ျပည့္တန္ဆာႏွင့္ ေပ်ာ္ပါးသူမ်ား အေရးမယူသည့္ ဥပေဒ ျပင္မည္မဟုတ္

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွ ညဥ့္ငွက္ကေလးမ်ား (ဓာတ္ပံု – Felix Features)

 

  သာလြန္ေဇာင္းထက္| January 25, 2013

ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္က ျပ႒ာန္းထားခဲ့ေသာ ျပည့္တန္ဆာ ႏွိပ္ကြပ္ေရးဥပေဒကုိ ျပင္ဆင္မည္မဟုတ္ဘဲ ယင္းဥပေဒအရ ျပည့္တန္ဆာႏွင့္ ေပ်ာ္ပါးသူ အမ်ဳိးသားမ်ားကုိလည္း တရားခံမ်ားအျဖစ္ သတ္မွတ္ တရားစြဲဆုိ အေရးယူခြင့္ မရွိေၾကာင္း ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးဌာန ဒုတိယ၀န္ႀကီး ရဲခ်ဳပ္ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းက ေျပာသည္။
ယေန႔ ေနျပည္ေတာ္တြင္ က်င္းပေသာ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ အစည္းအေ၀းတြင္ တာေမြၿမိဳ႕နယ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကုိယ္စားလွယ္ ေဒၚလဲ့လဲ့၀င္းေဆြက ျပည့္တန္ဆာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားႏွင့္ေပ်ာ္ပါးသူ အမ်ဳိးသားမ်ားကိုလည္း အားေပး ကူညီသူမ်ားအျဖစ္ သတ္မွတ္ၿပီး တရားစြဲဆုိ ျပစ္ဒဏ္ေပးရန္ အစီအစဥ္ ရွိ၊ မရွိ ေမးျမန္းခဲ့ရာ ရဲခ်ဳပ္ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းက အထက္ပါအတုိင္း ျပန္လည္ေျဖၾကားလုိက္သည္။

၁၉၄၉ ခုႏွစ္က ျပ႒ာန္းခဲ့ေသာ ျပည့္တန္ဆာ ႏွိပ္ကြပ္ေရး အက္ဥပေဒသည္ ျပည့္တန္ဆာမႈမ်ား ပေပ်ာက္ေရးအတြက္ ျပ႒ာန္းထားေသာ ဥပေဒျဖစ္ၿပီး ယင္းဥပေဒအရ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္ေသာ အမ်ဳိးသမီး၊ အမ်ဳိးသားမ်ားကို တန္းတူ အခြင့္အေရး ေပးရန္မျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း၊ ျပည့္တန္ဆာမႈမ်ားသည္ မျမင္ကြယ္ရာတြင္ ျဖစ္ပြားေသာ အမႈမ်ားျဖစ္သည့္အတြက္  သက္ေသ အေထာက္အထား လက္ပူးလက္က်ပ္ျဖင့္ ဖမ္းဆီးရန္ အလြန္ခက္ခဲေၾကာင္း၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ အသြင္ယူသူႏွင့္ ေငြေၾကးေပး ကာမ ရယူေသာ အမ်ဳိးသားမ်ားကုိ သက္ေသအျဖစ္ အသုံးျပဳကာ တရားစြဲဆုိ တင္ပုိ႔ရျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဥပေဒအရလည္း ေပ်ာ္ပါးသူ အမ်ဳိးသားမ်ားက သက္ေသအျဖစ္ ထြက္ဆုိလွ်င္ ျပစ္ဒဏ္မွ ကင္းလြတ္ခြင့္ ျပဳထားေၾကာင္း ရဲခ်ဳပ္ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းက ရွင္းျပသည္။

“ျပည့္တန္ဆာ ျပစ္မႈကို သက္ေသထင္ရွား ျပသႏုိင္ဖို႔ အေၾကာင္း အားလုံး သိရွိသမွ် ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုတဲ့ အမ်ဳိးသားမ်ားကို ျပစ္ဒဏ္မွ ကင္းလြတ္ခြင့္ ေပးထားၿပီး ျဖစ္တဲ့အတြက္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားနဲ႔အတူ ဖမ္းဆီးရမိတဲ့ ေငြေၾကးေပး ကာမရယူတဲ့ အမ်ဳိးသား မ်ားကို ျပစ္မႈဆုိင္ရာဥပေဒ ပုဒ္မ ၃၄၊ ၁၁၄ နဲ႔ ၁၀၉ တုိ႔အရ အားေပးကူညီသူအျဖစ္ တရားစြဲဆုိ ျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္ ႏုိင္ျခင္း မရွိပါ” ဟု ရဲခ်ဳပ္ ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းက ဆုိသည္။

သုိ႔ရာတြင္ ျပည့္တန္ဆာ လုပ္ငန္းကို စီးပြားျဖစ္ လုပ္ေဆာင္သူ၊ ျပည့္တန္ဆာလုပ္ရန္ ဆြဲေဆာင္သူမ်ား၊ ျပည့္တန္ဆာအျဖစ္ ရရွိသည့္ စီးပြားကို အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္း ျပဳသူ၊ ျပည့္တန္ဆာအျဖစ္ အလုပ္လုပ္ရန္  ေသြးေဆာင္ အႏုိင္က်င့္သူ၊ ျပည့္တန္ဆာအိမ္ စီမံႀကီးၾကပ္သူ၊ စီမံႀကီးၾကပ္ရာမွာ ကူညီေဆာင္ရြက္သူမ်ားကို အမ်ဳိးသမီးျဖစ္ေစ၊ အမ်ဳိးသားျဖစ္ေစ ဥပေဒအရ အလုပ္ၾကမ္းႏွင့္ တႏွစ္ေအာက္မနည္း၊ သုံးႏွစ္ထက္မပုိေသာ ေထာင္ဒဏ္စီရင္မည္ဟု သိရွိရသည္။
ျပည့္တန္ဆာပင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း အမ်ဳိးသားက အလိုမတူဘဲ ကာမဆက္ဆံလွ်င္ ျပစ္မႈဆုိင္ရာဥပေဒ ပုဒ္မ ၃၇၆ မုဒိမ္းမႈ ေျမာက္ၿပီး ယင္းအမ်ဳိးသားကို တရားစြဲဆုိ ျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္ႏုိင္သည္ဟု ရဲခ်ဳပ္ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းက ရွင္းျပသည္။

ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကုိယ္စားလွယ္ ေဒၚလဲ့လဲ့၀င္းေဆြကမူ ျပည့္တန္ဆာ အမ်ဳိးသမီးကို အေရးယူၿပီး ေပ်ာ္ပါးသူ အမ်ဳိးသားကို အေရးမယူျခင္းသည္ က်ားမ ခြဲျခားမႈတရပ္ ျဖစ္သည္ဟု ေျပာသည္။
ျပည့္တန္ဆာ ႏွိပ္ကြပ္ေရး ဥပေဒျဖင့္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားကို ဖမ္းဆီး ျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္ရာတြင္လည္း အသက္ ၁၈ ႏွစ္ေအာက္ မိန္းကေလးမ်ား ပါ၀င္ေနၿပီး ယင္းအမ်ဳိးသမီးမ်ားကို အသက္ျပည့္ၿပီးသူမ်ား ကဲ့သုိ႔ အက်ဥ္းေထာင္မ်ားတြင္  ျပစ္ဒဏ္ ေပးထားသည္ဟု ေဒၚလဲ့လဲ့၀င္းေဆြက လႊတ္ေတာ္တြင္ တင္ျပ ေျပာဆိုသြားသည္။

“ျပည့္တန္ဆာအျဖစ္ အဖမ္းခံထားရတဲ့ အသက္ ၁၈ ႏွစ္မျပည့္ေသးတဲ့သူရဲ႕ မိခင္နဲ႔ အစ္မက လာေရာက္ အကူအညီ ေတာင္းခံလို႔ ဒီေမးခြန္း ျဖစ္ေပၚခဲ့ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္ ျပည့္တန္ဆာ ႏွိပ္ကြပ္ေရး အက္ဥပေဒအရ ၁၈ ႏွစ္ေအာက္ မိန္းကေလးမ်ား ပါ၀င္လ်က္ ရွိေနေၾကာင္း သိေနရပါတယ္။ အဆုိပါ အသက္မျပည့္ၿပီးသူမ်ား အေရးယူရာမွာ အသက္ျပည့္ၿပီး အရြယ္ေရာက္ သူမ်ားသဖြယ္ တရားစြဲဆုိၿပီး ျပစ္ဒဏ္ က်ခံေစလ်က္ ေထာင္က်ခံေစေၾကာင္း သိရပါတယ္။ အဲဒီလုိ အရြယ္ မေရာက္ေသးဘဲ ေထာင္ဒဏ္ က်ခံေနရတဲ့ အမ်ဳိးသမီးငယ္မ်ားကုိ အက်ဥ္းေထာင္မ်ားအတြင္း ျပန္လည္ စိစစ္ေပးေစလုိပါတယ္” ဟု ေဒၚလဲ့လဲ့၀င္းေဆြက ေျပာသည္။

ရဲခ်ဳပ္ ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းကမူ အက်ဥ္းေထာင္မ်ားတြင္ ျပစ္ဒဏ္ က်ခံေနရေသာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားကို အသက္စိစစ္ လက္ခံေၾကာင္း၊ ျပည့္တန္ဆာမႈျဖင့္ အက်ဥ္းက် ခံေနရေသာ အက်ဥ္းသူမ်ားကို အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္း လုပ္ငန္း သင္ၾကားေပးၿပီး ခုခံအား က်ဆင္းမႈေရာဂါရွိ၊ မရွိ စစ္ေဆးေပးေၾကာင္း၊ ေရာဂါရွိေၾကာင္း စစ္ေဆးေတြ႕ရွိရပါက မႏၱေလးႏွင့္ ရန္ကုန္တုိင္း ေဒသႀကီး တြံေတြးၿမိဳ႕တြင္ ရွိေသာ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေရး စခန္းမ်ားသုိ႔ ေပးပုိ႔ ေစာင့္ေရွာက္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ေပးေၾကာင္း ရွင္းလင္းေျပာဆုိသည္။
ျပည့္တန္ဆာ ႏွိပ္ကြပ္ေရးအက္ဥပေဒ ပုဒ္မ ၃၊ ပုဒ္မခြဲ (ခ) အရ ျပည့္တန္ဆာ လုပ္ငန္းျဖင့္ အသက္ေမြးသူျဖစ္ေၾကာင္း စစ္ေဆးေတြ႕ရွိရလွ်င္ အလုပ္ၾကမ္းႏွင့္ တႏွစ္ေအာက္မနည္း၊ သုံးႏွစ္ထက္မပိုေသာ ေထာင္ဒဏ္က်ခံရမည္ဟု ျပ႒ာန္းထားသည္။

ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ ကုိယ္စားလွယ္ ဦးၿဖိဳးမင္းသိန္းကမူ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ျပည့္တန္ဆာမ်ားကို က်န္းမာေရး စိစစ္ၿပီး တရား၀င္ လုိင္စင္ထုတ္ေပးခြင့္ ျပဳေသာ စနစ္ျဖစ္ထြန္းေရးမွာ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈအရ မျဖစ္ႏုိင္ေသးေၾကာင္း၊ ဥပေဒအရ တရား၀င္ ခြင့္မျပဳေပးထားေသာ္လည္း ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ျပည့္တန္ဆာလုပ္ငန္း ႀကီးထြားေနၿပီး ကူးစက္ေရာဂါမ်ား ပ်ံ႕ပြားေစေသာ က်န္းမာေရး ဆုိးက်ဳိးမ်ားႏွင့္ လူမႈေရး ဆုိးက်ဳိးမ်ား ျဖစ္ထြန္းေနေၾကာင္း ရွင္းျပသည္။

“ဒီႏုိင္ငံမွာ ဥပေဒနဲ႔ ျပည့္တန္ဆာေတြ ခြင့္ျပဳဖုိ႔က ယဥ္ေက်းမႈအရ မျဖစ္ႏုိင္ေသးဘူး။ ဒါေပမယ့္ ျပည့္တန္ဆာ လုပ္ငန္းက ႀကီးမားစြာ ရွိေနတာပဲ။

အဲဒါေၾကာင့္ ျဖစ္တဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲ ဆုိးက်ဳိးေတြကလည္း ေတာ္ေတာ္ကုိ မ်ားပါတယ္။ လူေတြကုိ က်န္းမာေရး အသိေပး သင္တန္းေတြ၊ ပညာေပးလုပ္ငန္းေတြနဲ႔ ဆက္သြားရမယ္ ထင္ပါတယ္” ဟု ဦးၿဖိဳးမင္းသိန္းက ေျပာသည္။

ျပည့္တန္ဆာ ႏွိပ္ကြပ္ေရး အက္ဥပေဒအရ ျပည့္တန္ဆာမ်ားကို ခုခံအားက်ဆင္းမႈ ေရာဂါဆုိင္ရာ အသိပညာေပးရန္ အလြန္ခက္ခဲၿပီး ျပည့္တန္ဆာမ်ား ကလည္း က်န္းမာေရး အသိပညာေပး သင္တန္းမ်ား တက္ေရာက္ရန္ပင္ ေၾကာက္ရြံ႕ ေနၾကေၾကာင္း၊ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္ ျပည့္တန္ဆာ ႏွိပ္ကြပ္ေရး အက္ဥပေဒမွာ ေခတ္မမီေတာ့သည့္အတြက္ ျပင္ဆင္သင့္ေၾကာင္း၊ အေရွ႕ေတာင္ အာရွႏုိင္ငံမ်ားတြင္ပင္ ျပည့္တန္ဆာမ်ားကို ဥပေဒအရ ခြင့္ျပဳလာၿပီဟု သိရွိထားေၾကာင္း အမ်ဳိးသား ဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (NLD) အေနျဖင့္ HIV/AIDS ေ၀ဒနာရွင္မ်ား ကုသေစာင့္ေရွာက္ေပးေနေသာ ကုိရာဇာက ေျပာသည္။

“ဥပေဒေၾကာင့္ အသိပညာေပးေရး လုပ္ငန္းလုပ္ရတာ ေတာ္ေတာ္ခက္ပါတယ္။ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ တုန္းကဆုိရင္ World Vision က ၀န္ထမ္းအမ်ဳိးသမီးက ေစ်းတခုမွာ ျပည့္တန္ဆာေတြနဲ႔အတူ ေဖာက္သည္ေတြကုိ ကြန္ဒုံးေ၀တယ္။ အဲဒါကို ရဲက အဲဒီ World Vision ဝန္ထမ္းကုိ ျပည့္တန္ဆာပါဆုိၿပီး ဖမ္းၿပီး အေရးယူဖို႔ လုပ္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ မနည္းလိုက္ရွင္းေပးရတယ္။ ေျပာခ်င္တာက အဲဒီဥပေဒက ေခတ္မမီေတာ့ဘူး။ ျပင္ဆင္ဖုိ႔ လုိေနပါၿပီ” ဟု ကိုရာဇာက ဆုိသည္။