ေက်းဇူးပါပဲ ေရႊဝါရယ္

Ko Ko Oo

‎(ျဖစ္ရပ္မွန္ျဖစ္သျဖင့္ နာမည္ေနရပ္အတိအက် မေဖၚျပေတာ့ပါေၾကာက္တတ္ သူမ်ား မဖတ္ပါႏွင့္)
၁၉၉၆ ေလာက္က ခလရ(xx)က ဗိုလ္ႀကီးတစ္ေယာက္ဟာ သူရဲ႕ငယ္ခ်စ္ဦးနဲ႔ လက္ထပ္ဖို႔အတြက္ မိတၱီလာကို ခြင့္ျပန္လာပါတယ္။
ဗိုလ္ႀကီးက အသားျဖဴျဖဴအရပ္ျမင့္ျမင့္ သူ႔ခ်စ္သူဟာလည္း ရုပ္ေခ်ာလွပသူျဖစ္ရံုသာမက ၿမိဳ႕မ်က္ႏွာဖံုး ခ်မ္းသာသူျဖစ္ေလေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စလံုးဟာ ေနနဲ႔လ ေရႊနဲ႔ျမ လိုက္ဖက္တ့ဲခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ၿပီး အားလံုးကအားက်ရတ့ဲစံုတြဲပါ
ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ကလည္း မဂၤလာေဆာင္အတြက္ေပ်ာ္မဆံုး ေမာ္မဆံုးနဲ႔ ျပင္ဆင္ေနၾကတာေပါ့ေလ
ဒီလိုနဲ႔ မဂၤလာေဆာင္တ့ဲေန႔ရက္ကို ေရာက္ရွိလို႔လာပါတယ္
တပ္မေတာ္က အရာရွိျဖစ္ေလေတာ့ ဗိုလ္ႀကီးက ဆဖာရီကုတ္ ေခၚတ့ဲ အခမ္းအနားဝတ္စံုနဲ႔ပါ
သတို႔သမီးကလည္း ျမန္မာထိုင္မသိမ္းဝတ္စံုျဖဴေလးနဲ႔ သိပ္လွေနတာေပါ့ဗ်ာ
အားလံုးက ကံေကာင္းတယ္ လိုက္ဖက္ပါတယ္ေျပာေနၾကတ့ဲ ဒီစံုတြဲဟာ အားလံုးကထင္မွတ္မထားတ့ဲ ကံၾကမၼာဆိုးႀကီးနဲ႔ဆံုခဲ့ရပါတယ္။
ဒါကေတာ့ တခ်ိန္က သတို႔သမီးရဲ႕ခ်စ္သူေဟာင္းဟာ မဂၤလာပြဲကို ဓါးတလက္နဲ႔ဝင္ေရာက္လာၿပီး အားလံုးဝိုင္းဆြဲေနတဲ့ၾကားထဲက ဆြဲတ့ဲသူေတြေရာ သတို႔သမီး သတို႔သားေရာ ကိုပါ ဓါးနဲ႔ခုတ္ခဲ့လို႔ သတို႔သမီးဟာေနရာတြင္ပဲ ပြဲခ်င္းၿပီးေသဆံုးရရွာပါတယ္
သတို႔သမီးရဲ႕ အျဖဴေရာင္ဝတ္စံုဟာ ေသြးခ်င္းခ်င္းနီရဲသြားေပမယ့္ သတို႔သမီးရဲ႕မ်က္လံုးေတြကေတာ့ သူမခ်စ္ျမတ္ႏိုးတ့ဲ သတို႔သားကိုဝမ္းနည္းတ့ဲမ်က္လံုးအစံုနဲ႔ ၾကည့္ေနရင္းအသက္ေပ်ာက္သြားရရွာပါတယ္
သတို႔သားဟာလည္း ေသြးခ်င္းခ်င္းနီေနတ့ဲ သူရဲ႕သတို႔သမီးအေလာင္းကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဖက္ၿပီးငိုေၾကြးေနေလေတာ့ သူ႔ရဲ႕ဝတ္စံုကလည္း သတို႔သမီးရဲ႕ေသြးေတြနဲ႔ရဲရဲနီေနပါေတာ့တယ္
ဒီလိုနဲ႔သူတို႔ဇာတ္လမ္းကေလးဟာ ေၾကကြဲစရာေတြနဲ႔အဆံုးသတ္သြားပါတယ္
ဒါေပမယ့္ ဇာတ္လမ္းက မၿပီးခ့ဲပါဘူး
ဗိုလ္ႀကီးဟာ သူ႕ခ်စ္သူကို မေမ့ႏိုင္ေလေတာ့
သူ႔ခ်စ္သူေသြးေတြေပေနတ့ဲ အခမ္းအနားဝတ္စံုကို မေလွ်ာ္ပစ္ပဲ ဒီအတိုင္း မိုက္ရူးရဲဆန္စြာ သိမ္းဆည္းထားပါတယ္
အားလံုးကဝိုင္းေျပာၾကေပမယ့္ ဗိုလ္ႀကီးကို ဘယ္လိုမွေျပာလို႔မရခ့ဲပါဘူး
ဒီအတိုင္းထားတာဟာ သူမအနားမွာရွိေနသလိုပဲလို႔ တတြတ္တြတ္ေျပာေနပါေတာ့တယ္
ဒါေၾကာင့္ အ့ဲသည္အရာရွိဟာ စစ္မွဳထမ္းေဆာင္ရန္ဆက္လက္မသင့္ေတာ္တ့ဲ မွတ္ခ်က္နဲ႔ တပ္မေတာ္ကေန အနားယူခ့ဲရပါတယ္
သူဟာ တကိုယ္တည္းဘဝနဲ႔ပဲ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္မွာ မိတၱီလာၿမိဳ႕ နာမည္ေက်ာ္ ေရေက်ာ္ခုႏွစ္ေပါက္ ေရတံခါးမွာ ေရနစ္ေသဆံုးခ့ဲပါတယ္
မေသဆံုးခင္အထိ ညစဥ္ညတိုင္း သူရဲ႕ ေသြးေပေနတ့ဲ သတို႔သား ဝတ္စံုကို ေရွ႕မွာခ်ၿပီး တေယာက္တည္းစကားေတြေျပာေနတာကို ေခ်ာင္းေတြ႕တယ္လို႔ ေဆြမ်ိဳးနီးစပ္သူေတြက ေျပာပါတယ္
သူမေသခင္ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း သူ႔အခန္းထဲမွာ ညဘက္ဆို ျမန္မာသတို႔သမီး ဝတ္စံုျဖဴနဲ႔ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို ခဏ ခဏ ေတြ႕ေၾကာင္းလဲေျပာၾကပါတယ္
ဒီလိုနဲ႔
၂၀၁၀ခုႏွစ္
(သတို႔သမီးေသဆံုးၿပီး ၁၄ ႏွစ္ သတို႔သားေသဆံုးၿပီး တစ္ႏွစ္မွာပါ)
ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း ေသသူရဲ႕တူေတာ္တ့ဲသူက မိတၱီလာစစ္ေဆးရံုမွာ ေဆးမွဴးဗိုလ္ႀကီးအျဖစ္တာဝန္က်ပါတယ္
ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ အေဆာင္မွာ တခန္းထဲေနသူေတြပါ အရမ္းခင္တဲ့ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္ပါတယ္
သူက
အ့ဲသည့္အိမ္ကို အျမဲဝင္ထြက္ေနသူျဖစ္တာေၾကာင့္ ဒီဇာတ္လမ္းကိုလည္း ကြ်န္ေတာ္ေရာ သူပါ သိရွိထားၿပီးျဖစ္ပါတယ္
အ့ဲသည့္ေန႔က မွတ္မွတ္ရရ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ မတ္လ ၂၆ ရက္ကပါ
ေနာက္ေန႔ တပ္မေတာ္ေန႔ညစာစားပြဲအတြက္ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းဟာ ဆာဖာရီကုတ္မရွိပါဘူး
ျပန္ခ်ဳပ္ဖို႔ကလည္း အခ်ိန္မမွီ
ရွိတ့ဲသူေတြ အကုန္လံုးက စားပြဲတက္မွာဆိုေတာ့ ငွားလို႔လဲမရဘူးေလ
ဒါနဲ႔ဆက္စပ္ေတြးလိုက္ေတာ့ မႏွစ္ကဆံုးသြားတ့ဲ သူ႕ဦးေလး ဗိုလ္ႀကီးေဟာင္းကို အမွတ္ရပါတယ္
ဒါနဲ႔ သူ႔အိမ္မွာရွိမွာပဲဆိုပီးသြားငွားပါတယ္
ဒီလိုနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ နာရီစင္နားက သူတို႔အိမ္ေရာက္ေတာ့ အိမ္သားေတြက "ရွိပါတယ္ ဦးေလးပစၥည္းေတြအကုန္သိမ္းထားပါတယ္"တ့ဲ ထူးဆန္းတာတခုက ဒီေလာက္ႏွစ္ေတြၾကာၿပီ သူတို႔လည္းေသေသခ်ာခ်ာ ေလွ်ာ္ဖြပ္ပါတယ္ ပင္မင္းေတြေပါင္းစံုအပ္ေပမယ့္ အက်ီ ရင္ဘတ္ကေသြးကြက္ဟာ ဘယ္လိုမွခြ်တ္လို႔မရဘူးတ့ဲ
သူတို႔ပံုစံၾကည့္ရတာ ေၾကာက္ရြံေနတာအရမ္းသိသာပါတယ္
ဒါေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းက ဆရာဝန္ဆိုေတာ့ အယံုအၾကည္မရွိဘူးေလ
သူက ထုတ္ျပဖို႔ေျပာေတာ့
အိမ္သားေတြက အေပၚထပ္က အေသပိတ္ထားတ့ဲအခန္းကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္စလံုးကို ေခၚလာတယ္ အ့ဲမွာပဲေျခာက္ျခားစရာ ဆာဖာရီကုတ္ကို နံရံမွာခ်ိတ္ထားတာေတြ႕လိုက္ရပါတယ္
ဖုန္အလိမ္းလိမ္းတက္ေနေပမယ့္ ဘယ္ဘက္ရင္အံုမွာ ငါးလက္မပတ္လည္ေလာက္ရွိတ့ဲ ေသြးကြက္ႀကီးကို ထင္ထင္ရွားရွားႀကီးေတြ႕ေနရပါတယ္
ကြ်န္ေတာ္က ေၾကာက္တတ္လို႔ျပန္ဖို႔ေျပာေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းကမရပါဘူး ခ်က္ျခင္းဆိုသလိုပဲ
အက်ီ ၤကို အစမ္းေကာက္ဝတ္ပစ္လိုက္ပါတယ္
အ့ဲမွာ ေတာ္တယ္ဆိုပီး ငွားပါတယ္
အ့ဲသည့္အိမ္ကလည္း အပိုင္သာယူသြားပါဆိုပီး ေသေသခ်ာခ်ာထုတ္ေပးလိုက္ပါေတာ့တယ္
ျဖစ္တာက အ့ဲသည့္ညမွာပါ
ဆာဖာရီကုတ္ဆိုတာ အထူႀကီးပါ
ေရေလွ်ာ္ပီးရင္ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မေျခာက္လို႔
သူငယ္ခ်င္းဟာ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းညေနခင္းမွာပဲ ေလွ်ာ္ပါေတာ့တယ္
အ့ဲသည္လိုေလွ်ာ္ေနတုန္းခဏေတာ့ ေပ်ာက္သြားသလိုျဖစ္ေပမယ့္
ခဏေန ေနပူျပန္လွန္းရင္ ဒီေသြးကြက္ဟာ နီက်င္က်င္နဲ႔ျပန္ေပၚလာပါေတာ့တယ္
ယိုးဒယားက အစြန္းခြ်တ္ေဆးသံုးေပမယ့္မရပါဘူး
ဒီေကာင္ေတာ္ေတာ္စိတ္အိုက္သြားပံုရပါတယ္
ဒီလိုနဲ႔အခန္းထဲမွာ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ ဒီဝတ္စံုႀကီးကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ အခန္းထဲက စင္မွာ ခ်ိတ္ထားပါတယ္
သူက မေၾကာက္တတ္ေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္က အလြန္ေၾကာက္တာမို႔ အေပါ့သြားရင္ေတာင္ လွည့္မၾကည့္ရဲပါဘူး
ဒီလိုနဲ႔ ည ၁၀ နာရီ ေရာက္လာပါတယ္
ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ စာဖတ္ေနရင္း ဒီေကာင္က ဘာစိတ္ကူးေပါက္လဲမသိပါဘူး
ရုတ္တရက္ ဝတ္စံုႀကီးကို စိုက္ၾကည့္ၿပီး
"ဘာျဖစ္လို႔ ဒီအစြန္းက မကြ်တ္ရသလဲကြာ"
ဆိုပီး တေယာက္တည္းေရ႐ြတ္လိုက္ပါတယ္
အ့ဲသည့္အခ်ိန္မွာပဲရုတ္တရက္မီးပ်က္သြားပါတယ္
ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္လံုးေၾကာင္သြားတဲ့ မ်က္စိတစ္မွိတ္မွာပဲ မီးျပန္လာပါတယ္
ဒါေပမယ့္ အခန္းကေတာ့အရင္လိုမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး
ဆာဖာရီ ဝတ္စံုႀကီးရဲ႕နားမွာ အျဖဴေရာင္ဝတ္စံုနဲ႔ ေသြးဆုတ္ျဖဴေလ်ာ္ေနတ့ဲ မ်က္ႏွာပိုင္ရွင္သတို႔သမီးတစ္ေယာက္ကို ထိတ္လန္႔ဖြယ္ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္
သူငယ္ခ်င္းက အားခနဲ ေအာ္လိုက္သလို
ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ဦးေခါင္းဟာလည္း အဆမတန္ႀကီးထြားသြားသလို ခံစားလိုက္ရပါတယ္
ဒါေပမယ့္
သတို႔သမီးက တခ်က္ျပံဳးၾကည့္ၿပီး
"အစြန္းကဘယ္ကြ်တ္မလဲ အမွတ္တစ္ စက္္မွဳဝန္ႀကီးဌာနက ထုတ္တ့ဲ ေရႊဝါဆပ္ျပာနဲ႔မွ မေလွ်ာ္တာ"
လို႔ေျပာလဲေျပာ
သူ႔ရဲ႕ လက္ထဲက ေရႊဝါဆပ္ျပာ ႏွစ္ပိုင္းကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ေပးလိုက္ပါတယ္
သူငယ္ခ်င္းလဲ ဝမ္းသာအားရနဲ႔ ညတြင္းခ်င္း ေလွ်ာ္ပစ္တာ အစြန္းအထင္းမွန္သမွ်အကုန္ေပ်ာက္ပီး ေနာက္တေန႔ dinner ကို ဝတ္စံုအသစ္နဲ႔ရင္ေကာ့ေခါင္းေမာ့ကာ တက္ႏိုင္ခ့ဲပါတယ္
ေက်းဇူးပါပဲ ေရႊဝါရယ္
(ဟီဟိ)