေတာတိုးရမွာ ရွက္ေၾကာက္သူမ်ားသည္
လူၾကားေရာက္ရင္ ငါေတာ႔ ဘယ္လိုရွက္ေနေတာ႔မွာပဲဆိုတာမ်ဳိး ေတြးေနမိခဲ႔ရာမွ
လူၾကားေရာက္ရင္ ငါေတာ႔ ဘယ္လိုေပ်ာ္စရာနဲ႔ ေတြ႕မွာပါလိမ္႔လို႔
ေတြးေနမိသည့္ဘဝကို ကူးေျပာင္းေရာက္ရွိလာမည္ျဖစ္ပါေၾကာင္း… ။ ။
credit: unknow